Íñigo Méndez de Vigo

Íñigo Méndez de Vigo
portavoz del Gobierno de España ^(es) 4 payares 2016 - 7 xunu 2018 ← Soraya Sáenz de Santamaría - Isabel Celaá → Diputáu nel Congresu de los Diputaos d'España 6 xunetu 2016 - 21 mayu 2019 Distritu: Palencia Eleiciones: eleiciones xenerales d'España de 2016 Diputáu nel Congresu de los Diputaos d'España 7 xineru 2016 - 19 xunetu 2016 Distritu: Palencia Eleiciones: eleiciones xenerales d'España de 2015 ministro de Educación, Cultura y Deporte ^(es) 25 xunu 2015 - 7 xunu 2018 ← José Ignacio Wert - Isabel Celaá, Màxim Huerta → eurodiputáu 14 xunetu 2009 - 22 avientu 2011 Distritu: España Eleiciones: eleiciones al Parllamentu Européu de 2009 eurodiputáu 20 xunetu 2004 - 13 xunetu 2009 Distritu: España Eleiciones: eleiciones al Parllamentu Européu de 2004 eurodiputáu 20 xunetu 1999 - 19 xunetu 2004 Distritu: España Eleiciones: eleiciones al Parllamentu Européu de 1999 eurodiputáu 19 xunetu 1994 - 19 xunetu 1999 Distritu: España Eleiciones: eleiciones al Parllamentu Européu de 1994 eurodiputáu 19 ochobre 1992 - 18 xunetu 1994 Distritu: España Eleiciones: III legislatura del Parlamento Europeo ^(es)
Vida
Nacimientu	Tetuán, 21 de xineru de 1956 (68 años)
Nacionalidá	España
Familia
Padre	Íñigo Méndez de Vigo y del Arco
Madre	Paloma Montojo de Icaza
Casáu con	María Pérez de Herrasti y Urquijo
Fíos/es	Inés Méndez de Vigo y Pérez de Herrasti ^(es)
Hermanos/es	Beatriz Méndez de Vigo Montojo ^(es)
Familia	ver Manuel Méndez de Vigo y Méndez de Vigo (bisabuelo paterno ^(es) ) Ana Germana Bernaldo de Quirós (bisabuela paterna ^(es) ) María Cristina Muñoz y Borbón (tatarabuela ^(es) ) María Cristina de Borbón-Dos Sicilies (trastatarabuelo o trastatarabuela ^(es) ) Agustín Fernando Muñoz y Sánchez ^(es) (trastatarabuelo o trastatarabuela ^(es) ) Carmen de Icaza (güela materna) Francisco A. de Icaza (bisabuelo materno ^(es) ) Sonsoles de Icaza (tía abuela ^(es) ) Felipe de Borbón (primo o prima de cuarto grado ^(es) ) Francisco de Cubas (tatarabuelo ^(es) ) Felipe Méndez de Vigo y Osorio (tatarabuelo paterno ^(es) ) Begoña Urquijo (suegra) Íñigo Pérez de Herrasti Urquijo (hermano de la esposa ^(es) )[1] Ramón Pérez de Herrasti y Narváez (suegru)
Estudios
Estudios	Universidá Complutense de Madrid 1978) llicenciatura en Derechu
Llingües falaes	castellanu alemán inglés francés
Oficiu	políticu, profesor universitariu, abogáu
Llugares de trabayu	Estrasburgu y Bruxeles
Emplegadores	Universidá Complutense de Madrid
Premios	ver Gran Cruz de la Orde del Méritu de la República Federal d'Alemaña Comendador de la Orde de Leopoldu II caballeru de la Lexón d'Honor Gran Cruz de la Orde del Méritu Civil  (19 xineru 2001, 2001) [2] Grand Officer of the Order of the Star of Italian Solidarity  (2008) Cruz federal de la República d'Alemaña al méritu  (2010) Medaya de la Orde del Méritu Constitucional  (9 mayu 2011) [3] Medaya Robert Schuman  (2012) Banda de la Orde de l'Águila Azteca  (2015) [4] Gran Cruz de la Orde de Carlos III  (2018) [5]
Miembru de	Real Academia de Gastronomía
Creencies
Partíu políticu	Partido Popular

Íñigo Méndez de Vigo y Montojo (21 de xineru de 1956, Tetuán) ye un xurista (lletráu de les Cortes Xenerales) y políticu español, ministru d'Educación, Cultura y Deporte del Gobiernu d'España dende'l 25 de xunu de 2015, hasta'l 1 de xunu de 2018,^[6][7] y voceru del Gobiernu^[8] dende'l 4 de payares de 2016, hasta'l 1 de xunu de 2018. Ostenta'l títulu nobiliariu de ix barón de Claret.

Biografía

Méndez de Vigo nació'l 21 de xineru de 1956 en Tetuán^[9] entós baxu protectoráu español (actual Marruecos), onde'l so padre fuera destináu como teniente d'infantería. Yera'l primeru de los fíos del teniente coronel Íñigo Méndez de Vigo y del Arcu, ayudante de Francisco Franco, y de María del Palombu Montojo y Icaza, II condesa de Areny. La so hermana Beatriz foi secretaria xeneral del Centru Nacional d'Intelixencia (2012-17), el so hermanu Pedro ye xeneral de caballería y la so hermana Valeria, direutora de la Fundación Entreculturas.

Per llinia paterna, el barón ye descendiente direutu del Francisco de Cubes marqués de Cubes, arquiteutu y promotor de la madrilana Catedral de l'Almudena, y de la reina gobernadora María Cristina de Borbón y el so segundu home'l duque de Riánsares. Pel llau maternu'l barón tien por antepasáu al marqués de Esquilache, ministru de Carlos III depuestu tres el motín de Esquilache, y de María del Pilar de Llión y Gregorio, marquesa de Squilache; unu de los sos bisagüelos maternos foi l'escritor y embaxador mexicanu Francisco A. de Icaza padre de la so güela materna, la popular escritora Carmen de Icaza, VIII baronesa de Claret, que'l so títulu nobiliariu asocedió en 1980.^[10] La so güela yera tida y madrina de Carmen Díez de Rivera, la llamada «musa de la Transición», que por tanto yera la so tía segunda.

Cursó estudios de bachilleratu nel Colexu Alemán de Madrid, d'inglés nel British Institute School y de francés na Academie Française. Se llicenció en Derechu pola Universidá Complutense de Madrid en 1978 (1973-1978). Mientres la so dómina na universidá foi firmante d'una polémica carta de 17 alumnos de la facultá de Derechu de la Complutense en 1976 al entós ministru d'Educación, Carbayos Piquer, na que defendíen la violencia de la estrema derecha como "llexítima defensa".

En realizando'l so serviciu militar como alférez de complementu, el barón preparó la oposición a lletráu de les Cortes Xenerales que ganó en 1981.

Carrera profesional

En 1982, a los 26 años, el barón ye nomáu direutor de Rellaciones Interparlamentarias de les Cortes Xenerales. En 1984 pide la excedencia ya incorpórase al Conseyu d'Europa como conseyeru especial del entós secretariu xeneral del Marcelino Oreja.

Ingresa nel Partíu Popular nel so congresu de refundación en 1989, y esi mesmu añu ye candidatu a les eleiciones europees. En 1992 apuerta al Parllamentu Européu, siendo reelixíu en 1994, 1999, 2004 y 2009.

Foi coordinador y voceru del Partíu Popular Européu na Comisión d'Asuntos Constitucionales (1994-2011), según miembru de la Comisión d'Asuntos Económicos y Monetarios. Foi coponente del Parllamentu Européu pa los Trataos d'Ámsterdam (1997) con Dimitris Tsatsos, Niza (2001) con António José Martins Seguro, Constitucional (2004) y Lisboa (2007), dambos con Richard Corbett.

N'avientu de 1999 foi escoyíu presidente de la Delegación del Parllamentu Européu na Convención encargada de la ellaboración de la Carta de los Derechos Fundamentales de la Unión Europea. En xineru de 2002 foi escoyíu presidente de la Delegación del Parllamentu Européu na Convención sobre'l futuru de la Xunión. Nesa condición foi miembru del Presidium de dambes Convenciones y participó viviegamente na redaición de la Carta de los Derechos Fundamentales y del Tratáu Constitucional.

N'ochobre de 2003 designóse-y como representante del Parllamentu Européu na Conferencia Intergubernamental (CIG) que'l 16 de xunu de 2004 aprobó'l Tratáu pol que s'establez una Constitución pa Europa. En 2006 participó nel Comité d'Aición pa la Democracia n'Europa, encargáu de presentar propuestes al Conseyu européu sobre la meyor manera d'avanzar n'Europa.

El 23 d'avientu de 2011 foi nomáu pol Conseyu de Ministros secretariu d'Estáu pa la Unión Europea^[11] nel Ministeriu d'Asuntos Esteriores y Cooperación, polo que cesó como diputáu nel Parllamentu Européu.

Como Secretariu d'Estáu pa la Unión Europea coordinó a l'Alministración Española nes negociaciones relatives al marcu financieru tresañal 2013-2020. Coles mesmes, acompañó al Presidente del Gobiernu en toles xuntes del Conseyu Européu.

El 24 de xunetu de 2012 unvió un comunicáu col membrete del Ministeriu d'Esteriores indicando que Francia, Italia y España fixeren un pidimientu conxuntu pa «la inmediata execución de los alcuerdos europeos. Esto foi darréu desmentíu polos gobiernos de Francia ya Italia quien calificaron el comunicáu de «allucinante» y non basáu «en nenguna realidá».^[12]

Dende'l 25 de xunu de 2015 ye ministru d'Educación, Cultura y Deporte d'España en sustitución de José Ignacio Wert.

El 3 de payares de 2016 el presidente del gobiernu d'España, Mariano Rajoy Brey, nomólu nuevamente ministru d'Educación, Cultura y Deporte d'España, asignándo-y tamién la Portavocía del Gobiernu, en sustitución de Soraya Sáenz de Santamaría.

El día 7 de xunu de 2018 dexa de ser Voceru del Gobiernu d'España y Ministru d'Educación, Cultura y Deporte, en siendo aprobada una moción de censura a Mariano Rajoy, presentada por Pedro Sánchez Pérez-Castejón siendo ésti últimu'l nuevu Presidente del Gobiernu investido este mesmu día y xuró a otru día ante'l Rei. Méndez de Vigo caltener nos sos cargos en funciones hasta la toma de posesión de los nuevos ministros.

Actividá docente

Méndez de Vigo foi profesor de Derechu Constitucional na Universidá Complutense (1982-84), profesor convidáu del Institutu Internacional de Derechos Humanos d'Estrasburgu (1984-89) y profesor de Derechu Comuñal na Universidá CEU San Pablo (1989-92), onde participó na creación de la especialidá xurídicu-comuñal.

De 1999 a 2003 foi titular de la Cátedra Jean Monnet d'Instituciones europees na Facultá de Derechu de la Universidá Complutense de Madrid, siendo, a partir d'entós, nomáu caderalgu Jean Monnet ad honorem.

N'avientu de 2003 foi designáu presidente del Conseyu asesor del Institutu d'Estudios Europeos de la Universidá CEU San Pablo.

N'ochobre de 2009 foi nomáu presidente del Conseyu d'alministración del Colexu d'Europa, sustituyendo nel cargu al ex primer ministru de Bélxica Jean-Luc Dehaene.

Actividá non gubernamental

Dende 1990 Méndez de Vigo ye conseyeru de la Fundación Europea de les Ciencies y la Cultura. En 1996 foi nomáu'l so delegáu xeneral n'España. En 1997 foi nomáu presidente de la Seición Española del Comité d'Aición pa la Unión Europea.

Foi patronu dende 1999 y vicepresidente dende 2001 de la ONG Ayuda n'Aición. Dende 2003 ye patronu de la Fundación Aición Familiar, y dende 2004 presidente del Intergrupo de l'Asociación Día Internacional pa la Erradicación de la Probeza Cuartu Mundu.

En 2011 foi nomáu presidente del Comité Español pola Unión Paneuropea, cargu al qu'arrenunció tres el so nomamientu como secretariu d'Estáu esi mesmu añu.

Matrimoniu y fíos

En 1985, na capiya de la finca Les Jarillas, Íñigo Méndez de Vigo casóse con María Pérez de Herrasti y Urquijo (n. Madrid, 9 de xineru de 1959), fía de Ramón Pérez de Herrasti y Narváez, XIV marqués de Albayda, y de la so muyer María Begoña de Urquijo y Álvarez de Eulate. La so muyer ye prima del exministru de Defensa Pedro Morenés y del empresariu Borja Prau, presidente d'Endesa.^[13]

Los barones de Claret tienen una fía:

• Inés Méndez de Vigo y Pérez de Herrasti (2001-)^[14]

Publicaciones

Ye autor de numberoses publicaciones sobre temes europees y constitucionales ente otros:

• Una reforma fiscal pa España, con José Manuel García-Margallo (Ed. Lid, 1996)
• Financiamientu de les comunidaes autónomes y corresponsabilidad fiscal, con José Manuel García-Margallo y Vicente Martínez-Pujalte (Fundación Bancaixa, 1996)
• L'apueste européu: de la moneda a la unión política, con José Manuel García-Margallo (Ed. Política Esterior, 1998)
• Europa paso a pasu (2002)
• El ruempecabeces. Asina redactamos la Constitución europea (Ed. Biblioteca Nueva y Real Institutu Elcano, 2005)
• ¿Por qué una Constitución pa Europa? 25 respuestes, con Marcelino Oreja y Juan Antonio Carrillo Salcedo (Ed. Real Academia de Ciencies Morales y Polítiques, 2005)
• Alegatu per Europa (Ed. Biblioteca nueva, 2006)
• Coordinador: ¿Qué foi de la Constitución europea? (Ed. Planeta, 2007)
• Editor: Liber Amicorum Marcelino Oreja Aguirre (Ed. Cinterco, 2010)

Ye columnista del diariu ABC y collaborador de El Economista.

Honores

Corona del barón

Premios

• 1999: Premiu de Periodismu Européu Salvador de Madariaga
• 2003: Premiu al eurodiputáu del añu de l'Asociación de Periodistes Parllamentarios
• 2009: Premiu Capalbio - European Special Award

Distinciones y condecoraciones

Españoles

• Gran Cruz de la Orde del Méritu Civil (19 de xineru de 2001)^[15]
• Medaya de la Orde del Méritu Constitucional (9 de mayu de 2011)^[16]

Estranxeres

• Gran Oficial de la Orde de la Estrella de la Solidaridá d'Italia (2008)
• Gran Cruz de la Orde del Méritu de la República Federal d'Alemaña (2010)
• Gran Oficial de la Orde de San Carlos de la República de Colombia.
• Comendador de la Orde de Leopoldu II de Bélxica.
• Caballeru de la Lexón d'Honor de Francia^[17]
• Caballero d'Honor y Devoción de la Soberana Orde Militar de San Xuan de Xerusalén, Rodas y Malta.
• Banda de la Orde Mexicana de l'Águila Azteca (2015)^[18]

Europeos

• Medaya de Plata del Real Institutu d'Estudios Europeos (2001)
• Medaya d'Honor de la Sociedá Xeneral d'Autores y Editores (2002)
• Medaya d'Oru de la Fundación del Méritu Européu (2002)
• Medaya d'Oru de los Comités d'Aición pola Unión Europea (2007)

Ver tamién

• Marquesáu de la Gracia Real

Predecesores y socesores

Ancestros d'Íñigo Méndez de Vigo

16. Felipe Méndez de Vigo y Osorio

8. Manuel Méndez de Vigo y Méndez de Vigo

17. María de la Paz Méndez de Vigo y Oraá

4. Manuel Méndez de Vigo y Bernaldo de Quirós

18. José María Bernaldo de Quirós y González de Cienfuegos, VIII marqués de Campu Sagrao

9. María Ana Germana Bernaldo de Quirós y Muñoz, I marquesa de Atarfe

19. María Cristina Muñoz y Borbón, I marquesa de la Isabela

2. Íñigo Méndez de Vigo y del Arcu

20. Luis del Arcu y Mariátegui, I conde de Arcentales

10. Luis del Arcu y Vizmanos, II conde de Arcentales

21. Matilde Vizmanos y Bourbaki

5. María del Consuelo del Arco y Cubas

22. Francisco de Cubes y González-Montes, I marqués de Fontalba, I marqués pontificiu de Cubes

11. María del Consuelo de Cubes y Erice, I condesa pontificia de Santa María de Sisla

23. Matilde de Erice y Urquijo

1. Íñigo Méndez de Vigo, IX barón de Claret

24. Vicente Montojo y Triyu

12. Saturnino Montojo Montojo

25. Matilde Torrontegui y Cembrano

6. Pedro Montojo y Sureda

13. Catalina Sureda Gómez

3. María del Palombu Montojo y Icaza, II condesa de Areny

28. Ignacio María de Icaza y Iturbe

14. Franciscu d'Asís de Icaza y Beña

29. Tomasa Beña García

7. María del Carmen de Icaza y de Llión, VIII baronesa de Claret

30. Carlos de Llión y Gregorio

15. Beatriz de Llión y Loynaz

31. María Josefa de Loynaz y Loynaz

Referencies

1. URL de la referencia: https://www.eldiario.es/politica/ultraderechistas-detenidos-Morenes-Mendez-Vigo_0_174633393.html. Data de consulta: 12 agostu 2019.
2. URL de la referencia: https://www.boe.es/boe/dias/2001/01/20/pdfs/A02540-02540.pdf. Data de consulta: 14 marzu 2018.
3. Identificador del Boletín Oficial del Estado: BOE-A-2011-8200.
4. URL de la referencia: http://www.dof.gob.mx/nota_detalle.php?codigo=5404783&fecha=21/08/2015. Data de consulta: 25 ochobre 2017.
5. Identificador del Boletín Oficial del Estado: BOE-A-2018-11188.
6. BOE de 26-6-2015 col nomamientu como nuevu Ministru d'Educación.
7. «Rajoy llinda'l cambéu de Gobiernu al relevu de Wert por Méndez de Vigo». El País. 25 de xunu de 2015. http://politica.elpais.com/politica/2015/06/25/actualidad/1435262715_922912.html. Consultáu'l 26 de xunu de 2015. 
8. «BOE 4 de payares de 2016». Consultáu'l 16 de payares de 2017.
9. «Biografía». Íñigo Méndez de Vigo - dende Europa. Archiváu dende l'orixinal, el 21 de setiembre de 2010. Consultáu'l 25 de xunu de 2015.
10. «Orde de 11 de marzu de 1980 pola que se manda expedir, ensin perxuiciu de terceru de meyor derechu, Real Carta de Socesión nel títulu de Barón de Claret a favor de don Iñigo Méndez de Vigo y Montojo.». Boletín Oficial del Estáu (90):  p. 8023. 1980. http://www.boe.es/datos/imagenes/BOE/1980/090/A08023.tif. Consultáu'l 16 de xunu de 2012. 
11. «Nomamientu Secretariu Estáu pa la Unión Europea». Consultáu'l 29 de payares de 2017.
12. «Francia ya Italia desautoricen a España». El País (Madrid). 25 de xunetu de 2012. http://economia.elpais.com/economia/2012/07/24/actualidad/1343141864_521058.html. Consultáu'l 25 de xunu de 2015. 
13. «Boda Méndez de Vigo y Monteojo-Pérez de Harrasti y Urquijo». ABC. 16 de xunu de 1985. http://hemeroteca.abc.es/nav/Navigate.exe/hemeroteca/madrid/abc/1985/07/26/031.html. Consultáu'l 25 de xunu de 2015. 
14. «Brittany 23» (inglés). The descendants of William The Conqueror. Consultáu'l 25 de xunu de 2015.
15. «Real Decretu 53/2001, de 19 de xineru, pol que se concede la Gran Cruz de la Orde del Méritu Civil a don Íñigo Méndez de Vigo y Montojo.». BOE. 20 de xineru de 2001. http://www.boe.es/aeboe/consultas/bases_datos/doc.php?id=BOE-A-2001-1559. Consultáu'l 3 de xineru de 2012. 
16. «Real Decretu 678/2011, de 9 de mayu, pol que se concede la Medaya de la Orde del Méritu Constitucional a don Iñigo Méndez de Vigo y Montojo.». BOE. 10 de mayu de 2011. http://www.boe.es/aeboe/consultas/bases_datos/doc.php?id=BOE-A-2011-8200. Consultáu'l 3 de xineru de 2012. 
17. «Condecoración d'Iñigo Méndez de Vigo». Francia n'España. Embaxada de Francia en Madrid.. 14 de xunetu de 2011. http://www.ambafrance-es.org/Condecoracion-de-Inigo-Mendez-de. Consultáu'l 25 de xunu de 2015. 
18. Presidencia de la República: «Alcuerdo pol que s'otorga la Condecoración de la Orde Mexicana de l'Águila Azteca a ventiocho ciudadanos del Reinu d'España.». Diariu Oficial de la Federación de 21 d'agostu de 2015. http://www.dof.gob.mx/nota_detalle.php?codigo=5404783&fecha=21/08/2015. 

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Íñigo Méndez de Vigo.
• Páxina oficial d'Iñigo Méndez de Vigo nel Ministeriu d'Asuntos Esteriores
• Ficha nel Parllamentu Européu

Predecesor: Diego López Garrido	Secretariu d'Estáu Secretariu d'Estáu pa la Unión Europea d'España 2011-2015	Socesor: Fernando Eguidazu Palacios
Predecesor: José Ignacio Wert	Ministru d'Educación, Cultura y Deporte d'España 2015-2018	Socesor: Isabel Celaá (Educación y Formación Profesional) Màxim Huerta (Cultura y Deporte) Pedro Duque (Ciencia, Innovación y Universidaes)
Predecesor: Soraya Sáenz de Santamaría	Voceru del Gobiernu d'España 2016-2018	Socesor: Isabel Celaá