Atol Palmyra

Atol Palmyra je nenastanjena grupa ostrva u Tihom okeanu. Geografski položaj je: 5° 52' sjeverne geografske širine i 162° 2' zapadne geografske dužine.

Sastoji se od približno 50 pojedinačnih ostrva a površina kopna iznosi 11,9 km²

Geografija

Sastoji se od grebena, dvije plitke lagune i oko 50 pješčanih i stjenovitih ostrvca pokrivenih vegetacijom — uglavnom stablima kokosa, Skaevola, i visokim Pisonija drvećem. Većina ostrva je spojena. Izuzeci su Send Island na zapadu i Baren Island na istoku. Najveće ostrvo je Kuper ISland na sjeveru, a iza njega Kaula Island na jugu. Prosječne godišnje padavine iznose 175 inča.

Palmira je neorganizovana teritorija u sklopu SAD. Nalazi se u vlasništvu The Nature Conservancy, organizacije za zaštitu okoline, ali administrativno pripada Kancelariji za ostrvske poslove pri Sekretarijatu unutrašnjih poslova pa se njome upravlja iz Washingtona. Teritorijalne vode (12 nm od obale) su proglašene Nacionalnim prirodnim rezervatom Palmira i njima upravlja Služba za ribarstvo i divljač.

Ekonomija

Na ostrvu trenutno nema nikakve ekonomske aktivnosti. Jedini stanovnici su grupa od 4-20 naučnika i dobrovoljaca koja je sagradila nekoliko bungalova. Plaže su natrpane smećem sa brodova, a dio ih je zatvoren zbog neeksplodirane municije iz doba Drugog svjetskog rata.

Historija

Ostrvo je 1798. godine otkrio američki kapetan Edmund Faning dok je sa svojim brodom Betsi putovao u Aziju. Ime je dobio po brodu Palmira koji se na njemu nasukao 7. novembra 1802. Godine 1859. ostrvo su anektirale SAD, a godine 1862. Kraljevstvo Havaji, pa su 1898. nakon aneksije Havaja ponovno prešle u američki posjed. Godine 1934. nad atolom je upravu preuzela američka ratna mornarica, a bivši privatni vlasnici zemljišta su u posjed došli tek kada su 1947. dobili parnicu na Vrhovnom sudu. Kada su Havaji godine 1959. postali savezna država SAD, Palmira je izdvojena kao posebna savezna teritorija.

Vanjski linkovi

• http://shadow.eas.gatech.edu/~kcobb/lineislands/index.html#PALMYRA%20ISLAND Arhivirano 17. 3. 2014. na Wayback Machine