Мінас Карапетавіч Авецісян

Мінас Карапетавіч Авецісян
арм.: Մինաս Ավետիսյան
Род дзейнасці мастак
Дата нараджэння 20 ліпеня 1928(1928-07-20)[1][2][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 23 лютага 1975(1975-02-23)[5][6] (46 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Жонка Gayane Mamajanyan[d]
Дзеці Narek Avetisyan[d]
Альма-матар
Партыя
Узнагароды і прэміі
Заслужаны мастак Армянскай ССР
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Авецісян.

Мінас Карапетавіч Авецісян (арм.: Մինաս Ավետիսյան; 20 ліпеня 1928, с. Джаджур, Ахуранскі раён, Армянская ССР — 24 лютага 1975, Ерэван, Армянская ССР) — армянскі мастак.

Паміж 1960 і 1975 гадамі Авецісян стварыў каля 500 палотнаў, амаль гэтулькі ж малюнкаў, 20 вялікіх фрэсак і праектаў для больш за дзясятка тэатральных уяўленняў. Яго мастацтва заняло ганаровае месца ў гісторыі сусветнага малярства.

Спітакскае землетрасенне 1988 года знішчыла частку яго фрэсак у Ленінакане і дом-музей мастака ў яго роднай вёсцы Джаджур.

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў сялянскай сям’і.

  • 1947—1952 — вучыўся ў Ерэванскім мастацкім вучылішчы імя Ф. Тэрлемезяна.
  • 1952—1954 — вучыўся ў Ерэванскім мастацка-тэатральным інстытуце.
  • 1952—1954 — вучыўся ў Ленінградскім інстытуце малярства, разьбярства і дойлідства імя І. Е. Рэпіна, дзе адным з яго галоўных настаўнікаў быў Б. У. Ёгансон.
  • З 1960 — жыў у Ерэване.
  • 1962 — экспазіцыя «Пяць мастакоў» у Ерэване, якая прынесла яму шырокую папулярнасць.
  • 1968 — званне Заслужанага мастака Арменіі.
  • 2 студзеня 1972 — пажар у майстэрні мастака ў Ерэване.

Загінуў пры наездзе аўтамабіля на ходнік 24 лютага 1975 года. Многія мяркуюць, што Мінас быў забіты[7].

Памяць

[правіць | правіць зыходнік]
  • У 2000 годзе была выпушчана паштовая марка Арменіі, прысвечаная Авецісяну.
  • Авецісяну прысвечана другая частка вершаванай дылогіі «Арменія» (1983) рускай паэткі Юнны Морыц (першая частка гэтай дылогіі прысвечана паэту Паруйру Севаку).

Творчасць

[правіць | правіць зыходнік]

У спелых творах Мінаса Авецісяна, каларыстычна-кантрасных, напісаных буйным экспрэсіўным мазком, знайшлі новае жыццё прынцыпы фавізма. Заўважны водгук у яго творах знайшлі і традыцыі закаўказскага сярэднявечнага мастацтва. Працы майстра, што спалучаюць асаблівую колера-насычанасць з эпічным драматызмам вобразнага ладу — краявіды, аўтапартрэты, жанрава-сімвалічныя сельскія матывы — успрымаліся на афіцыйных выставах як прарывы да волі эстэтычнага самавыяўлення. Тым самым Мінас Авецісян, хоцб і імкнучыся ў цэлым хутчэй да французскага мадэрну і ранняга авангарда пачатку XX стагоддзя, збліжаўся з сучасным яму расійскім «суровым стылем». Паспяхова выступаў таксама як тэатральны мастак і маляр-манументаліст.

Зноскі

  1. ↑ Sokolov M. N. Minas Avetisyan // Avetisyan, Minas // Grove Art Online / J. Turner — [Oxford, England], Houndmills, Basingstoke, England, New York: OUP, 2017. — doi:10.1093/GAO/9781884446054.ARTICLE.T005305
  2. ↑ Minas Karapeti Awetisyan // Artists of the World Online, Allgemeines Künstlerlexikon Online, AKL Online / Hrsg.: A. Beyer, B. Savoy — B: K. G. Saur Verlag, Verlag Walter de Gruyter, 2009. — ISSN 2750-6088 — doi:10.1515/AKL
  3. ↑ а б в г Армянская савецкая энцыклапедыя / пад рэд. Վ. Համբարձումյան, Կ. Խուդավերդյան — Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, 1974.
  4. ↑ а б Հայկական համառոտ հանրագիտարան — Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, 1990. — Т. 1.
  5. ↑ Մինաս Ավետիսյանի հիշատակի օրն է
  6. ↑ Խորհրդային տարիների գրաքննության հետևանքով Մինաս Ավետիսյանի մահվան օրը նշվել է այսօր
  7. ↑ Минас: Реквием

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]