Wieś jest położona w południowo-zachodniej Polsce, w województwie opolskim, około 4,5 km od granicy z Czechami, w zachodniej części Obniżenia Prudnickiego, u północnego podnóża Gór Opawskich, w otulinie Parku Krajobrazowego Góry Opawskie. Należy do Euroregionu Pradziad[8]. Leży na terenie Nadleśnictwa Prudnik (obręb Prudnik)[9]. Przez granice administracyjne wsi przepływa rzeka Złoty Potok i potok Zamecki Potok[10]. Leży na wysokości 265–290 m n.p.m.
W Łące Prudnickiej panuje klimat umiarkowany ciepły. Średnia temperatura roczna wynosi +7,9 °C. Duże zróżnicowanie dotyczy termicznych pór roku. Średnie roczne opady atmosferyczne w rejonie Łąki Prudnickiej wynoszą 625 mm. Dominują wiatry zachodnie[11].
Ze względu na tytuł szlachecki właścicieli wsi z rodu von Choltitz, do 1945 miejscowość nosiła niemiecką nazwę Gräflich Wiese (zapisywana również Wiese gräflich), którą tłumaczy się na Łąka Hrabiowska[12]. Polskojęzyczne czasopisma wydawane na Górnym Śląsku w tamtym okresie używały naprzemiennie tłumaczeń Łąka hrabiowska[13][14] i Łąki hrabiowskie[15][16]. W Spisie miejscowości województwa śląsko-dąbrowskiego łącznie z obszarem ziem odzyskanych Śląska Opolskiego wydanym w Katowicach w 1946 wieś wymieniona jest pod polską nazwą Łąka[17]. 12 listopada 1946 r. nadano miejscowości nazwę Łąka Prudnicka[18].
W historycznych dokumentach nazwę miejscowości wzmiankowano w różnych językach oraz formach: Weze (1481), Wiese (1536), Wizni (1573), Wiesse (1697), Wiese (1784), Wiese (1845), Łąka Hrabiowska (Wiese Gräflich) (1939)[19].
Rysunek zamku w Łące Prudnickiej z XVIII wieku autorstwa F.B. Wernera
Wieś została założona po roku 1241, kiedy miała miejsce kolonizacja okolicznych terenów po ich spustoszeniu przez najazd mongolski[20]. Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z dokumentu z 1481[21]. W 1337 król czeski Jan Luksemburski odkupił od Albrechta z Fulštejnu ziemię prudnicką i przekazał ją księciu niemodlińskiemu Bolesławowi Pierworodnemu[22]. Miejscowość parokrotnie zmieniała właścicieli. W XV wieku książęta niemodlińscy wznieśli tu murowany zamek. W 1481 kasztelanię prudnicką wraz z Łąką Prudnicką zakupił rycerski ród panów z Wierzbnej[20].
Łąka Prudnicka (Lúka) wśród miejscowości ziemi prudnickiej na czeskiej mapie z 1922
Anna i Maria von Mettich w 1829 sprzedały swoje zadłużone dobra generałowej Colomb. Rok później od Colomb Łąkę Prudnicką wraz z dobrami w Niemysłowicach, Chocimiu oraz Spalonym Dworem kupił Johann Karl Sedlnitzky von Choltitz herbu Odrowąż. Z powodu wystąpień chłopów w Łące Prudnickiej związanych z Wiosną Ludów w 1848 schronił się w Spalonym Dworze na kilka dni, a następnie powrócił na zamek w Łące Prudnickiej i wprowadził reformy dotyczące zniesienia pańszczyzny, oczynszowania chłopów[26].
Pieczęć Łąki Prudnickiej
Wieś posiadała swoją własną pieczęć, która przedstawiała w polu wspiętego lwa skierowanego w prawo, trzymającego widły, a w otoku napis: GEMEINDE WIESE, GRÄFL. / KREIS NEUSTADT, O.-SCHL. (pol.Gmina Łąka Prudnicka / Powiat Prudnicki, Górny Śląsk)[27]. W XIX wieku we wsi powstała przydrożna kapliczka (ob. przy ul. Nad Złotym Potokiem 92)[28].
Zniszczenia dokonane przez powódź w 1903
Łąkę Prudnicką wielokrotnie nawiedzały powodzie i lokalne podtopienia[29]. 10 lipca 1903 Łąkę Prudnicką i okoliczne miejscowości nawiedziła ogromna powódź. W dolnej części wsi powstało rozlewisko, a mieszkańcy, którzy weszli na dachy domów, byli ewakuowani przez wojsko. Zginął tu wtedy 9-letni chłopiec[30]. Powódź zniszczyła zabudowania 19 gospodarstw i drogę do zamku w górę rzeki[31]. Następna duża powódź miała miejsce w 1938[29].
7 października 1938 przez Łąkę Prudnicką przejeżdżali m.in. Adolf Hitler i feldmarszałek Hermann Göring, którzy po wizytacji Kraju Sudetów udali się do Prudnika na pociąg, którym wrócili do Berlina[35]. Według Głównej Komisji Badania Zbrodni Niemieckich w Polsce, podczas II wojny światowej w Łące Prudnickiej zamordowano 5 obywateli Polski[36]. W styczniu 1945 przez Łąkę Prudnicką przeszły kolumny więźniów niemieckich obozów koncentracyjnych. W toku tzw. „marszu śmierci” wiele osób zmarło lub zostało zamordowanych przez Niemców. SS-mani zarządzili postój obok wsi. Po odpoczynku jeden z więźniów nie miał siły się podnieść. Udało mu się przekonać SS-mana, by ten go nie zabijał. Wówczas postanowił zastrzelić go członek Hitlerjugend, jednak zrezygnował gdy w obronie więźnia stanęła miejscowa kobieta. Ostatecznie więźnia zabił ukraiński nacjonalista. Na polecenie sołtysa Łąki Prudnickiej, robotnicy przymusowi z Polski i Związku Radzieckiego zwozili na saniach zwłoki zabitych więźniów i grzebali je w lejach po bombach bądź w piaskowniach (27 kwietnia 1946 przeprowadzono ich ekshumację)[37]. Amerykańskie lotnictwo przeprowadzało bombardowania w okolicy Łąki Prudnickiej. Ostatni niemiecki mieszkaniec zamku, Hermann von Choltitz, opuścił Łąkę Prudnicką w marcu 1945 w obawie przed zbliżającym się frontem[38]. 22 marca 1945 wieś została zajęta przez 77 i 153 Pułk Strzelecki 80 Dywizji Armii Czerwonej. Łąkę Prudnicką bronił 434 i 339 Pułk Piechoty Wehrmachtu oraz liczne bataliony Volkssturmu[39]. Niemcy bez powodzenia przeprowadzili cztery kontrataki na wieś poprzedzone zmasowanym ostrzałem artyleryjskim[40].
Od marca do maja 1945 powiat prudnicki znajdował się pod kontrolą radzieckiej komendantury wojskowej. 11 maja 1945 polska administracja przejęła władzę cywilną w powiecie prudnickim[41]. Wówczas w Łące Prudnickiej została osiedlona część polskich repatriantów z Kresów Wschodnich – z Kamienopola koło Lwowa oraz z Chodaczkowa Wielkiego koło Tarnopola na terenie obecnej Ukrainy[42][43]. Sołtysem wsi został Bolesław Kolber, zabity 19 maja 1945 przez dwóch mężczyzn[44]. Niemieckojęzyczna ludność została wysiedlona na zachód 28 listopada 1945[45].
W 1947 we wsi powstało przedszkole. Znajdowało się w budynku, w którym następnie był Wiejski Dom Kultury. W 1985 przedszkole zostało przeniesione do placówki na ul. Głuchołaskiej 17[49]. W 1960 rozpoczęto budowę kościoła Matki Boskiej Częstochowskiej, która została ukończona w 1964. Budowę kościoła w Łące Prudnickiej planowano już w 1939[50].
Po 1945 został rozebrany pomnik poświęcony ofiarom I wojny światowej. Z inicjatywy polskich mieszkańców wsi i potomków niemieckich mieszkańców przedwojennych, na wniosek burmistrza Franciszka Fejdycha, w 2009 pomnik został przywrócony na swoje dawne miejsce, odrestaurowany i odbudowany w dawnym kształcie, z wyjątkiem jego górnej części przedstawiającej Krzyż Żelazny i napis Unseren tapferen Helden! (pol.Chwała naszym bohaterom!), która została ustawiona za pomnikiem ze względu na brak zgody na pełną odbudowę. Odbudowie sprzeciwiali się lokalni przedstawiciele Prawa i Sprawiedliwości, według których renowacja pomnika była „sprzeczna z tradycją katolicką” i jednoznaczna z propagowaniem symboli faszystowskich[33].
Podczas powodzi w lipcu 1997 w Łące Prudnickiej powstało wielkie rozlewisko, utworzył się zator. Zawaliły się dwa domy[51]. Ze wsi ewakuowane były 72 osoby[52]. W 1999 Łąka Prudnicka przystąpiła do Programu Odnowy Wsi Opolskiej[53]. W 2020 w Łące Prudnickiej, w miejscu dawnej restauracji Reinholda Heisiga[54], otwarto centrum społeczno-kulturalne. W budynku znalazł się Wiejski Dom Kultury, filia gminnej biblioteki publicznej, przedszkole, remiza ochotniczej straży pożarnej i sala gimnastyczna[55].
Uchwałą z 18 grudnia 2020 Rady Miejskiej Prudnika wyznaczono na terenie gmin Prudnik i Głuchołazy aglomerację Prudnik o równoważnej liczbie mieszkańców 30667 oraz zlokalizowaną na terenie miejscowości: Prudnik, Chocim, Dębowiec, Jarnołtówek, Łąka Prudnicka, Moszczanka, Niemysłowice, Pokrzywna z oczyszczalnią ścieków w Prudniku[56].
Podczas powodzi 15 września 2024 wieś została częściowo zalana[57]. Woda podmyła podpory kładki przy kościele i zniszczyła jej początkowe fragmenty. Zniszczona została część ul. Jana Pawła II i fragment kładki kratownicowej. Powstały dziury przy kładce w pobliżu ruchomej szopki. Woda spływająca z pól uprawnych dokonała zniszczeń na terenie posesji[58].
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[69]:
kaplica przydrożna, z XIX w., wypisana z księgi rejestru
zespół zamkowy, z XVI w., z poł. XIX w.:
zamek w Łące Prudnickiej pochodzi z XV w., został przebudowany w XVI w. oraz w latach 1615–1617 w stylu renesansu. Od XVI w. do 1825 w rękach rodu Mettich jako centrum ich dóbr. Przebudowa neogotycka w latach 1875–1883 (Wieża zamkowa). Od paru lat popadający w ruinę. Ostatnim niemieckim właścicielem zamku był urodzony w Łące Prudnickiej generał piechoty Dietrich von Choltitz. W 2006 roku zamek został zlicytowany przez komornika.
Pomnik poległych w I wojnie światowej – pomnik w Łące Prudnickiej powstały w 1929 jako upamiętnienie mieszkańców wsi, którzy polegli w I wojnie światowej. Powalony w 1945, częściowo odbudowany w 2009[71].
Pomnik Jana Nepomucena – pomnik przed zamkiem w Łące Prudnickiej, wzniesiony w 1712 lub 1735 przez rodzinę Mettichów jako jeden z pierwszych na Śląsku pomników Jana Nepomucena[21][72].
Budynki dawnego folwarku w Łące Prudnickiej przejęła Stadnina Koni Prudnik[73]. W 1949 rozpoczęto tu hodowlę koni, przeniesionych z Janowa Podlaskiego i Prószkowa[74]. W Łące Prudnickiej siedzibę ma firma Zakład Tapetowo-Malarski Lenart Mieczysław, zrzeszona w Cechu Rzemieślników i Przedsiębiorców w Prudniku[75].
Łąka Prudnicka wraz z całą gminą Prudnik podlega pod inspektorat ZUS w Prudniku[76].
W zarządzie Wydziału Drogownictwa Starostwa Powiatowego w Prudniku znajdują się drogi powiatowe: nr 1617O relacji Łąka Prudnicka – Moszczanka – Starowice oraz nr 1618O relacji Łąka Prudnicka – Moszczanka – Pokrzywna[77].
Łąka Prudnicka posiadają połączenia autobusowe z Głuchołazami, Kędzierzynem-Koźlem, Nysą, Opolem, Prudnikiem, Wrocławiem. We wsi znajdują się cztery przystanki autobusowe – „Łąka Prudnicka I”, „Łąka Prudnicka II”, „Skrz. 1”, „Skrz. 2”[78].
Transport autobusowy w Łące Prudnickiej obsługiwany był przez PKS Prudnik[79]. W 2004 prudnicki PKS został sprywatyzowany z udziałem Connex Polska[80]. W 2008, w wyniku połączenia spółek PKS Connex Prudnik i PKS Connex Kędzierzyn-Koźle, utworzona została spółka Veolia Transport Opolszczyzna[81], w 2013 przejęta przez Arriva Bus Transport Polska[82]. W 2019 Arriva wycofała się z Prudnika[83]. Wówczas organizacją przewozów pasażerskich w Łące Prudnickiej i okolicy zajęły się ościenne PKS-y[84]. W grudniu 2021 powołano Powiatowo-Gminny Związek Transportu „Pogranicze”, mający na celu poprawę jakości transportu[85].
W Łące Prudnickiej przy ul. Głuchołaskiej 13 znajduje się Szkoła Podstawowa Stowarzyszenia „Złoty Potok”[86], a przy ul. Głuchołaskiej 17 Publiczne Przedszkole „Pod Kasztanem”[49]. W 2018 powstało przedszkole przy ul. Nad Złotym Potokiem 52. W tym samym budynku znajduje się remiza OSP Łąka Prudnicka, dom kultury i hala sportowa[87].
We wsi działa Wiejski Dom Kultury, będący placówką kulturalno-oświatową. WDK jest organizatorem zajęć plastycznych, rytmicznych i retoryki. Podlega pod Prudnicki Ośrodek Kultury[88]. Dom kultury znajduje się przy ul. Nad Złotym Potokiem 52[87]. W marcu 2024 w Łące Prudnickiej otwarta została Regionalna Izba Pamięci im. Jana Trybuły[89].
Przy ul. Nad Złotym Potokiem 52 znajduje się hala sportowa[87].
W Łące Prudnickiej działa klub piłkarski LZS Łąka Prudnicka. W swojej historii występował najwyżej w klasie A[91]. W 2005, z okazji 60. rocznicy istnienia Podokręgu Związku Piłki Nożnej w Prudniku, klub otrzymał pamiątkowy puchar[92]. W 1955 z inicjatywy Andrzeja Trybuły i Horsta Treimera powstała sekcja kolarska LZS Łąka Prudnicka. Do klubu należeli m.in. Erwin Chmiel i Franciszek Surmiński, który reprezentując klub zdobył mistrzostwo Polski w 1961 w jeździe drużynowej na 100 km i brązowy medal w 1960. Sekcję kolarską przekazano do LKS Zarzewie Prudnik 4 czerwca 1964 i zakończyła działalność[93].
Atrakcją turystyczną wsi jest ruchoma szopka bożonarodzeniowa, zbudowana przez Jana Trybułę w 1947. Obecnie znajduje się w specjalnym budynku przy ul. Nad Złotym Potokiem 88[95].
W Łące Prudnickiej znajduje się ośrodek rekreacyjno-biznesowy „Biała Akacja Resort & Business”[96]. We wsi funkcjonują dwa gospodarstwa agroturystyczne: „Złoty Potok" i „Końskie Zacisze”[97].
15 lipca 2010, w ramach organizowanego w Prudniku VI Europejskiego Tygodnia Turystyki Rowerowej, w którym wzięli udział rowerzyści z całej Europy, przez Łąkę Prudnicką prowadziła trasa „Szlakiem błogosławionej Marii Luizy Merkert”[99].
W zakresie ochrony przeciwpożarowej oraz innych miejscowych zagrożeń w Łące Prudnickiej działa jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej, zrzeszona w Związku Ochotniczych Straży Pożarnych RP w Prudniku[103]. Jednostka OSP została założona w marcu 2010[104].
Miejscowość jest pod opieką dzielnicowego rejonu służbowego nr 7 Komendy Powiatowej Policji w Prudniku[105].
↑Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262).
↑ abRozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
↑Wiadomości, „Dziennik Śląski”, 159, Bytom, 16 lipca 1903, s. 3, Cytat: W Łące hrabiowskiej, w Prudnickiem, utonął 42-letni posiedziciel Karol Böhm, gdy ratował ludzi.
↑Wiadomości z bliższych dalszych stron, „Katolik Niedzielny”, 26, Bytom, 1 lipca 1923, s. 8, Cytat: Zastrzelony został przez urzędnika policyi bezpieczeństwa robotnik kopalniany Jerzy Piecha z Łąki hrabiowskiej.
↑Kronika lokalna, „Nowiny Codzienne”, 111, Opole, 15 maja 1936, s. 5, Cytat: Burmistrz miejscowości Łąki hrabiowskie, HARTWIG, został w ub. poniedziałek, w chwili wchodzenia po paszę dla bydła na poddasze, trafiony przez piorun.
↑Wiadomości, „Górnoślązak”, 7, Katowice, 10 stycznia 1908, s. 3, Cytat: Jako landrata wybrano posiedziciela dóbr z Łąk hrabiowskich pana von Choltitz, dotychcasowego sędziego z Prudnika.
↑Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262).
↑FranciszekF.DendewiczFranciszekF., maj 1945 roku na Ziemi Prudnickiej, „Tygodnik Prudnicki”, Andrzej Dereń – redaktor naczelny, 22 (808), Prudnik: Spółka Wydawnicza „Aneks”, 31 maja 2006, s. 10–11, ISSN1231-904X.
↑Wykaz gromad wchodzących w skład gminy, „Głos Prądnika”, Czesław Żelazny – redaktor naczelny, 3 (4), Prądnik [Prudnik]: Powiatowy Komitet Osadniczy, 23 listopada 1946, s. 5.
↑RyszardR.NowakRyszardR., Dwa i pół tysiąca poszkodowanych, „Tygodnik Prudnicki”, Andrzej Dereń – redaktor naczelny, 27 (861), Prudnik: Spółka Wydawnicza „Aneks”, 4 lipca 2007, s. 12, ISSN1231-904X.
↑Łąka Prudnicka [online], Rozwój Wsi Opolskiej Program Odnowy Wsi, 10 sierpnia 2020 [dostęp 2022-06-25](pol.).
↑AndrzejA.DereńAndrzejA., Sytuacja była krytyczna, „Tygodnik Prudnicki”, 39 (1753), Prudnik: Spółka Wydawnicza „Aneks”, 25 września 2024, s. 18–20, ISSN1231-904X.
↑Ludność Ziemi Prudnickiej, „Tygodnik Prudnicki”, Antoni Weigt – redaktor naczelny, 52 (266), Prudnik: Spółka Wydawnicza „Aneks”, 24 grudnia 1995, s. 10, ISSN1231-904X.
↑DamianD.WicherDamianD., Nowy PKS, „Tygodnik Prudnicki”, Andrzej Dereń – redaktor naczelny, 49 (732), Prudnik: Spółka Wydawnicza „Aneks”, 8 grudnia 2004, s. 5, ISSN1231-904X.
↑JanuszJ.StefankoJanuszJ., DamianD.WicherDamianD., Jubileusz Podokręgu, „Tygodnik Prudnicki”, Andrzej Dereń – redaktor naczelny, 48 (783), Prudnik: Spółka Wydawnicza „Aneks”, 30 listopada 2005, s. 19, ISSN1231-904X.
↑Bogdan Kociński, Janusz Stefanko, Jan Siekaniec, Radosław Roszkowski: Śladami Mistrzów Pogranicza. Prudnik: Starostwo Powiatowe, 2022, s. 94–95. ISBN 978-83-962065-0-3.
↑Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 29 sierpnia 2005 r. w sprawie wykazu gmin i innych jednostek zasadniczego podziału terytorialnego państwa położonych w strefie nadgranicznej oraz tablicy określającej zasięg tej strefy (Dz.U. z 2005 r. nr 188, poz. 1580).
↑PSG w Opolu [online], slaski.strazgraniczna.pl, 19 sierpnia 2012 [dostęp 2024-05-08].
Ryszard Kasza: Ulicami Prudnika z historią i fotografią w tle. Przemysław Birna, Franciszek Dendewicz, Piotr Kulczyk. Prudnik: Powiat Prudnicki, 2020. ISBN 978-83-954314-5-6.