Эдуард Війральт

Эдуард Війральт
Дата нараджэння	20 сакавіка 1898(1898-03-20)[1][2]^[…]
Месца нараджэння	Каліціна^[d], Царскасельскі павет, Санкт-Пецярбургская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	8 студзеня 1954(1954-01-08)[3][1]^[…] (55 гадоў)
Месца смерці	Парыж, Парыж^[d], рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя[4]
Месца пахавання	Пер-Лашэз
Грамадзянства	Расійская імперыя  Эстонія
Род дзейнасці	графік, мастак, рысавальнік, скульптар, мастак-гравёр
Вучоба	Эстонская акадэмія мастацтваў
Уплыў	Антон Старкопф і Selmar Werner^[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Э́дуард Ві́йральт (эст.: Eduard Wiiralt (Viiralt); 20 сакавіка 1898, в. Губаніцы, Санкт-Пецярбургская губерня, Расійская імперыя, цяпер Ленінградская вобласць — 8 студзеня 1964 Парыж, Францыя) — эстонскі графік.

Біяграфія

Пачаў займацца графікай у 1915—1919 гадах, калі быў вучнем Рэвельскай мастацка-прамысловай школы.

Вучыўся ў 1919—1924 годзе ў Вышэйшай мастацкай школе «Палас» у Тарту, у 1922—1923 гадах ў Дрэздэнскай акадэміі выяўленчых мастацтваў. У 1925 годзе атрымаў на адзін год стыпендыю для ўдасканалення майстэрства ў Парыжы, дзе жыў да пачатку Другой сусветнай вайны.

Вярнуўся ў Эстонію ў верасні 1939 года. У 1944 годзе з'ехаў у Аўстрыю, пасяліўшыся ў Вене. У 1946 годзе пераехаў у Парыж, дзе пражываў да сваёй смерці ў 1954 годзе. Пахаваны на могілках Пер-Лашэз.

Творчасць

Пад уплывам экспрэсіянізму ствараў напружана-драматычныя гратэскавыя гравюры, у якіх адлюстраваны трагічныя гарадскія кантрасты («Кабарэ», 1931, «Прапаведнік», 1932), гармонія чалавека і прыроды («Дзяўчынка-берберка з вярблюдам», 1940, «Ваколіцы Вільяндзі», 1943). Аўтар партрэтаў (мастака К. Раўда, «Эстонская дзяўчына» і інш.).

Галерэя Эдуарда Війральта ў Таліне

У 1996 годзе венесуэльскі прадпрымальнік эстонскага паходжанні Хары Мяніл разам з эстонскім мецэнатам Хенры Радэвалам, які жыве ў Швецыі, падарыў гораду Таліну 62 графічныя творы Війральта.

29 лістапада 1996 года ў будынку Эстонскай нацыянальнай бібліятэкі была адкрыта Галерэя Эдуарда Війральта, дзе экспануюцца творы мастака, прынесеныя ў дар эстонскай сталіцы Мянілам і Радэвалам.

Зноскі

1. Eduard Wiiralt
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q17299517"></a>
2. Eduard Wiiralt // Benezit Dictionary of Artists — OUP, 2006. — ISBN 978-0-19-977378-7 Праверана 9 кастрычніка 2017.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q217595"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q24255573"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q1547776"></a>
3. Вийральт Эдуард // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 27 верасня 2015.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135"></a>
4. Вийральт Эдуард // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135"></a>

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 4: Варанецкі — Гальфстрым / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1997. — Т. 4. — 480 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0090-0 (т. 4).

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Эдуард Війральт