Ціна Караль

Ціна Караль
укр.: Тіна Кароль
Ціна Караль на сустрэчы з прэм'ер-міністрам Японіі ў 2022 годзе.
Ціна Караль на сустрэчы з прэм'ер-міністрам Японіі ў 2022 годзе.
Асноўная інфармацыя
Імя пры нараджэнні Таццяна Рыгораўна Ліберман
(укр.: Тетяна Григорівна Ліберман)
Дата нараджэння 25 студзеня 1985(1985-01-25) (39 гадоў)
Месца нараджэння
Краіна Сцяг Украіны Украіна
Муж Yevhen Ohir[d]
Альма-матар
Музычная дзейнасць
Прафесіі
спявачка, паэтэса, кампазітар, актрыса, тэлевядучая
Гады актыўнасці 2003 — наш час
Пеўчы голас сапрана
Інструмент фартэпіяна
Жанры поп-музыка, поп-рок, соўл, сінці-поп, данс-поп
Узнагароды
Ордэн княгіні Вольгі III ступені medal "For work and courage"
Народны артыст Украіны Заслужаны артыст Украіны
Аўтограф Аўтограф
tinakarol.com
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
Лагатып Вікіцытатніка Цытаты ў Вікіцытатніку

Ці́на Кáраль[1] (укр.: Ті́на Кáроль)[2], імя пры нараджэнні Таццяна Рыгораўна Ліберман (укр.: Тетя́на Григо́рівна Ліберма́н); нарадзілася 25 студзеня 1985, Аратукан, Ягаднінскі раён, Магаданская вобласць, РСФСР, СССР) — украінская спявачка і актрыса, тэлевядучая, грамадскі дзеяч. Народная артыстка Украіны (2017)[3].

Лаўрэат песеннага конкурсу «Новая хваля 2005»[4]. Прадстаўніца Украіны на Еўрабачанні 2006, які праходзіў у Афінах, дзе заняла сёмае месца[5]. Лепшая выканаўца Украіны 2014, 2015, 2018 па версіі YUNA[6]. Лепшая выканаўца Украіны 2015 і 2017 года паводле версіі M1 Music Awards[7]. Уваходзіць у Топ-100 самых уплывовых жанчын Украіны па версіі часопіса «Фокус»[8]. Самая папулярная жанчына Украіны па версіі кампаній Google і Яндэкс (2013)[9]. Былы трэнер шоў «Голас Краіны» (2013, 2015—2021)[10]  і «Голас. Дзеці»[11]. Экс-вядучая  тэлевізійнага шоу «Танцы са зоркамі»[12] і цяпер «Гульня Талентаў»[13]. Дыяпазон голасу — 3 (ад фа малой актавы да мі трэцяй) актавы[14].

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Таццяна Ліберман нарадзілася 25 студзеня 1985 у пасёлку Аратукан (Магаданская вобласць) у сям’і інжынераў Рыгора Самуілавіча Лібермана і Святланы Андрэеўны Ліберман (Журавель), старэйшы брат — Станіслаў Рыгоравіч Ліберман. У 1992 годзе, калі дачцэ споўнілася сем гадоў, сям’я пераехала ў горад Івана-Франкоўск (Украіна)[15], дзе вучылася ў СШ № 22[16]. Скончыла музычную школу № 1 ім. М. Лысенка па класе фартэпіяна[17].

У 2003 годзе выканала ролю Маргарэт у мюзікле «Экватар»[18]. У 2004 годзе скончыла Кіеўскае вышэйшае музычнае вучылішча ім.  Гліэра[19]. У 2005 годзе атрымала другую вышэйшую адукацыю, скончыўшы завочнае аддзяленне факультэта «Менеджменту і лагістыкі» Нацыянальнага авіяцыйнага ўніверсітэта (НАУ)[20]. На пачатку музычнай кар’еры ўзяла сабе сцэнічны псеўданім Ціна Кароль. Пасля змяніўшы імя і прозвішча на Ціна Кароль[21].

2005—2006

[правіць | правіць зыходнік]

З 2005 года — салістка ансамбля песні і танца Узброеных сіл Украіны.

Набыла вядомасць ва Украіне пасля ўдзелу на фестывалі «Новая хваля 2005» у горадзе Юрмала (Латвія), дзе выканала песню «Feeling Good», заняўшы другое месца[22]. Атрымала спецыяльны прыз ад Алы Пугачовай  — «Залатая зорка Алы» і грашовы прыз у памеры 50 000 долараў[23]. Усе грошы пайшлі на здымкі дэбютнага відэакліпа «Выше облаков»[21].

У Іраку спявала для шматнацыянальнага міратворчага кантынгенту ў Багдадзе і Эль-Куце. У Косава выступіла з сольным канцэртам, за што міністр абароны Украіны ўручыў Ціне Кароль дзяржаўны Ордэн «За міратворчыя місіі»[24]. Па прыездзе на Украіну спявачка атрымала дзве прэміі — «Спявачка года» і «Адкрыццё года».

Ціна Кароль з песняй «Show Me Your Love» на Еўрабачанні.

Увесну 2006 гады Кароль выпусціла англамоўны альбом Show Me Your Love, які пасля стаў залатым.

11 сакавіка 2006 года Ціна Караль перамагла ў нацыянальным адборачным конкурсе «Ты — зорка» з кампазіцыяй «Show Me Your Love». У маі таго ж года з кампазіцыяй «Show Me Your Love» яна прадстаўляла Украіну на міжнародным песенным конкурсе «Еўрабачанне» ў Афінах (Грэцыя), дзе заняла 7-е месца[25][26].

У кастрычніку на ўкраінскім тэлебачанні стартаваў танцавальны тэлепраект — шоу «Танцы з зоркамі», вядучай якога стала Ціна Караль сумесна з Юрыем Гарбуновым[27].

У снежні 2006 года выйшаў другі альбом спявачкі — «Ноченька», які таксама атрымаў «залаты» статус[21].

2007—2012

[правіць | правіць зыходнік]

У студзені 2007 года, адбылася прэм’ера навагодняга мюзікла па сцэнарыі Антона Фрыдлянда, «Звёздные каникулы»[28], у якім Ціна Караль сыграла адну з галоўных роляў[29]. У гэтым жа месяцы, Караль змяніла прадзюсара і ўсю творчую каманду[30].

У чэрвені 2007 года на фестывалі «Таўрыйскія гульні» яна ўпершыню праспявала з жывым складам музыкантаў, дзе прадставіла песню «Люблю его»[31].

У жніўні атрымала статуэтку «Тэлетрыумф» як «Лепшая тэлевядучая забаўляльнай праграмы»[32].

23 жніўня Караль была ўзнагароджана за важкі ўклад у развіццё культуры і мастацтва Украіны і за папулярызацыю Украіны ў свеце[33].

У лістападзе і снежні правяла першы Усеўкраінскі тур «Полюс притяжения», 7 снежня дала першы сольны канцэрт у Нацыянальным палацы мастацтваў «Украіна»[34].

У снежні Ціна Караль выпусціла трэці альбом «Полюс притяжения», які за 3 тыдні стаў «залатым», праз 9 месяцаў атрымаў «плацінавы» статус. Гэта — трэці дыск ва Украіне, які ганараваўся такога статусу[35].

26 снежня прадставіла сваю першую кнігу «Вялікія прыгоды Павуцінкі»[36].

У студзені 2008 года на Мальдывах Ціна Караль таемна распісаліся са сваім прадзюсарам Яўгенам Агірам[37].

У сакавіку атрымала званне «Самая прыгожая жанчына Украіны» па версіі чытачоў выдання «VIVA»[38].

У красавіку выданне «Жаночы часопіс» назвала яе «Самай абаяльнай жанчынай Украіны»[39].

У маі на фестывалі «Таўрыйскія гульні» прадставіла новы кліп «Ключик» на вялікім экране[40].

15 чэрвеня ў Свята-Успенскім саборы, Кіева-Пячэрскай Лаўры прайшло шлюб Ціны Кароль з Яўгенам Агірам[41].

Ціна Кароль у 2009 годзе.

22 верасня Караль была ўзнагароджана Ордэнам святой вялікапакутніцы Кацярыны за высокія заслугі перад украінскай царквой[42].

У 2008 годзе Ціна Караль стала Паслом добрай волі ЮНІСЕФ і афіцыйным партнёрам ЮНІСЕФ па розных сацыяльных праграмах арганізацыі[43].

У кастрычніку атрымала другую статуэтку «Тэлетрыумф» як Лепшая тэлевядучая забаўляльнай праграмы[44].

18 лістапада нарадзіла сына Веніяміна[45].

У студзені 2009 года Прэзідэнт Украіны Віктар Юшчанка прысвоіў Ціна Кароль званне «Заслужанай артысткі Украіны»[46].

У лютым атрымала ўзнагароду «Самая прыгожая спявачка Украіны-2008» ад арганізатараў конкурсу прыгажосці «Міс Украіна Сусвет-2009»[47].

У лютым у другі раз атрымала званне «Самая прыгожая жанчына Украіны» па версіі чытачоў выдання «VIVA!»[48]. Там жа адбылася прэм’ера новай песні «Не бойся, мальчик».

У сакавіку дзве песні — «У неба папросим» з альбома «Полюс притяжения» і новая кампазіцыя «Боль» — сталі саўндтрэкамі да двух тэлевізійных серыялаў[49].

10 чэрвеня ў канцэрт-холе «Crystal Hall» у Кіеве адбыўся першы акустычны джазавы сольны канцэрт Караль «Голас»[50].

Матч усіх зорак баскетбольнай Суперлігі, 2012

Вясной 2011 года разам з Сяргеем Лазаравым і дуэтам Алібі стала вядучай музычнага праекта «Майдан’s[uk]» на тэлеканале «Інтэр»[51].

Увосень 2012 года разам з Алегам Скрыпкам і Святланай Лабадой выступіла ў ролі зорнага трэнера ў вакальным праекце тэлеканала 1+1 «Голас. Дзеці»[52], а вясной 2013 года — у ролі зорнага трэнера ў вакальным праекце тэлеканала 1+1 «Голас Краіны 3»[53].

2013—2016

[правіць | правіць зыходнік]
Ціна Караль, 2013 год

У 2013 годзе, разам з Алегам Скрыпкам , Аляксандрам Панамаровым і Святаславам Вакарчуком стала трэнерам у вакальным шоу «Голас Краіны 3».

25 лютага ў Караль з ячэйкі банка зніклі ўсе грашовыя зберажэнні, дакументы, фамільныя каштоўнасці[54].

15 сакавіка Караль стала запрошаным госцем на Юбілейным канцэрце «20 гадоў у шляху». Выканала песню «Душа» ў дуэце разам з Стасам Міхайлавым[55][56].

24 лістапада стартаваў усеўкраінскі тур Ціны Караль з сольнай праграмай «Сіла кахання і голасу», які завяршыўся ў канцы лютага 2014 года[57].

6 лютага 2014 года адбыўся рэліз пятага альбома «Помню», у які ўвайшлі 7 кампазіцый[58].

14 лютага адбылася прэм’ера фільма «Сіла кахання і голасу», у аснову якога лягло аднайменнае шоу[59].

25 сакавіка атрымала перамогу на прэміі «YUNA 2014» у намінацыі «Лепшая спявачка года»[60].

1 чэрвеня адкрыла дабрачынны фонд дапамогі анкахворым дзецям «Полюс притяжения»[61].

5 верасня кінафільм «Сіла кахання і голасу» пра жыццё Ціны Караль атрымала перамогу ў намінацыі «Лепшы дакументальны фільм» на міжнародным фестывалі AOF International Film Festival у ЗША[62].

2 кастрычніка адбыўся рэліз сінгла і відэакліпа на песню «Мы не останемся друзьями (#МНОД)»[63].

Зімой 2015 года выступіла ў ролі зорнага трэнера ў вакальным праекце тэлеканала 1+1 «Голас. Дзеці 2» (удзельнік з каманды Ціны Кароль атрымаў перамогу), падчас праекту выпусціла песню «Україна — це ти», якую напісала сама спявачка. Песня была занесена ў «Хрэстаматыю ўкраінскай дзіцячай літаратуры для чытання ў першым-другім класах». У кнізе апублікавалі тэкст і ноты твора[64].

Увесну выступіла ў ролі зорнага трэнера ў вакальным праекце тэлеканала 1+1 «Голас Краіны 5», Антон Капыцін — падапечны з каманды Ціна Караль стаў пераможцам.

25 сакавіка перамагла на ўсеўкраінскай нацыянальнай прэміі «YUNA 2015» у намінацыі «Лепшая выканаўца»[65].

28 красавіка, у гадавіну смерці свайго мужа Яўгена Агіра, выпусціла сінгл «Списобо»[66].

У лістападзе атрымала перамогу ў прэміі Elle Style Awards.

26 лістапада на прэміі M1 Music Awards перамагла ў намінацыі «Лепшая спявачка». Зімой выступіла ў ролі зорнага трэнера ў вакальным праекце канала 1+1 (Голас Краіны 6).

У студзені 2016 года адправілася ў калядны тур па гарадах Украіны. 7 студзеня адбылася прэзентацыя музычнага фільма тэлеканала «1+1» «Калядная гісторыя з Цінай Караль»[67].

1 чэрвеня Караль аб’явіла аб сваёй дабрачыннай ініцыятыве #ТворыДоброТиНеОдин, мэта якой звярнуць увагу грамадства на праблемы ўвагі і клопату ў адносінах да дзяцей  . У гэты ж дзень спявачка далучылася да глабальнай гуманітарнай праграмы ЮНІСЕФі Louis Vuitton  — #MakeAPromise («Дай абяцанне») па зборы сродкаў для дзяцей, якія пацярпелі ад ваенных бедстваў[68].

Сям’я

[правіць | правіць зыходнік]
  • Айцец Рыгор Самуілавіч Ліберман (нар. 1958, г. Вашкаўцы Віжніцкага раёна)[69].
  • Маці Святлана Андрэеўна Ліберман (Журавель) (нар. 1961, Івана-Франкоўск)[70].
  • Брат Станіслаў Ліберман (нар. 1981)[71].
  • Муж Яўген Агір (з 2008 па 2013 год)[72]. Памёр пасля барацьбы з ракам страўніка.
  • Сын Веніямін Агір (нар. 18 лістапада 2008)[73].

Дыскаграфія

[правіць | правіць зыходнік]
Студыйныя альбомы
Міні-альбомы

Відэаграфія

[правіць | правіць зыходнік]
Год Назва Рэжысёр Ист.
2005 «Выше облаков» Герман Глінскі [74]
2006 «Show me your love» [75]
«Пупсик» Алан Бадоеў [76]
«Ноченька» [77]
2007 «Люблю его» [78]
«Полюс притяжения» [78]
2008 «Ключик» [79]
2009 «У неба попросим» Ігар Забара [80]
«Не бойся» Сяргей Салодкі [81]
«Radio Baby» [82]
2010 «Шиншила» [83]
«Не дощ» [84]
2011 «Я скажу Да» [85]
«Зачем я знаю» Алан Бадоеў [86]
«Ніжно» [87]
«Я не беру трубку» [88]
2013 «Вьюга-зима» Хіндрэк Маасік [89]
«Помню» Яраслаў Пілунскі [90]
«Жизнь продолжается» [91]
2014 «Удаляюсь» Дзмітрый Кончаў [92]
«Мы не останемся друзьями» Хіндрэк Маасік [93]
2015 «Я всё ещё люблю» [94]
«Україна — це ти» Максім Дэліергіеў [95]
«Сдаться ты всегда успеешь» Хіндрэк Маасік [96]
2016 «Твої гріхи» / «Blindfold» GloriaFX [97]
2016 «Перечекати» / «Lost in the rain» Станіслаў Марозаў [98]
2017 «Я не перестану» GloriaFX [99]
2018 «Всё во мне» / «All of me» 1+1 Production [100]
«Земля» [101]
«Космічні почуття» [102]
«Внезапно» [103]
«Шаг, шаг» [104]
«Мужчина моей мечты» [105]
«Дикая вода» [106]
«Сила высоты» Хіндрэк Маасік [107]
2019 «Безодня» Станіслаў Гурэнка [108]
«Вабити» Цім Мілграм [109]
«Иди на жизнь» Полі Пірс [110]
«Вільна» Крысціна Сівалап [111]
2020 «Найти своих» Стас Марозаў [112]
«Лодочка» [113]
«Небо» [114]
2021 «Скандал» Індзі Хайт [115]
«Хороший парень» [116]
«Красиво» [117]
«Двойной рай» Аліна Сіманенка [118]

Зноскі

  1. ↑ Тіна Кароль вперше показала свій маєток Каті Осадчій(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 26 студзеня 2016. Праверана 3 мая 2022.
  2. ↑ Тина Кароль официально поменяла имя (руск.). Телеграф (30 жніўня 2013). Архівавана з першакрыніцы 30 красавіка 2022. Праверана 30 красавіка 2022.
  3. ↑ Указ Президента України № 10/2017 від 21 січня 2017 року «Про відзначення державними нагородами України з нагоди Дня Соборності України» Архівавана 23 студзеня 2017 года.
  4. ↑ Украинка Тина Кароль заняла второе место на конкурсе «Новая волна-2005» (руск.). www.mediaport.ua. Архівавана з першакрыніцы 25 красавіка 2022. Праверана 25 красавіка 2022.
  5. ↑ Тина Кароль заняла 7 место на "Евровидении". Победили монстры из Финляндии. podrobnosti (21 мая 2006). Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2022. Праверана 8 красавіка 2022.
  6. ↑ Переможці Національної музичної премії «YUNA – 2014» (руск.). Українська музична премія Yuna. Праверана 17 снежня 2017.
  7. ↑ Объявлены победители премии M1 Music Awards 2017 (руск.). Karabas Live (9 снежня 2017). Праверана 17 снежня 2017.
  8. ↑ В рейтинге Фокуса "ТОП-100 влиятельных женщин Украины" — больше половины новых имен (руск.). ФОКУС (25 чэрвеня 2021). Архівавана з першакрыніцы 28 красавіка 2022. Праверана 28 красавіка 2022.
  9. ↑ Тину Кароль назвали самой популярной женщиной Украины (руск.). lifestyle.segodnya.ua. Архівавана з першакрыніцы 25 красавіка 2022. Праверана 25 красавіка 2022.
  10. ↑ Тина Кароль заявила, что это был ее последний сезон на "Голосі країни". ТСН (26 красавіка 2021). Праверана 22 ліпеня 2021.
  11. ↑ Без Тины Кароль. Стало известно, кто станет новой ведущей шоу Танцы со звездами (руск.). life.nv.ua. Праверана 27 студзеня 2022.
  12. ↑ ВИДЕО ДНЯ: ТИНА КАРОЛЬ ВПЕРВЫЕ ЗА 15 ЛЕТ СТАНЦЕВАЛА НА «ТАНЦАХ СО ЗВЕЗДАМИ». elle.ua (23 лістапада 2020). Праверана 22 ліпеня 2021.
  13. ↑ Тина Кароль и Юлия Санина стали участницами шоу "Игры талантов" (руск.). КП в Украине | КП в Україні | KP in Ukraine. Праверана 27 студзеня 2022.
  14. ↑ Невероятный диапазон голоса и любовь к рисованию: интересные факты об имениннице Тине Кароль (руск.). ТСН.ua (25 студзеня 2017). Архівавана з першакрыніцы 13 красавіка 2022. Праверана 13 красавіка 2022.
  15. ↑ Тина Кароль - биография, образование, семья, карьера, компромат (руск.). MY.UA. Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2022. Праверана 25 жніўня 2021.
  16. ↑ Наша гордість « 22 School. Праверана 21 красавіка 2022.
  17. ↑ Кароль Тина. LIGA. Праверана 8 красавіка 2022.
  18. ↑ Екатерина Скрипникова. Стали известны тайны из прошлого Тины Кароль (руск.). vesti-ukr.com (23 студзеня 2015). Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2022. Праверана 8 красавіка 2015.
  19. ↑ СПІВ » Київська муніципальна академія музики ім. Р.М. Глієра (укр.). Київська муніципальна академія музики ім. Р.М. Глієра. Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2022. Праверана 8 красавіка 2022.
  20. ↑ Гордість університету (укр.). НАУ. Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2022. Праверана 4 чэрвеня 2021.
  21. ↑ а б в Алиса Александрова. Тина Кароль сдала экзамен по вокалу (руск.). Tochka.net (25 студзеня 2010). Праверана 4 чэрвеня 2021.
  22. ↑ Тина КАРОЛЬ: "Пугачева сказала: "Девочка, рви всех!" (руск.). bulvar.com.ua. Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2022. Праверана 8 красавіка 2022.
  23. ↑ Победителем юрмальского конкурса "Новая волна" стал латвийский певец (руск.). Lenta.RU. Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2022. Праверана 8 красавіка 2022.
  24. ↑ Указ Президента України №1677/2005 — Офіційне інтернет-представництво Президента України (укр.). Офіційне інтернет-представництво Президента України. Архівавана з першакрыніцы 25 мая 2016. Праверана 29 ліпеня 2017.
  25. ↑ Тина Кароль - биография, фото, личная жизнь, карьера, семья, интересные факты (англ.). Без Табу. Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2022. Праверана 13 снежня 2019.
  26. ↑ Gazeta.ua. Тина Кароль заняла седьмое место на "Евровидении" (руск.). Gazeta.ua (21 мая 2006). Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2022. Праверана 8 красавіка 2022.
  27. ↑ “Танцы со звездами” получили сразу две премии (руск.). Украинская правда. Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2022. Праверана 8 красавіка 2022.
  28. ↑ "Звездные каникулы". Киркоров наслаждается одиночеством (руск.). Телеканал Интер. Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2022. Праверана 8 красавіка 2022.
  29. ↑ Вся правда о "Звездных каникулах" (руск.). Телеканал Интер. Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2022. Праверана 8 красавіка 2022.
  30. ↑ Gazeta.ua. Тину Кароль бросил продюсер (руск.). Gazeta.ua (28 студзеня 2007). Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2022. Праверана 8 красавіка 2022.
  31. ↑ Премьера от Тины Кароль на «Таврийских играх» (ФОТО) (руск.). glavred.info. Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2022. Праверана 8 красавіка 2022.
  32. ↑ 2007 (укр.)(недаступная спасылка). Премія «Телетріумф». Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2022. Праверана 4 чэрвеня 2021.
  33. ↑ Тину Кароль наградили орденом. glavred.info. Архівавана з першакрыніцы 18 сакавіка 2022. Праверана 29 ліпеня 2017.
  34. ↑ Тина Кароль отправилась в концертный тур (руск.). korrespondent.net. Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2022. Праверана 8 красавіка 2022.
  35. ↑ Тина Кароль получила на день рождения золотой диск (руск.). korrespondent.net. Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2022. Праверана 8 красавіка 2022.
  36. ↑ Тина Кароль написала детскую сказку «Большие приключения Паутинки» и выпустила новый альбом «Полюс притяжения» (руск.). Праверана 30 ліпеня 2017.
  37. ↑ Уникальные фото со свадьбы Тины Кароль на Мальдивах: эксклюзив Viva.ua (руск.). viva.ua. Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2022. Праверана 7 ліпеня 2021.
  38. ↑ Самая красивая-2008: Тина Кароль (руск.). viva.ua. Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2022. Праверана 7 ліпеня 2021.
  39. ↑ Самая обаятельная украинка тина кароль: «один известный фотограф мне сказал: «ты не красивая, ты — вкусная! » (руск.). culture.fakty.ua. Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2022. Праверана 7 ліпеня 2021.
  40. ↑ Тина Кароль (руск.). hochu.ua. Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2022. Праверана 7 ліпеня 2021.
  41. ↑ Тина Кароль обвенчалась с мужем (руск.). korrespondent.net. Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2022. Праверана 7 ліпеня 2021.
  42. ↑ Тина Кароль удостоена церковного Ордена Святой Великомученицы Катерины (руск.). Korrespondent.net. Архівавана з першакрыніцы 18 сакавіка 2022. Праверана 17 верасня 2017.
  43. ↑ Тина Кароль станет Послом (руск.). lifestyle.segodnya.ua. Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2022. Праверана 8 красавіка 2022.
  44. ↑ Лауреаты премии Телетриумф-2008 (руск.). OBOZREVATEL (30 жніўня 2008). Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2022. Праверана 7 ліпеня 2021.
  45. ↑ Тина Кароль родила сына (руск.). ФОКУС (18 лістапада 2008). Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2022. Праверана 7 ліпеня 2021.
  46. ↑ Указ Президента України №26/2009 від 16.01.2009 про відзначення державними нагородами України (укр.). Офіційний вебпортал парламенту України. Архівавана з першакрыніцы 18 сакавіка 2022. Праверана 18 сакавіка 2022.
  47. ↑ Экс-«ВИА Гра» надела корону ФОТО (руск.). КП в Украине | КП в Україні | KP in Ukraine. Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2022. Праверана 8 красавіка 2022.
  48. ↑ VIVA! Самые красивые 2009 - сноваТина Кароль? (руск.). viva.ua. Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2022. Праверана 7 ліпеня 2021.
  49. ↑ Песня Тины Кароль стала саундтреком к сериалу (руск.). korrespondent.net. Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2022. Праверана 8 красавіка 2022.
  50. ↑ Тина Кароль - концерт в «Crystal Hall»(недаступная спасылка). Starlife. Архівавана з першакрыніцы 7 верасня 2017. Праверана 7 верасня 2017.
  51. ↑ Премьера на (руск.). Телеканал Интер. Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2022. Праверана 3 чэрвеня 2021.
  52. ↑ Голос. Діти (укр.). 1+1. Архівавана з першакрыніцы 29 лістапада 2012. Праверана 12 лістапада 2012.
  53. ↑ Телеканал 1 +1 начинает кастинг детского вокального шоу «Голос. Дети» (руск.)(недаступная спасылка). nostalgia.org.ua (20 красавіка 2012). Архівавана з першакрыніцы 11 верасня 2012. Праверана 12 лістапада 2012.
  54. ↑ Официально: Тину Кароль ограбили в банке (руск.). viva.ua. Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2022. Праверана 3 чэрвеня 2021.
  55. ↑ (Видео) Тина Кароль и Стас Михайлов с незабываемой песней "Моя душа" покорили зал (руск.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2022. Праверана 8 красавіка 2022.
  56. ↑ Стас Михайлов и Тина Кароль - Моя душа (руск.). Праверана 3 чэрвеня 2021.
  57. ↑ Тина Кароль. Сила любви и голоса (руск.)(недаступная спасылка). tinakarol.com. Архівавана з першакрыніцы 11 студзеня 2014. Праверана 11 студзеня 2014.
  58. ↑ Тина Кароль выпустила альбом-дневник (руск.). lifestyle.segodnya.ua. Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2022. Праверана 8 красавіка 2022.
  59. ↑ Тина Кароль в самом романтичном украинском шоу (руск.)(недаступная спасылка). Комсомольская правда в Украине (15 лютага 2014). Архівавана з першакрыніцы 23 лютага 2014. Праверана 17 лютага 2014.
  60. ↑ Третя церемонія. YUNA 2014 (укр.). yuna.ua. Архівавана з першакрыніцы 5 красавіка 2022. Праверана 3 чэрвеня 2021.
  61. ↑ Тина Кароль открыла благотворительный фонд (руск.). vesti-ukr.com (3 чэрвеня 2014). Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2022. Праверана 16 сакавіка 2015.
  62. ↑ Фильм о Тине Кароль и ее муже Евгении Огире стал сенсацией кинофестиваля в США (руск.). viva.ua. Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2022. Праверана 3 чэрвеня 2021.
  63. ↑ Нежная Тина Кароль выпустила хит, которому предшествовал загадочный хэштег МНОД (руск.). ТСН.ua (2 кастрычніка 2014). Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2022. Праверана 8 красавіка 2022.
  64. ↑ Песню Тины Кароль "Україна — це ти" внесли в школьную программу. Архівавана з першакрыніцы 5 красавіка 2022. Праверана 31 ліпеня 2017.
  65. ↑ Четверта церемонія. YUNA 2015 (англ.). yuna.ua. Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2022. Праверана 17 верасня 2021.
  66. ↑ София Касьяненко.. Тина Кароль вылила страдания по мужу в "Спасибо" (руск.). Подробности.ua (28 красавіка 2015). Архівавана з першакрыніцы 29 красавіка 2015. Праверана 29 красавіка 2015.
  67. ↑ Телеканал "1+1" презентовал музыкальный фильм "Рождественская история с Тиной Кароль" (руск.). ТСН.ua. Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2022. Праверана 31 ліпеня 2017.
  68. ↑ Vogue.ua. Маша Цуканова и Тина Кароль присоединились к акции "Дай обещание" | Vogue Ukraine (руск.). Vogue UA. Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2022. Праверана 31 ліпеня 2017.
  69. ↑ Либерман Татьяна Григорьевна (Тина Кароль). www.profi-forex.org. Архівавана з першакрыніцы 18 сакавіка 2022. Праверана 18 сакавіка 2022.
  70. ↑ В ее день рождения. Тина Кароль показала редкие фото с мамой (руск.). life.nv.ua. Архівавана з першакрыніцы 18 сакавіка 2022. Праверана 18 сакавіка 2022.
  71. ↑ Как выглядит и чем занимается родной брат поп-дивы Тины Кароль, который породнил ее с Ирмой Витовской (ФОТО) (руск.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 18 сакавіка 2022. Праверана 18 сакавіка 2022.
  72. ↑ Умер муж Тины Кароль Евгений Огир (англ.). Телеканал Интер. Праверана 3 чэрвеня 2021.
  73. ↑ Тина Кароль назвала своего первенца Вениамином (англ.). Bagnet.org. Архівавана з першакрыніцы 18 сакавіка 2022. Праверана 18 сакавіка 2022.
  74. ↑ Тина Кароль - Выше облаков (Official Video) (руск.). Архівавана з першакрыніцы 16 сакавіка 2022. Праверана 16 сакавіка 2022.
  75. ↑ Tina Karol - Show Me Your Love (англ.). Архівавана з першакрыніцы 12 сакавіка 2022. Праверана 16 сакавіка 2022.
  76. ↑ Пупсик (Тина Кароль) (руск.) (29 красавіка 2011). Архівавана з першакрыніцы 16 сакавіка 2022. Праверана 16 сакавіка 2022.
  77. ↑ Ноченька (Тина Кароль) (руск.) (18 студзеня 2007). Архівавана з першакрыніцы 16 сакавіка 2022. Праверана 16 сакавіка 2022.
  78. ↑ а б Тина Кароль - Люблю его (Official Video) (руск.). Архівавана з першакрыніцы 16 сакавіка 2022. Праверана 16 сакавіка 2022.
  79. ↑ Тина Кароль - Ключик (Official Video) (руск.). Архівавана з першакрыніцы 16 сакавіка 2022. Праверана 16 сакавіка 2022.
  80. ↑ Тина Кароль воспела главную премьеру весны! (англ.). Телеканал Интер. Праверана 16 сакавіка 2022.
  81. ↑ Тина Кароль - Не бойся (Official Video) (руск.). Архівавана з першакрыніцы 22 лютага 2022. Праверана 16 сакавіка 2022.
  82. ↑ Тина Кароль - Radio Baby (Official Video) (руск.). Архівавана з першакрыніцы 22 лютага 2022. Праверана 16 сакавіка 2022.
  83. ↑ Тина Кароль выпустила новый альбом (англ.). lifestyle.segodnya.ua. Праверана 16 сакавіка 2022.
  84. ↑ Тина Кароль - Не Дощ (Official Video) (руск.). Архівавана з першакрыніцы 22 лютага 2022. Праверана 16 сакавіка 2022.
  85. ↑ tv.ua. У Тины Кароль 9 ЖИЗНЕЙ!. tv.ua (21 снежня 2010). Архівавана з першакрыніцы 21 лютага 2022. Праверана 16 сакавіка 2022.
  86. ↑ Тина Кароль сняла новый клип на помойке (англ.). lifestyle.segodnya.ua. Архівавана з першакрыніцы 16 сакавіка 2022. Праверана 16 сакавіка 2022.
  87. ↑ Надежда Мамыркина. Тина Кароль клип 'НIЖНО'. Видео (руск.). OBOZREVATEL NEWS. Праверана 16 сакавіка 2022.
  88. ↑ Тина Кароль сменила шесть образов за один клип - Korrespondent.net. korrespondent.net. Архівавана з першакрыніцы 8 лютага 2022. Праверана 16 сакавіка 2022.
  89. ↑ Тина Кароль сняла новый клип на старую песню (руск.). glavred.info. Архівавана з першакрыніцы 16 сакавіка 2022. Праверана 16 сакавіка 2022.
  90. ↑ Тина Кароль выпустила клип на песню "Помню" (руск.). ТСН.ua (13 чэрвеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 7 сакавіка 2022. Праверана 16 сакавіка 2022.
  91. ↑ Тина Кароль выпустила песню о жизни после смерти мужа 19.09.2013 (руск.). ВЕСТИ (19 верасня 2013). Архівавана з першакрыніцы 16 сакавіка 2022. Праверана 16 сакавіка 2022.
  92. ↑ tv.ua. Премьера клипа Тины Кароль на песню "Удаляюсь" (ВИДЕО). tv.ua (15 сакавіка 2014). Архівавана з першакрыніцы 16 сакавіка 2022. Праверана 16 сакавіка 2022.
  93. ↑ Тина Кароль выпустила сингл и клип на песню "Мы не останемся друзьями" (руск.). viva.ua. Архівавана з першакрыніцы 16 сакавіка 2022. Праверана 16 сакавіка 2022.
  94. ↑ Новую песню Тины Кароль «Я все еще люблю» называют саунд-треком к судьбе самой певицы (руск.). showbiz.fakty.ua. Праверана 16 сакавіка 2022.
  95. ↑ Тина Кароль презентовала патриотичный клип "Україна - це ти" (видео). glamurchik.tochka.net. Праверана 16 сакавіка 2022.
  96. ↑ Тина Кароль презентовала новый клип на песню "Сдаться ты всегда успеешь" | HOCHU.UA (руск.). hochu.ua. Архівавана з першакрыніцы 7 сакавіка 2022. Праверана 16 сакавіка 2022.
  97. ↑ Клип в деталях: история создания клипа на песню Тины Кароль "Твої гріхи". afisha.tochka.net. Праверана 16 сакавіка 2022.
  98. ↑ Новый клип Тины Кароль «Перечекати». Elle – модний жіночий журнал (8 снежня 2016). Архівавана з першакрыніцы 24 лютага 2022. Праверана 16 сакавіка 2022.
  99. ↑ Vogue.ua. Премьера: клип Тины Кароль "Я не перестану". Vogue UA. Архівавана з першакрыніцы 16 сакавіка 2022. Праверана 16 сакавіка 2022.
  100. ↑ Тайная любовь и автогонки: Тина Кароль выпустила эмоциональный клип на песню "Все во мне" (руск.). РБК-Украина. Праверана 16 сакавіка 2022.
  101. ↑ "Земля". Тина Кароль презентовала клип. Видео. gordonua.com. Архівавана з першакрыніцы 10 сакавіка 2022. Праверана 16 сакавіка 2022.
  102. ↑ Тина Кароль представила сразу 7 новых клипов. Elle – модний жіночий журнал (9 сакавіка 2018). Архівавана з першакрыніцы 15 лютага 2022. Праверана 16 сакавіка 2022.
  103. ↑ "Внезапно". Вышел клип Тины Кароль. Видео. gordonua.com. Архівавана з першакрыніцы 16 сакавіка 2022. Праверана 16 сакавіка 2022.
  104. ↑ Тина Кароль выпустила англоязычную версию композиции "Шаг, шаг". ТСН.ua (27 красавіка 2018). Архівавана з першакрыніцы 16 сакавіка 2022. Праверана 16 сакавіка 2022.
  105. ↑ Вышел новый клип Тины Кароль на песню "Мужчина моей мечты" (Видео) (руск.). Телеграф (24 мая 2018). Архівавана з першакрыніцы 3 сакавіка 2022. Праверана 16 сакавіка 2022.
  106. ↑ "Дикая вода". Тина Кароль представила клип. Видео. gordonua.com. Архівавана з першакрыніцы 16 сакавіка 2022. Праверана 16 сакавіка 2022.
  107. ↑ «Сила высоты»: Тина Кароль представила новое видео. JetSetter (7 снежня 2018). Праверана 16 сакавіка 2022.
  108. ↑ Vogue.ua. Премьера: Бумбокс и Тина Кароль выпустили трек "Безодня". Vogue UA. Архівавана з першакрыніцы 16 сакавіка 2022. Праверана 16 сакавіка 2022.
  109. ↑ Сексуальная Тина Кароль в новом клипе на песню «Вабити». Harpersbazaar — модный женский журнал (23 жніўня 2019). Архівавана з першакрыніцы 15 лютага 2022. Праверана 16 сакавіка 2022.
  110. ↑ Тина Кароль выпустила новый жизнеутверждающий клип. Harpersbazaar — модный женский журнал (22 лістапада 2019). Архівавана з першакрыніцы 9 сакавіка 2022. Праверана 16 сакавіка 2022.
  111. ↑ «Я не боюсь, тепер я – Вільна». Тина Кароль и Юлия Санина (THE HARDKISS) записали совместный трек и выпустили клип к фильму «Віддана» (руск.). FILM.UA Group. Архівавана з першакрыніцы 22 лютага 2022. Праверана 16 сакавіка 2022.
  112. ↑ Тина Кароль выпустила альбом и клип-трилогию "Найти своих" (руск.). officiel-online.com. Архівавана з першакрыніцы 21 лютага 2022. Праверана 16 сакавіка 2022.
  113. ↑ Найти своих Тина Кароль - новые песни - видео, тексты и слова - Главред. glavred.info. Архівавана з першакрыніцы 22 верасня 2020. Праверана 16 сакавіка 2022.
  114. ↑ «Вспоминаю прошлое посекундно». Тина Кароль презентовала клип-трилогию Найти своих — видео (руск.). NV (18 верасня 2020). Архівавана з першакрыніцы 16 сакавіка 2022. Праверана 16 сакавіка 2022.
  115. ↑ Vogue.ua. Премьера: Тина Кароль представила новый сингл "Скандал". Vogue UA. Архівавана з першакрыніцы 16 сакавіка 2022. Праверана 16 сакавіка 2022.
  116. ↑ "Нежность в постель". Тина Кароль выпустила клип на песню "Хороший парень" со страстным поцелуем. Видео / Новости / Бульвар Шоубиз. gordonua.com. Архівавана з першакрыніцы 16 сакавіка 2022. Праверана 16 сакавіка 2022.
  117. ↑ Тина Кароль устроила сексуальные танцы на роликах в лифте: горячее видео (руск.). РБК-Украина. Праверана 16 сакавіка 2022.
  118. ↑ Vogue.ua. Премьера: Тина Кароль представила клип "Двойной рай". Vogue UA. Архівавана з першакрыніцы 1 сакавіка 2022. Праверана 16 сакавіка 2022.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]
Папярэднік
Ґринджоли 		Украіна на конкурсе песні Еўрабачанне
2006 		Пераемнік
Верка Сярдзючка