S-Nitrozoglutation | |
---|---|
Općenito | |
Hemijski spoj | S-Nitrozoglutation |
Druga imena | L-γ-Glutamil-S-nitrozo-L-cisteinilglicin; Glutation tionitrit; S-Nitrozo-L-glutation Sistemsko ime: (2S)-2-Amino-5-(2R)-1-(carboksilmetilamino)-3-nitrozosulfanil-1-oksopropan-2-il]amino]-5-oksopentanoična kiselina |
Molekularna formula | C10H16N4O7S |
CAS registarski broj | 57564-91-7 |
Osobine1 | |
1 Gdje god je moguće korištene su SI jedinice. Ako nije drugačije naznačeno, dati podaci vrijede pri standardnim uslovima. |
S-Nitrozoglutation (GSNO) je endogeni S-nitrozotiol (SNO) koji ima kritičnu ulogu u signalizaciji dušik-oksida (NO) i izvor je bioraspoloživog NO. NO ne postoji u ćelijama sa SNO koji služe kao endogeni nosači NO-a i donori. SNO spontano oslobađaju NO različitom brzinom i mogu biti snažni terminatori slobodnih radikala reakcijama širenje lanca, direktno reagirajući sa ROO• radikalima, dajući nitro derivate kao krajnje proizvode.[1] NO generira se unutarćelijski, iz enzima sintza dušičnog oksida (NOS): nNOS, eNOS i iNOS, a prepoznata je kao izvor in vivo mnogih SNO. U kisikovim puferima, međutim, stvaranje SNO nastaje usljed oksidacije NO u dinitrogen-trioksid (N2O3).[2] Neki dokazi upućuju na to da i egzogeni NO i endogeno izvedeni NO iz sinteza dušik-oksida mogu reagirati s glutationom da se formira GSNO.
Enzim GSNO reduktaza (GSNOR) redukuje S-nitrozoglutation (GSNO) do nestabilnog intermedijara, S-hidroksilaminoglutationa, koji se zatim preuređuje u oblik glutation-sulfonamida, ili u prisustvu GSH, formira oksidirani glutation (GSSG) i hidroksilamin.[3][4][5] Kroz ovaj katabolički proces, GSNOR regulira ćelijske koncentracije GSNO i ima centralnu ulogu u regulaciji nivoa endogenih S-nitrozotiola i u kontroli proteina S-signaliziranja na bazi nitrozilacije.
Generiranje GSNO može poslužiti kao stabilan i mobilni NO bazen koji može efikasno pretvaranje NO signalizacije.[6][7]Za razliku od drugih glasnika niske molekulske težine koji se vežu i aktiviraju ciljne ćelijske receptore, NO signalizacija posreduje koordinirajući kompleks između NO i tranzicijskog metala ili ciljnih ćelijskih proteina, često putem S-nitrozilacije od cisteinskih [8][9][10] Studije sugerirauju da metabolizam NO ima značajnu ulogu u kardiovaskularnim i respiratornim bolestima kod ljudi, kao i u imunskkoj toleranciji tokom transplantacije organa.[11][12][13][14]
Koncentracije GSNO i NO reguliraju respiratornu funkciju modulacijom tona dišnih puteva i pro- i protivupalne odgovore u respiratornom traktu.[14][15] Budući da je NO labilni plin i endogenim razinama je teško manipulirati, predloženo je da se egzogeno GSNO može upotrijebiti za regulaciju razine u cirkulaciji NO i vrsta koje potiču od NO, a GSNO može biti važan kod pacijenata s plućnim bolestima kao što je cistična fibroza. U skladu s ovim terapijskim ciljem, nedavno istraživanje pokazalo da pacijenti sa cističnom fibrozom dobro podnose akutno liječenje aerosoliranim GSNO-om.[14]
SNO u jetrenim mitohondrijama utiče na pravilno funkcioniranje jetre. Mitohondrijski SNO-proteini inhibiraju kompleks I prijenosa elektrona; proizvodnjom modulirane mitohondrijske reaktivne vrste kisika (ROS) utiču na otvaranje prelaznih pora mitohondrijske propustljivosti ovisno o kalciju; promoviraju selektivni unos mitohondrijskih proteina i podstiču mitohondrijsku fisiju. Izmjenjena redoksne ravnoteže ima presudnu ulogu u patogenezi oboljenja jetre uključujući steatozu, steatohepatitis i fibrozu. Jednostavnost reverzibilnosti i međusobna interakcija S-nitrozirajućih i denitnih enzimskih reakcija podupiru hipotezu da SNO reguliraju mitohondrije putem redoks mehanizama.[16]
U studiji koja je procjenjivala učinke ursodeoksiholične kiseline (UDCA) na protok žuči i cirozi, NO nije nađen u žuči kao SNO, nego prvenstveno GSNO. UDCA-stimulirana žučna sekrecija NO spriječena je inhibicijom iNOS-a s L-NAME u izoliranim perfuziranim jetrama, kao i u jetri pacova osiromašenih u GSH-u butionin sulfoksiminom. Štaviše, bilijarna sekrecija NO vrsta je značajno smanjena u transportnim mutantima infuziranim UDCA [kaseta koja veže ATP C2 / multi-droga, rezistentna na nedostatak otpornog proteina 2], a taj je nalaz bio u skladu sa uključivanjem nosača glutationa ABCC2 / Mrp2 u kanalskom transportu GSNO. Naročito je bilo primjetljivo da je u kultiviranim normalnim holangiocitima pcova GSNA aktivirana protein kinaza B, zaštićena od apoptoze i pojačanog UDCA-induciranog oslobađanja ATP-a u medij.[17] Finally, they demonstrated that retrograde GSNO infusion into the common bile duct increased bile flow and biliary bicarbonate secretion. The study concluded that UDCA-induced biliary secretion of GSNO contributed to stimulating ductal secretion of bile.
Nađeno je da se GSNO, zajedno sa glutationom i oksidiranim glutationom (GSSG) vežu na glutamat mesto prepoznavanja NMDA i AMPA receptora (preko njihovih γ -glutamil dijelova), a mogu biti i endogeni neuromodulatori.[18][19] U milimolnim koncentracijama oni također mogu modulirati redoks stanje kompleksa NMDA receptora.[19]