Wes Streeting

Wes Streeting
Ilustracja
Wes Streeting (2024)
Pełne imię i nazwisko

Wesley Paul William Streeting

Data i miejsce urodzenia

21 stycznia 1983
Londyn

Minister zdrowia i opieki społecznej
Okres

od 5 lipca 2024

Przynależność polityczna

Partia Pracy

Poprzednik

Victoria Atkins

Poseł do Izby Gmin
z okręgu Ilford North(inne języki)
Okres

od 7 maja 2015

Przynależność polityczna

Partia Pracy

Poprzednik

Lee Scott(inne języki)

Multimedia w Wikimedia Commons

Wesley Paul William Streeting (ur. 21 stycznia 1983 w Londynie[1]) – brytyjski polityk, działacz społeczny, członek Partii Pracy, od 2024 minister zdrowia i opieki społecznej. Poseł do Izby Gmin od 2015. Z wykształcenia historyk.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Młodość, wykształcenie i wczesna działalność

[edytuj | edytuj kod]

Jest dzieckiem nastoletnich rodziców. Wychowywał się w mieszkaniu socjalnym w londyńskiej dzielnicy Stepney[2]. Jego dziadkowie od strony matki, odbywali kary pozbawienia wolności. Dziadek, skazany m.in. za udział w rozboju i włamaniu[3], znał dobrze braci Kray(inne języki) (przywódców jednego z londyńskich gangów), zaś babcia podczas pobytu w więzieniu Holloway(inne języki) poznała Christine Keeler – znaną ze swego udziału w aferze Profumo[4].

W 2001, dzięki uzyskanemu stypendium, rozpoczął studia historyczne w Selwyn College(inne języki), na Uniwersytecie w Cambridge[3]. Stał się pierwszą osobą w swojej rodzinie, która uzyskała wyższe wykształcenie[5]. W roku akademickim 2004/05 przewodniczył samorządowi studentów tego uniwersytetu (Cambridge University Students' Union(inne języki)), zaś w latach 2008–2010 był prezesem Krajowego Związku Studentów (National Union of Students(inne języki))[1][6][7]. Następnie, przez 18 miesięcy kierował wydziałem ds. edukacji organizacji Stonewall(inne języki) (działającej na rzecz osób LGBT)[8]. Był również dyrektorem Fundacji Heleny Kennedy(inne języki), której celem jest umożliwienie podjęcia i ukończenia wyższych studiów przez osoby niezamożne[9]. Pracował też w think tanku związanym z Partią Pracy[7] oraz jako konsultant ds. sektora publicznego w PricewaterhouseCoopers[10].

Działalność polityczna

[edytuj | edytuj kod]

Należy do Partii Pracy od czasu studiów. Wystąpił z niej na krótko w 2003, protestując w ten sposób przeciwko decyzji premiera Tony’ego Blaira o udziale Wielkiej Brytanii w wojnie w Iraku[1].

W wyborach uzupełniających w 2010 z powodzeniem ubiegał się o mandat radnego londyńskiej gminy Redbridge[7]. W 2014 został ponownie wybrany w jej skład[11] i pełnił w niej funkcję wiceprzewodniczącego[12].

W 2015 po raz pierwszy został wybrany do Izby Gmin z okręgu Ilford North(inne języki)[13]. Uzyskiwał w nim reelekcje w kolejnych wyborach w 2017, 2019 i 2024[14][15]. Od 2015 do 2019 był członkiem komisji skarbu niższej izby Parlamentu[16], gdzie opowiadał się m.in. za opodatkowaniem dochodów kapitałowych na takich samych zasadach jak pozostałych dochodów osobistych oraz za podwyższeniem podatku dochodowego od osób prawnych[1]. Przed referendum w 2016, uczestniczył w kampanii na rzecz pozostania Zjednoczonego Królestwa w Unii Europejskiej[17]. Następnie proponował wstrzymanie brexitu przez parlament i ponowne referendum w tej sprawie[18][19]. W trakcie wyborów na stanowisko lidera Partii Pracy w 2015 i 2020, popierał kandydatury odpowiednio: Liz Kendall i Keira Starmera[10].

Od kwietnia 2020 wchodził w skład gabinetu cieni utworzonego przez Starmera. Początkowo był, m.in. sekretarzem w ministerstwie skarbu i młodszym minister ds. szkolnictwa – zaś od 29 listopada 2021 pełnił funkcję ministra zdrowia i opieki społecznej[16].

5 lipca 2024, z chwilą powstania gabinetu Keira Starmera, objął w nim stanowisko sprawowane uprzednio w gabinecie cieni[20].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jest gejem. Od 2013 pozostaje w związku z politykiem Partii Pracy Joe Dancey'em[21][22], który w wyborach parlamentarnych w 2024 bezskutecznie ubiegał się o mandat poselski z okręgu Stockton West(inne języki)[23][24].

W 2021 zdiagnozowano u niego raka nerki, z którego został wyleczony po operacji usunięcia nerki[2].

W 2023 wydane zostały jego wspomnienia: One Boy, Two Bills and a Fry Up: A Memoir of Growing Up and Getting On[25].

Mieszka w dzielnicy Barkingside, w Londynie[26].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d Wes Streeting: People in the Labour Party have got to start liking one another again. We've got to build a common cause [online], Politics Home, 22 marca 2020 [dostęp 2024-08-14] (ang.).
  2. ↑ a b Emma Bower on the 8 July 2024, Who is new health and social care secretary Wes Streeting? [online], www.gponline.com [dostęp 2024-08-14] (ang.).
  3. ↑ a b Andy Gregory, Wes Streeting: The Labour ‘poster boy’ out to shake up the NHS [online], www.independent.co.uk, 9 kwietnia 2024 [dostęp 2024-08-14] (ang.).
  4. ↑ Wes Streeting, ‘They pinned a stolen radio on Nana and locked her up. She shared a cell with Christine Keeler’: Wes Streeting on his family history – extract [online], www.theguardian.com, 17 czerwca 2023 [dostęp 2024-08-14] (ang.).
  5. ↑ Wes Streeting [online], Sutton Trust [dostęp 2024-08-15] (ang.).
  6. ↑ About me - Wes Streeting [online], Wes Streeting for Ilford North [dostęp 2024-08-14] (ang.).
  7. ↑ a b c Wes Streeting: The new health secretary tasked with overseeing NHS policy [online], Sky News [dostęp 2024-08-14] (ang.).
  8. ↑ Simon Hattenstone, Wes Streeting: ‘If I’m going out, I’m a binge drinker – terrible messaging for the shadow health secretary!’ [online], www.theguardian.com, 17 czerwca 2023 [dostęp 2024-08-14] (ang.).
  9. ↑ Shahida Aslam, Exciting Announcement: Wes Streeting Appointed as Secretary of State for Health and Social Care [online], Helena Kennedy Foundation, 8 lipca 2024 [dostęp 2024-08-15] (ang.).
  10. ↑ a b Wes Streeting MP - Who is he? [online], Politics.co.uk [dostęp 2024-08-15] (ang.).
  11. ↑ 2014 Local Election Results [online], my.redbridge.gov.uk [dostęp 2024-08-15].
  12. ↑ Wes Streeting MP | Policy Connect [online], www.policyconnect.org.uk [dostęp 2024-08-15] (ang.).
  13. ↑ Joshua Silverwood, The UK’s new Health Secretary – who is Wes Streeting? [online], Medical Device Network, 8 lipca 2024 [dostęp 2024-08-15] (ang.).
  14. ↑ Election history of Ilford North (2010–2019) [online], www.parliament.uk/ [dostęp 2024-08-15] (ang.).
  15. ↑ Ilford North - General election results 2024, „BBC News” [dostęp 2024-08-15] (ang.).
  16. ↑ a b Wes Streeting MP. Parliamentary career [online], www.parliament.uk [dostęp 2024-08-15] (ang.).
  17. ↑ EU vote: Where the cabinet and other MPs stand, „BBC News”, 19 lutego 2016 [dostęp 2024-08-15] (ang.).
  18. ↑ Team, Why we Labour Remainers voted to trigger Article 50 [online], inews.co.uk, 1 lutego 2017 [dostęp 2024-08-15] (ang.).
  19. ↑ I would rather risk losing my job than stay silent on Brexit and risk my constituents losing theirs [online], Politics Home, 25 lutego 2020 [dostęp 2024-08-15] (ang.).
  20. ↑ Krzysztof Ryncarz, Wielka Brytania: Keir Starmer przedstawił skład swojego rządu [online], www.euractiv.pl, 6 lipca 2024 [dostęp 2024-08-15] (pol.).
  21. ↑ William Mata, Who is Labour's Wes Streeting? [online], Evening Standard, 11 czerwca 2024 [dostęp 2024-08-15] (ang.).
  22. ↑ Get to know Wes Streeting and his partner Joe Dancey [online], The Sun, 5 lipca 2024 [dostęp 2024-08-15] (ang.).
  23. ↑ Joe Dancey for Stockton West [online], Joe Dancey for Stockton West [dostęp 2024-08-15] (ang.).
  24. ↑ Stockton West - General election results 2024, „BBC News” [dostęp 2024-08-15] (ang.).
  25. ↑ One Boy, Two Bills and a Fry Up [online], www.hachette.co.uk, 8 listopada 2022 [dostęp 2024-08-15] (ang.).
  26. ↑ Wes Streeting | United Agents [online], www.unitedagents.co.uk [dostęp 2024-08-15].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Wes Streeting: One Boy, Two Bills and a Fry Up: A Memoir of Growing Up and Getting On (Hodder & Stoughton, 2023) ISBN 9781399710107

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Gabinet Keira Starmera (od 2024)

Ministrowie zdrowia Wielkiej Brytanii
W latach 1919-1968
Po 1988

Wielka Brytania