Горад
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
За́масць[2] (польск.: Zamość, укр.: Замостя) — горад на правах павета ў Польшчы, у паўднёва-ўсходняй частцы Люблінскага ваяводства, адміністрацыйны цэнтр Замойскага павета. З'яўляецца культурным, адукацыйным і турыстычным цэнтрам ваяводства. Па колькасці насельніцтва Замасць займае трэцае месца ў ваяводстве, але па плошчы займае 10-е месца. У 1992 годзе гістарычная частка горада была ўнесена ў сціс Сусветнай спадчыны ЮНЕСКА. Замасць стаіць на рацэ Лабунька. Адлегласць па прамой паміж гарадамі Замасць — Мінск 453 км, да Варшавы — 227 км[3].
Насельніцтва — 65 245 жыхароў (2014 год)[4].
Гарадскія правы Замасць атрымала ў 1580 годзе, згодна з прывілеем канцлера і вялікага гетмана Яна Замойскага. У XVII стагоддзі горад пачаў хутка развівацца. У 1648 годзе Замасць абложвалася казакамі Багдана Хмяльніцкага, а ў 1656 годзе шведскімі войскамі. Аднак захапіць горад не атрымалася. Пад час Паўночнай вайны Замасць была захоплена шведскімі і саксонскімі войскамі.
Пасля першага падзелу Рэчы Паспалітай горад трапіў у склад Аўстрыйскай імперыі (з 1772 года). У 1809 годзе Замасць была далучана да Варшаўскага герцагства. З 1818 года Замасць знаходзілася ў складзе Расійскай імперыі, дзе стала павятовым горадам Люблінскай губерні. У 1821 годзе адбылася мадэрнізацыя гарадской крэпасці, у выніку якой значна змяніўся знешні выгляд горада. Крэпасць стала важным пунктам ваеннай абароны пад час паўстання Тадэвуша Касцюшкі, які быў узяты расійскімі войскамі адным з апошніх.
Пад час Першай сусветнай вайны праз Замасць прайшла лінія чыгункі (1916 год). Пасля абвяшчння незалежнасці Польшчы ў 1918 годзе, тут адбылася камуністычнае паўстанне пад кіраўніцтвам маёра Ліса-Кулі. У 1920 годзе ў наваколлі Замасці былі разбіты савецкія войскі, якімі кіраваў Міхаіл Тухачэўскі.
У верасні 1939 года горад быў акупіраваны савецкімі войскамі, якія хутка перадалі горад пад уладу фашысцкай Германіі. На працягу Другой сусветнай вайны каля Замасці быў утвораны канцэнтрацыйны лагер, дзе загінулі каля 8 тыс. чалавек, а таксама лагер для савецкіх ваеннапалонных. 11 ліпеня 1944 года Замасць бала захоплена савецкімі войскамі.
З 1975 да 1998 года Замасць была цэнтрам Замойскага ваяводства, а з 1999 года стала павятовым горадам Люблінскага ваяводства.
Горад, які спраектаваў і пачаў будаваць архітэктар Б. Маранда ў 1579—1600 гадах, з'яўляецца прыкладам рэнесансавага горадабудаўніцтва. Быў пяцівугольны ў плане, абнесены кальцом бастыённых фартыфікацый (1587—1605; завершаны ў 1617—19, арх. А. дэль Аква; дабудаваны ў 1809—30) з брамамі, у т.л. Любельскай (1588) і Старой Львоўскай (1599). Уключае палац Замойскіх (1581—86, арх. Марацца; дабудаваны ў 1747—51, арх. Бэм'дэ Кавэ, і пасля 1831), ратушу (1591—1600, арх. Марацца; 1639—51, арх. Я. Ярашэвіч, Я. Вольф, перабудавана ў XVIII і XIX ст., рэстаўрыравана ў 1937—38 і 1967—70), будынкі Акадэміі (1638—48, арх. Ярашэвіч; перабудаваны ў 1752—61, арх. Бэм'дэ Кавэ, і ў XIX ст.), калегіяту (1587—98), капліцы Замойскіх (1635, арх. Дж. Б. Фальконі; цяпер кафедральны сабор ), царкву (1618—31), сінагогу (каля 1610—20), камяніцы з аркадамі, у т.л. каля Вялікага і Сольнага рынкаў (16—17 ст.)[5].