Бранка Чопіч | |
---|---|
Бранко Ћопић | |
Асабістыя звесткі | |
Дата нараджэння | 1 студзеня 1915[1][2][…] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 26 сакавіка 1984[1][2][…] (69 гадоў) |
Месца смерці | |
Пахаванне | |
Грамадзянства | Югаславія |
Альма-матар | |
Прафесійная дзейнасць | |
Род дзейнасці | пісьменнік, паэт, дзіцячы пісьменнік, драматург, сцэнарыст |
Мова твораў | сербская |
Грамадская дзейнасць | |
Член у |
|
Прэміі |
прэмія часопіса НИН[d] (1958) Q121359105? (1972) |
Узнагароды | |
Цытаты ў Вікіцытатніку | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Цытаты ў Вікіцытатніку |
Бра́нка Чо́піч (сербск.: Бранко Ћопић; 1 студзеня 1915, в. Хашані, Боснія і Герцагавіна — 26 сакавіка 1984, Бялград, Сербія) — сербскі пісьменнік. Член Сербскай акадэміі навук і мастацтваў (1967), член Акадэміі навук Босніі і Герцэгавіны (1973).
Скончыў у 1940 годзе Бялградскі ўніверсітэт. Друкаваўся з 1929 года.
У зборніках «Пад Грмечам» (1938), «Змагары і ўцекачы» (1939), «Горцы» (1940) і інш. выступіў як майстар рэалістычнай навелы, адметнай гумарам. Раманы «Прарыў» (1952), «Глухі порах» (1957), зборнікі апавяданняў «Прыгоды Нікалеціны Бурсача» (1956), «Сад у колеры мальвы» (1970) пра антыфашыцкую барацьбу югаслаўскага народа. У раманах «Не сумуй, бронзавая варта» (1958), «Восьмае наступленне» (1964) актуальныя праблемы пасляваеннай рэчаіснасці. Аўтар зборнікаў паэзіі «Вогненнае нараджэнне айчыны» (1944), «Спеўны цвыркун» (1955), «Чароўны лес» (1962) і інш., якім уласціва элегічнасць; твораў для дзяцей, п'ес, кінасцэнарыяў.
На беларускую мову асобныя яго вершы і апавяданні пераклалі У. Паўлаў, І. Чарота.