Радэзійскі чалавек — назва выкапнёвай разнавіднасці людзей, чые рэшткі былі выяўленыя ў пячоры недалёка ад горада Брокен-Хіл у Паўночнай Радэзіі (цяпер горад Кабве ў Замбіі). Апісанне знаходкі было апублікавана ў 1921 годзе Артурам Смітам Вудвардом[1].
Знойдзеныя рэшткі ўключалі чэрап, фрагмент верхняй сківіцы, крыж, вялікагалёначную костку і фрагменты сцегнавой косткі[1], а па некаторых дадзеных таксама іншыя косткі, якія належалі па меншай меры двум індывідам[2].
Узрост знаходкі дакладна не ўсталяваны. На аснове аналізу спадарожных каменных прылад і рэштак жывёл ён ацэньваецца ад 130-300 тысяч гадоў да 490 тысяч гадоў ці больш[2][3].
Характэрнай асаблівасцю радэзійскага чалавека з'яўляецца сумесь архаічных і прагрэсіўных рыс будовы. Аб'ём чарапной скрынкі складае каля 1280 см²[4]. Лобная костка вельмі прымітыўная, з вельмі масіўнымі надброўныя валікамі, а скроневая амаль такая ж, як у сучасных людзей. Будынак захаваліся косткі посткраніяльнага шкілета таксама практычна сучасная. Па аналогіі з сучаснымі людзьмі, зыходзячы з памераў костак канечнасцяў, рост ацэньваецца прыблізна ў 178,9—184,4 см.[2] Прапорцыі цела вузкія, выцягнутыя[3].
Першапачаткова радэзійскі чалавек разглядаўся як прадстаўнік новага віду Homo rhodesiensis. У 1928 годзе гэты від быў выдзелены Пайкрафтом ў асобны род Cyphanthropus і атрымаў назву Cyphanthropus rhodesiensis[2]. У цяперашні час большасць даследнікаў адносяць радэзійскага чалавека да выгляду гейдельбергскіх людзей[4][5]. Аднак, магчыма і больш дробавая класіфікацыя, у якой да гейдельбергцаў адносяцца толькі еўрапейскія формы, прамежкавыя паміж чалавекам-папярэднікам і неандэртальцамі, у той час як афрыканскія формы, прамежкавыя паміж чалавекам-папярэднікам і чалавекам разумным, разглядаюцца як самастойны від Homo rhodesiensis Woodward, 1921[6].