Teodomiro Menéndez | |||||
---|---|---|---|---|---|
5 avientu 1933 - 30 mayu 1935 Distritu: Uviéu Eleiciones: segunda llexislatura de la Segunda República Española
7 xunetu 1931 - 9 ochobre 1933 Distritu: Uviéu Eleiciones: primer llexislatura de la Segunda República Española | |||||
Vida | |||||
Nacimientu | Uviéu[1], 25 de xunetu de 1879[2] | ||||
Nacionalidá | España | ||||
Muerte | Madrid[1], 28 de xunu de 1978 (98 años) | ||||
Estudios | |||||
Llingües falaes | castellanu | ||||
Oficiu | políticu, emplegáu | ||||
Llugares de trabayu | Madrid | ||||
Miembru de | Unión Xeneral de Trabayadores | ||||
Creencies | |||||
Partíu políticu | Partíu Socialista Obreru Español | ||||
Teodomiro Menéndez (25 de xunetu de 1879, Uviéu – 28 de xunu de 1978, Madrid) foi un políticu, sindicalista y militante socialista asturianu.
Nació n'Uviéu, iniciando la so carrera en política presentándose a les eleiciones pal ayuntamientu d'Uviéu en 1911. Sal elixíu conceyal. En 1916 ye diputáu a les Cortes.
En 1917 como responsable del sindicatu ferroviariu impulsa la fuelga de 1917 n'Asturies, siendo encarceláu.
Durante'l gobiernu de la segunda república ye diputáu y sosecretariu d'Obres Públiques (1932-1933) proyeutando los futuros enllaces ferroviarios de Madrid.
En 1934 participa na Revolución de 1934 siendo apresáu poles tropes marroquines y condergáu a muerte. Ingresa na cárcel d'El Dueso hasta'l trunfu del Frente Popular nes eleiciones de febreru de 1936 fecha na que ye lliberáu y na guerra civil llucha nel bandu repeblicanu. Finalizada, esíliase en Francia en 1939 fuxendo de la represión. En 1940 tres la ocupación nazi de Francia ye apresáu en Burdeos y devueltu a España. N'España ye condergáu a muerte por segunda vegada. En 1950, tres diez años de cárcel, ye lliberáu al conmutase por 30 años de cárcel la so pena gracies a xestiones de Serrano Súñer.
Morrió en Madrid a los 99 años, dempués de ser encarceláu dieciséis vegaes a lo llargo de la so vida, siendo enterráu nel cementeriu civil de Madrid.