Salvatierra de Esca | |||||
---|---|---|---|---|---|
| |||||
Alministración | |||||
País | España | ||||
Autonomía | Aragón | ||||
Provincia | provincia de Zaragoza | ||||
Tipu d'entidá | conceyu d'España | ||||
Nome oficial | Salvatierra de Esca (es)[1] | ||||
Códigu postal |
50684 | ||||
Xeografía | |||||
Coordenaes | 42°40′05″N 1°00′14″W / 42.668°N 1.0038°O | ||||
Superficie | 81.240616 km² | ||||
Altitú | 582 m[2] | ||||
Llenda con |
| ||||
Demografía | |||||
Población |
204 hab. (2023) - 93 homes (2019) - 106 muyeres (2019) | ||||
Porcentaxe | 0.02% de provincia de Zaragoza | ||||
Densidá | 2,51 hab/km² | ||||
Más información | |||||
Estaya horaria | UTC+01:00 | ||||
Salvatierra de Esca (Salvatierra d'Esca n'aragonés) ye un conceyu español de la provincia de Zaragoza, perteneciente a la contorna de la Jacetania, na comunidá autónoma d'Aragón. Pertenez al partíu xudicial d'Ejea de los Caballeros. La so población ye de 235 habitantes (INE 2010).
Dende'l puntu de vista eclesiásticu, la so parroquia forma parte de la diócesis de Jaca que, de la mesma, pertenez a l'archidiócesis de Pamplona.
El so términu municipal, per otra parte, inclúi la llocalidá de Lorbés, qu'ocupa'l sector oriental de dichu términu.
Tien asina la paradoxa de que pertenez xudicial y provincialmente a la provincia de Zaragoza, al empar que dende'l puntu de vista comarcal la so dependencia ye con una cabecera de contorna de la provincia d'Huesca, ente que eclesiásticamente nun depende n'última instancia de la comunidá autónoma d'Aragón sinón de la de Navarra.
Salvatierra de Esca ye'l conceyu de la provincia de Zaragoza asitiáu más al norte de la mesma, tando anguaño adscritu a la contorna de la Jacetania, al igual qu'otros pueblos de la provincia de Zaragoza que les sos comunicaciones son más fáciles con Jaca que con Ejea.
Atopar nel tramu final del ríu Esca, que desagua de la mesma nel ríu Aragón, procedente del Pirinéu y travesando el so términu de norte a sur, xusto a lo cabero del banzáu de Yesa.
De la mesma, ye'l puntu de camín pa la salida del valle del Roncal, qu'ocupa'l valle del ríu Esca, formando parte del territoriu de Navarra. Dixebrar de territoriu navarru la llamada Foz de Salvatierra, un estrechu escobiu escaváu pel ríu.
Otros cursos d'agua del so términu son el regueru de la Garona, procedente del oeste, que naz ente la sierra de Leyre y la sierra de Illón, y el ribayu de Gabarre, procedente del este.
El so términu municipal llinda pel norte col de Burgui (en Navarra) pel este colos de Fago y Canal de Berdún, pel sur col de Sigüés y pel oeste col de Castillonuevo, igualmente en Navarra.
Anque bona parte del so términu municipal ye llanu, destaquen escontra'l sur los altores de la Sierra de Orba, que'l so pico de más altor, l'Orba, tien 1236 m. El so sector norte ye igualmente montascosu, destacando'l picu de la Virxe de la Peña, con 1291 m, y la Punta de Salarina, con 1044 m.
Periodu | Alcalde | Partíu | |
---|---|---|---|
1979-1983 | Martín Laplaza Loriente[3] | UCD | |
1983-1987 | |||
1987-1991 | |||
1991-1995 | |||
1995-1999 | Valerio Bescós Navarro | ||
1999-2003 | José Manuel Samitier Hualde | ||
2003-2007 | |||
2007-2011 | |||
2011-2015 | María Pilar Zubiria Lorente | PSOE | |
2015-2019 | Mariluz Montesín Chimeno[4] | CHA |
Partíu | 2003 | 2007 | 2011 | 2015 | ||||
CHA | 1 | 1 | 4 | |||||
PSOE | 1 | 1 | 4 | 1 | ||||
IX | 1 | |||||||
PP | - | - | - | |||||
PAR | 5 | 5 | ||||||
Total | 7 | 7 | 5 | 5 |
Salvatierra de Esca atópase travesada pela carretera A-137, que dende la N-240 nel tramu ente Berdún y Liédena xube escontra'l norte siguiendo'l cursu del ríu Esca dende la cola del banzáu de Yesa, pasando por Sigüés. Dende Salvatierra la carretera sigue escontra'l Pirinéu pol valle del Roncal, enfusando en Navarra pola Foz de Salvatierra pa dirixise escontra Burgui, Roncal, Urzainqui y Isaba, onde remata.
Hai igualmente una carretera llocal, la CV-692, que parte escontra l'oeste hasta la llende de Navarra, onde se convierte na NA-2200, pasando por Castillonuevo pa llegar a Bigüézal.
Pa terminar, una pista, la CV-917, dirixir dende Salvatierra escontra l'este, siguiendo'l ribayu de Gabarre, pa rematar nel nucleu de Lorbés, anque un ramal de la mesma xira escontra'l norte, enfusando nel términu de Fago pa rematar cerca de la nacencia del ribayu del Sacal, afluente del ríu Aragón.
El conceyu de Salvatierra de Esca cunta con 215 habitantes según el censu de población de 2011 del INE.
Gráfica d'evolución demográfica de Salvatierra de Esca[6] ente 1842 y 2011 |
Población de derechu (Ente'l Censu de 1981 y l'anterior, crez el términu del conceyu porque incorpora a Lorbés. Población de fechu (1857-1860) |
Salvatierra cuenta con grandes obres importantes na actualidá, anque por desgracia, non bien conocíes. Ente elles destaquen el monesteriu benedictín de Santa María de Fonfría o Fuenfría que data del añu 860 y qu'anguaño ye'l monesteriu más antiguu d'Aragón, anque lamentablemente ta en ruines.
Tamién destaca'l Dolmen de Larra, asitiáu nes cercaníes de la plana de Sasi nel monte Virxe de la Peña, el saltu d'agua de la Garona y el cascu urbanu declaráu Conxuntu Históricu-Artísticu. Tamién cunta col muséu etnolóxicu Santa Ana que se llegó a formar gracies a les donaciones de los salvaterranos y salvaterranas que collaboraron ufiertando diversos oxetos.
Amás, Salvatierra cuenta con 3 ilesies.
La ilesia parroquial d'El Salvador d'estilu tardogótico, con una torre almenada, cripta románica, un impresionante retablu barrocu, sillería del coru de piedra llabrada y unu de los órganos más antiguos del Pirinéu, del añu 1618, acabante restaurar.
La ilesia del sieglu XVIII dedicada a la Virxe del Pilar.
Y la ermita de la Virxe de la Peña nel cume del monte del mesmu nome a 1294 m d'altitú, onde se realicen romeríes compartíes coles llocalidaes vecines navarres de Burgui y Castillonuevo.
A lo último, cunta con dos precioses foces, la denomada foz de “Burgui” y la de “Sigües”. Anque reciban los nomes d'estos pueblos ye importante saber que dambes pertenecen a Salvatierra y que se-yos bautizó con estos nomes pol simple fechu de que pa poder estremales utilizóse como referencia los pueblos colos que mugaban.