Іван Іванавіч Дзмітрыеў | |
---|---|
![]() | |
Асабістыя звесткі | |
Дата нараджэння | 10 (21) верасня 1760[1][2][…] |
Месца нараджэння |
|
Дата смерці | 3 (15) кастрычніка 1837[1][2][…] (77 гадоў) |
Месца смерці | |
Пахаванне | |
Грамадзянства | |
Бацька | Ivan Gavrilovič Dmitriev[d] |
Маці | Ekaterina Afanas'evna Beketova[d] |
Прафесійная дзейнасць | |
Род дзейнасці | дзяржаўны дзеяч, паэт, перакладчык, пісьменнік, байкапісец |
Кірунак | сентыменталізм |
Жанр | Сентыменталізм[1] |
Мова твораў | руская |
Узнагароды | |
![]() |
Іван Іванавіч Дзмітрыеў (10 (21) верасня 1760 — 3 (15) кастрычніка 1837) — рускі паэт і дзяржаўны дзеяч, міністр юстыцыі Расійскай імперыі.
Нарадзіўся ў сям’і сімбірскага памешчыка. У 14 гадоў змушаны паступіць на ваенную службу радавым Сямёнаўскага палка з-за бядотнага становішча яго бацькоў, уцекачоў ад Пугачоўскага паўстання ў Маскву. Дзмітрыеў лічыў сябе вучнем і паслядоўнікам М. М. Карамзіна. Літаратурную дзейнасць пачаў з верша ў «Санкт-Пецярбургскіх навуковых ведамасцях» у 1777, але сам паэт усё, напісанае да 1791, адносіў да вучнёўскага «вершавання». Песня «Стогне шызы галубочак» і казка-сатыра «Модная жонка» (1792) прынеслі Дзмітрыеву шырокую папулярнасць. Ён хутка становіцца прызнаным майстрам сантыментальных песень, «паэтычных дробязяў» (мадрыгалаў, эпіграм, надпісаў), баек і сатыр.