Erving Goffman | |||
---|---|---|---|
1982 - 1982 | |||
Vida | |||
Nacimientu | Mannville (es) , 11 de xunu de 1922[1] | ||
Nacionalidá |
Canadá Estaos Xuníos | ||
Muerte | Filadelfia[2], 19 de payares de 1982[3] (60 años) | ||
Sepultura | Mount Lebanon Cemetery (en) [4] | ||
Causa de la muerte | cáncanu | ||
Familia | |||
Casáu con | Gillian Sankoff (1981 – 1982) | ||
Fíos/es | Alice Goffman | ||
Estudios | |||
Estudios |
Universidá de Toronto 1945) Grau n'Artes Universidá de Manitoba Universidá de Chicago 1953) Philosophiæ doctor : socioloxía St. John's High School (en) | ||
Direutor de tesis de | Eviatar Zerubavel | ||
Llingües falaes | inglés[5] | ||
Oficiu | sociólogu, escritor de non ficción, antropólogu | ||
Emplegadores |
Universidá de California en Berkeley Universidá de Pennsylvania | ||
Trabayos destacaos | La presentación de la persona en la vida cotidiana (es) | ||
Premios |
ver
| ||
Influyencies | Ray Birdwhistell | ||
Miembru de | Academia de les Artes y les Ciencies d'Estaos Xuníos | ||
Erving Goffman (11 de xunu de 1922, Mannville (es) – 19 de payares de 1982, Filadelfia) foi un sociólogu y escritor consideráu como'l padre de la microsocioloxía. Estudió les unidaes mínimes d'interacción ente les persones centrándose siempres en grupos amenorgaos. Esto estremar de la mayoría d'estudios sociolóxicos que se realizaren hasta'l momentu, siempres a gran escala.[7]
Goffman ye unu de los sociólogos más importantes del sieglu XX con Max Weber, Durkheim y Mead, sobre que los sos pasos trató d'afondar nuna socioloxía más comenenciuda nos procesos micro-sociales d'interacción. El so interés central como teóricu del interaccionismo simbólicu foi estudiar la influencia de los significaos y los símbolos sobre l'acción y l'interacción humana.
Llogró'l so Maestría n'Arte, na Universidá de Toronto, en 1945. La so carrera y la so doctoráu cursar na Universidá de Chicago, en 1949 y 1953.
Na Universidá de Chicago tuvo como compañeros a Everett Hughes, Edward Shils y W. Lloyd Warner. Convertir nel pioneru del estudiu de les interacciones de frente, o microsocioloxía. La so influencia sigue creciendo tres la so muerte.
En 1959 publicó'l so estudiu más representativu La presentación de la persona na vida cotidiana, traducida al español en 1981. En 1982 - meses antes de la so muerte - foi nomáu presidente de l'American Sociological Association.
Na so obra La Presentación de la persona na vida cotidiana, Goffman utiliza la metáfora teatral pa denominar el comportamientu de les persones nuna realidá determinada. Considera a les persones con un enfoque d'actores dramaturgos, pa definir asina les actuaciones de los individuos nes sos interacciones, como si d'una obra de teatru tratárase. Crea asina una distinción básica na interacción de los individuos, ente la escena y les bambalinas (backstage): nel escenariu esisten toles interacciones que la xente fai delantre de los demás, ente que la parte trasera apodera toa les que se caltienen ocultes o se guarden.[8]
Pa Goffman el teatru ye un modelu que nos dexa entender la vida social. Tola so obra basar en metáfores referentes al teatru.
Les persones son como actores que s'esforcien permanentemente a lo llargo de tola so vida social pa tresmitir una imaxe convincente de sí mesmos frente a los diversos auditorios a los que s'enfrenten (la familia, los amigos, la escuela, la oficina, etc.). Nun importa lo qu'unu seya realmente, sinón lo que se llogra paecer.
Saber movese hábilmente ente los decoraos y les utilerías, tener un bon vestuariu, poder estremase son indispensables pa llograr ésitos sociales. El que nun sabe actuar constitúi una amenaza pal repartu y ye prontamente apartáu.
Podemos actuar, lo que nun podemos ser ye a cencielles homes. Tamos constreñidos a actuar la Traxedia o Comedia de la nuesa vida a tiempu completu:
Na so condición de actuantes, los individuos esmolecer por caltener la impresión de que cumplen munches regles que se-yos puede aplicar pa xulgalos, pero a un individuu, como actuante, nun-y esmolez el problema Moral de cumplir eses regles sinón el problema Amoral de fabricar una impresión convincente de que les ta cumpliendo. La nuesa actividá basar en gran midida na moral pero, en realidá, como actuantes, nun tenemos interés moral nella. Como actuantes somos mercaderes de la Moralidá.
Pa Goffman na vida diaria, desque llevantamos, ponemos una mázcara la cual va camudando según la situación na que tamos somorguiaos nesi momentu, acorde a la interacción que tamos teniendo nesi intre. Creamos la nuesa mázcara por aciu les mázcares del otru, el yo ye creáu pol otru. Esta mázcara tamién camuda dependiendo de si tamos no qu'él llama'l backstage que ye onde preparamos y estudiamos el nuesu papel pa salir al stage, pa entrar n'escena. De normal los actores que s'atopen n'escena son dos, el protagonista quien desenvuelve la tema central de l'acción y l'antagonista, que ye quien lleva una idea contraria. Esisten tamién coactores pero estos nun participen na idea central tampoco apuerten a antagonista a cencielles son actores auxiliares.
¿Pero si siempres tamos actuando, entós que ye ser unu mesmu? Lo que Goffman llama'l self, na metáfora teatral de Goffman el ser unu mesmu ye formáu pol conxuntu d'interacciones que tenemos, somos el conxuntu de les mázcares que tenemos. Anque tamién una vegada qu'atopamos solos na nueche esiste un yo distintu.
En Estigma, Goffman trabaya a partir de les interacciones nun grupu nel que s'atopa un suxetu "estigmatizáu" (social o históricamente). El peligru de rotura de la interacción ye apangáu, o inclusive esaniciáu, por aciu una serie de recursos ya informaciones.[9]
Goffman na so obra Internaos[10] ellabora'l conceutu d'Instituciones Totales, a partir del estudiu de diverses instituciones que comparten una serie de carauterístiques totalitaries, nes cualos los seres humanos comparten un espaciu delimitado, so tiempos ya interacciones controlaes. Instituciones como cárceles, asilos, cuarteles, hospitales psiquiátricos son exemplos d'instituciones totales. D'esti tipu d'instituciones llogra articular dos grupos sociales n'interacción dientro de la institución total: custodios ya internos. De los internos, Goffman establez dos formes primordiales o axustes al traviés de los cualos los internos afáense o afaen la so redolada: primarios cuando l'internu afacer a los reglamentos y estructures institucionales; secundarios cuando los individuos llogren afaer delles carauterístiques institucionales pal so beneficiu. Goffman dexa entever l'usu disciplinariu d'estes instituciones y de como estes mortifican el Yo de los individuos pa llograr afaelo a la redolada institucional, por aciu l'usu de les tensiones dientro-fuera.
Erving Goffman foi fíu de Max Goffman y Anne Goffman. Yera l'hermanu menor de l'actriz Frances Goffman Bay. Casóse con Angelica Choate en 1952, con quien tuvo un fíu, Tom Goffman. Anxélica suicidar en 1964. En 1981, volvió casase cola llingüista canadiense Gillian Sankoff, de que la so unión nació otra fía, Alice Goffman.
Erving Goffman morrió'l 19 de payares de 1982 de cáncer estomacal.
Universidá de Chicago, 1953, Doctoráu en Socioloxía