Mahmud Ahmadineyad

Mahmud Ahmadineyad
28. Secretariu Xeneral del Movimientu de Países ensin Alliniar

30 agostu 2012 - 3 agostu 2013
Mohamed Morsi - Hassan Rouhani
Minister of Petroleum of Iran (en) Traducir

16 mayu 2011 - 2 xunu 2011
Minister of Intelligence (Iran) (en) Traducir

26 xunetu 2009 - 5 agostu 2009
Gholam-Hossein Mohseni-Eje'i (es) Traducir - Heydar Moslehi
7. Presidente d'Irán

3 agostu 2005 - 3 agostu 2013
Mohammad Jatamí - Hassan Rouhani
alcalde de Teḥrán

20 mayu 2003 - 28 xunu 2005
Mohammad-Hassan Malekmadani - Mohammad Baqer Qalibaf
Governor of Ardabil Province (en) Traducir

28 payares 1993 - 29 ochobre 1997
Vida
Nacimientu Aradan (es) Traducir28 d'ochobre de 1956[1] (68 años)
Nacionalidá Bandera de Irán Irán
Residencia Narmak (en) Traducir
Llingua materna persa
Familia
Casáu con Azam Farahi (1980 – )
Fíos/es 3
Estudios
Estudios Universidá de Ciencia y Teunoloxía d'Irán
(1975 - bachiller de ingeniería (es) Traducir : Inxeniería civil
Nivel d'estudios Maestría en Ciencias de la Ingeniería (es) Traducir
Oficiu profesor universitariu, políticuinxenieru
Emplegadores Universidá de Ciencia y Teunoloxía d'Irán
Premios
Miembru de Alianza de Constructores del Irán Islámico (es) Traducir
Creencies
Relixón xiísmu
Partíu políticu Society of Devotees of the Islamic Revolution (en) Traducir
Alianza de Constructores del Irán Islámico (es) Traducir
IMDb nm2258253
Cambiar los datos en Wikidata

Mahmud Ahmadineyad (en persa: محمود احمدی‌نژاد  Mahmud Ahmadīnežād) (28 d'ochobre de 1956Aradan (es) Traducir) foi'l presidente de la República Islámica d'Irán dende'l 3 d'agostu de 2005 hasta'l 3 d'agostu de 2013.[4]

D'ideoloxía islamista conservadora,[ensin referencies] Ahmadineyad foi escoyíu presidente d'Irán el 24 de xunu del 2005, na segunda vuelta de les eleiciones presidenciales. El so rival, qu'había consiguíu más votos na primer ronda, yera l'influyente ex-presidente Akbar Hashemi Rafsanyani, al que Ahmadineyad ganó col 61,69% de los votos de los aproximao 28 millones del total, con una participación d'aproximao un 59,6% del eleutoráu, ente que na primer vuelta Ahmadineyad namái consiguiera un 19,48%.

Nes eleiciones del 12 de xunu de 2009, Ahmadineyad, según los datos oficiales, llogró un 62,63% de los votos escrutados frente a apenes un 33% del so principal rival, Mir Hosein Musaví. Nos díes posteriores a la cita eleutoral, los siguidores de los otros trés candidatos cuestionaron la regularidá del escrutiniu, produciéndose manifestaciones amás fregaos nes cais de Teḥrán y otres ciudaes del país, que se repitieron mientres meses.

Biografía

[editar | editar la fonte]

Nacíu na aldega de Arādān, cerca de Garmsar, fíu d'un ferreru, la so familia treslladóse a Teḥrán cuando él tenía un añu. Entró na Universidá d'Irán de la Ciencia y la Teunoloxía (IUST) como estudiante de grau d'inxeniería civil en 1976. Siguió los sos estudios na mesma universidá, entrando nel programa de máster pa la inxeniería civil en 1986 y finalmente llogró'l so doctoráu en Tráficu ya inxeniería de tresporte y planificación.

En 1980, Ahmadineyad yera'l representante principal del IUST nes diverses sesiones de xuntes d'estudiantes col ayatolá Jomeini. Nestes sesiones, creáronse les bases de la primer Oficina pa Consolidar la Unidá (daftar-y tahkim-y vahdat), la organización d'estudiantes que tuvo detrás del ataque de la embaxada d'Estaos Xuníos que llevó a la crisis de los rehenes n'Irán. Mientres l'ataque de la embaxada, Ahmadineyad suxirió una tentativa simultánea contra la embaxada de la XRSS, pero votar en contra.

Ahmadinejad foi unu de los instructores de los Basij, organización fundada en 1979 pol ayatolá Jomeini mientres la guerra con Iraq. Los integrantes d'esta organización yeren neños d'hasta 12 años, forzaos a combatir pal réxime "armaos" con una llave de plásticu nel pescuezu,[5]y a los que se-yos adoctrinaba pa «la gloria del martiriu», agorar la so entrada al paraísu.[6]

Los neños, que yeren utilizaes pa barrer los campos minaos, participaben con pasión y devoción relixosa con deseos de llegar al prometíu paraísu, ufiertábense gociosos y exultantes. Hubo infructuoses esperimentaciones previes con perros, burrus y oveyes, pero éstos fuxíen tres la primer esplosión.[7] Por que los sos miembros nun se tremen tres el bombazu, dirixir a los sos oxetivos travesando los campos minaos colos sos cuerpos envueltos n'alfombres.[8]

Mientres la guerra, en 1986, Ahmadineyad xunir a los Guardianes de la Revolución. Dempués d'entrenar nos cuarteles xenerales, tuvo n'aición nes operaciones secretes estraterritoriales contra Kirkuk, en territoriu iraquín. Depués convirtióse nel inxenieru xefe del sestu exércitu de los Guardianes de la Revolución y el xefe de los Cuerpos de los Guardianes nes provincies occidentales d'Irán. Tres la guerra, sirvió como gobernador y vicegobernador de Maku y Khoy, como conseyeru del Ministru de Cultura y Guía Islámica, y como gobernador de la entós nuevamente establecida Provincia de Ardabil de 1993 a ochobre de 1997.

Pero Ahmadineyad yera una figura mayormente desconocida na política iranina, hasta ser electu alcalde de Teḥrán pol Segundu Conseyu de la Ciudá de Teḥrán el 3 de mayu de 2003, dempués de les eleiciones al conceyu del 2003, cuando con una ventaya del 12% los candidatos conservadores de l'Alianza de Constructores del Irán Islámicu alzar cola victoria en Teḥrán. Mientres el so mandatu revirtió munchos de los cambeos fechos por anteriores alcaldes moderaos y reformistes, punxo un gran énfasis relixosu nes actividaes de los centros culturales fundaos por alcaldes previos, impunxo l'usu d'ascensores dixebraos pa homes y muyeres nes oficines municipales y suxirió l'entierru de los cuerpos de los mártires de la guerra Irán-Iraq nes principales places de la ciudá de Teḥrán.

Como alcalde de Teḥrán, Ahmadineyad tamién se convirtió en direutor a cargu del periódicu Hamshahri, qu'empezó col despidu de Mohammad Atrianfar como editor y el so reemplazu por Alireza Sheij-Attar, que foi darréu despidíu'l 13 de xunu de 2005, unos pocos díes antes de les eleiciones presidenciales, por cuenta de la falta de sofitu a Amadineyad per parte del periódicu. Sheij-Attar sería reemplazáu por Ali Asghar Ash'ari, un antiguu Viceministru de Cultura y Guía Islámica mientres el mandatu como ministru de Mostafa Mirsalim. Mientres el so mandatu, tamién despidiría a Nafiseh Kouhnavard (unu de los periodistes de Hamshahri) por realizar una entruga al entós presidente Jatamí sobre «les "llinies coloraes" del réxime y les axencies d'intelixencia illegales paraleles», que Ahmadineyad nun consideró apoderada, y más tarde acusaría al periodista d'exercer d'espía pa Turquía y Azerbaixán.[9][10]

Ahmadineyad ye conocíu por haber se engarráu col presidente reformista Mohamed Jatamí, qu'entós-y quitar el poder d'asistir a les xuntes de la Cámara de Ministros, un privilexu de normal dexáu a los alcaldes de Teḥrán. Ahmadineyad criticó públicamente a Jatamí por non conocer los problemes diarios del públicu polo xeneral. De normal evita les entrevistes con periodistes independientes o evita contestar les sos entrugues faciendo él de la mesma otres entrugues o diciéndo-yos que nun-y faigan "entrugues complicaes".

Dempués de dos años como alcalde de Teḥrán, Ahmadineyad foi escoyíu na llista de los sesenta y cinco finalistes del Alcalde Mundial (World Mayor) de 2005 escoyíos ente los 550 nomaos [1]. Namái nueves alcaldes yeren d'Asia.

Na so visita a Cuba en xineru de 2012, ye investido Doctor Honoris Causa pola Universidá de L'Habana en Ciencies Polítiques.[11]

Rellaciones Estranxeres

[editar | editar la fonte]

Mientres el mandatu de Ahmadinejad como presidente d'Irán, la política esterior del país tomó un enfoque distintu al de l'alministración anterior. Les rellaciones colos países desenvueltos xeneralmente deterioráronse, ente que les rellaciones colos países menos desenvueltos, incluyíos África y América Llatina, aumentaron. A la lluz de los pidíos de sanciones a Irán pol so programa d'armes nucleares, Ahmadinejad y el so ministru de Rellaciones Esteriores, Manouchehr Mottaki, viaxaron estensamente al traviés de les dos rexones, amás d'agospiar a otros líderes. Les rellaciones colos estaos del ALBA, y Venezuela, Bolivia y Ecuadorsobremanera, fueron más fortalecíes. Les rellaciones con Estaos Xuníos mientres l'alministración Bush ya Israel deterioráronse entá más. Ahmadinejad ye un críticu abiertu del mundu occidental y de cutiu ye criticáu pola so hostilidá escontra los Estaos Xuníos, Israel, el Reinu Xuníu y otres naciones occidentales.[12]

Discutinios y rellaciones internacionales

[editar | editar la fonte]

Delles postures de Mahmud Ahmadineyad causaron polémica y malestar nos países occidentales ya Israel. En dellos casos, les crítiques van provenir d'aiciones previes a la so llegada a la presidencia d'Irán, como ye'l casu de la so presunta participación na crisis de los rehenes. N'algamando'l poder, les sos declaraciones y asities frente al Holocaustu, y la so decisión de consiguir teunoloxía atómica daríen como resultáu una gastadura nes rellaciones diplomátiques con países islámicos y non islámicos.

En xineru de 2002, l'entós presidente d'Estaos Xuníos George W. Bush incluyó a Irán, xunto con Iraq, Corea del Norte y otros países no que llamó'l "Exa del Mal", y dende entós la Casa Blanca y el Pentágonu acentuaron les sos denuncies del programa nuclear iranín.

Actitú escontra Israel

[editar | editar la fonte]

Declaraciones sobre la destrucción d'Israel

[editar | editar la fonte]

Mahmud Ahmadineyad realizó una polémica declaración a finales del 2005 ante miles d'estudiantes iraninos en Teḥrán, nuna conferencia titulada Per un mundu ensin sionismu, cola presencia de los dirixentes de la organización Hamás, l'embaxador de Siria y altos cargos de l'Autoridá Nacional Palestina, onde manifestó abiertamente que l'Estáu d'Israel tenía de ser borráu del mapa y que la nación musulmana nun va dexar al so enemigu históricu vivir nel so propiu corazón.[13][14] Estes declaraciones, manifestaes nun momentu de tensión ente les potencies occidentales ya Irán, xeneró enérxiques condenes per parte de la comunidá internacional[15][16] y acusaciones d'enguizamientu al xenocidiu.[17] Darréu'l presidente iranín siguió coles sos declaraciones en favor de la destrucción d'Israel.[18][19][20]

Tres estes declaraciones que tuvieron gran trescendencia fueron realizaes en persa, el gobiernu iranín realizó enormes esfuercios p'argumentar que fueron mal traducíes pola so propia axencia oficial de noticies iranina (Axencia Noticiosa de la República Islámica, o IRNA), les que depués fueron retomaes por otres axencies de noticies del mundu.[21]

N'otra oportunidá'l presidente iranín declaró Les grandes potencies crearon el réxime sionista pa estender la so soberanía na rexón... tolos díes esti réxime masacra a los palestinos, pero como ye contrariu a la naturaleza, llueu vamos asistir a la so desapaición y a la so destrucción.[18]

Los Xefes d'Estáu y de Gobiernu de la Xunión Europea condergaron eses declaraciones del presidente d'Irán, Mahmud Ahmadineyad, que nun actu públicu retomó la famosa frase del ayatolá Jomeini de qu'Israel "tien de ser borráu del mapa", y apostó por que una nueva folada d'enfrentamientos en Palestina y un baturiciu nel mundu árabe sirvan pa consiguir esti oxetivu.[22] El primer ministru d'Israel, Ariel Sharon, dio instrucciones al embaxador d'Israel ante les Naciones Xuníes, Dan Gillerman, por que pida la espulsión d'Irán de la organización internacional.[22]

Negacionismu del Holocaustu

[editar | editar la fonte]

El 8 d'avientu de 2005, nuna entrevista cola canal iranina en llingua árabe Al-Alam, Ahmadinejad dixo que si Alemaña y Austria sentíense responsables de la masacre de xudíos mientres la Segunda Guerra Mundial, tendríen d'allugar un estáu d'Israel nel so propiu suelu. Ahmadinejad dixo tamién que la mayoría de los xudíos "nun tienen raigaños en Palestina, pero tienen el destín de Palestina nes sos manes dexándose matar al pueblu Palestín".[23] Ahmadinejad añadió:

Dellos países europeos aportunen en dicir que mientres la Segunda Guerra Mundial, Hitler quemó a millones de xudíos y poner en campos de concentración. Cualquier historiador, comentarista o científicu que dulda d'eso ye puestu en prisión o se conderga. Anque nun aceptamos esti reclamu, si suponemos que ye verdá... si los europeos son honestos tendríen de dar dalguna de les sos provincies n'Europa – como n'Alemaña, Austria o otros países – a los sionistes y los sionistes pueden establecer el so estáu n'Europa. Ufierten parte d'Europa y vamos sofitar.

Esti comentariu foi recibíu con indignación per parte de los países occidentales y les Naciones Xuníes. La canciller alemana Angela Merkel dixo que condergaría les pallabres de Ahmadinejad, ensin especificar qué pallabres. Amás dixo: "Vamos Faer de too pa dexar claro que'l derechu a esistir d'Israel nun tea en peligru de nenguna manera".[24] El canciller austriacu Wolfgang Schüssel dixo: "Estos comentarios son un error escandalosu, que quiero refugar de la manera más aguda".[23] El ministru de rellaciones esteriores británicu Jack Straw condergó los comentarios, diciendo que "nun tienen llugar nel alderique políticu civilizáu".[23]

N'Estaos Xuníos, el voceru de la Casa Blanca Scott McClellan dixo que los comentarios de Ahmadinejad "sorrayen más nueses esmoliciones sobre'l réxime" en rellación cola so "habilidá pa desenvolver armes nucleares".[23] Un voceru del Departamentu d'Estáu consideró dalgunos de los comentarios de Ahmadinejad como "esconcertantes y objetables" y dixo que "nun inspiren esperanza en dalgún de nós na comunidá internacional que'l gobiernu d'Irán ta preparáu pa portase como un miembru responsable d'esa comunidá".[24]

El voceru del ministeriu de rellaciones esteriores d'Israel Mark Regev dixo que'l presidente iranín de nuevu hai "espresáu les más indignantes idees en rellación a los xudíos ya Israel".[23] El ministru de rellaciones esteriores d'Israel Xiblen Shalom dixo que dalgunos d'esos comentarios "tendríen d'espertanos a toos nel mundu" y añadió que "Esti país... va faer cualquier cosa pa destruyir al estáu d'Israel".[24] El secretariu xeneral de les Naciones Xuníes Kofi Annan taba "conmocionáu" con dalgunos de los comentarios de Ahmadinejad.[25] Funcionarios saudinos y turcos criticaron los comentarios de Ahmadinejad por que "avafaron un cume en La Meca dedicada a amosar la cara moderada del islam".[26][27]

Nun discursu televisáu dau'l 14 d'avientu de 2005 na ciudá iranina de Zahedán, la prensa reportó que Ahmadineyad fixo les siguientes declaraciones negacionistas con respectu al Holocaustu xudíu:[28]

Ellos inventaron una lleenda na cual los xudíos fueron masacrados y poner percima de Dios, les relixones y los profetes. N'Occidente dióse-y mayor significáu al mitu del xenocidiu xudíu, entá más qu'a Dios, la relixón y los profetes, y trátase de manera severa con aquellos que nieguen esta lleenda pero nun faen nada a aquellos que nieguen a Dios, la relixón y los profetes. Si ustedes quemaron a los xudíos, ¿por qué nun-y dan a Israel un cachu d'Europa, Estaos Xuníos, Canadá o Alaska? La nuesa entruga ye, si ustedes cometieron el crime, ¿por qué una nación inocente como Palestina tien que pagar por esi crime?

Darréu, nunes respuestes escrites a entrugues de los llectores apaecíes el 1 de xineru de 2006 en dellos periódicos iraninos, Ahmadineyad dixo que la creación d'Israel dempués de la Segunda Guerra Mundial había «matáu dos páxaros d'un tiru» pa Europa. Per una parte, consiguiera «barrer a los xudíos d'Europa y coles mesmes crear un apéndiz européu con una naturaleza sionista y antislámica nel corazón del mundu islámicu». Tamién comparó al sionismu col fascismu:

El sionismu ye una ideoloxía occidental y una idea colonialista (...) y agora mesmu masacra a musulmanes con direición direuta y ayuda d'Estaos Xuníos y una parte d'Europa (...) El sionismu ye básicamente un nuevu fascismu.

Tamién cuestionó una vegada más por qué la investigación y l'alderique sobre cuántos xudíos morrieron nel Holocaustu yera tabú y preguntó si yera verdá que millones de xudíos morrieren a manes d'Alemaña.[29]

Dellos analistes dixeron que los frecuentes comentarios antisraelíes de Ahmadineyad tán destinaos a impulsar la so posición nel so país y nel mundu islámicu. Según fontes diplomátiques les sos declaraciones endurecieron l'actitú d'Occidente col programa nuclear d'Irán.

El 11 d'avientu del 2006, la Conferencia Internacional pa la Revisión de la Visión Global del Holocaustu foi inaugurada en Teḥrán nun marcu de condenes mundiales contra ella.[30] La conferencia, promovida y entamada por Ahmadineyad, cuntó cola presencia de dellos líderes del Ku Klux Klan (ente ellos David Duke), diverses organizaciones neo-nazis europees, los principales rabinos estauxunidenses de l'agrupación antisionista Neturei Karta, clérigos y gobernantes del mundu islámicu. Foi descrita pelos medios de comunicación occidentales como una "conferencia negadora del Holocaustu" y una "xunta de negacionistas del Holocaustu onde les sos protagonistes numberoses vegaes punxeron en dulda la esistencia d'aquel xenocidiu y dedicáronse a negar sistemáticamente la cifra de víctimes, la esistencia de cámares de gas y los principales campos d'estermín, amás de bilordiar a Israel y el sionismu polo xeneral".[31] Munchos líderes mundiales reaccionaron ante tal sucesu refugando aquella xunta. Ente ellos tuvo'l secretariu de les Naciones Xuníes, Kofi Annan, quien encamentó a los estaos miembros a lluchar contra la denegación, y educar a les sos poblaciones alrodiu de los fechos asina establecíos pola versión histórica del Holocaustu, nos qu'un terciu de los xudíos fueron asesinaos, xunto con innumberables miembros d'otres minoríes y recordó qu'Israel ye un miembru antiguu de la organización, con tolos sos derechos y obligaciones. Y qu'en virtú de la Carta de la Organización, tolos miembros comprometiéronse a abstenese de l'amenaza o l'usu de la fuercia contra la integridá territorial o la independencia política de cualquier Estáu.[32]

Pela so parte, la canciller alemana Angela Merkel, nel marcu d'una contra conferencia entamada en Berlín, declaró "Quixera dexar en claro que'l gobiernu y pueblu alemán refuguen con toa contundencia la conferencia que tuvo llugar n'Irán onde se negó ensin pudor dalgún la esistencia del Holocaustu".[33] El Primer Ministru israelín Ehud Ólmert dixo que la conferencia "representa un fenómenu enfermu de negacionismu que demuestra l'espardimientu del odiu que pretende esparder el réxime fundamentalista iranín",[34] ente que la canciller israelina Tzipi Livni espresó que "la maldá proveniente de Teḥrán y los sos aliaos nun puede despintar tol dolor y sufrimientu de los sobrevivientes d'aquel horror"[35] y el principal rabín d'Israel (Yona Metzger) llamó a que los xudíos de tol mundu empecipien un boicó contra los miembros de Neturei Karta torgar la entrada a cualquier sinagoga o institución de la comunidá.[36] El Departamentu d'Estáu norteamericanu describió l'eventu iranín como "otru actu desagradable del réxime de Teḥrán, nesta materia en particular, que sigue cola espantible negación de la muerte de seis millones de persones que perecieron nel Holocaustu".[37] El Centru Simon Wiesenthal en Los Angeles entamó una teleconferencia nel mesmu momentu que tuvo llugar la conferencia iranina pa convidar a distintos sobrevivientes del Holocaustu a cuntar les sos hestories personales.[33] El premier británicu Tony Blair denunció la conferencia n'Irán como una "chocante ya increíble negación pública del xenocidiu que tuvo llugar n'Europa" y espresó que "Esto constitúi un símbolu del sectarismu y odiu contra persones d'otres relixones. Esto ye, dir y convidar al mayor líder del racista Ku Klux Klan a una conferencia en Teḥrán que cuestiona la esistencia de los millones de persones que morrieron nel Holocaustu... ¿qué otres evidencies precisar pa comprobar la naturaleza estremista d'esi réxime?".[38] El ministru belga d'asuntos esteriores condergó les espresiones negacionistas d'Irán y enfatizó el "incuestionable derechu a la esistencia del Estáu d'Israel".[38] El ministru de rellaciones esteriores canadiense Peter MacKay catalogó a la conferencia como "Un ultraxe. Un insultu a les víctimes del Holocaustu. Un insultu a los sos descendientes. El gobiernu de Canadá y toi seguro que tamién munchos otros parllamentarios alredor del globu conderguen esta conferencia, de la mesma manera que condergamos enantes los comentarios del presidente iranín sobre l'Holocaustu que promueven l'odiu y nieguen los crímenes nazis".[39] De la mesma, tamién s'oyeron condenes mundiales similares contra la conferencia en Teḥrán por parte de los gobiernos de Francia,[40] Rusia,[41] Suiza,[42] Polonia[43] y Méxicu,[44] lo mesmo que de la Santa Sede.[45]

El 26 de xineru del 2007, l'Asamblea Xeneral de les Naciones Xuníes adoptó una resolución condergando cualquier tipu de negación del Holocaustu, votando solamente Irán en contra de la so aprobación. Tres díes antes, los Estaos Xuníos propunxera la resolución y representantes de la Xunión Europea, Canadá, Australia ya Israel buscaron más sofitos esternos pa la mesma. Turquía, Rusia y Alemaña, que calteníen la presidencia de la XE nesi momentu, comprometer a llograr una mayoría a favor pa la propuesta. Pal 26, el resolución tenía 104 auspiciantes.[46]

Dende la Universidá de Teḥrán al términu de la concentración añal anti israelina con motivu del Día d'Al-Quds (nome árabe de Xerusalén), nun discursu retresmitíu en direutu pela radio estatal iranina, el 18 de setiembre de 2009 Ahmadineyad afirmó que:

"La sida pa la creación del réxime sionista ye falsu; tratar d'una mentira basada nun mitu ya imposible de probar".[47]

y que

Si l'Holocaustu, como ellos dicen, ye verdá, ¿por qué nun ufierten pruebes?.[48]

A lo qu'añadió que «faer frente al réxime sionista ye una obligación nacional y relixoso», según que «esti réxime (israelín) nun va durar enforma. Nun venceyéis el vuesu destín a él (...) esti réxime nun tien futuru. La so vida llegó al so fin», ratificando d'esta manera la posición del Gobiernu iranín escontra l'Estáu xudíu.[49]

Canadá, Estaos Xuníos, Francia, Gran Bretaña, Alemaña, Rusia y la Xunión Europea condergaron los dichos del presidente iranín.[50]

La "combalechadura xudía mundial"

[editar | editar la fonte]

Nun discursu de Ahmadineyad na sede de l'Asamblea Xeneral de la ONX en Nueva York, el 23 de setiembre del 2008, el mandatariu iranín afirmó que los xudíos apoderen Estaos Xuníos y Europa, especialmente'l mundu financieru y acusó a Israel de ser la causa de tolos males del mundu. De la mesma, el presidente iranín declaró que la independencia de los pueblos d'Osetia, Abkhasia y Xeorxa ta siendo apexada pola aición secreta de los sionistes y que son esos mesmos poderes invisibles la causa de les campañes empuestes a torgar a Irán ver el so programa nuclear tener ésitu. Darréu tamién dixo nel so discursu que los sionistes criminales qu'apoderen el mundu son los que destrúin el mediu ambiente y la solidaridá ente les naciones y denunció la manipulación de la soberanía del pueblu americanu y européu por una minúscula minoría dominadora y agresiva que se cree cimera y actúa de callao. Finalmente Mahmud Ahmadineyad profetizó que l'irresistible fundimientu del peligru xudíu va dexar al mundu vivir n'harmonía y fraternidá.[51][52][53][54][55][56]

Les reaiciones nun se fixeron esperar. Numberoses personalidaes que se rexuntaren en Manhattan, nel marcu d'una marcha en refugo de la visita de Ahmadineyad, condergaron esti discursu. Ente ellos tuvo'l sobreviviente del Holocaustu Elie Wiesel quien dixo Ahmadineyad tien de dise a la so casa y quedase ellí. Les Naciones Xuníes nun ye'l so llugar; el so llugar ye la Corte Penal Internacional onde va ser xulgáu por promover un xenocidiu y la destrucción nuclear.[51][57][58][59] Per otra llau, los miembros de les delegaciones norteamericanes ya israelines negar a asistir a la intervención de Ahmadineyad.[60] El ministru francés d'Asuntos Esteriores Bernard Kouchner proclamó que nun yera abondu llindase a condergar les declaraciones de Ahmadineyad y que yera necesariu "reaccionar porque la situación ye desaxeradamente grave y vuélvese peligrosa".[51] Per otra parte, el presidente israelín Shimón Peres afirmó que Ahmadineyad ye una desgracia pal Islam, pal so propiu pueblu y pa les Naciones Xuníes, que-y dexara apatayar los valores y principios polos cualos l'organismu fuera creáu. Na so alocución, Peres depués declaró:

Irán ye'l centru de toa violencia y fanatismu na zona, el so réxime constitúi un peligru pal mundu enteru. Irán busca la hexemonía relixosa y la dominación rexonal, afonda la división n'Oriente Mediu, atrabanca'l procesu de paz y sollerte contra los derechos humanos.

El sofitu d'Irán a Hezbolá estremó a El Líbanu, el so sofitu a Hamás estrema a los palestinos y retrasa l'establecimientu d'un Estáu Palestín soberanu. El so despreciable y cínica negación del Holocaustu ye una ofiensa a los sobrevivientes del horror. Y ye daqué contradictoriu coles resoluciones adoptaes por esta asamblea.

Irán sigue desenvolviendo uraniu arriquecíu y misiles de llargu algame. Ellos introducen una relixón de mieu, n'oposición al llamáu de Dios pol respetu a la vida. El pueblu iranín nun ye'l nuesu enemigu y nunca lo foi. El lideralgu fanáticu d'esi país ye'l nuesu problema y la esmolición del mundu. Irán combina misiles de llargu algame con mentes de curtiu algame.

El líder iranín ye un peligru pal so pueblu, pa la rexón y pal mundu enteru. Él ye una auténtica desgracia pal antiguu pueblu iranín. Él ye una desgracia pa los valores del Islam. Él ye una desgracia pa esta casa, les Naciones Xuníes, los sos principios y los sos valores básicos. Nunca s'arramó nesta cortil un discursu tan abiertamente antisemita y que llama al odiu más baxu como'l pronunciáu por esi llocu. La so apaición equí, ye yá de por sí una vergüenza.

L'Asamblea Xeneral y el Conseyu de Seguridá tienen la responsabilidá de prevenir agoníes primero qu'asocedan. Israel probó que les democracies pueden defendese a sigo mesmes. nun vamos camudar. El terrorismu nun resolvió nin un namái problema. Nunca lo fixo y nunca lo fadrá. Los terroristes van faer del mundu un llugar ingobernable. Si a un pequeñu grupu de violentos asesinos déxase-yos amenaciar a mases inocentes, el mundu va quedar ensin orde nin seguridá. El mundu llibre tien de xunise pa combatir esti flaxelu.[61]

Durban II

[editar | editar la fonte]

Na conferencia contra'l racismu de la ONX de 2009 (conocida como Durban II) celebrada en Xinebra, les pallabres del líder iranín fueron calificaes de "relativizadoras del Holocaustu y d'antisemites" tantu por líderes políticos como per medios periodísticos. Los repudios asocediéronse darréu por diversos gobiernos.[62][63][64]

Declaraciones sobre la homosexualidá

[editar | editar la fonte]

Nel 2007, por cuenta de una conferencia de Mahmud Ahmadineyad na Universidá de Columbia (que xeneró protestes multitudinaries na plaza de dicha universidá), el presidente iranín afirmó que nel so país "nun hai homosexuales como equí, nun esiste esi fenómenu",[65][66] siendo acusáu de homofobia. Per otra parte, la homosexualidá ye castigada cola pena de muerte n'Irán,[67][68][69][70][71][72] fechu que s'estiende a numberosos países nos que rixe una interpretación de la Sharía o llei musulmana pa reprimir conductes d'esti tipu.[73][74] En ganando de nuevu les eleiciones en 2009 Ahmadineyad acusó a les democracies occidentales "de sofitase nos homosexuales pa ganar más votos" añadiendo que n'Irán "la democracia ta basada na ética" y primeramente asegurando qu'en dichu país "tolos iraninos son iguales ante la llei, sían ministros o políticos".[75]

Crisis de los rehenes

[editar | editar la fonte]

Más de mediu centenar d'estauxunidenses permanecieron cautivos mientres 444 díes na embaxada d'Estaos Xuníos n'Irán, ente payares de 1979 y xineru de 1981, dempués del derrocamientu del Xa Mohamed Reza Pahlevi y la instauración d'un réxime islámicu.

Siquier cinco persones que permanecieron como rehenes de militantes iraninos na embaxada d'Estaos Xuníos en Teḥrán hai 25 años supuestamente identificaron al presidente electu d'Irán, Mahmud Ahmadineyad, como un cabezaleru de los secuestradores, estremu desmentíu por un exespía iranín.[76]

Fuentes del Departamentu d'Estáu señalaron que se busca información más precisa sobre les actividaes de Ahmadineyad nos primeros años de la revolución iranina. Sharer dixo a la cadena de televisión CNN que Ahmadineyad "ensin dulda tuvo ellí, na embaxada, con un papel como d'asesor". La Casa Blanca alvirtió a Irán de que se tomó "bien en serio" les graves acusaciones.

Los militantes reclamaben a Estaos Xuníos apurrir al Xa pa ser enxuiciáu. Chuck Scott, un coronel retiráu del Exércitu d'Estaos Xuníos, dixo a la televisión que nun tenía duldes de que Ahmadineyad, escoyíu como presidente d'Irán la selmana anterior, fora unu de los cabezaleros de los cientos de militantes qu'ocuparon la embaxada.

Otros cuatro ex rehenes, Kevin Hermening, William Daugherty, David Roeder y Don Sharer, formularon declaraciones similares a distintos medios de prensa estauxunidenses. Dellos periódicos, canales de televisión y medios per Internet publicaron fotografíes d'esos sucesos tomaes en payares de 1979. Nuna d'elles vese a un estauxunidense, maniatáu y con una vienda asitiada alredor de la so cabeza, conducíu por trés captores iraninos. L'home que camina a la izquierda del rehén, según esos medios, tien cierta semeyanza de traces con Ahmadineyad.

El secuestru de Teḥrán remató cola derrota del presidente Carter a manes d'un Reagan, qu'apaecía muncho más fuerte, decisivu y enérxicu. Les hostilidá ente Washington y Teḥrán agravóse dempués de que fueren lliberaos los rehenes estauxunidenses, debíu al sofitu que la Casa Blanca dio a Iraq mientres la so guerra contra Irán na década de 1980.

En payares de 2012 miles d'iraninos festexaron el fechu y concentráronse na capital Teḥrán pa conmemorar el 33 aniversariu de tomar de la embaxada.[77]

Programa nuclear

[editar | editar la fonte]

Ahmadineyad anunció'l 11 de xineru de 2006 la intención de consiguir accesu a la teunoloxía nuclear p'aplicala con fines pacíficos. Enfatizó que'l so gobiernu nun deseyaba fabricar la bomba atómica, afirmando que daqué asina sería "illegal y contrariu a la nuesa relixón"[78]

Nuna conferencia celebrada en xineru de 2006 en Teḥrán comentó, xunto a Rober Vega, qu'una nación que tien "cultura, coherencia y civilización" nun tenía por qué precisar armes nucleares. Sicasí, aquellos países que tienen armamentu atómicu suelen ser aquellos que prefieren solucionar tou tipu de problemes por aciu l'usu de la fuercia".[79]

N'abril de 2006, Ahmadineyad anunció qu'Irán consiguiera refinar uraniu hasta un grau nel que yera posible'l so usu como combustible nuclear. Nun discursu pa estudiantes y académicos en Mashad, dixo que les condiciones d'Irán camudaren dafechu acorde a la consecución d'un "estáu nuclear", y que podía falar col restu de países dende esi estatus.[80]

El 13 d'abril de 2006, l'Axencia iranina de noticies (IRNA) afirmó que Ahmadineyad dixera que la teunoloxía nuclear iranina nun supondría amenaza dalguna porque'l gobiernu deseyaba "paz y estabilidá". Tamién afirmó que nun provocaríen inxusticies, pero que tampoco se someteríen a la inxusticia.[81]

A pesar del sofitu espreso de Ahmadinejad al programa, l'equipu del presidente iranín nun ye responsable pola política nuclear. Esta ye establecida pol Conseyu Supremu de Seguridá Nacional d'Irán. El conseyu inclúi a dos representantes nomaos pol líder Supremu, los oficiales militares y los miembros de los poderes executivu, xudicial y llexislativu del gobiernu.(ver eg. Alí Lariyaní), ya informa direutamente'l Líder Supremu Alí Jamenei, quien expedió un fatwa contra armes nucleares en 2005.[82]

El 15 de payares de 2006 El presidente iranín anunció que "Dende esi día, la nación iranina tenía'l ciclu completu pa usu de combustible nuclear."[83]

Acusaciones de participación na crisis de los rehenes

[editar | editar la fonte]

En xineru de 2002, el presidente d'Estaos Xuníos George Bush incluyó a Irán, con Corea del Norte ya Iraq, no que llamó'l "exa del mal", y dende entós Washington acentuó les sos denuncies del programa nuclear iranín.

Siquier cinco persones que permanecieron como rehenes de militantes iraninos na embaxada d'Estaos Xuníos en Teḥrán hai 25 años identificaron al presidente electu d'Irán, Mahmud Ahmadineyad, como un cabezaleru de los secuestradores. Más de mediu centenar d'estauxunidenses permanecieron cautivos mientres 444 díes na embaxada d'Estaos Xuníos n'Irán, ente payares de 1979 y xineru de 1981, dempués del derrocamientu del Sha Mohamed Reza Pahlevi y la instauración d'un réxime islámicu. Los militantes reclamaben a Estaos Xuníos apurrir al Sha pa ser enxuiciáu. Chuck Scott, un coronel retiráu del Exércitu d'Estaos Xuníos, dixo a la televisión que nun tien duldes de que Ahmadineyad, escoyíu como presidente d'Irán la selmana pasada, foi unu de los cabezaleros de los cientos de militantes qu'ocuparon la embaxada. Otros cuatro ex rehenes, Kevin Hermening, William Daugherty, David Roeder y Don Sharer, formularon declaraciones similares a distintos medios de prensa estauxunidenses. Dellos periódicos, canales de televisión y medios per internet publicaron fotografíes d'esos sucesos tomaes en payares de 1979. Nuna d'elles vese a un estauxunidense, maniatáu y con una vienda asitiada alredor de la so cabeza, conducíu por trés captores iraninos. L'home que camina a la izquierda del rehén, según esos medios, tien cierta semeyanza de traces con Ahmadineyad.

Sharer dixo a la cadena de televisión CNN que Ahmadineyad "ensin dulda tuvo ellí, na embaxada, con un papel como d'asesor". La Casa Blanca alvirtió a Irán de que se tomó "bien en serio" les graves acusaciones. A Estaos Xuníos nun se-y escaeció inda la falta que supunxo'l secuestru de Teḥrán, que remató cola derrota del presidente Carter a manes d'un Reagan, qu'apaecía muncho más fuerte, decisivu y enérxicu. Los rehenes pasaron esos 444 díes cautivos na embaxada ente 1979 y 1981 dempués del derrocamientu del Sha Mohamed Reza Pahlevi y la instauración d'un réxime islámicu. Col secuestru de los estauxunidenses, el grupu de raptores esixía a Washington qu'apurriera al Sha por que fuera enxuiciáu. Les hostilidá ente Washington y Teḥrán agravóse dempués de que fueren lliberaos los rehenes estauxunidenses, debíu al sofitu que la Casa Blanca dio a Iraq mientres la so guerra contra Irán na década de 1980. "Tomamos esos allegamientos bien en serio y tamos analizándoles pa entender meyor los fechos", alvirtió'l Gobiernu estauxunidense, bien cafiante cola resultancia de les eleiciones iranines.

Fuentes del Departamentu d'Estáu señalaron que se busca información más precisa sobre les actividaes de Ahmdadineyad nos primeros años de la revolución iranina. Nuna entrevista col diariu británicu The Times, l'aquel entós presidente de EE UU, George W. Bush, nun comentara direutamente estos allegamientos, pero señalaría que "el tiempu va dicir" si Washington y los sos aliaos pueden dialogar col gobiernu de Ahmdadineyad.

Plataforma eleutoral de 2009

[editar | editar la fonte]

Na so campaña presidencial, Ahmadineyad adoptó un enfoque similar al de 2005, consideráu por dellos populista, faciendo énfasis na so vida senciella, y comparándose a sigo mesmu con Mohammad Alí Rayaí (segundu presidente d'Irán asesináu en 1981, postreru seglar n'ocupar el cargu antes del propiu Rafsanyani), —reivindicación qu'amenó oxeciones de la familia de Rayaí. Ahmadineyad anunció qu'entamaba formar un "gobiernu exemplar pa les persones de mundu". Ahmadineyad inscribir na corriente política iranina que autodefine como principista, surdida como reaición al reformismu de los años 90 del presidente Jatamí col lema de la llealtá a los "principios del islam y la Revolución".

Ahmadineyad yera l'únicu candidatu a la presidencia que faló contra futures rellaciones colos Estaos Xuníos. Amás, nuna entrevista na televisión iranina —la única n'Irán y controlada pol gobiernu— unos pocos díes antes les eleiciones, Ahmadineyad acusó a les Naciones Xuníes de ser "unillateral, asitiada en contra del mundu del Islam". Opúnxose abiertamente a dereches de vetu del Conseyu de Seguridá de les Naciones Xuníes dau a los cinco miembros permanentes. Na mesma entrevista, mentó que "Nun ye xusto qu'unos pocos estaos sentar a vetar los alcuerdos globales. Si tal derechu sigue esistiendo, al mundu musulmán con una población de casi 1.500 millones d'habitantes tendría de se-y dau'l mesmu privilexu". Amás, defendió'l programa nuclear iranín y acusó a "unos pocos poderes sobeyosos" d'intentar llindar el desenvolvimientu industrial y tecnolóxico d'Irán n'este y otros campos. A una entruga d'un periodista de Shargh alrodiu de la lliberación de presos políticos nel casu de qu'él aportara a presidente, Ahmadineyad contestó con una entruga: "¿Qué presos políticos? ¿Los presos políticos nos Estaos Xuníos?"

El lema principal de la so campaña yera "Ye posible y nós podemos facer" (می‌شود و می‌توانیم). Políticamente, ye miembru de la Sociedá Islámica d'Inxenieros, pero tien tamién una base poderosa dientro de l'Alianza de Constructores d'Irán Islámicu (tamién conocíu como Abadgaran).

Mientres la so campaña pa la segunda vuelta, afirmó "nós nun tomamos parte na revolución pa un gobiernu por veces [...] Esta revolución trata d'algamar un gobiernu mundial". [2]


Predecesor:
Mohammad Jatamí

Presidente de la República Islámica d'Irán

2005-2013
Socesor:
Hasán Rouhaní

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. Afirmao en: Internet Movie Database. Identificador IMDb: nm2258253. Data de consulta: 13 agostu 2015. Llingua de la obra o nome: inglés.
  2. URL de la referencia: https://nacla.org/news/problematic-brothers-ch%C3%A1vez-and-ahmadinejad.
  3. URL de la referencia: https://sgg.gouv.bj/doc/decret-2013-272/.
  4. Corneliu Pivariu. «The geopolitics of Iran and the future of Ahmadinejad regime» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2018-02-08. Consultáu'l 23 de marzu de 2013. «The president of Iran, Mahmud Ahmadinejad (in office since 10 agostu 2005) will finish his second term on 3 agostu 2013, and according to the current Constitution he cannot run for a third one.»
  5. Ahmadinejad's World
  6. Réxime foraxíu -Les autoridaes iranines deféndense acusando de promover una inesistente "iranofobia"
  7. El “sátrapa” d'Irán
  8. «Archived copy». Archiváu dende l'orixinal, el 2016-03-07.
  9. Ehteshami, Ehteshami; Zweiri, Mahjoob (2007). Iran and the Rise of its Neoconservatives: The Politics of Tehran's Silent Revolution (n'inglés). I. B. Tauris, páx. 57. ISBN 978-1845113889. Consultáu'l 6 d'abril de 2013. «He fired Nafiseh Kouhnavard, one of Hamshahri's journalists, for asking Khatami about the so-called ‘red lines' of the regime and illegal parallel intelligence percancies – a question that Ahmadinejad did not consider appropriate, it seems.»
  10. Newman, Henry J.. «Reviewed by Henry J. Newman, Ph.D. Candidate at the London School of Economics» (inglés). ASMEA (Association for the Study of the Middle East and Africa). Consultáu'l 6 d'abril de 2013.
  11. Ahmadineyad, investido doctor honoris causa en Ciencies Polítiques na Universidá de L'Habana
  12. JPost, 2008
  13. Declaraciones del presidente iranín sobre Israel Senáu de la Nación Arxentina
  14. tiniebles El corazón de les tiniebles
  15. Moratinos pide esplicaciones al gobiernu d'Irán poles declaraciones antisraelíes del so presidente
  16. Representantes de la Unión Europea conderguen les declaraciones del presidente d'Irán
  17. «European Commissioner for External Relations and European Neighbourhood policy: Statement on recent declarations by the President of Iran». EUROPA. Consultáu'l 16 de payares de 2005.
  18. 18,0 18,1 Ahmadineyad afirma qu'Israel ta condergáu a la desapaición y la destrucción
  19. Ahmadineyad afirma nun discursu públicu que'l principiu de la cayida del poder demoníaco d'América empezó y que'l corruptu xerme sionista va ser borráu de la cara de la tierra
  20. Berros de 'muerte a Israel' proferíos pol mandatariu iranín xunto a un ensame aconceyao en Teḥrán (subtituláu en portugués)
  21. Israel: “Wiped off The Map”. The Rumor of the Century, Fabricated by the US Media to Justify An All out War on Iran
  22. 22,0 22,1 Los líderes de la XE conderguen 'tajantemente' les declaraciones del presidente iranín contra Israel
  23. 23,0 23,1 23,2 23,3 23,4 23,5 «Iran's president says move Israel» (inglés). BBC (8 d'avientu de 2005). Consultáu'l 16 de febreru de 2016.
  24. 24,0 24,1 24,2 «President Iran twijfelt nu aan holocaust» (holandés). NRC (9 d'avientu de 2005). Consultáu'l 16 de febreru de 2016.
  25. «Reacting against Iranian leader's reported Holocaust denial, Annan points to facts» (inglés). Naciones Xuníes (8 d'avientu de 2005). Consultáu'l 16 de febreru de 2016.
  26. «Ahmadinejad draws ire of Saudis, Iranians, West over Israel remarks» (inglés). The daily Star (10 d'avientu de 2005). Consultáu'l 16 de febreru de 2016.
  27. «POL-UN-ANNAN-IRAN-HOLOCAUST» (inglés). Kuwait News Agency (KUNA). Archiváu dende l'orixinal, el 30 de setiembre de 2007. Consultáu'l 16 de febreru de 2016.
  28. «El presidente iranín califica l'Holocaustu de "mitu inventáu por Occidente". Mahmud Ahmadineyah aportuna en que l'Estáu xudíu treslladar a Europa o a Estaos Xuníos», artículu del 14 d'avientu de 2005 nel diariu El País (Madrid).
  29. Artículu de la BBC sobre les declaraciones del presidente iranín en rellación al Holocaustu xudíu
  30. Conferencia negacionista del Holocaustu
  31. N'Europa, roxura pol alcuentru de negadores del Holocaustu n'Irán
  32. Informe de les Naciones Xuníes
  33. 33,0 33,1 Conferencia del Holocaustu en Berlín
  34. Conferencia que niega l'Holocaustu n'Irán
  35. Conferencia del Holocaustu n'Irán: 'l'Holocaustu foi una gran mentira'
  36. El Gran Rabín d'Israel suxer entamar un boicó contra los xudíos qu'asistieron a la conferencia n'Irán
  37. Condenes del voceru de la Casa Blanca Sean McCormack contra la conferencia promocionada per Irán
  38. 38,0 38,1 Condenes del Primer Ministru británicu Tonny Blair y otres personalidaes al respective de la conferencia que tuvo llugar en Teḥrán
  39. Reporte oficial
  40. Negadores del Holocaustu n'Irán
  41. Rusia conderga la conferencia del Holocaustu n'Irán
  42. «El Ministeriu de Rellaciones Esteriores de Suiza conderga la conferencia negacionista n'Irán». Archiváu dende l'orixinal, el 2007-12-06.
  43. Condenes del Ministeriu d'Asuntos Esteriores de la República de Polonia contra la conferencia del Holocaustu n'Irán
  44. Carta de condena del gobiernu mexicanu contra la conferencia que negó l'Holocaustu
  45. Noticia del periodico The Guardian onde se cita la condena de la Santa Sede pola conferencia que tuvo llugar en Teḥrán
  46. «La ONX adopta una resolución condergando la negación del Holocaustu». Archiváu dende l'orixinal, el 2009-04-01.
  47. "L'Holocaustu ye una mentira". Artículu n'El País del 19 de setiembre de 2009.
  48. holocaustu-llama-frente-comun-contra-israel/292969.shtml Ahmadineyad pide "pruebes" del Holocaustu y llapada a un frente común contra Israel. Citáu nun artículu na páxina de la RTVE del 18 de setiembre de 2009.
  49. Ahmadineyad afirma que l'Holocaustu foi un "sida" d'Israel pa crear un "réxime sionista" Incendiariu discursu del presidente iranín contra l'estáu hebréu por cuenta de la fiesta añal contra la creación del país xudíu. www.cadenaser.com, 18/09/2009.
  50. La comunidá internacional condergó Ahmadinejad poles sos declaraciones revisionistes Archiváu 2011-11-24 en Wayback Machine Guysen International News, 21/09/2009
  51. 51,0 51,1 51,2 «Artículu sobre'l discursu pronunciáu por Ahmadineyad na sede de les Naciones Xuníu y reproducío por Guysen News International». Archiváu dende l'orixinal, el 2011-11-24.
  52. mundu Noticies de Infolive
  53. Artículu d'opinión publicáu n'Aurora
  54. Discursu reproducíu pola Axencia de Noticies d'Irán
  55. Trescripción oficial del discursu del presidente iranín Mahmud Ahmadineyad
  56. Escoyeta de discursos del presidente iranín en setiembre del 2008 Reproducíos por MEMRI (n'inglés)
  57. xeneral- Noticies de Infolive
  58. «Noticies d'Aurora». Archiváu dende l'orixinal, el 2008-09-26.
  59. Artículu de Rafael Bardají onde se denuncia l'apoloxía del xenocidiu de Ahmadineyad
  60. Artículu n'inglés d'Ana Bayefsky
  61. desgracia-pa-l'islam-y-un peligru-pa-y Noticies de Infolive
  62. «Boicotien una conferencia de la ONX». Páxina/12. Consultáu'l 5 d'abril de 2009. «Estaos Xuníos, Israel y Alemaña yá se negaren a asistir a la conferencia sobre'l racismu. El discursu antisemita de Ahmadinejad provocó la partida de diplomáticos británicos y d'otros países europeos.»
  63. «Ban acusa a Ahmadineyad d'afalar a la división». europa press. Consultáu'l 5 d'abril de 2009. «El secretariu xeneral de la ONX, Ban Ki Moon, acusó al presidente iranín, Mahmoud Ahmadineyad, d'utilizar la Conferencia de la ONX sobre'l Racismu, que se celebra en Xinebra, como plataforma p'afalar a la división.

    Na xornada inaugural del eventu, Ahmadineyad repitió'l so criteriu de que l'Holocaustu ye un "mitu" y acusó a Israel de ser el "réxime más cruel y racista". Coles mesmes dixo que tres la Segunda Guerra Mundial los israelinos ocuparon territorios palestinos "so la sida del sufrimientu xudíu".»

  64. «L'Arxentina refugó "categóricamente" les declaraciones del presidente iranín». Diariu Clarín. Archiváu dende l'orixinal, el 2021-04-10. Consultáu'l 5 d'abril de 2009. «El Gobiernu sumóse esta tarde al refugo internacional poles declaraciones del presidente iranín, Mahmoud Ahmadinejad, na Conferencia contra'l Racismu y la Discriminación Racial en Xinebra. La Cancillería refugó "categóricamente" les pallabres del mandatariu coles que consideró como "dudosa y ambigua a la cuestión del Holocaustu".»
  65. «Polémica declaración del presidente d'Irán alrodiu de la homosexualidá». Archiváu dende l'orixinal, el 2012-10-23.
  66. discursu estremu-Ahmadinejad Condenes n'Arxentina contra'l discursu estremista de Ahmadineyad
  67. Aforcamientu d'homosexuales n'Irán
  68. Aforcamientu d'homosexuales n'Irán
  69. Aforcamientu d'homosexuales n'Irán
  70. Aforcamientu d'homosexuales n'Irán
  71. Aforcamientu d'homosexuales n'Irán
  72. Aforcamientu d'homosexuales n'Irán
  73. Sharia Wikipedia
  74. mediu Homosexuales n'oriente mediu/
  75. http://www.latercera.com/contenido/678_141652_9.shtml Archiváu 2012-10-23 en Wayback Machine procesu eleutoral n'Irán de 2009
  76. Ex-agent: Iran leader not a hostage-taker - World news - MSNBC.com
  77. Embaxada-de-EEXX-en-Teheran.html Manifestaciones pol 33 aniversariu de toma de la Embaxada d'EEXX en Teḥrán
  78. «Ahamadinejad: "We will reach the nuclear energy in near future."». BBC Persian. Consultáu'l 29 d'ochobre de 2006.
  79. «Excerpts: Ahmadinejad conference». BBC News (14 de xineru, 2006). Consultáu'l 29 d'ochobre de 2006.
  80. «Ahmadinejad: Iran can now talk to world from vantage point of a nuclear state». Arabicnews.com (13 d'abril, 2006). Archiváu dende l'orixinal, el 22 d'abril de 2006. Consultáu'l 29 d'ochobre de 2006.
  81. «Ahmadinejad: Iran nuke right non-negotiable». UPI (13 d'abril, 2006). Archiváu dende l'orixinal, el 20 de xunetu de 2012. Consultáu'l 6 d'avientu de 2006.
  82. Recknagel, Charles (xunu 27, 2005). «Iran: Election Of Ahmadinejad Unlikely To Affect Nuclear Negotiations». Radio Free Europe. Consultáu'l 29 d'ochobre de 2006.
  83. «Ahmadi Nejad: Iran Completes Nuclear Cycle». The Media Line (payares 15, 2006). Archiváu dende l'orixinal, el 27 de setiembre de 2007. Consultáu'l 15 de payares de 2006.
El conteníu d'esti artículu incorpora material d'artículu [3], del diariu 20 minutos, que publica los sos testos so la llicencia Creative Commons.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]

‪‪