Яшар Кемаль | |
---|---|
турэцк.: Yaşar Kemal | |
![]() | |
Асабістыя звесткі | |
Імя пры нараджэнні | турэцк.: Kemal Sadık |
Дата нараджэння | 6 кастрычніка 1923[1][2][…] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 28 лютага 2015[3][1][…] (91 год) |
Месца смерці | |
Пахаванне | |
Грамадзянства | |
Прафесійная дзейнасць | |
Род дзейнасці | сцэнарыст, раманіст, журналіст, паэт, навэліст, пісьменнік, перакладчык |
Гады творчасці | 1943 — 2015 |
Мова твораў | турэцкая мова[5] |
Прэміі |
прэмія Чына дэль Дука[d] (1982) Міжнародная прэмія Ноніно[d] (1997) прэмія Стыга Дагермана[d] (1997) Bjørnson Prize[d] (2013) |
Узнагароды | |
Подпіс |
![]() |
![]() |
Яшар Кемаль (турэцк.: Yaşar Kemal; сапраўднае Гёкчэлі Кемаль Садык) (нар. 1922, с. Хемітэ-Гёкчэлі, Турцыя) — турэцкі пісьменнік. Працаваў настаўнікам, журналістам. Друкуецца з 1939 г. Раманы «Худы Мемед» (т. 1 — 2, 1955), «Зямля — жалезная, неба — меднае» (1963 г.), «Эфе з Чакырджа» (1972 г.) пра сацыяльныя супярэчнасці турэцкай вёскі. Дылогія «Гаспадары маёнтка Акчасаз» («Злачынства на Кавальскім базары», 1973 г., і «Юсуфчык Юсуф», 1975 г.) пра жыццё турэцкіх качэўнікаў. Аўтар зборнікаў апавяданняў «Спёка» (1952 г.) і рэпартажаў «Гэта краіна з канца ў канец» (1971 г.), раманаў «Бляшанка» (1955 г.), «Апора» (1960 г.), «Легенда гары» (1970 г.), «Разбойнік» (1972 г.), «Калі забіць змяю» (1976 г.), «Голас крыві» (1991 г.), аповесцей, вершаў, даследаванняў па фальклоры.