Zygmunt Smalcerz
| |||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
8 czerwca 1941 | ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
153 cm | ||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| Odznaczenia | |||||||||||||||||||||||||
  
| |||||||||||||||||||||||||
Zygmunt Antoni Smalcerz (ur. 8 czerwca 1941 w Bestwince) – polski sztangista, złoty medalista olimpijski (Monachium 1972), trener oraz działacz sportowy.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Karierę sportową rozpoczął od uprawiania gimnastyki sportowej. W 1960 za namową dr. Augustyna Dziedzica, ówczesnego trenera Waldemara Baszanowskiego, rozpoczął treningi ciężarowca[1].
W 1971 w Limie zdobył złoty medal mistrzostw świata w wadze muszej oraz był pierwszy w mistrzostwach Europy, a rok później na olimpiadzie w 1972 w Monachium ponownie stanął na najwyższym stopniu podium[a]. Trzeci raz mistrzem świata został w 1975.
Kolejne igrzyska olimpijskie w 1976 w Montrealu, na których miał zdobyć swój drugi złoty medal, zakończyły się pechowo. Smalcerz odniósł kontuzję podczas treningu i musiał się wycofać.
W czasie kariery zawodniczej był także:
- brązowym medalistą mistrzostw świata (1973),
- rekordzistą świata w rwaniu – 103 kg,
- 4-krotnie mistrzem Europy,
- 6-krotnie mistrzem i 21-krotnie rekordzistą Polski.
Wszystkie międzynarodowe sukcesy odniósł startując w wadze muszej (do 52 kg).
W latach 1994–1996 i 2005-2009 trener polskiej kadry seniorów. Jest także działaczem w Polskim Komitecie Olimpijskim.
W 2002 r. został wpisany w poczet Galerii Sław Międzynarodowej Federacji Podnoszenia Ciężarów[2]. W 2009 r. przegrał konkurs na stanowisko trenera reprezentacji Polski w podnoszeniu ciężarów. Po wygraniu w 2010 konkursu w USA Zygmunt Smalcerz został trenerem amerykańskich sztangistów w Colorado Springs[3].
W styczniu 2020 roku został głównym trenerem reprezentacji Norwegii w podnoszeniu ciężarów[4].
Jest oficerem Wojska Polskiego w stanie spoczynku. Zawodową służbę wojskową pełnił w latach 1968-1992. W 2013 r. został awansowany do stopnia pułkownika[5].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski – 2008[6]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 1998[7]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 1972[8]
- Medal „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe” – sześciokrotnie
- Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej” – 1984
- Odznaka „Zasłużony dla województwa krośnieńskiego” – 1987[9]
- Odznaka „Zasłużony Bieszczadom” – 1987[9]
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Zygmunt Smalcerz – Polski Komitet Olimpijski [online] [dostęp 2023-01-31] (pol.).
- ↑ Zygmunt Smalcerz w Galerii Sław podnoszenia ciężarów. Sport.pl, 2002-11-18. [dostęp 2010-09-23].
- ↑ Szymon Tomasik: Amerykański sen odrzuconego trenera. sports.pl, 2010-09-06. [dostęp 2010-09-23].
- ↑ Gdy tęsknię za Polską, puszczam Chopina [online], Onet Sport, 20 kwietnia 2020 [dostęp 2020-04-21] (pol.).
- ↑ st. chor. Konrad Kaczmarz: Wojskowy awans dla złotego medalisty olimpijskiego. dgw.wp.mil.pl, 2013-10-21. [dostęp 2013-11-05].
- ↑ M.P. z 2009 r. nr 25, poz. 339 – pkt 2.
- ↑ M.P. z 1999 r. nr 6, poz. 68 – pkt 20.
- ↑ Odznaczenia dla olimpijczyków. „Nowiny”. Nr 264, s. 2, 23 września 1972.
- ↑ a b Zza kulis MP. Odznaczenia dla działaczy. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 11 (410) z 10-20 kwietnia 1987. Sanocka Fabryka Autobusów.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Polski Komitet Olimpijski: Zygmunt Smalcerz – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 2014-05-31]. (pol.).
- Zygmunt Smalcerz Bio, Stats, and Results. www.Sports-Reference.com. [dostęp 2016-08-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 października 2012)]. (pol.).
.svg){kind=small}
