Элдэр Песоа Камара

Элдэр Песоа Камара
Род дзейнасці багаслоў, каталіцкі святар, каталіцкі біскуп
Дата нараджэння 7 лютага 1909(1909-02-07)[1][2][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 27 жніўня 1999(1999-08-27)[1][2][…] (90 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Веравызнанне Каталіцкая Царква[5]
Узнагароды і прэміі
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Элдэр Песоа Камара (парт.: Hélder Pessoa Câmara; 7 лютага 1909(1909-02-07)[1][2][…], Фарталеза[3] — 27 жніўня 1999(1999-08-27)[1][2][…], Рэсіфі) — бразільскі каталіцкі біскуп, арцыбіскуп Алінды і Рэсіфі, адзін з арганізатараў Нацыянальнай канферэнцыі біскупаў Бразіліі і яе генеральны сакратар да 1964 года. Прыхільнік тэалогіі вызвалення і хрысціянскага сацыялізму, падчас дваццацігадовай бразільскай ваеннай дыктатуры стаў у апазіцыю да ваеннага рэжыму і выступаў за негвалтоўнасць і захаванне правоў чалавека, прапаведаваў пазіцыю «царква бліжэй да бяздольных і пацярпелых», а таксама праводзіў прагрэсіўныя рэформы ў царкве.

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў 1909 годзе ў Фарталезы, сталіцы беднай правінцыі на поўначы Бразіліі. Бацька Элдэра Камары працаваў фінансавым інспектарам, а маці была школьнай настаўніцай. Дзіця навучалася ў мясцовай каталіцкай школе. Юнак у 1923 годзе паступіў у семінарыю.

Святаром Камара стаў ў 1930 годзе, пасля прамога распараджэння Апостальскай Сталіцы адносна яго юнага ўзросту. У маладыя гады ён падтрымліваў вельмі правыя ідэі бразільскага інтегралізму — выбар, які ён пазней адхіліў. Таксама пры яго дапамозе, калі Камара ў 1952 годзе заняў пасаду дапаможнага біскупа Рыа-дэ-Жанейра, былі заснаваныя дзве сацыяльныя арганізацыі — Каталіцкі саюз працуючых жанчын і Працоўны легіён вобласці Сеара. За гады ў Рыа-дэ-Жанейра Камара атрымаў пагардлівую мянушку «біскуп трушчоб», за яго пастаянную ўвагу да насельнікаў бедных кварталаў.

Камара актыўна ўдзельнічаў у фарміраванні Нацыянальнай канферэнцыі біскупаў Бразіліі 1952 года і быў яго першым абраным сакратаром на працягу дванаццаці гадоў. У 1959 годзе ён заснаваў філянтрапічную арганізацыю «Банк промыслу Божага» ў правінцыі Рыа-дэ-Жанейра для барацьбы з беднасцю і галечай, задачай якой стала выдача пазык незабяспечанаму насельніцтву.

Элдэр Камара прысутнічаў на ўсіх чатырох сесіях Другога Ватыканскага Сабору і прыняў значны ўдзел у рэдагаванні чарнавікоў Пастырскай Канстытуцыі «Gaudium et Spes». 16 лістапада 1965 года, за некалькі дзён да афіцыйнага заканчэння, Сабору ён і яго 40 калег-біскупаў сабраліся ноччу ў катакомбах Дамітылы, правялі там еўхарыстыю і падпісалі так званы «Катакомбны дагавор». Дагавор утрымліваў 13 артыкулаў, якія заклікаюць епіскапат Рымскай Каталіцкай царквы змяніць сваё стаўленне да праблемы сусветнай беднасці і перайсці да практыкі жыцця ў евангельскай сціпласці — без ганаровых званняў, прывілеяў і дэманстрацыі перавагі. Дагавор канчаўся заклікам «узяць прыклад сарака братоў-біскупаў і знайсці сваё прызначэнне ў ціхім і сціплым служэнні тым дзвюма трэцямі чалавецтва, якія да гэтага часу знаходзяцца ў культурнай, маральнай і літаральнай галечы, адкрыць сябе ўсім бяздольным, нягледзячы на іх фармальную веру і рэлігійнасць».

Пад уплывам арцыбіскупа Элдэра Камары каталіцкая царква ў Бразіліі ператварылася ў адкрытую крытыку рэжыму ваеннай дыктатуры ў краіне і каталізатарам сацыяльных зменаў. Камара выступаў з прамовамі і пісаў артыкулы пра немагчымасць змагацца шляхам гвалту з паўстаннямі і рэвалюцыямі, якія паходзяць з паўсюднай беднасці. Частка бразільскага епіскапату ўступіла ў перамовы з ваеннай хунтай аб магчымасці адхілення арцыбіскупа Элдэра Камары за яго падтрымку зямельнай рэформы, а ягоны блізкі сябра і калега, святар Антоніа Энрыке Перэйра Нету, быў забіты невядомымі.

Як перакананы прыхільнік тэалогіі вызвалення, ён заставаўся арцыбіскупам дыяцэзіі Алінды і Рэсіфі з 1965 па 1984 год, у перыяд, калі ў краіне адбылося некалькі ваенных пераваротаў. Крытыкі Камары сцвярджалі, што ён палітызаваў царкоўную дабрачыннасць і сваім аўтарытэтам спрыяў розным узброеным паўстанняў, якія затапілі Паўднёвую і Лацінскую Амерыку ў сямідзесятыя і васьмідзесятыя гады.

Яго публіцыстычнай працай стала кніга «Спіраль гвалту», апублікаваная ў 1971 годзе, калі ЗША ўсё яшчэ працягвалі В’етнамскую вайну. У ёй Камара апісваў «спіраль узнаўлення гвалту», якая вырастае з прыгнёту і несправядлівасці, якія ў сваю чаргу спараджаюць усё большы рэвалюцыйны гвалт, што на чарговым вітку душыцца жорсткімі рэпрэсіўнымі мерамі. Камара заклікаў наступнае пакаленне «разарваць гэтую спіраль гвалту, да якой прывыклі іх бацькі і дзяды, накручваючы ўсё новыя яе віткі ўсе гэтыя гады». Кніга перавыдавалася больш за 20 гадоў.

Арцыбіскуп Элдэр Камара памёр у Рэсіфі ва ўзросце 90 гадоў.

Зноскі

  1. ↑ а б в г Hélder Câmara // Babelio — 2007. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ а б в г Hélder Câmara // Brockhaus Enzyklopädie
  3. ↑ а б Deutsche Nationalbibliothek Record #118518550 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 15 снежня 2014.
  4. ↑ https://web.archive.org/web/20140602005707/http://g1.globo.com/pernambuco/noticia/2012/08/restos-mortais-de-dom-helder-sao-transferidos-para-igreja-da-se-olinda.html
  5. ↑ Catholic-Hierarchy.org — USA: 1990. Праверана 23 кастрычніка 2020.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]