Artìculu in LSC
Albino Bernardini (Finiscole,18 de santuaine 1917 – Tivoli, 31 de martzu 2015) est istadu unu iscritore.
Richiamadu durante s'ùrtima gherra, at partitzipadu a sas campannas de Albania, Grètzia e Jugoslàvia. Dae custa esperièntzia naschet Disavventure di un povero soldato, unu libru de denùntzia contra a su machine de totu sas gherras, dedicadu a sos giòvanos.
Dae su 1945 insinnat a tempus prenu in iscola. In su 1960 dassat sa terra sua e andat a istare a probe de sa capitale, in ue cumintzat unu capìtulu nou de sa bida sua: intrat a fàghere parte de su MCE (Movimentu de Cooperatzione Educativa) in ue connoschet su poeta-iscritore pro sos pitzinnos Gianni Rodari devenende amigos carrales.
In su 1968 publicat Un anno a Pietralata, su primu libru suo, e dae ue faghent sa pellìcula Diario di un Maestro. Dae tando at a iscriere unu libru in fatu de s'àteru, su bonu paristòrias e contos pro pitzinnos. At bisitadu iscolas medas in Itàlia e in s'èsteru: Istados Unidos, ex Unione Soviètica, Isvitzera, Polònia, etz.. At retzidu deghinas de prèmios e reconnoschimentos. Est istadu su Presidente de sa giuria Prèmiu Natzionale de Literatura Infantile Sardigna chi si faghet cada duos annos in Ortzai (Nu) e prèmiat contos èditos e inèditos.
Dissìpulu de su frantzesu Prenet e de s'isvìtzeru Jean Piaget est istadu s'ideadore de s'imbentu "didàticu- educativu" fatu dae sas «istòrias sena fine»: est a narrere contos e paristòrias chi non sunt cungruidas a manera chi sos letores minores podant imbentare un'agabu issoro. At collaboradu cun paritzos cuotidianos: l'Unità, Paese Sera e l'Unione Sarda.