Ashley Bickerton

Ashley Bickerton
Genel bilgiler
Doğum26 Mayıs 1959(1959-05-26)
Barbados
Ölüm30 Kasım 2022 (63 yaşında)
Bali, Endonezya
UyrukAmerikalı
Evlilik(ler)iCherry Saraswati Bickerton
Alanıresim
Sanat eğitimiKaliforniya Sanat Enstitüsü, Whitney Müzesi Bağımsız Eğitim Programı
Katıldığı akımlarÇağdaş sanat

Ashley Bickerton (26 Nayıs 1959 – 30 Kasım 2022), Barbados doğumlu Amerikalı çağdaş sanatçı. Bir karma medya sanatçısı olarak fotoğrafik ve ressamsı unsurları genellikle endüstriyel ve buluntu nesne asamblajlarıyla birleştirmiştir. Sanatçı 1980'lerin başındaki Neo-Geo sanat akımıyla ilişkilendirilmektedir.

Hayatı

[değiştir | kaynağı değiştir]

Bickerton, 26 Mayıs 1959'da Barbados'ta[1] dilbilimci Derek Bickerton'un oğlu olarak doğdu. Babasının araştırma çalışmaları nedeniyle ailesiyle birkaç yılda bir Dünya'nın dört bir yanına seyahat etti. Bu sebeple çocukluğu dört kıtada birçok ülkede geçmiştir. Ailesi nihayet 1972'de Hawaii'ye yerleşti. Aile kökleri çok eski İngiliz olup 1980'lerin ortalarında Amerikan vatandaşlığına geçmiştir. 12 yıl New York'ta yaşadıktan sonra 1993'te Bali Adası'na yerleşmeden sanatsal çalışmalarına başladı.[2]

Kariyeri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Bickerton 1982 yılında Kaliforniya Sanat Enstitüsü'nden mezun olduktan sonra Whitney Müzesi Bağımsız Çalışma Programı'na katılmak üzere New York'a taşındı. New York'ta birkaç yıl sergi açtıktan sonra, 1986 yılında Sonnabend Galerisi'nde Jeff Koons, Peter Halley ve Meyer Vaisman'ın da yer aldığı dört kişilik bir sergiye dahil oldu. 2004 yılında Yeni Müze'de Bickerton'ın da aralarında bulunduğu "Neo-Geo" sanatçılarının yer aldığı "East Village USA" sergisini açtı.[3][4] 2009'da Londra'daki Tate Modern'de Pop Life: Art in a Material World 'de dahil oldu.[5] Ertesi yıl 2010 Bienali'ne bir kontrpuan olarak hareket eden ve Whitney Bienali'nin önceki 80 yılına saygı gösteren Whitney Amerikan Sanat Müzesi Bienali düzenlendi.[6] Solo çalışmalarını Los Angeles'ta Çeşitli Küçük Yangınlar (2021), Lehman Maupin Galerisi (2006, 2008, 2011), Sonnabend Galerisi, (2000, 2004, 2006), New York'ta ve Londra Beyaz Küp Sergi Salonu'nda (2001, 2009) sergiledi.

Bickerton'un çalışmaları yaşamının son yirmi beş yılı boyunca uluslararası düzeyde sergilerde ve kamusal sanat kurumları ile müze koleksiyonlarında yer almıştır. Ayrıca eserleri çeşitli Modern Sanat Müzesi koleksiyonlarında ; Paris Tate Cartier Çağdaş Sanat Vakfı, Amsterdam Stedelijk Müzesi, Lizbon Berardo Koleksiyonu Müzesi, Şikago Çağdaş Sanat Müzesi ve New York Whitney Amerikan Sanatı Müzesi'nde bulunmaktadır.[7][8][9]

Biskerton, Nisan 2014'te ilk kişisel sergisini Gajah Galerisi'nde gerçekleştirdi. Bir ay süren "Önemsiz Antropolojiler" sergisi Amerikalı felsefi eğlence ustası için yeni bir yön belirledi ve burada kendisini büyük gelenek içinde usta bir ressam olarak yeniden gösterdi.[10] Çalışmalarının odak noktası uzun süredir takıntısı olduğu Paul Gauguin'den büyük ölçüde etkilenen tarzı ile orada ikamet ettiğine tanık olduğu Bali'nin devam eden yozlaşması hakkındadır.

Bickerton, Nisan-Ağustos 2017 tarihleri arasında ilk İngiltere retrospektifini Londra'daki Newport Sokak Galerisisi'nde düzenledi. "Süs Histerisi" adını taşıyan ve sanatçının otuz yılı aşkın kariyerini kapsayan sergide çoğu yeni daha önce sergilenmemiş 51 eser yer aldı. Öne çıkan çalışmaları arasında The Guardian'ın "Bickerton'ın tropikal ada takıntısının ritüel eseri görünümüne [sahip olmak], bir güç nesnesi veya fetiş yaratmak" olarak tanımladığı Yogyakarta Sanat Laboratuvarı'nda yaratılan (adalıların yaptığı gibi) ciddi parodisi için daha hipnotik olan bulunan nesnelerle (balık, çiçekler, boncuklar) - bir çekiç kafalı köpekbalığı sunan gümüş rahibe, Endonezya kanosunda hindistancevizi" nesnelerini kullandığı Canoe, Shark, Woman (2016) adlı heykel çalışması yer almıştır.[11]

Bickerton, 2022'de New York'ta iki kişisel sergi daha açtı. Lehmann Maupin galerisindeki Seascapes at the End of History adlı sergisinde 1993'te Bali Adası, Endonezya'ya taşınmadan önce New York'ta yaşarken tasarladığı Ocean Chunk serisinden sanat objeleri yer aldı.[12] Bu serginin küratörlüğünü 56 Henry galeri kurucusu Ellie Rines üstlendi ve Jamian Juliano-Villani'nin galerisindeki ikinci sergi C Bulvarı'ndaki O'Flaherty's'teydi. Basın bildirisi çağdaş sanatçı Jordan Wolfson tarafından yazıldı..[13]

Çalışmaları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Bickerton'ın çalışmaları çağdaş sanatlardaki sanat nesnesinin kendisinin metalaştırılmasıyla ilgili sorunları araştırıyordu. Çoğu zaman nesneleri kendinin farkında bir tarzda grotesktir ve genellikle kapitalizm üzerine bir eleştiridir.

İlk dönem çalışmaları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Bickerton, 1980'li yıllarda kurumsal logolarla kaplı, ambalaj kasalarını ve kasaları andıran bir dizi çalışma yaptı.[14] İlk çalışmaları, "Otoportreler", "Ticari parçalar" veya "Antroposferler" olarak adlandırılan kurumsal logoları ve yapıları sergilemesiyle dikkat çekiyor. Bunlar tipik olarak bulunan öğelerin ve ekran baskılı ikonografik görüntülerin dahil edildiği teknolojik veya endüstriyel malzemelerin montajlarıdır. Açık bir amacı olmayan bu görünüşte işlevsel nesneler genellikle çeşitli logolar, teknolojik işaretler ve kodlarla kaplıdır. 1987 yılında yaptığı "İnsanlar İçin Soyut Resim 4" adlı eseri (2007'den itibaren) François Pinault'nun koleksiyonunda yer almaktadır.

Singapur Tyler Baskı Enstitüsü

[değiştir | kaynağı değiştir]

Singapur Tyler Baskı Enstitüsü ile işbirliği içinde yaptığı karışık medya parçaları, teneke kutular ve şişelerle dolu bir denizden çıkan yeşil tenli yaratıkların "ürkütücü" görüntüleridir.[2]

Yogyakarta Art Lab ile İşbirliği

[değiştir | kaynağı değiştir]

Bickerton'ın en son projesi Yogyakarta Art Lab (YAL) ile bir işbirliğiydi.[15] YAL, Nisan 2012'de Endonezyalı sanatçı Yunizar ve Gajah Galerisi'nden Jasdeep Sandhu tarafından ortaklaşa kurulan Endonezya'nın yükselen sanat merkezi Yogyakarta'da bulunan Gajah Galerisi'nin ana girişimidir. Bu işbirliği, Bickerton'ın "mitokondriyal arife" olarak düşünmeyi sevdiği şeyi inceleyen bir dizi heykel yaratmasını içeriyordu. Başlangıçta sanatçının Bali stüdyosunda yarattığı kil modellerden türetilen modeller, Jogjakarta'da dökme alüminyum merkezli çeşitli arşiv malzemeleriyle yeniden keşfedildi. O zamanlar YAL'den çıkan bu yeni eserler, Jasdeep Sandhu tarafından "Son 10 yılda üretilen en önemli çağdaş heykellerden bazıları" olarak tanımlandı.[16]

Diğer çalışmaları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Bickerton, tropik sürrealizm, yeşil başlı karakterler ve toplulukların yerleşik temaları ve ikonografisi içinde çalışmalar geliştirmeye devam etti. 2006 ve 2007'deki çalışmaları, çeşitli kakmalara sahip kalın ahşap çerçeve konstrüksiyonlarına sahip geniş formatlı dijital baskılar ve resimler şeklini aldı. Bu unsurlar Made's Warung (2006) ve Green Head with Inlay 1 (2007) filmlerinde görülebilir.

2014'te iki özdeş öznenin, güzel genç Balili kadınların, kalçalarının etrafındaki çiçekli bir kuşak ve tropik çiçek taçları dışında çıplak bir ikili portrede ortaya çıkan yeni bir Gümüş Hanımlar serisinin başlangıcı oldu. Eserlerin her birisindeki figürlerin çıplak tenleri ve rastalı saçları parlak gümüşe boyanmış dudakları canlı renklerdeydi. Bu serideki ilk eser 2 C (A)W E2 P.G. 2 T(B) W. Her iki figür için de model Jamie James tarafından yazılan ve Gajah Galerisi tarafından yayınlanan "Junk Anthropologies" - Ashley Bickerton kataloğundan alıntılandığı üzere sanatçının Balili eşi Cherry Saraswati Bickerton'dır.[17]

Ölümü

[değiştir | kaynağı değiştir]

Bickerton, 30 Kasım 2022'de uzun zamandır mücadele ettiği motor nöron hastalığı nedeniyle yaşadığı Bali, Endonezya'da 63 yaşında ölmüştür.[18]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ Marter, Joan M. (2011). The Grove Encyclopedia of American Art: Volume 1. Oxford University Press. s. 265. Erişim tarihi: 30 Kasım 2022. 
  2. ^ a b Holland Cotter, Art in Review; Ashley Bickerton 16 Ocak 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., The New York Times, May 19, 2006.
  3. ^ [1] 17 Ağustos 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  4. ^ Tim Woods, Beginning Postmodernism, Manchester University Press, 1999, p. 126, 0-7190-5211-4
  5. ^ [2] 6 Ocak 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  6. ^ "Collecting Biennials | Whitney Museum of American Art". Whitney.org. 1 Mayıs 2015. 2 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2015. 
  7. ^ "The Collection". MoMA.org. 12 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2015. 
  8. ^ "Ashley Bickerton". Tate. 10 Aralık 2000. 3 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2015. 
  9. ^ "Ashley Bickerton". ArtFacts.net. 4 Kasım 2015. 20 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2015. 
  10. ^ Ashley Bickerton. "Junk Anthropologies" (PDF). Gajahgallery.com. 1 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 7 Aralık 2015. 
  11. ^ Theroux, Paul (31 Mart 2017). "Paul Theroux on how artist Ashley Bickerton became an alien in paradise". The Guardian (İngilizce). ISSN 0261-3077. 8 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Kasım 2017. 
  12. ^ "True Colors: Jimmy Iovine and More on That Pseudo-Controversial Interscope Show at LACMA". Vanity Fair (İngilizce). 28 Ocak 2022. 24 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ocak 2022. 
  13. ^ Street, Sadie Coles HQ Kingly. "Jordan Wolfson: Riverboat song at Sadie Coles HQ" (İngilizce). 8 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ocak 2022. 
  14. ^ Irit Rogoff, Terra Infirma: Geography's Visual Culture, Routledge, 2000, p. 60, 0-415-09615-4
  15. ^ "Yogya Art Lab to Debut at Art Stage Singapore | BLOUIN ARTINFO". Sea.blouinartinfo.com. 17 Ocak 2013. 8 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2015. 
  16. ^ "Ashley Bickerton at Yogyakarta Art Lab (YAL)" (PDF). Gajahgallery.com. 1 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 7 Aralık 2015. 
  17. ^ Sandhu, Jasdeep; James, Jamie (2014). Junk Anthropologies - Ashley Bickerton. Gajah Gallery. ISBN 978-981-09-0091-5. 
  18. ^ "Ashley Bickerton, artist who played with questions of consumerism and exoticisation, 1959–2022". artreview.com (İngilizce). 30 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Kasım 2022. 

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]