Tally Hall

Tally Hall
Ilustracja
Rok założenia

2002

Pochodzenie

 Stany Zjednoczone, Ann Arbor

Gatunek

rock alternatywny, indie rock, indie pop, progressive pop, power pop, hip hop

Aktywność

2002 - 2011

Wydawnictwo

Quack! Media, Atlantic Records, Needlejuice Records

Skład
Rob Cantor
Joe Hawley
Zubin Sedghi
Andrew Horowitz
Ross Federman
Byli członkowie
Steve Gallagher
Współpracownicy
Bora Karaca
Casey Shea
Jukebox the Ghost
Skybox
Nellie McKay
Cojum Dip
Jeremy Kittel
Matthew Altruda
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Tally Hall – Amerykański zespół rockowy stworzony w Ann Arbor w grudniu 2002 i publicznie aktywny aż do końca swojej trasy koncertowej "Good & Evil" w 2011. Zespół znany jest z optymistycznych melodii i dziwacznych tekstów, a także z rzeszy oddanych fanów na portalach społecznościowych. Członkowie pierwotnie opisali swój styl muzyczny jako „chwiejny rock”, a później opisali go jako "fabloo",[1] aby ich muzyka nie była definiowana przez żaden konkretny gatunek po tym, jak krytycy zaczęli definiować cechy „chwiejnego rocka”[2].

Tally Hall składa się z pięciu członków (każdy z nich wyróżnia się kolorem krawata), są to: gitarzysta Rob Cantor (żółty krawat), gitarzysta Joe Hawley (czerwony krawat), perkusista Ross Federman (szary krawat), klawiszowiec Andrew Horowitz (zielony krawat) i basista Zubin Sedghi (niebieski krawat). Partner na trasie koncertowej Casey Shea, producent i roadie Bora Karaca oraz gospodarz lokalnego programu radiowego Tree Town Sound Matthew Altruda również mają specjalne kolory swoich krawatów (odpowiednio czarny, pomarańczowy i różowy). Każdy z pięciu członków jest również wokalistą dla zespołu.

Niektórzy członkowie Tally Hall (Rob Cantor, Joe Hawley i Zubin Sedghi) tworzyli muzykę do Happy Monster Band, serialu telewizyjnego dla dzieci emitowanego w Playhouse Disney.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata i Marvin's Marvelous Mechanical Museum

[edytuj | edytuj kod]

Andrew Horowitz, urodzony w Warren w stanie New Jersey,[3] zaczął komponować w 1991, w wieku ośmiu lat. Studiował kompozycję na Uniwersytecie w Michigan, gdzie poznał Roba Cantora, który chodził do liceum z Zubinem Sedghim i dołączył do grupy komediowej Joe Hawleya o nazwie AnonyMous.[4] Oryginalny perkusista zespołu, Steve Gallagher, opuścił go w maju 2004. Zastąpił go Ross Federman, którego Joe znał z liceum.

Tally Hall występujący w Filadelfii, październik 2006. Na zdjęciu od lewej: Joe Hawley, Zubin Sedghi i Rob Cantor. Z tyłu widoczna sylwetka Rossa Federmana.

24 października 2005 zespół wydał swój debiutowy album studyjny, Marvin's Marvelous Mechanical Museum z gościnnym udziałem skrzypka Jeremy'ego Kittela.[5] Wydali album ponownie 12 września 2006[2] z ramienia lokalnego wydawnictwa Quack! Media.[6] Wtedy zespół przyciągnął uwagę mediów, wykonując swoją piosenkę Good Day w talk-showie The Late Late Show with Craig Ferguson, jak również pojawiając się w segmencie MTV You Hear It First we wrześniu 2006.[2] W 2007 zespół pojawił się na festiwalu muzycznym South by Southwest.[7] W marcu 2007 zespół podpisał kontrakt z Atlantic Records i drugi raz wydał swój pierwszy album ponownie 1 kwietnia 2008. W sierpniu 2008 zespół występował na festiwalu Lollapalooza.[8]

Zespół z powrotem pojawił się w The Late Late Show with Craig Ferguson by wypromować swój nowo powstały serial internetowy Tally Hall's Internet Show (THIS). Wykonał piosenkę Welcome to Tally Hall w nowo założonych czarnych kamizelkach, tradycyjnych kolorowych krawatach, białych koszulach i czarnych spodniach.[9] Po skończeniu pracy nad pierwszym albumem zespół pracował nad paroma projektami takimi jak cover piosenki Smile Like You Mean It zespołu The Killers dla serialu Życie na fali.

Trasy Koncertowe i Good & Evil

[edytuj | edytuj kod]
Tally Hall występujący w Massachusetts, 2008. Na zdjęciu od lewej: Zubin Sedghi, Rob Cantor, Ross Federman, Joe Hawley, Andrew Horowitz

9 września 2009 Tally Hall wydało piosenkę Light & Night z udziałem Nellie McKay do bezpłatnego pobrania, gdy klienci Walmartu kupili książkę The Magician's Elephant autorstwa Kate DiCamillo, opublikowaną tego samego dnia.[10]

W 2010 z trasy koncertowej prowadzonej razem z zespołami Jukebox the Ghost i Skybox wycofał się Joe Hawley. Został zastąpiony do końca roku przez Caseya Shea, który ubierał czarny krawat. 25 marca 2011 zespół ogłosił, że wszyscy jego członkowie nadal są razem.[11] Później w tym samym roku zespół zmienił swojego menedżera z The Hornblow Group na Stiletto Entertainment.[12][13]

Drugi album Tally Hall, Good & Evil, został wydany w 2011 za pośrednictwem lokalnego wydawnictwa Quack! Media.[14] Album został nagrany w późnym 2009, ale przez opóźnienia spowodowane przez kruszący się kontrakt z Atlantic Records został on wydany 3 lata później. By promować album, zespół stworzył konkurs, którego zwycięzca byłby nagrodzony piosenką o nim. Konkurs wygrał uczeń liceum Nathan Naimark, a piosenka o nim została wydana niedługo później.[15] Mniej więcej w tym samym czasie zespół razem z Caseyem Shea stworzył cover piosenki Flo Ridy Club Can't Handle Me.[16] Według Andrew Horowitza pochodzenie coveru wywodzi się z sugestii, jaką zespół złożył wydawnictwu Atlantic Records, gdzie co tydzieńmogliby nagrywać i wydawać covery innych artystów którzy mieli kontrakt z wydawnictwem, z piosenką przedstawioną jako przykład. Atlantic odrzucił ten pomysł, co skłoniło zespół do wydania utworu po rozstaniu z nimi.[17]

Po wydaniu drugiego albumu i jego trasie koncertowej Tally Hall przestał być aktywny, a wszyscy członkowie zespołu rozpoczęli niezależne przedsięwzięcia, chociaż przy niektórych projektach ponownie współpracowało paru członków.

Praca Solowa po Good & Evil

[edytuj | edytuj kod]

Andrew Horowitz

[edytuj | edytuj kod]

Andrew Horowitz pod pseudonimem Edu wydał solowy album sketches (potem wydał go ponownie jako sketches 3d) w 2012.[18] Ponadto grał na pianinie w albumie Johna Legenda Love in the Future.[19] W 2018 Horowitz wydał etudes, album studyjny złożony z kompozycji na fortepian stworzonych przez niego w 2003. Sequel nazwany etudes II został wydany w kwietniu 2019 i był złożony z kompozycji napisanych w 2005. W maju 2020 zapoczątkował serię instagramowych transmisji na żywo pt. Keep Up The Good Work w których rozmawiał z gośćmi takimi jak Ross Federman, czy Zubin Sedghi.[20][21] 29 kwietnia 2024 ogłoszono, że Horowitz wystąpi na corocznym koncercie Sonic Lunch w Michigan.[22]

Ross Federman

[edytuj | edytuj kod]

Ross Federman okazjonalnie był producentem, perkusistą i DJ'em pod pseudonimem Mr. F, ale skupił się na swojej edukacji. W 2013 roku ukończył studia na Uniwersytecie Michigan, uzyskując tytuł licencjata w dziedzinie biologii komórkowej i molekularnej,[23] później uzyskując stopień doktora na Uniwersytecie Yale w maju 2019.[24]

Joe Hawley

[edytuj | edytuj kod]

11 września 2012 Joe Hawley pod nazwą ミラクルミュージカル (Miracle Musical)[25] wydał singel Variations on a Cloud i 12 grudnia tego samego roku album koncepcyjny Hawaii: Part II. Ross Federman i Bora Karaca pracowali nad albumem z Hawleyem, za to Zubin Sedghi udzielił wokali do utworu White Ball, a Rob Cantor do utworu Time Machine. Hawley nie wypowiadał się jasno na temat ogólnej historii albumu, w pewnym momencie cytując jako inspirację zamachy z 11 września 2001 roku, jednak zaprzeczył temu w innych wywiadach. Kilka piosenek z albumu, takich jak Murders i The Mind Electric, zyskało popularność na TikToku i innych mediach społecznościowych.[26] Album zawierający dema i sample zatytułowany Hawaii: Part II: Part ii oraz cover piosenki Candle on the Water został wydany w 2014 roku pod tym samym tytułem. Album zawierający 6 8-bitowych wersji zatytułowany Hawaii Partii został wydany w 2015 roku jako ścieżka dźwiękowa do promocyjnej gry komputerowej Labyrinth.[18]

W 2016 Hawley ogłosił. że tworzy komediowy hip-hopowy album Joe Hawley Joe Hawley, który został wydany pod jego własnym imieniem w październiku na Bandcampie. Album został później usunięty ze względu na samplowaną muzykę chronioną prawem autorskim. Aby uniknąć praw autorskich, Hawley wydał γɘlwɒH ɘoႱ γɘlwɒH ɘoႱ 16 kwietnia 2019, odwróconą wersję albumu na Bandcampie i Spotify. 11 listopada 2020 skrócona wersja oryginalnego albumu została wydana na Apple Music i Spotify. Brakowało w niej 13 i ostatniego utworu – coveru utworu White Rabbit zespołu Jefferson Airplane, przez problemy z prawami autorskimi, których Hawley nie mógł rozwiązać.[18]

Zubin Sedghi

[edytuj | edytuj kod]

Zubin Sedghi, oprócz pojawienia się gościnnie na albumie Hawleya Hawaii: Part II, skupił się na swoim życiu prywatnym.[27] W 2012 roku ukończył studia na Uniwersytecie Michigan, uzyskując tytuł licencjata z wyróżnieniem w dziedzinie neurologii, a następnie w 2016 roku uzyskał doktorat z medycyny osteopatycznej na Uniwersytecie Touro w Kalifornii.[28] Pracuje jako lekarz rodzinny i mieszka w Hrabstwie Orange.[29] Ma żonę i dwoje dzieci.[20]

Rob Cantor

[edytuj | edytuj kod]

Rob Cantor wydał swój album solowy, Not a Trampoline, 14 kwietnia 2014. Do tego stworzył wiele sławnych filmików na YouTube, takich jak Shia LaBeouf Live, Christian Bale Is At Your Party[30] i 29 Celebrity Impressions, 1 Original Song.[31] Napisał i wyprodukował również wiele piosenek dla seriali Disney Junior.[32]

Cały Zespół

[edytuj | edytuj kod]

W 2015 roku Tally Hall wydało na Bandcampie demowy LP Admittedly Incomplete Demos, nawiązujący do ich wcześniejszego LP Complete Demos. Zawiera dema, niewydane utwory, występy na żywo i studyjne covery piosenek The Minstrel Boy i Just A Friend. Ten ostatni został ponownie wydany w sierpniu 2019 roku jako singel i dołączony jako utwór dodatkowy do reedycji Marvin's Marvelous Mechanical Museum z 2021 roku. W kwietniu 2022 r. dodano 2 nowe dema: Welcome to Tally Hall (Reprise) (Demo) i Hymn For a Scarecrow (Demo).[18]

W 2021 roku Needlejuice Records ponownie wydało Marvin's Marvelous Mechanical Museum na winylu, płycie CD i kasecie, wydając go również w czerwcu na płytę MiniDisc zbiegającą się z Międzynarodowym Dniem MiniDisc.[25][33] 26 sierpnia 2022 r. do publiki trafiły zamówienia w przedsprzedaży na reedycję Good & Evil wraz z 7-calowym winylem Turn the Lights Off ze wspomnianym utworem na stronie A i Light & Night na stronie B.[34]

Od czasu przerwy w działalności zespołu członkowie dyskutowali, czy zespół powróci z trzecim albumem. Podczas gdy Hawley obiecał to w mediach społecznościowych, a Sedghi żartobliwie stwierdził, że wrócą, jeśli otrzymają „trzydzieści lub czterdzieści milionów słuchaczy miesięcznie” za pośrednictwem wiadomości dla Spotify Wrapped,[35] ten ostatni, Horowitz, Federman i Cantor oświadczyli inaczej na koncie na Twitterze Horowitza, podając zdrowie psychiczne Hawleya jako główny powód braku powrotu zespołu.[18][36]

W grudniu 2023 roku Andrew Horowitz w towarzystwie Bory Karacy na gitarze otwierał występy zespołu Jukebox the Ghost, także w kwietniu 2024, tym razem z Rossem Federmanem na perkusji.[37]

Filmy

[edytuj | edytuj kod]

Kiedy zespół powstał, Joe Hawley współpracował z grupą komediową AnonyMous. Grupa nakręciła kilka filmów zawierających humorystyczne skecze i teledyski, z których ten ostatni zawierał piosenki Tally Hall, takie jak Banana Man, co zaowocowało znaczącym rozgłosem na stronie internetowej Albino Blacksheep.

W sierpniu 2008 roku zespół wykonał na żywo zestaw wideo składający się z trzech utworów dla LiveDaily Sessions, w tym utwory Good Day, Be Born i Greener,[38] którego premiera odbyła się 28 sierpnia 2008 roku. Grał również kilkakrotnie w Fearless Music, grając takie utwory jak Be Born, Ruler of Everything, Misery Fell, Good Day i Banana Man.

W lipcu 2014 roku członek zespołu Rob Cantor opublikował wideo, w którym wykonał swoją piosenkę Perfect, śpiewając głosem 29 celebrytów. W teledysku Cantorowi towarzyszy Andrew Horowitz na fortepianie i chórkach. Film uzyskał ponad 7 000 000 wyświetleń w ciągu 10 dni. Wkrótce potem Cantor ujawnił, że wideo jest wyszukanym oszustwem.[39]

Tally Hall's Internet Show i teledyski

[edytuj | edytuj kod]

15 września 2008 roku zespół zadebiutował w dziesięcioodcinkowym, stworzonym przez dwa tygodnie serialu rozrywkowym Tally Hall's Internet Show (THIS). Każdy odcinek trwał 8–11 minut i został opublikowany na ich stronie internetowej. Treści zawierały głównie skecze komediowe i teledyski. Pierwszy odcinek został zatytułowany na cześć ich singla Good Day i zawierał teledysk do niego, który został później wydany na YouTube. Inne teledyski stworzone na potrzeby serialu to Dream, Welcome to Tally Hall, Two Wuv, The Whole World and You, Greener, Ruler of Everything i Hidden in the Sand Teledyski do Taken for a Ride i Turn the Lights Off zostały dodatkowo wydane poza serialem, a teledysk do „&” był planowany, ale pomysł został porzucony.[40]

Lista odcinków

[edytuj | edytuj kod]
  1. Good Day (15.09 2008) – 9:24
  2. Death Request (29.09 2008) – 11:36
  3. Taken for a Ride (13.10 2008) – 9:17
  4. Welcome to Tally Hall (27.10 2008) – 11:37
  5. Who Cares (10.11 2008) – 9:25
  6. Two Wuv (24.11 2008) – 10:32
  7. Fifteen Seconds of Bora (08.12 2008) – 9:08
  8. The Whole World and You (22.12 2008) – 11:06
  9. Potato Vs. Spoon (05.01 2009) – 8:30
  10. Good Night (19.01 2009) – 10:52

Odcinki butelkowe

[edytuj | edytuj kod]
  1. South by Southwest 2007 (23.12 2013) – 12:06

Członkowie

[edytuj | edytuj kod]
Rob Cantor
Joe Hawley
Zubin Sedghi
Andrew Horowitz

Obecni członkowie

[edytuj | edytuj kod]

Byli członkowie

[edytuj | edytuj kod]
  • Steve Gallagher (szary krawat) - perkusja 2002 - 2004

Dodatkowi członkowie

[edytuj | edytuj kod]

Oś Czasu

[edytuj | edytuj kod]

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Albumy

[edytuj | edytuj kod]

Minialbumy

[edytuj | edytuj kod]
  • Party Boobytrap (2003)
  • Welcome To Tally Hall EP (2004)
  • The Pingry EP (2005)
  • Just a Friend EP (2019)

Kompilacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Complete Demos (2004)
  • Admittedly Incomplete Demos (2015)

Single

[edytuj | edytuj kod]
  • Banana Man (2005)
  • Ruler Of Everything (2005)
  • Good Day (2005)
  • Welcome To Tally Hall (2005)
  • Light & Night ft. Nellie McKay (2009)
  • You & Me (2011)
  • & (2011)
  • Club Can't Handle Me ft. Casey Shea (2011)
  • Nathan Naimark (2011)
  • Turn The Lights Off (2022)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ MTV, Tally Hall – MTV's You Hear it First [online], YouTube, 13 sierpnia 2013 [dostęp 2023-12-30] (ang.).
  2. ↑ a b c James Montgomery, News – You Hear It First [online], MTV News, 9 marca 2006 [zarchiwizowane 2013-03-30] (ang.).
  3. ↑ Suzanne Chessler, Ann Arbor-based band Tally Hall boasts a debut CD, a national tour and three Jewish members [online], Detroit Jewish News, 5 stycznia 2006 [dostęp 2023-12-21] (ang.).
  4. ↑ Andrew Pieknik, Living Music: Browse Interviews [online], Living Music, 9 marca 2005 [dostęp 2023-12-21] [zarchiwizowane 2011-08-05] (ang.).
  5. ↑ Matt Collar, Marvin's Marvelous Mechanical Museum – Tally Hall [online], AllMusic [dostęp 2022-04-09] (ang.).
  6. ↑ Roger LeLievre, Catch tunes from Tally Hall's upcoming CD at Blind Pig show on Tuesday [online], The Ann Arbor News, 5 marca 2010 [dostęp 2022-04-09] (ang.).
  7. ↑ It Happened Yesterday: SXSW Day Two [online], Spin, 16 marca 2007 [dostęp 2022-04-09] (ang.).
  8. ↑ Lollapalooza 2008 – the full lineup (says the Sun Times) [online], BrooklynVegan, 6 kwietnia 2008 [dostęp 2022-04-09] (ang.).
  9. ↑ Tally Hall on The Late, Late Show (Welcome to Tally Hall) [online], YouTube, 22 września 2008 (ang.).
  10. ↑ Tally Hall's Collaborative New Song -- For A Book [online], Hidden In The Sand, 9 listopada 2009 (ang.).
  11. ↑ Welcome To Tally Hall – News [online], tallyhall.com [dostęp 2020-04-11] [zarchiwizowane 2010-04-21] (ang.).
  12. ↑ Do we know when Tally Hall switched to Stiletto Entertainment? How did you find out? [online], Formspring.me, 7 lipca 2010 [dostęp 2013-05-22] (ang.).
  13. ↑ Stiletto Entertainment webpage [online], Stiletto Entertainment [dostęp 2013-05-22] (ang.).
  14. ↑ Tally Hall announced the release date of Good & Evil under Quack [online], tallyhall.com [zarchiwizowane 2010-04-21] (ang.).
  15. ↑ Tally Hall announcing Nathan Naimark as the winner [online], Twitter (ang.).
  16. ↑ Tally Hall Feat. Casey Shea – Club Can't Handle Me [online], YouTube, 18 lipca 2011 (ang.).
  17. ↑ Andrew Horowitz, Keep Up The Good Work Episode 2: Casey Shea and Livia Blanc [online], YouTube, 21 maja 2020 (ang.).
  18. ↑ a b c d e Sarah Becker, Joe Hawley faces legal issues on thrilling self-titled album [online], Audiophix, 26 kwietnia 2024 [dostęp 2024-04-26] (ang.).
  19. ↑ Jenn McKee, Tally Hall's Andrew Horowitz plays piano (and more) on John Legend's new album [online], MLive Media Group, 6 marca 2014 [dostęp 2024-03-14] [zarchiwizowane 2024-03-06] (ang.).
  20. ↑ a b Andrew Horowitz, Keep Up The Good Work Episode 1: Ross Federman [online], 10 maja 2020 (ang.).
  21. ↑ Andrew Horowitz, Keep Up The Good Work Episode 6: Zubin Sedghi and Tyler James Bellinger [online], YouTube, 17 czerwca 2020 (ang.).
  22. ↑ 2024 ARTISTS | Liberty Plaza | Sonic Lunch [online], sonic-lunch-2021 [dostęp 2024-06-24] (ang.).
  23. ↑ Ross Federman [online], LinkedIn [dostęp 2020-11-30] (ang.).
  24. ↑ Ross Federman on Instagram: "I'll take their word for it... [online], Instagram [zarchiwizowane].
  25. ↑ a b Sarah Becker, Revisiting Tally Hall's surprise hit "Hidden in the Sand" [online], Audiophix, 13 kwietnia 2024 [dostęp 2024-04-14] (ang.).
  26. ↑ Sarah Larson, Hawaii: Part II Album Review [online], Dakota Student, 9 listopada 2020 [dostęp 2023-12-25] (ang.).
  27. ↑ FAQs [online], Hidden In The Sand [dostęp 2020-04-11] (ang.).
  28. ↑ Zubin Sedghi, Zubin Sedghi updated his profile picture. [online], Facebook, 30 sierpnia 2012 [dostęp 2023-08-25] (ang.).
  29. ↑ Zubin Sedghi, DO – Family Medicine | Kaiser Permanente [online], healthy.kaiserpermanente.org (ang.).
  30. ↑ Darren Paltrowitz, Rob Cantor Is Not A Trampoline, Even If His Career Seems Like One [online], The Improper, 14 kwietnia 2024 [dostęp 2014-04-27] [zarchiwizowane 2015-08-06] (ang.).
  31. ↑ Jeff Sneider, 29 Celebrity Impressions Music Video Was a Hoax; Singer Reveals 'Making Of' Video, „TheWrap”, 9 lipca 2014 [dostęp 2024-04-14] (ang.).
  32. ↑ Diego Higuera, SDCC '22: Disney haunts San Diego Comic Con with THE GHOST AND MOLLY MCGEE [online], Comics Beat, 24 lipca 2022 [dostęp 2024-04-14] (ang.).
  33. ↑ Rob Caldwell, Wait, Nicolas Cage's new movie is actually good? How did that happen? [online], WCSH, 4 listopada 2021 [dostęp 2024-03-09] [zarchiwizowane 2021-11-04] (ang.).
  34. ↑ Needlejuice Records, 082622 [online], Twitter, 15 sierpnia 2022 (ang.).
  35. ↑ Zubin Sedghi spotify wrapped message 2023 #tallyhall [online], YouTube [dostęp 2024-06-24].
  36. ↑ Joshface, Rob, Ross, Zubin, & Andrew Address The Community [online], Hidden In The Sand, 16 sierpnia 2023 (ang.).
  37. ↑ Edu + Friends Tour 2024 [online], YouTube (ang.).
  38. ↑ Tally Hall: Exclusive Video Performance At LiveDaily Sessions >> Exclusive Performance From LiveDaily Sessions >> LiveDaily [online], Livedaily, 29 sierpnia 2008 [dostęp 2020-04-11] [zarchiwizowane 2008-08-29] (ang.).
  39. ↑ Singer Behind '29 Celebrity Voices' Hoax Explains Why He Did It [online], Jezebel.com, 11 lipca 2014 [dostęp 2020-04-11] [zarchiwizowane 2020-12-03] (ang.).
  40. ↑ & [online], Facebook.