Imię i nazwisko |
Yvonne Rihouët |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci | |
Gatunki | |
Zawód | |
Odznaczenia | |
![]() |
Yvonne Rokseth, z domu Rihouët[1][2] (ur. 17 lipca 1890 w Maisons-Laffitte, zm. 23 sierpnia 1948 w Strasburgu[1][2]) – francuska muzykolożka.
Początkowo studiowała w Konserwatorium Paryskim, później była uczennicą Alberta Roussela (kompozycja) i Vincenta d’Indy’ego (organy) w Schola Cantorum de Paris[1][2]. W 1920 roku podjęła studia pod kierunkiem André Pirro na Sorbonie[1][2], gdzie w 1915 uzyskała dyplom z nauk przyrodniczych i filozoficznych na podstawie pracy L’idée de finalité chez les biologistes contemporains[1], a w 1930 roku tytuł doktora nauk humanistycznych na podstawie dysertacji La Musique d’orgue au XVe siècle et au début du XVe[1][2]. W 1926 roku poślubiła romanistę Pierre’a Roksetha, z którym przez kilka lat mieszkała w Norwegii, gdzie w 1932 roku wydała książkę na temat Edvarda Griega[1]. Od 1934 do 1937 roku była bibliotekarką w Bibliothèque nationale[1][2]. Od 1937 roku wykładała muzykologię na Uniwersytecie Strasburskim[1][2]. W czasie II wojny światowej uczestniczyła we francuskim ruchu oporu[1][2], za co w 1946 roku została wyróżniona Medalem Francuskiego Ruchu Oporu[3].
W swojej pracy naukowej zajmowała się muzyką średniowiecza i renesansu, propagowała jej wykonywanie na estradach koncertowych[1]. Wydała pracę Polyphonies du XIIIe siècle: Le Manuscrit H 196 de la Faculté de médecine de Montpellier (4 tomy, Paryż 1935–1939)[1][2]. Pracę zawodową łączyła z grą na organach, była organistką w paryskim kościele luterańskim Zmartwychwstania Pańskiego[1]. Zajmowała się także kompozycją, za Fantaisie na fortepian i orkiestrę otrzymała w 1921 roku nagrodę L’Aide aux Femmes de Professions Libérales[1].