Edgardo Cozarinsky

Edgardo Cozarinsky
2015 yılında Edgardo
Doğum13 Ocak 1939(1939-01-13)
Buenos Aires, Arjantin
Ölüm2 Haziran 2024 (93 yaşında)
MilliyetArjantin
MeslekYazar, yapımcı
Etkin yıllar1967-2024

Edgardo Cozarinsky (İspanyolca telaffuz: [eðˈɣarðo kosaˈɾinski] (13 Ocak 1939; Buenos Aires - 2 Haziran 2024), Arjantinli film yönetmeni, senarist ve yazardır.[1][2]

Yaşamı

[değiştir | kaynağı değiştir]

Cozarinsky, Ukraynalı-Yahudi kökenli Arjantinli bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi. Adı, annesinin Edgar Allan Poe'nun yazılarına duyduğu coşkuyu yansıtırken; soyadı, on dokuzuncu yüzyılın sonlarında Kiev ve Odessa'dan Arjantin'e gelen büyükanne ve büyükbabası olan Ukraynalı Yahudi göçmenlerden geliyor.

Mahalle sinemalarında Hollywood filmlerini izleyerek ve aşırı miktarda İspanyolca, İngilizce ve Fransızca (favori yazarlar - Robert Louis Stevenson, Joseph Conrad, Henry James) kurmaca kitaplar okuyarak geçen bir ergenlikten sonra Buenos Aires Üniversitesi'nde edebiyat okudu, yerel ve İspanyol sinema dergileri için yazdı ve Henry James üzerine üniversite tezi olarak bir makale yayınladı. Daha sonra bu tezi bastırdığı bir kitap olan The Labyrinth of Appearance (1964) yayımlandı. Yirmili yaşlarının başında Jorge Luis Borges, Adolfo Bioy Casares ve Silvina Ocampo ile Buenos Aires'te tanıştı. 1973'te James ve Proust'un yazılarında anlatı aracı olarak dedikodu üzerine yazdığı denemeyle edebiyat ödülü kazandı.

Cozarinsky, Eylül 1966'dan Haziran 1967'ye kadar Avrupa'yı ziyaret etti ve Buenos Aires'e dönüşünde New York'u ziyaret etti. Eve döndüğünde, kendisini yazmaya daha çok adadı. Arjantin haftalık Primera Plana ve Panorama gazetelerinin kültür bölümlerinde yazdı, ardından ilk filmini çekti. Dönemin yerel sansürünü geçemeyeceğini bilerek bir yıl boyunca Puntos suspensivos – Dot Dot Dot filmini hafta sonları çekti. Bu onun ilk yeraltı uzun metrajlı filmiydi. Film, Avrupa ve Amerika Birleşik Devletleri'ndeki festivallerde gösterildi.

Arjantin'deki Kirli Savaş'ın çalkantıları sırasında Cozarinsky, film yapımcılığına odaklandığı Paris'e gitmek için Buenos Aires'ten ayrıldı. Belgesel malzemesi üzerine kişisel düşüncelerini karıştırarak kurgu filmler ve denemeler üretti. Bunların en seçkini, Ernst Jünger'in savaş zamanı günlükleri ile işgal döneminin Fransız haber filmlerinin karşı karşıya geldiği La Guerre d'un seul homme'dir (One Man's War, 1981). Avrupa televizyon ağlarının bu tür girişimleri desteklemeye istekli olduğu bir zamanda, Cozarinsky bu yaklaşımı bir dizi orijinal eser ile geliştirmeyi başardı.

Cozarinsky, Arjantin askeri cuntasının sona ermesinden sonra kısa bir süre kalmak için Buenos Aires'e döndü. Daha sonra üç yıl sonra ülkenin uzak güney bölgelerinde çekilen Guerreros y cautivas'ı (Savaşçılar ve Esir Kadınlar) yapmak için geri döndü. Bundan sonra birkaç kez Arjantin'i ziyaret etti. Ara sıra filmleri için bölümler veya arka planlar çekti. Daha sonraki en maceralı filmleri, her ikisi de 1995 ve 1996 yılları arasında yapılan Rothschild'in Kemanı ve Tangier'in Hayaletleriydi.

Cozarinsky'ye 1999 yılında kanser teşhisi kondu. Bu, onu kalan zamanını yazmaya motive etti. Tanı konulduktan sonra hala hastanedeyken La novia de Odessa (Odessalı Gelin) için ilk iki hikâyeyi yazdı. O tarihten itibaren, film çalışmaları seyrekleşti ve "kağıda dökmediğim tüm kitapları", çoğunlukla kurgu, aynı zamanda denemeler ve kronikler yayınlamaya başladı.

Bu süre zarfında zamanının çoğunu Buenos Aires'te geçirdi ve düzenli olarak kısa süreli konaklamalar için Paris'e döndü. 2005 yılında bir oyun (Squash) yazıp yönetti ve bir mini opera Raptos (Raptures) yazdı. O yıl aynı zamanda tıp doktoruyla birlikte Vivi Tellas'ın "belgesel tiyatrosu" girişimlerinden biri olan Cozarinsky y su médico'da alternatif sahnede yer aldı. 2008'de müzisyen Pablo Mainetti – Ultramarina ile kendi romanı El rufián moldavo'dan (Moldavian Pimp) esinlenerek bir oda operası librettosu üzerinde çalışmaya başladı.

Cozarinsky, Budapeşte, Rotterdam, Tallinn, Tangiers, Viyana, Granada, Saint Petersburg, Sevilla ve Patagonya gibi çok çeşitli yerlerde çekim yaptı. Halen zamanının çoğunu Buenos Aires ve Paris arasında gidip geliyor.[3]

Eserleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Romanları

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • 2004 El rufián moldavo. (Dt. They call me flighty and what do I know ... . Wagenbach, Berlin 2007. ISBN 978-3-8031-3210-9).

Hikayeleri

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • 1985 Vudú urbano.
  • 2002 La novia de Odessa. (Dt. The bride from Odessa. Stories. Wagenbach, Berlin 2009. ISBN 3-8031-3197-9).
  • 2006 Tres fronteras
  • 2009 Burundanga. (Dt. Bambi am Broadway. Wagenbach, Berlin 2009. ISBN 978-3-8031-1258-3).

Kısa hikayeler

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • 2005 Museo del chisme.

Denemeler

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • 1964 El laberinto de la apariencia.
  • 1974 Borges y el cinematógrafo.
  • 2002 El pase del testigo.
  • 2010 Cinematógrafos.

Filmografi

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • 1981: La guerre d’un seul homme
  • 1983: Autoportrait d’un inconnu
  • 1992: Boulevards du crépuscule: Sur Falconetti, Le Vigan et quelques autres en Argentine
  • 1997: Fantômes de Tanger
  • 2001: Ingrid Caven
  • 2005: Ronda nocturna
  • 2010: Apuntes para una biografía imaginaria
  • 2011: Nocturnos

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ "IMDb.com". 21 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Şubat 2018. 
  2. ^ He considers Buenos Aires his pleasure basis and Paris his cultural "department store".
  3. ^ "Edgardo Cozarinsky". Wikipedia. 5 Kasım 2021. 28 Nisan 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Kasım 2021. 

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]