Virginia González Polo | |
---|---|
Vida | |
Nacimientu | Valladolid, 2 d'abril de 1873[1] |
Nacionalidá | España |
Residencia |
Valladolid A Coruña Bilbao Buenos Aires Vigo Lleón Bayonne Madrid |
Muerte | Madrid, 15 d'agostu de 1923[1] (50 años) |
Familia | |
Fíos/es | César Rodríguez González |
Estudios | |
Llingües falaes | castellanu |
Oficiu | política, sindicalista, activista polos derechos de les muyeres |
Miembru de | Unión Xeneral de Trabayadores |
Creencies | |
Partíu políticu |
Partíu Socialista Obreru Español Partíu Comunista d'España |
Virginia González Polo (2 d'abril de 1873, Valladolid – 15 d'agostu de 1923, Madrid) foi una dirixente política y feminista española. Socialista partidaria de la III Internacional, abandonó'l PSOE y cuntóse ente los fundadores del Partíu Comunista Obreru Español.
Nació nel senu d'una familia humilde con ventidós hijo, el so padre yera torneru y la so madre texedora. Tuvo qu'empezar a trabayar dende los nueve años como guarnecedora de calzáu. Casóse con Lorenzo Rodríguez Echevarría y camudáronse a La Coruña onde nació'l so únicu fíu César Rodríguez González. Ellí empezó a rellacionase con círculos anarquistes, afiliándose a la Sociedá de Zapateros y Guarnicioneros de La Coruña.
En 1899 treslladar cola so familia a Bilbao, onde se xunió a la Unión Xeneral de Trabayadores, representando en 1905 a los trabayadores del calzáu nel VIII Congresu de la UXT. Un añu antes, en 1904, fundó l'Agrupación Femenina Socialista de Bilbao.
En pasando dos años n'Arxentina,[2] torna a España instalándose en Llión onde participó na fuelga xeneral de 1909, polo que foi detenida y espulsada de la ciudá. Tres un tiempu en Bayonne, instalar en Madrid en 1910 ingresando na Agrupación Femenina Socialista de Madrid. Comienzó una intensa actividá política y sindical realizando numberosos viaxes pa dar mitines por toa España.
En 1915 pasa a formar parte del Comité Nacional del PSOE, y en 1916 tamién de la UXT. Mientres la fuelga xeneral de 1917 formó parte del Comité de Fuelga, siendo detenida xunto al restu del comité nel númberu dolce de la cai Desengaño. Evitó la cárcel, al declarar los sos compañeros que namái tuvo na casa p'ayudar nos queferes domésticos.
Siendo partidaria de la Tercera Internacional, abandona'l PSOE dempués del III Congresu Estraordinariu del PSOE, nel que se refuguen les 21 condiciones. El 13 d'abril de 1921 participó na fundación del Partíu Comunista Obreru Español (PCOE). Foi escoyida delegada del PCOE p'asistir al III Congresu de la Internacional Comunista en Moscú, pero al so pasu por París, vese obligada a tornar gravemente enferma. Nel I Congresu del Partíu Comunista d'España, celebráu en marzu de 1922, foi escoyida secretaria femenina del Comité Central del PCE, partíu del que'l so fíu, César Rodríguez González, aportaría a secretariu xeneral un añu dempués.
El so últimu actu públicu, poco primero de morrer, sería un mitin contra la guerra de Marruecos.
Finó en Madrid el 15 d'agostu de 1923.[3]