Portret Théodore’a Labarre’a, mal. Henri Grevedon | |
Imię i nazwisko |
Théodore François Joseph Berry |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci | |
Instrumenty | |
Gatunki | |
Zawód | |
Odznaczenia | |
Théodore Labarre, właśc. Théodore François Joseph Berry[1] (ur. 5 marca 1805 w Paryżu, zm. 9 marca 1870 tamże[1][2]) – francuski harfista i kompozytor.
Był mlecznym bratem cesarza Napoleona III[1][2]. Uczył się prywatnie u Nicolasa-Charles’a Bochsy, Jacques’a-Georges’a Cousineau i François-Josepha Nadermana[1][2]. Następnie podjął studia pod kierunkiem Victora Dourlena (harmonia), François-Josepha Fétisa (kontrapunkt) i François-Adriena Boieldieu (kompozycja) w Konserwatorium Paryskim, które ukończył w 1823 roku z nagrodą Prix de Rome za kantatę Pyramus et Thisbé[1][2]. W kolejnych latach koncertował w Wielkiej Brytanii, Szwajcarii i Włoszech[1][2]. Od 1831 roku przebywał na stałe w Paryżu, gdzie pisał utwory na potrzeby scen Opéra de Paris i Opéra-Comique[1][2]. Od 1847 do 1849 roku był dyrygentem Opéra-Comique[1][2]. W 1852 roku został mianowany dyrygentem kapeli cesarskiej[1][2], utracił jednak to stanowisko w 1855 roku po wystawieniu uznanej za satyrę polityczną opery Pantagruel[1]. W 1862 roku otrzymał order Legii Honorowej[1]. Od 1867 roku był profesorem gry na harfie w Konserwatorium Paryskim[1][2]. Jego uczniami byli Joseph-Léon Gatayes i Félix Godefroid[1].
Wydał podręcznik Méthode complète pour la harpe (Paryż 1844)[1].
(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])