Base áerea d'Incirlik | |
---|---|
base aérea | |
Llocalización | |
País | Turquía |
Provincia | provincia d'Adana |
Distritu | Sarıçam |
Coordenaes | 37°00′07″N 35°25′33″E / 37.0019°N 35.4258°E |
Altitú | 73 m |
Historia y usu | |
Apertura | 1951 |
Xestión |
Fuerza Aérea Turca (es) Fuercia Aérea de los Estaos Xuníos |
Usuariu | 39th Air Base Wing (en) |
Aeropuertu | |
Ciudá a la que sirve | Adana |
Web oficial | |
La Base Aérea d'Incirlik (turcu: İncirlik Hava Üssü) (IATA: UAB, OACI: LTAG) ye una instalación de la Fuercia Aérea Turca, allugada cerca de İncirlik, Turquía. Esta base atopar a 8 quilómetros (5 milles) al este[1] d'Adana, la quinta ciudá más grande del país, y atópase a 56 quilómetros (35 milles) tierra adientro dende'l Mediterraneu. La Fuercia Aérea de los Estaos Xuníos y Fuercia Aérea de Turquía son los principales usuarios de la base aérea, anque tamién ye utilizada pola Real Fuercia Aérea Británica (RAF), la Real Fuercia Aérea Saudina y pol Exércitu español.[2][3]
La Base Aérea d'Incirlik ye la sede de l'Ala 10 de la Fuercia Aérea estauxunidense (10th Air Wing) y del Segundu Comandu de la Fuercia aérea turca (Hava Kuvvet Komutanlığı). Otres ales d'esti comandu tán alcontraes en Merzifon (LTAP), Malatya/Erhaç (LTAT) y Diyarbakır (LTCC).[4]
La base aérea d'Incirlik tien un complementu d'unos cinco mil homes de la USAF, con dellos cientos d'aviadores de la RAF británica y la Fuercia Aérea de Turquía tamién presentes, as of late 2002. La unidá principal aparcada en Incirlik ye l'Ala 39 (39th Air Base Wing) de la Fuercia Aérea de los Estaos Xuníos. Dende 2014, esta base agospia un contingente del Mandu d'Artillería Antiaérea del Exércitu de Tierra d'España, que ta esplegáu en misión de defensa aérea de Turquía.
La pallabra "Incirlik" significa "figales", en turcu.
La decisión de construyir la base aérea d'Incirlik facer mientres la Segunda Conferencia d'El Cairu n'avientu de 1943, pero les obres de construcción empecipiáronse dempués del final de la Segunda Guerra Mundial. El Cuerpu d'Inxenieros del Exércitu estauxunidense empezó la construcción de la base aérea d'Incirlik, na primavera de 1951. La Fuercia Aérea d'Estaos Xuníos previo utilizar primeramente la base como un llugar de recuperación de los bombarderos medianu y pesáu en casu d'emerxencia. El Estáu Mayor turcu y la Fuercia Aérea de los EE.XX. roblaron un alcuerdu d'usu conxuntu pa la nueva base aérea n'avientu de 1954. El 21 de febreru de 1955, la base aérea foi nomáu oficialmente Adana Air Base, cola 7216a escuadrilla de la base aérea como la unidá güéspede. Esta Base Aérea pasó a llamase la "Base Aérea Incirlik" en 28 de febreru de 1958.
Inclusive nos primeros años de la so esistencia demostraron el valor de la presencia de la base aérea d'Incirlik, en Turquía, non yá pa faer frente a l'amenaza del comunismu de la Xunión Soviética mientres la Guerra Fría, pero tamién pa responder a les crisis nel Mediu Oriente, como n'El Líbanu ya Israel.
El proyeutu 119L, un programa públicu de llanzamientu d'un globu meteorolóxicu de la Fuercia Aérea de los EE.XX. sirvió como tema de portada (desinformación) pal verdaderu oxetivu de la base aérea d'Incirlik: montar misiones de reconocencia estratéxica sobre la Xunión Soviética. Sol nome en clave "GENETRIX", estos llanzamientos de globos llevar a cabu a partir de febreru de 1956. Dempués de delles operaciones de globos meteorolóxicos, los pilotos empezaron a pilotar aviones Lockheed U-2 pa reconocimeinto como parte de la "Operación Overflight" a finales de 1957.
Amás, los aviones Boeing RB-47H Stratojets y P4M-1Q Mercator y A3D-1Q Skywarrior realizaron vuelos de reconocencia dende la base aérea Incirlik escontra l'espaciu aereu soviéticu, sobre'l Mar Negru y el Mar Caspiu y l'este, llegando inclusive a Afganistán. La base aérea Incirlik foi la base principal de los vuelos U-2 en tola rexón hasta'l 1 de mayu de 1960, cuando se xeneró un conflictu debíu al llanzamientu de 14 misiles tierra-aire SA-2, destruyendo l'U-2 de la CIA, pilotáu por Francis Gary Powers cerca de Sverdlovsk, Rusia, llugar d'una prueba de misiles de la Xunión Soviética, pal so programa de misil intercontinental.
La crisis d'El Líbanu de 1958 esplotó mientres el branu d'esi añu, lo que provocó que'l presidente de los Estaos Xuníos Dwight D. Eisenhower ordenara a la Fuercia Aérea de los Estaos Xuníos que volara darréu escontra Incirlik. Esti escuadrón de la fuercia aérea consistía nos F-100 Super Sabre, B-57 Canberra, F-101 Voodoo, B-66 Destroyer, cola suma del avión de sofitu WB-66. Estos aviones cubrieron les facilidaes de la base area Incirlik, onde tamién aportaron aviones de tresporte que traíen a los Marines estauxunidenses dende Alemaña hasta El Líbanu. En grandes términos, nun hubo absolutamente nin un combate terrestre qu'arreyara al exércitu de los EEXX. Amás, los aviones de combate volaron en misiones ensin combate dalgunu, a cencielles pa cubrir los movimientos de les tropes d'infantería. Trátase d'amosar la supremacía aérea estauxunidense, volando sobre El Líbanu, incluyendo Beirut, con vuelos de reconocencia y con fines propagandísticos al refundiar panfletos sobre El Líbanu.
Como parte d'un esfuerciu pa incluyir unidaes de combate esperimentaes na rexón de Turquía, les fuercies aérees estauxunidenses n'Europa, eslleieron l'escuadrón Nº7216 y activaron al escuadrón Nº39 (grupu tácticu) nel so llugar en Incirlik n'abril de 1966. Esti escuadrón asumió'l control permanente de la fuercia aérea d'esa base, remanando los escuadrones d'entrenamientu, amás de caltener un escuadrón de la OTAN na base aérea Incirlik.
A mediaos de 1975, el gobiernu turcu anunció que toles bases militares d'Estaos Xuníos en Turquía cerraríense y tresfiérense a la Fuercia Aérea de Turquía. Esta aición foi en respuesta a un embargu d'armes que'l congresu d'Estaos Xuníos impon a Turquía pol usu d'equipos suministraes per Estaos Xuníos mientres la invasión turca de Xipre en 1974. Namái la base aérea d'Incirlik y Base Aérea de Esmirna permanecieron abiertes, por cuenta de les sos responsabilidaes cola OTAN, pero toles actividaes fora de la OTAN nestos llugares fueron suspendíes.
Dempués de que'l Congresu llevantara l'embargu en setiembre de 1978, y tamién restauró l'ayuda militar y naval pa Turquía, les operaciones normales volver# a entamar en Turquía y los Estaos Xuníos y Turquía roblaron un alcuerdu de "Defensa y Cooperación Económica" (DECA) el 29 de marzu de 1980. Dempués de la firma de la DECA, la USAFE empecipió'l "Plan de Turquía pa ponese al día" p'ameyorar la calidá de vida de los aviadores aparcaos en Incirlik. Unu de los principales proyeutos foi un nuevu complexu de viviendes de base pa los aviadores y oficiales.
Dempués de la invasión de la vecina Kuwait en 1990 por Iraq, l'Ala Compuesta Nº 7440 asumió'l control operativu del Grupu Tácticu 39. El 7440 foi'l componente aereu de la Fuercia de Xera Conxunta, que llegó a controlar 140 aviones y abrió un frente norte, obligando a Iraq a estremar los sos defenses ente'l norte y el sur, onde'l principal oxetivu de los ataques de la coalición anicióse como parte de la Operación "Desert Storm ". Dempués de la guerra, foi sede Incirlik "Combined Task Force Provide Comfort", que supervisó la Operación Apurrir Confort (OPC), cola misión d'aprovir d'ayuda humanitaria a millones de refuxaos curdos al norte d'Iraq.
Ente 1992 y 1997 los Vickers VC10 del Escuadrón Nº 101 de la Real Fuercia Aérea británica teníen la so sede nesta base nel marcu de la Operación Warden sobre Iraq.[5]
La "Operación Quick Transit" del Departamentu d'Estáu de los Estaos Xuníos sacupó a miles de curdos del norte d'Iraq a finales de 1996. L'Ala 39 apurrió sofitu loxísticu pa esta operación, que supunxo'l final del aspeutu humanitariu de la Operación Apurrir Confort (OPC). La OPC acabó n'avientu de 1996 y asoceder la Operación Northern Watch (ONW) en xineru de 1997 con una unidá p'asegurar les restricciones aérees de la ONX al norte del paraleo 36 d'Iraq.
L'Ala aereu-especial espedicionaria 39 foi activada en Incirlik el 15 de setiembre de 1997, pa sofitar y comandar el material de la Fuercia Aérea de los Estaos Xuníos desplagado en Incirlik, ente que la ciudá-campamentu de Icirlik, Hodja Villaje convertir na instalación temporal más grande de la Fuercia Aérea de los Estaos Xuníos.
A partir de 1994, la Fuercia Aérea Turca empezó a recibir los aviones cisterna KC-135 Stratotanker. Los siete aviones son operaos pol Escuadrón 101, aparcáu en Incirlik.
En respuesta al atentáu a les torres ximielgues el 11 de setiembre de 2001, la operación "prueba de llibertá" empezó n'ochobre de 2001. Incirlik empresto serviciu como un enllaz principal pa les misiones de la Guerra d'Afganistán. Esti serviciu incluyó amás operaciones aérees humanitaries, misiones especiales MC-130, y misiones de reabastecimiento KC-135 pa les fuercies en combate. La base aérea llogró sextuplicar la intensidá los sos vuelos mientres la operación "prueba de llibertá". Depués, col usu n'Afganistán de la Base Aérea Bagram y en Uzbequistán la Base Aérea Karshi-Khanabad, l'actividá aérea en Incirlik menguo a un nivel mínimu.
La Operación Northern Watch (ONW) remató col empiezu de la guerra d'Iraq el 19 de marzu de 2003. La ONW realizó la so postrera patrulla'l 17 d'esi mesmu mes y remató con 12 años de misión esitosa na contención del exércitu iraquín y foi desactivada'l 1 de mayu de dichu añu. El Grupu aereu 39 foi activáu esi mesmu añu.
El 19 d'agostu de 2003, la primer rotación de KC-135 Stratotankers y aviadores esplegaos llegó a Incirlik pa sofitar delles operaciones en respuesta a los ataques del 11 de setiembre de 2001, según la reconstrucción dempués de la invasión d'Iraq y la consiguiente insurxencia.
El 6 de xineru de 2004 llegaron a la base los primeres 300 soldaos del Exércitu de los Estaos Xuníos no que se convertiría nel mayor tránsitu de soldaos americanos, llegando a pasar miles y miles como primer parada antes de tornar a casa en pasando cuasi un añu n'Iraq. Incirlik foi parte del que se consideró'l mayor movimientu de tropes estauxunidenses de la hestoria d'esti país. Incirlik, amás, collaboró con cames pa los soldaos, un llugar templáu onde quedase, entretenimientu y comida.
El 12 de marzu de 2004, el Grupu aereu 39 foi desactiváu y l'Ala 39 foi activáu nel so llugar p'aprovir de la meyor combinación de sofitu necesariu y, a midida que surden nuevos requisitos de misión, p'asumir la carga y contribuyir meyor na guerra global contra'l terrorismu.
La Base Aére d'Incirlik sirvió como una ponte aproviendo sofitu a la operación de socorru empecipiada tres el terremotu de Caxmir de 2005. Cola ayuda de l'aviación estauxunidense y turco, cinco C-130 Hercules de les bases aérees d'Italia, Reinu Xuníu, Grecia y Francia desapegaron con urxencia pa collaborar con suministros, incluyendo 10.000 tiendes del almacén del Altu Comisionado de les Naciones Xuníes pa los Refuxaos en İskenderun, Turquía para Islamabad, Paquistán el 19 d'ochobre.
Mientres la curtiaGuerra d'El Líbanu de 2006 en xunetu de 2006, la Base Aérea d'Incirlik aprovió de sofitu a los soldaos americanos que fueren sacupaos pola Armada de los Estaos Xuníos.
En 2010, trés armeniu-americanos, presentaron una demanda contra la República de Turquía y dos bancos esixendo la compensación de 122 acres de tierra na provincia d'Adana en Turquía, onde s'atopa anguaño la base aérea.[6] Un xulgáu estauxunidense aceptó'l casu y avisó a Turquía de responder a la demanda nel plazu de 21 díes.[7] La defensa de los bancos turcos solicitó al xulgáu qu'estendiera la fecha llende hasta setiembre de 2011, daqué que la corte aceptó. El casu anguaño sigue activu.[8]