Bu maddedeki bilgilerin doğrulanabilmesi için ek kaynaklar gerekli. (Ağustos 2021) (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin) |
Önemli nüfusa sahip bölgeler | |
---|---|
Türkiye | 346.000 (2010)[1] - 600.000[2] |
Bulgaristan | 67.350 (2011)[3] 268.971 (1990)[4] |
Yunanistan | 30.000 (1981)[5] 30.000 (1998)[6] |
Diller | |
Din | |
Pomaklar (Bulgarca: Помаци Pomatsi, Yunanca: Πομάκοι Pomákoi), başta Balkanlar'da Rodop Dağları, Kuzey Bulgaristan ile Aşağı Trakya, Makedonya, Batı Anadolu'da ve dünyanın değişik yerlerinde yaşayan, dilleri Slavca; çoğunluğu Müslüman kökenli olan bir halktır. Müslümanlığı seçen Bulgarlara da verilen bir isimdir.[11]
Osmanlı'nın Balkanlar'a yaptığı akınlarda Müslümanlığı seçen bir topluluktur.[11][12] Mübadele anlaşmaları sonucu Yunanistan'da ikamet eden Pomakların bir bölümü; Trakya'da boşaltılan Rum köylerine yerleştirilmiştir.
Müslüman olmalarından dolayı Bulgarlar milliyetçileri tarafından sürekli baskıya, ötekileştirilme politikasına ve katliama maruz kalmışlardır.
Balkan Savaşlarıyla Pomaklar üzerindeki baskı artmış, savaş sırasında Bulgaristan Genelkurmay Harekât Dairesi Başkanı Orgenaral Sarafov'un emriyle, Rodop ve Pirin bölgelerinde bütün Müslüman Pomakların resmen Hristiyanlaştırılması ve Bulgarlaştırılması, kabul etmeyenlerin ise imha edilmesi kararı alınmıştır. Balkan Savaşları ve sonrasında Bulgarların, Pomaklar ve diğer unsurlar üzerinde izledikleri Hristiyanlaştırma politikaları daha sistematik şekilde sürmüştür. 1912 ve 1942 tarihleri arasında isim değiştirme kampanyaları sırasında Bulgar yöneticilileri tarafından Pomak köylerine papazlar gönderilerek zorla Hristiyanlaşmaları yönünde çaba sarf etmişlerdir.[13][14]
Balkan Savaşı'nın bitmesiyle birlikte Pomaklara uygulanan baskı ve asimilasyon politikası daha da şiddetlenince, Osmanlı Devleti'nin Sofya Elçisi Fethi Bey (Okyar), Sofya Ateşemiliteri Mustafa Kemal Paşa ile birlikte Bulgar Hükûmeti'nin bu uygulamalarından vazgeçmesi, uyguladıkları asimilasyon ve soykırımı engellemek ve farkındalık oluşturmak için çalışma başlatmışlardır.[15][16] Fethi Bey, Osmanlı Devleti'nin Pomak köylerinde Hristiyan din adamlarının uzaklaştırılması dışında herhangi bir önemli adım atmadığını, gerekli önlemlerin bir an önce alınmasını istemiştir.[17]
93 Harbi'nin sonunda, Vǎča vadisinde bulunan yaklaşık 20 Pomak köyünde çıkmış, Osmanlı İmparatorluğu Doğu Rumeli vilayetinden özerklik elde edilmesiyle sonuçlandı. Büyük bir köy olan Timraş'ı yönetim merkezi alarak kurulan özerk Pomak Timraş Cumhuriyeti 8 yıl kadar sürebilmiş, 1886'da Bulgaristan egemen olmuştur.
Pomakların ana dili; Güney Slav dillerinden Pomakçadır. Bulgarca ile oldukça benzerlik taşır.
Türkçe | Rodop Pomak Lehçesi (İskeçe, Gümülcine) |
---|---|
Merhaba | Zdravey |
Ben Pomak'ım | Ya sam Pomak |
Ben Pomakça konuşuyorum | Ya dumam pomaşki |
Nasılsın? | Kak si? |
Teşekkürler | Blagodarya |
İyi günler! | Dobar den! |
Çocuklar | Detsa |
Bu kitap | Tazi kitap |
Bu teyze | Tazi Tetya |
İbrahim benim dayım | İbrahim e moy dayço |
Hatice benim kız kardeşim | Hatice e moya sestra |
Benim Babam | Moy bubayko |
Ne yapıyorsun? | Kina praviş? |
Biliyordum | Ya znayeh |
Billiyor musun? | Ti znayeş li? |
O iyi bir adamdı | Toy beşe dobar çılak |
Ben İskeçeliyim | Ya sam ot Skeça |
Yeni köyden bir kadın | Enna jena ot novoto selo |
Bir gün ve bir gece | Edin den i enna noşt |
Seni seviyorum | Milovam te |
Pomakların Türkiye Trakya'sı ve Anadolu'ya ilk gelişleri 93 Harbinin hemen ertesidir. Bu sebeple halk arasında 93 mâcırı olarak da bilinirler. Kırklareli'den Samsun'a, Samsun'dan Eskişehir'e, Eskişehir'den İzmir'e kadar geniş bir bölgede çoğunlukla yaşarlar.
Bafra, Çarşamba, Balıkesir, Bursa, Karacabey, Gönen, Manyas, Darıca, Şevketiye, Erdek, Edincik, Yenice, Çan, Biga, Edirne, İpsala, Keşan, Uzunköprü, Beykoz, Beylikdüzü[18]Beylikdüzü, Çatalca, Silivri, Adapazarı, Söğütlü, Ferizli, Babaeski, Demirköy, İğneada, Vize, Soğucak, Soma.
Lüleburgaz, Babaeski, Kofçaz, Saray, Karaağaç, Pehlivanköy, Eskitaşlı, Alpullu, Katranca, Büyük Mandıra, Kuştepe köyü, Alacaoğlu köyü, Kocahıdır beldesi, Beğendik, Üsküp, Kırıkköy, Yenice, Poyralı, Doğanca
Divriği, Zara, Suşehri, Akıncılar ve İmranlı ilçeleri başta olmak üzere azınlık bir şekilde yayılmışlardır.[19]
Merkeze bağlı Musabeyli köyü, Karahamza köyü, Havsa, Azatlı köyü, Abalar Köyü, Naipyusuf Köyü, Orhaniye köyü Küplü beldesi, Hasırcıarnavut köyü, Kavaklı köyü, Subaşı beldesi ile Uzunköprü'nün, Sipahi, Uzunköprü|Kurtbey]], Hasanpınar, Çöpköy, Kırcasalih, Yağmurca, Sazlımalkoç, Başağıl, Kadı, Kadıgebren ve Yağmurca köyleri. Keşan'ın Koruklu köyü, Yeşil, Orhaniye, Suluca, Çobançeşmesi köyü, İpsala (Esetçe) beldesi, Aliçopehlivan köyü, Enez'in Sultaniçe, Hacı ve Pazardere İbrikte köyleri.Sipahi\Turnacı\Sultanşah Uzun köprü (Gazihalil)
Süleymanpaşa 'nın Barbaros Kasabası, Şarköy'ün Yayaağaç, Kocaali ve Yeniköy köylerinde. Hayrabolu,Saray, Şalgamlı beldesi, Çerkezmüsellim kasabası, Büyük Danişment köyü, Malkara'da Prafça (Çınaraltı köyü), Hayrabolu ve Popköy (Kabahöyük).
Bigada 22 köyde Gelibolu Çeşmealtı köyü, Yeniköy, Değirmendüzü, Tayfurlar ile İlyağa köyleri.
Gönen'in Dumanalan, Kocapınar, Hafızhüseyinbey, Hodul, Hasan Bey, Atıcıoba köyleri. Erdek, Yukarıyapıcı, Belkıs, Ballıpınar, Düzler, Ocaklar, Narlı, İlhanlar, Gölyaka, (Simavlı köyü), Doğanlar, Turanlar, Çakıl köyü, Manyas, İvrindi'nin Aşağıkaleoba köyü, Sındırgı'ya bağlı Şahinkaya köyü.
İzmir, Gaziemir, Bayındır, Dikili ve Kemalpaşa'nın çeşitli köylerinde.
Manisa'nın Soma İlçesindeki Turgutalp Mahallesi (Kasaba), Karaağaçlı köyü. Demirci ilçesinde Bardakçı köyü.
Mudanya'nın Dere köyü ve Yalıçiftlik köyü,[20] Çanakkale'nin Çal köyü, Çan (Yaykın köyü), Irbaalan, İlyasağa köyü, Havdan köyü. Gemlik'in Benlik köyü. İnegöl.
Bilecik'in Şükraniye köyü, Küplü köyü ve Vezirhan köyü. Bozüyük ilçesinin Saraycık köyü. Osmaneli ilçesinin Orhaniye köyü
Eskişehir Osmaniye Beldesi, Karakamış Mahallesi Beylikova İlçesi, Uzunburun köyü Bağçecik köyü
Karamürsel'in Yalakdere köyü (Moglena bölgesinden mübâdil[21])
Pomaklar, Bulgaristan'da Smolyan, Blagoevgrad, Pazarcık, Velingrad, Razlık, Yakorit, Kırcaali, Goce Delčev bölgelerinde ve Mesta Vadisi, Rodop Dağları'nda sıkışık alanlarda yaşamaktadır. Lofça Bölgesi civârında ise küçük Pomak grupları bulunmaktadır. Bununla birlikte Pomakların %50'si Rodop Dağları'nın güneyinde bulunmaktadır. Bulgaristan İçişleri Bakanlığı'nın 1989'da Müslüman Bulgarlar ismi altında yaptırdığı çalışmada, nüfuslarının 268.971 ile toplam nüfusun %3'ünü oluşturduğunu ortaya koymuştur.
Karacaova Nâhiyesindeki 26 köyde Pomak grubu yaşıyordu. Alman gezgin Adolf Struck'un Karacaova'ya yaptığı gezi sonucu yazdığı kitapta Gostolyub (Konstantia) gibi 300 nüfuslu ve iki parçalı köylerde sadece Pomakların yaşadığını söylüyor.[kaynak belirtilmeli] Ayrıca Karacaova'daki Vlahlar (Meglen-Aromanians) üzerine araştırma yapan Theodor Capidan[22] kitabında bu bölgede Pomakların yaşadığını ifade ediyor. Şu an İskeçe ve Gümülcine'de 30.000 civarında Pomak yaşamaktadır.
Kuzey Makedonya'da Pomaklar Berova, Debre, Manastır, Struga, Dolna Reka ve Üsküp civarında yaşamaktadırlar. Nüfusları tam tespit edilememekle birlikte toplam 40.000 olduğu söylenmektedir.
Arnavutluk'ta Pomaklar genellikle Kuzey Makedonya sınırı civarında yaşamaktadırlar. Fakat bugüne kadar Arnavutluk Pomakları hakkında çok da ayrıntılı araştırma olmamıştır hatta tamamen yok sayılmışlardır. Tahmin edilen nüfusları oldukça ilgi çekicidir. Çünkü kaynaklar Arnavutluk'taki Pomak nüfusunu 80.000-120.000 olduğunu tahmin etmektedirler.[kaynak belirtilmeli]
Tüm bunların yanında 1878 göçleri döneminde 20.000 ailenin İtalya'ya ve 1.000 ailenin de İsviçre'ye göç ettirildiği ve iskân edildikleri verisi mevcuttur.[kaynak belirtilmeli]
Wikimedia Commons'ta Pomaks ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur