Altos de Francia | |||||
---|---|---|---|---|---|
| |||||
Alministración | |||||
País | Francia | ||||
Organización territorial | Francia metropolitana | ||||
ISO 3166-2 | FR-HDF | ||||
Tipu d'entidá | rexón de Francia | ||||
Capital | Lille | ||||
Cabezaleru/a del gobiernu | Xavier Bertrand | ||||
Nome oficial |
Région Nord-Pas-de-Calais-Picardie (fr) Région Hauts-de-France (fr) Hauts-de-France (fr) Nord-Pas-de-Calais-Picardie (fr) | ||||
Nome llocal | Hauts-de-France (fr) | ||||
División |
ver
| ||||
Xeografía | |||||
Coordenaes | 49°55′14″N 2°42′11″E / 49.9205573°N 2.7029777°E | ||||
Superficie | 31813 km² | ||||
Llenda con | Normandía, Islla de Francia, Gran Este, Valonia y Rexón Flamenca | ||||
Puntu más altu | Watigny | ||||
Demografía | |||||
Población | 5 995 292 hab. (1r xineru 2021) | ||||
Densidá | 188,45 hab/km² | ||||
Más información | |||||
hautsdefrance.fr | |||||
Altos de Francia(francés: Hauts-de-France) ye una de les trece rexones que, xunto colos territorios d'Ultramar, conformen la República Francesa. La so capital y ciudá más poblada ye Lille.
Ta allugada nel estremu norte del país, llindando al noroeste y norte cola canal de la Mancha, al nordeste con Bélxica, al sureste con Gran Este, al sur con Islla de Francia y al suroeste con Normandía. Con 5 960 000 hab. en 2012 ye la tercer rexón más poblada —por detrás d'Islla de Francia y Auvernia-Ródanu-Alpes— y con 187 hb/km², la segunda más densamente poblada, por detrás d'Islla de Francia.
Crear pola reforma territorial de 2014 fundiéndose Norte-Pasu de Calais y Picardía, y entró a valir el 1 de xineru de 2016.[1][2]
El testu de la llei da nomes provisionales pa la mayoría de les rexones fundíes, la combinación de los nomes de les sos rexones constituyentes dixebraos por guiones. Los nomes permanentes van ser propuestos polos nuevu conseyos rexonales y confirmaos pol Conseyu d'Estáu antes del 1 de xunetu de 2016.[3]
La rexón llenda con Bélxica al nordeste, la canal de la Mancha al noroeste, según les rexones franceses del Gran Este al sureste, Islla de Francia al sur y Normandía escontra'l suroeste.
Nᵘ | Nome | Superficie (km²) |
% superficie Altos de Francia |
Población | % población Altos de Francia |
Densidá (hab./km²)
|
---|---|---|---|---|---|---|
1 | Aisne | 7369 | 23,1623,16% | 527 468 | 8,88,8% | 71,58 |
2 | Nord | 5742,8[4] | 1,80517398548×10 1018 051 739 854,8% | 2 611 293 | 43,5643,56% | Error d'espresión: Caráuter de puntuación "" non reconocíu. |
3 | Oise | 5860 | 18,4218,42% | 828 838 | 13,8213,82% | 141,44 |
4 | Pas-de-Calais | 6706[5] | 210 794 329,36210 794 329,36% | 1 461 441 | 24,3824,38% | Error d'espresión: Caráuter de puntuación "" non reconocíu. |
5 | Somme | 6170 | 19,3919,39% | 566 252 | 9,449,44% | 91,78 |
Na mariña:
Nel interior:
Con 428 000 hectárees de monte (72% priváu) que producen 4 000 000 m³/añu de madera, ye la última rexón de Francia en términos de superficie forestal (13,4% del espaciu), pero la 5ª rexón en consumu de madera.
Fora de la forestación ONF, el monte ye propiedá de pocu más de 120 000 propietarios, de cutiu detentores de pequeñes parceles (solamente 1900 d'ellos tienen un matu de 25 hectárees o más). Esti monte moviliza pa la so xestión y esplotación unes 8800 empreses (42 000 emplegos) acordies cola patronal Nord-Picardie Bois en 2017.
Dempués d'una llarga fase de cayente dende l'Alta Edá Media hasta la Revolución Industrial, esti monte recuperó terrén ya inda ta n'espansión (+10% en quince años, de 2000 a 2010). Ye de fueya caduca en más del 90%, y l'enresinamiento ta ende no esencial artificial. Los plantíos d'álamos son numberoses, tamién artificiales, y sobremanera nos valles húmedos.[6][7][8]
Los montes de más de 1000 hai son:
La rexón cunta con dellos sitios o conxuntos de sitios que formen parte del patrimoniu de la humanidá de la Unesco:
El territoriu de la rexón foi unu de los llugares onde l'arquiteutura gótica algamó'l so apoxéu, nos sieglos XII-XIII, particularmente nel sur de la rexón (que yera parte del dominiu real). Esti estilu, de siguío, irradió por toa Europa. Munches grandes catedrales son testimonios prestixosos d'esta aventura arquitectónica.
El góticu tempranu ta ilustráu poles catedrales de Noyon, de Laon y de Senlis, ente que les principales catedrales gótiques del norte de la rexón, les de Noyon, de Laon y de Senlis, que tamién pertenecía en gran parte al góticu tempranu , agora sumieron. El góticu clásicu y el góticu radiante, esto ye, l'apoxéu de l'arquiteutura gótica, tán marcaos na zona por una carrera escontra la llixereza arquitectónica y el gigantismo, bien representada cronológicamente poles catedrales de Soissons, d'Amiens y de Beauvais.[10][11][12]
La Picardía marítima foi unu de los llugares onde florió'l góticu flamíxeru cola ilesia de San Vulfran de Abbeville, la capiya del Saint-Esprit de Rue y l'abadía de San Ricario. La basílica de Saint-Quentin de Saint-Quentin, de la mesma, axunta tolos estilos dende'l románicu hasta'l barrocu. Hai que destacar tamién la esistencia de munches abadíes, colexales ya ilesies parroquiales más pequeñes qu'ilustren esta arquiteutura en tola rexón.
La rexón d'Alta Francia axunta un gran númberu de ciudadeles y villes fortificaes construyíes na Edá Medio y tresformar nos tiempos modernos (especialmente por Vauban), ente elles:
El sur de la rexón caltién algunaos castiellos medievales notables, como los castiellos de Coucy, de Septmonts, de Fère-en-Tardenois et de La Ferté-Milon. El château de Pierrefonds, pela so parte, foi dafechu restauráu sol Segundu Imperiu francés por Viollet-le-Duc. Otros castiellos conocieron un desarrollu importante nos tiempos modernos, como'l château de Compiègne, reconstruyíu n'estilu clásicu por Louis XV, y que foi residencia imperial. Contién un vastu xardín a la inglesa y dos museos nacionales: el muséu del Segundu Imperiu y el muséu del automóvil y el turismu. El castiellu de Chantilly ye la sede del muséu Condé, que caltién un ricu patrimoniu, y cuenta con un xardín diseñáu por Le Nôtre y los destacaos establos del sieglu XVIII, qu'agospien el Muséu del Caballu. El château de Blérancourt alluga un muséu francu-americanu.
En Somme, el château de Rambures del sieglu XV, ta bien calteníu. En Pas-de-Calais, puede mentase el château d'Hardelot, d'estilu neo-Tudor y dedicáu güei a les rellaciones francu-britániques, el château de Boulogne-sur-Mer, qu'alluga un muséu d'arqueoloxía antigua y d'etnografía, y el castiellu medieval d'Olhain.