Zhang Zhixin
| |||||||||
| Nazwisko chińskie | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
Zhang Zhixin (ur. 5 grudnia 1930, zm. 4 kwietnia 1975) – chińska dysydentka z okresu rewolucji kulturalnej, kiedy to była więziona, brutalnie torturowana i ostatecznie stracona za krytykę partii. Pośmiertnie zrehabilitowana.
Pochodziła z Tianjinu[1]. Od 1955 roku należała do Komunistycznej Partii Chin i pracowała w administracji lokalnej prowincji Liaoning[2].
Po rozpoczęciu rewolucji kulturalnej wystąpiła z ostrą krytyką polityki Lin Biao oraz Jiang Qing, broniąc jednocześnie dobrego imienia Liu Shaoqi i Peng Dehuaia, za co została w 1969 roku aresztowana[3]. W więzieniu była wielokrotnie brutalnie torturowana, m.in. strażnicy zamykali ją związaną w męskich celach, zezwalając więźniom na gwałcenie jej[4]. Mimo skazania jej w 1974 roku na dożywotnie pozbawienie wolności, Zhang odmawiała przyznania się do błędów i kontrrewolucyjnych zbrodni[5]. 3 kwietnia 1975 wyrok zamieniono na karę śmierci; egzekucję wykonano następnego dnia rano[6].
W marcu 1979 roku została pośmiertnie zrehabilitowana i uznana za bohaterkę[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Lily Xiao Hong Lee, Clara Wing-chung Ho: Biographical dictionary of Chinese women. T. 2. New York: M.E. Sharpe, 2003, s. 701. ISBN 0-7656-0043-9.
- ↑ Roger Garside: Coming alive: China after Mao. New York: McGraw-Hill, 1981, s. 300. ISBN 978-0451620873.
- ↑ Andrew James Nathan: Chinese Democracy. Los Angeles: University of California Press, 1986, s. 25. ISBN 0-520-05933-6.
- ↑ Nine commentaries on the Communist Party. Mountain View, California: Broad Book USA, 2004, s. 103. ISBN 1-932674-16-0.
- ↑ Pamela Tan: The Chinese Factor: An Australian Chinese Woman's Life in China from 1950 to 1979. Roseberg, 2008, s. 250. ISBN 978-1-877058-74-5.
- ↑ Jiaqi Yan, Gao Gao: Turbulent decade: a history of the cultural revolution. Honolulu: University of Hawaii Press, 1996, s. 276. ISBN 0-8248-1695-1.
- ↑ Gucheng Li: A glossary of political terms of the People's Republic of China. Hong Kong: Chinese University Press, 1995, s. 565. ISBN 962-201-615-4.