Рычард I Бясстрашны

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Рычард I.
Рычард I Бясстрашны
фр.: Richard Sans-Peur
Рычард I Бясстрашны (адна са статуй помніка 6 герцагам Нармандыі ў скверы ў Фалезе).
Рычард I Бясстрашны (адна са статуй помніка 6 герцагам Нармандыі ў скверы ў Фалезе).
герцаг Нармандыі
17 снежня 942 — 20 лістапада 996
(пад імем Рычард I)
Папярэднік Вільгельм I Доўгі Меч
Пераемнік Рычард II Добры
Нараджэнне 28 жніўня 933(0933-08-28)[1]
Смерць 20 лістапада 996 (63 гады)
Род Нармандская
Бацька Вільгельм I[d][2]
Маці Спрота[d][2]
Жонка Эма Парыжская[d][3] і Гунора дэ Крэпон[d][2][3]
Дзеці Рычард II[2], Роберт Датчанін[d], Мажэ дэ Карбей[d], Эма Нармандская[4][2], Авізэ Нармандская[d], Мацільда Нармандская[d][4], Гільём I[d], Марыела Атвіль[d][4], Фрэсенда дэ Атвіль[d], NN[d][4], Беатрыса Нармандская[d][4][5], Papia de Normandie[d], Robert of Normandy, Comte d'Avranches[d] і Жафруа дэ Брыён[d]
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Рычард I Бясстрашны (фр.: Richard Sans-Peur, 28 жніўня 933/934, Фекан, Нармандыя — 20 лістапада 996, Фекан, Нармандыя) — герцаг Нармандыі з 942 па 996. Сын Вільгельма I і Спроты Брэтонскай.

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Пасля забойства яго бацькі, герцагам Нармандыі быў прызнаны малалетні сын забітага, Рычард. Кароль Францыі Людовік IV Заморскі прыехаў у Руан, жадаючы ўзяць у свае рукі кіраванне Нармандыяй замест малалетняга Рычарда. Ён павёз апошняга да свайго двара і стаў імкнуцца да поўнага падпарадкавання Нармандыі. Нарманы падзяліліся, пачалася барацьба партый. Кароль і Гуга Парыжскі, якому была абяцана частка Нармандыі, уступілі ў яе, але на дапамогу нармандскай партыі прыйшоў дацкі кароль Харальд Сінязубы. Людовік патрапіў у рукі нарманаў і павінен быў пацвердзіць незалежнасць Нармандыі. Неўзабаве паміж Нармандыяй і каралём ізноў пачаліся сваркі. Людовік быў напалоханы заручынамі герцага Рычарда з дачкой Гуга Парыжскага. Кароль заклікаў на дапамогу караля Германіі Атона I, але паход скончыўся нічым.

Адносіны паміж Нармандыяй і каралеўскай уладай заставаліся варожымі і пры новым каралі, Лотары. У 961 годзе граф Шартрскі Ціба I абвясціў вайну Рычарду I, графу дапамагаў кароль Лотар, які намагаўся сілай і інтрыгамі зрынуць Нармандскага герцага, не менш ненавідзелі нарманаў графы Анжуйскі і Фландрскі. Рычард ізноў заклікаў на дапамогу Харальда Сінязубага, у выніку чаго кароль вымушаны быў заключыць мір (969), а частка нарманаў, якая прыйшла з Харальдам, засталася ў Нармандыі і хрысцілася. Узыходжанне на каралеўскі прастол Гуга Капета, зяця Рычарда, змяніла ў спрыяльна адбілася на адносінах паміж каралём і Нармандыяй.

Падобна свайму бацьку, Вільгельму I, Рычард спрыяў аднаўленню Царквы. У 960 годзе ён пасяліў новых манахаў у Фантэнельскім абацтве для адраджэння разбуранага яго продкамі кляштара. Некалькіх манахаў гэтага манастыра пасля адправілі ў абацтва Мон-Сен-Мішэль для замены мясцовых канонікаў. У Фекане, родным горадзе Рычарда, была створана буйная рэзідэнцыя герцага і высунута ідэя заснавання кляштара паблізу ад Фекана.

Сям'я

[правіць | правіць зыходнік]

Шлюб і дзеці

[правіць | правіць зыходнік]
Надмагілле герцагаў Нармандыі Рычарда I і Рычарда II у Феканскім абацтве

Зноскі

  1. ↑ Lundy D. R. Richard I, 3rd Duc de Normandie // The Peerage Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ а б в г д Kindred Britain
  3. ↑ а б (unspecified title) Праверана 7 жніўня 2020.
  4. ↑ а б в г д Lundy D. R. The Peerage
  5. ↑ Pas L. v. Genealogics — 2003.
  6. ↑ Яна была палюбоўніцай Рычарда пры жыцці 1-й жонкі, пасля смерці Эмы Парыжскай быў аформлены царкоўны шлюб
  7. ↑ імя не ўсталявана

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]