Κίνημα Σπουδαστών της Γραφής

Το κίνημα των Σπουδαστών της Γραφής είναι ένα θρησκευτικό κίνημα που δημιουργήθηκε στον προτεσταντικό χώρο και χαρακτηρίζεται από τη δογματική αποστασιοποίησή του από τον παραδοσιακό χριστιανισμό, τόσο τον Ρωμαιοκαθολικό όσο και τον Προτεσταντικό, και από την χιλιαστική προσδοκία του για την επίγεια έλευση της Βασιλείας του Θεού. Το κίνημα αυτό θεωρεί ως αυθεντία τον Κάρολο Ρώσσελ, ο οποίος υπήρξε ιδρυτής και πρόεδρος της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιάς για την προώθηση του ευαγγελιστικού έργου που περιλάμβανε την έκδοση πολυάριθμων εντύπων. Όταν ο Ρώσσελ πέθανε, τον διαδέχτηκε βάσει των νόμιμων διαδικασιών στην προεδρία ο Ιωσήφ Ρόδερφορντ. Η εκλογή του Ρόδερφορντ δεν έγινε αποδεκτή από μια μερίδα των Σπουδαστών της Γραφής, η οποία αποσχίσθηκε. Στη συνέχεια η αποσχισθείσα ομάδα διαλύθηκε σε περισσότερες, πολλές από τις οποίες εξακολουθούν να αποκαλούνται "Σπουδαστές της Γραφής" μέχρι σήμερα.

Η πλειονότητα, που στήριξε την εκλογή του Ρόδερφορντ, είχε ταχεία αύξηση σε αριθμό μελών και μετονομάστηκε το 1931 σε «Μάρτυρες του Ιεχωβά»[1]. Τα θεμελιώδη δόγματα των Μαρτύρων του Ιεχωβά συμφωνούν με όσα διακήρυττε ο Ρώσσελ, άλλα έχουν γίνει σημαντικές αναθεωρήσεις σε ζητήματα που αφορούν την κατανόηση των βιβλικών προφητειών καθώς και σε ορισμένες πρακτικές που είναι κοινές στον Χριστιανικό κόσμο. Αντιθέτως, οι λεγόμενοι μέχρι σήμερα "Σπουδαστές της Γραφής", με κάποιες εξαιρέσεις, θεωρούν τα έργα του Ρώσσελ ως την οριστική ερμηνεία της Γραφής και αυτά εξακολουθούν να αποτελούν τα βασικά κείμενα μελέτης τους.

Τα νομικά σωματεία Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά και Διεθνής Σύλλογος Σπουδαστών της Γραφής εκπροσωπούν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και δεν σχετίζονται με οποιοδήποτε τρόπο με ομάδες του κινήματος των "Σπουδαστών της Γραφής".

Στην Ελλάδα, αρχικά εμφανίστηκε η κίνηση που προήλθε από τη δράση του Γ. Κότσυφα, ο οποίος προερχόταν από μια μικρή ελληνοαμερικανική ομάδα αποσχισθέντων από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, η οποία πήρε το όνομα «Μελετητές της Βίβλου». Ενώ η ομάδα αυτή είχε λάβει νόμιμη άδεια για λειτουργία ευκτήριου οίκου ήδη από τις αρχές του 1950, μετά τη δεκαετία του 1980 έπαψαν προφανώς να υφίστανται και τα τελευταία μέλη της[2]. Επίσης, στον χώρο τον Σπουδαστών της Γραφής κινείται η Εκκλησία Ευαγγελιστών που ιδρύθηκε το 1937 από τον Κωνσταντίνο Ξηροκώστα.

Πρώιμη ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκτός από τον Κάρολο Ρώσσελ, άλλες μορφές που έπαιξαν ρόλο στην εξέλιξη του κινήματος ή το επηρέασαν ήταν οι:

Οι Σπουδαστές της Γραφής της Καινής Διαθήκης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1909, ο πάστορας Ρώσσελ δήλωσε ότι οι πιστοί Χριστιανοί, ως "η αληθινή εκκλησία", δεν κλήθηκαν από την Καινή Διαθήκη, αλλά ότι η Καινή Διαθήκη ήταν μάλλον μελλοντική, μια διαθήκη που αφορούσε το έθνος του Ισραήλ[εκκρεμεί παραπομπή].

Αυτό, και διενέξεις πάνω σε άλλα δόγματα, οδήγησε σε ένα μικρό σχίσμα το 1910. Το αποτέλεσμα ήταν ο σχηματισμός των "Σπουδαστών της Γραφής της Καινής Διαθήκης", που άρχισαν να οργανώνουν τις ετήσιες "Διασκέψεις Χριστιανών Πιστών", που δίδασκαν ότι οι Χριστιανοί καλούνται κι αναπτύσσονται υπό την Καινή Διαθήκη. Μεταξύ των μελών ήταν ο E. C. Hennings (Χέννινγκς), που πιο πριν ήταν Διευθυντής Τομέα του Διεθνούς Συλλόγου Σπουδαστών της Γραφής στην Αυστραλία. Εξέδωσε το περιοδικό "Υπέρμαχος της Καινής Διαθήκης και κήρυκας της Βασιλείας" (The New Covenant Advocate and Kingdom Herald), το οποίο κυκλοφορούσε έως το 1944. Από αυτή την ομάδα προέκυψαν οι "Σπουδαστές της Γραφής της Νέας Δημιουργίας" (New Creation Bible Students), και άρχισαν να εκδίδουν το περιοδικό "Νέα Δημιουργία" (New Creation) 1940, που τελικά οδήγησε σε άλλη μια ομάδα-παραφυάδα, τη "χριστιανική αδελφότητα της χιλιετηρίδας" (Christian Millennial Fellowship) η οποία έγινε ο εκδοτικός οίκος των Σπουδαστών της Βίβλου της Νέας Δημιουργίας.

Ο Μ. Μακ Φέιλ (M.L. McPhail), περιοδεύων ιεροκήρυκας (Pilgrim) των Σπουδαστών της Γραφής του Σικάγου, αποχώρησε από την κίνηση του Ρώσσελ την ίδια εποχή που προέκυψε η διαμάχη για την Καινή Διαθήκη, και ηγήθηκε των "Σπουδαστών της Γραφής της Καινής Διαθήκης" στις ΗΠΑ, ιδρύοντας τους "Πιστούς της Καινής Διαθήκης" το 1909. Η ομάδα εξέδωσε το περιοδικό The Kingdom Scribe έως το 1975. Η ομάδα υπάρχει ακόμα σήμερα, με το όνομα Berean Bible Students Church.

Το 1928, ο Σύλλογος Ιταλών Σπουδαστών της Γραφής στο Χάρφορντ του Κονέκτικατ σταμάτησε να υποστηρίζει την Εταιρεία Σκοπιά και και άλλαξε το όνομά του σε Christian Millennial Fellowship, Inc.. Τελικά απέρριψαν πολλά από τα γραπτά του Ρώσσελ ως λανθασμένα. Σήμερα η έδρα τους βρίσκεται στο Νιου Τζέρσευ.

Οι συνασπισμένοι Σπουδαστές της Γραφής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πολλές από τις εκκλησίες των Σπουδαστών της Γραφής που έμειναν πιστά προσκολλημένοι στα συγγράμματα και τις απόψεις του πάστορα Ρώσσελ αυτοαποκαλούνται με τον γενικό τίτλο "Συνασπισμένοι Σπουδαστές της Γραφής". Όλες οι εκκλησίες είναι αυτόνομες, και παρά τη χρήση του τίτλου αυτού, μπορεί να μην έχουν απαραίτητα κοινωνία με τις άλλες.
Η ιστορία αυτών των εκκλησιών αρχίζει το 1917, όταν ένα ποσοστό ατόμων ξεχώρισε από το κύριο σώμα των Σπουδαστών της Γραφής, που ήταν συνασπισμένο με την Εταιρία Σκοπιά. Πιο συγκεκριμένα, παρά το ότι ο Ρόδερφορντ έγινε «Προέδρος ομόφωνα εκλεγμένος από τη Συνέλευση»[3], τέσσερα μέλη του διοικητικού συμβουλίου της Εταιρίας εξέφρασαν σύντομα διαφωνίες για την εκλογή του, λόγω του τρόπου που ακούσε διοίκηση, τον οποίο τρόπο χαρακτήριζαν "απολυταρχικό" και προσπάθησαν να αποσπάσουν τον διοικητικό έλεγχο[4]. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του στενού συνεργάτη του Ρώσσελ και τότε αντιπροέδρου της Εταιρίας Σκοπιά Α.Χ. Μακμίλαν, όταν ο Ρόδερφορντ βρισκόταν σε μια περιοδεία, τα τέσσερα διαφωνούντα μέλη προσπάθησαν να συγκαλέσουν ένα συμβούλιο αποσκοπώντας να αναλάβουν τον έλεγχο της εταιρίας άλλα αυτό απετράπη καθώς δεν συμπλήρωσαν τον απαιτούμενο ελάχιστο αριθμό μελών. Όταν ο Ρόδερφορντ επέστρεψε, τους απάλλαξε από τα καθήκοντά τους με βάση το καταστατικό της Εταιρίας Σκοπιά. Στην ετήσια συνάθροιση των μελών της Εταιρίας Σκοπιά που ακολούθησε μετά από λίγους μήνες, η πλειονότητα των μελών της Εταιρίας επανεξέλεξε τον Ρόδερφορντ ως πρόεδρο, παρ' όλο που ο ίδιος και οι στενοί του συνεργάτες εκείνη την περίοδο βρίσκονταν έγκλειστοι στη φυλακή της Ατλάντα με ψευδείς κατηγορίες περί αντιπολεμικής προπαγάνδας, και έτσι οι διαφωνούντες με τον Ρόδερφορντ διαχώρισαν οριστικά τη θέση τους από την Εταιρία Σκοπιά[5].

Το 1918, μέσα στο θόρυβο για την παύση των μελών του συμβουλίου και τη δημοσίευση του βιβλίου Το Τετελεσμένον Μυστήριον[6] διεξήγαν την πρώτη Συνέλευση Σπουδαστών της Βίβλου που ήταν ανεξάρτητη από την Εταιρεία Σκοπιά. Στη δεύτερη συνέλευση μερικούς μήνες μετά, ιδρύθηκε το άτυπο Pastoral Bible Institute. Άρχισαν να εκδίδουν το περιοδικό "Ο κήρυκας της βασιλείας του Χριστού" (The Herald of Christ’s Kingdom), με εκδότη τον Ρ. Στρήτερ. Παρότι το περιοδικό εκδίδεται μέχρι σήμερα, [1], το "Pastoral Bible Institute" είναι ουσιαστικά νεκρό, με μόνο μια εκδοτική επιτροπή που εκδίδει το περιοδικό.

Το αυστραλιανό "Berean Bible Institute" διαχωρίστηκε επίσης από την Εταιρεία Σκοπιά το 1918. Εξέδωσε τα περιοδικά The Voiceκαι People's Paper. Συναθροίσεις-παρακλάδια του Ινστιτούτου αυτού υπάρχουν ακόμη, αλλά εκτιμάται ότι όλοι οι Σπουδαστές της Γραφής στην Αυστραλία είναι λιγότεροι από 100. Το Δεκέμβριο του 1918, ο Τσαρλς Χηρντ και κάποιοι άλλοι, θεώρησαν τη σύσταση του Ρόδερφορντ να αγοράσουν ομόλογα πολέμου ως διαστροφή των ειρηνιστικών διδασκαλιών του Ρώσσελ. Ως αποτέλεσμα, ίδρυσαν την StandFast Bible Students Association στο Πόρτλαντ του Όρεγκον. Το όνομά τους προέρχεται από την απόφασή τους να παραμείνουν σταθεροί στις αρχές που υιοθέτησε ο Ρώσσελ σχετικά με τον πόλεμο. Αντιτίθονταν στη δημόσια μαρτυρία και τελικά διαλύθηκαν εντελώς, από αυτούς όμως προέρχεται μια ομάδα αποστατών γνωστή ως Elijah Voice Society, που ίδρυσαν οι John A. Herdersen and C. D. McCray το 1923. Ήταν ιδιαίτερα γνωστοί για την ειρηνιστική τους δραστηριότητα.

Το 1928 ο Norman Woodworth, εξάδελφος του C.J. Woodworth, άφησε την Εταιρεία Σκοπιά αφού αναμείχθηκε στον ραδιοφωνικό ευαγγελισμό, για να δημιουργήσει το ανεξάρτητο ραδιοφωνικό πρόγραμμα Σπουδαστών της Γραφής "Ειλικρινές και τίμιο" (Frank and Earnest). Στη χρηματοδότηση βοήθησε η συνάθροιση Σπουδαστών της Γραφής του Μπρούκλυν. Το 1931, ιδρύθηκε ο Σύλλογος Σπουδαστών της Γραφής Χαραυγή (Dawn Bible Students Association) (μεταξύ άλλων από τον by Norman Woodworth) με μοναδικό σκοπό την επανέκδοση της σειράς Γραφικές Μελέτες που η Εταιρεία Σκοπιά είχε πάψει να εκδίδει από το 1927. Ο Σύλλογος Dawn άρχισε να εκδίδει ένα φυλλάδιο με τίτλο The Bible Students Radio Echo ως μέθοδο πρόκλησης ενδιαφέροντος για το ραδιοφωνικό πρόγραμμα. Αυτή η έκδοση έγινε σύντομα περιοδική και ονομάστηκε "Χαραυγή και Κήρυκας της Παρουσίας του Χριστού" ("The Dawn and Herald of Christ’s Presence"). Ήταν αρχικά διμηνιαία, και μετά μηνιαία εφημερίδα. Σήμερα συνεχίζουν την εκδοτική δραστηριότητά τους, όπως επίσης τα ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά προγράμματα. Τα τελευταία χρόνια έχουν ξεσπάσει διενέξεις στον Dawn καθώς έχει αρχίσει να υιοθετούν πιο φιλελεύθερες απόψεις, απομακρυνόμενος από τις απόψεις του Ρώσσελ, με αποτέλεσμα πολλοί Σπουδαστές της Γραφής να έχουν απομακρυνθεί. Το 1974 μια ομάδα Σπουδαστών της Βίβλου σε μια συνέλευση στο Φορτ Κόλλινς του Κολοράντο αποφάσισε επίσημα να διακόψει την κοινωνία με τον Σύλλογο Down γι' αυτόν ακριβώς το λόγο. Παρότι τα μέλη της ομάδας δεν αποτελούν ακριβώς παρακλάδι, αυτοαποκαλούνται "Ανεξάρτητοι Σπουδαστές της Γραφής". Μια επιτροπή που διαμορφώθηκε σ' αυτή τη συνέλευση αποφάσισε ν' αρχίσει να εκδίδει ένα μηνιαίο μη-δογματικό περιοδικό με νέα και πληροφορίες σχετικά με τους Σπουδαστές της Γραφής, που λέγεται "The Bible Students Newsletter". Αυτό έχει εξελιχθεί στην πιο ευρέως διαδεδομένη έκδοση μεταξύ των Σπουδαστών της Βίβλου σε όλο τον κόσμο.

Παρότι όλες σχεδόν οι συναθροίσεις, που είναι γνωστές ως "εκκλησίες", δεν έχουν κάποια κεντρική ηγεσία, οι περισσότερες από τις καθιερωμένες συναθροίσεις και μέλη Σπουδαστών της Γραφής παραμένουν σταθερά ενωμένοι και ισχυρά συνδεδεμένοι, τόσω μέσω οικογενειακών δεσμών όσο και μέσω ισχυρής πίστης. Πολλές εκκλησίες κάνουν συναθροίσεις ανά έτος ή ανά διετία, συνήθως από τον Απρίλιο έως τον Οκτώβριο. Παρότι οι συναθροίσεις είναι ανοιχτές για το κοινό, η πλειοψηφία των συμμετεχόντων είναι συνήθως Σπουδαστές της Γραφής από γειτονικές περιοχές ή από το εξωτερικό, και ο αριθμός τους δεν ξεπερνά τα 100 άτομα. Η ετήσια Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Dawn (προς το τέλος του καλοκαιριού), η Πρωτοχρονιάτικη Συνέλευση των Σπουδαστών της Γραφής του Σικάγο (στις 31 Δεκεμβρίου), η Συνέλευση Ινδιάνα-Οχάιο (τον Ιούνιο ή τον Ιούλιο), και η Διεθνής Συνέλευση (που γίνεται δυο φορές το χρόνο στην Ευρώπη κατά τον Αύγουστο) έχουν το μεγαλύτερο αριθμό συμμετεχόντων, που μερικές φορές αριθμούν δυο χιλιάδες και περισσότερους.

Η ιεραποστολική κίνηση "το σπίτι του λαϊκού"*

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πώλ Τζόνσον ίδρυσε τελικά την ιεραποστολική κίνηση "το σπίτι του λαϊκού" το 1919. Ο θάνατός του το 1950 οδήγησε σε εσωτερικές διαφωνίες και κατέληξε στη δημιουργία ομάδων αποστατών, όπως οι Epiphany Bible Students Association και Laodicean Home Missionary Movement. Ο Τζόνσον πίστευε ότι ήταν το τελευταίο μέλος των 144.000 και ότι με τον θάνατό του είχε τελειώσει κάθε ευκαιρία για μια ουράνια ανταμοιβή αθανασίας προς τους Χριστιανούς πιστούς. Ο συνεργάτης και διάδοχός του, Ρέυμοντ Τζόλλυ, δίδαξε ότι αυτός ήταν το τελευταίο μέλος του "μεγάλου πλήθους" που αναφέρει το κεφ. 7 της Αποκάλυψης. Μετά το θάνατό του τα μέλη της κίνησης εγκατέλειψαν κάθε ιδέα να μπουν στον παράδεισο, και πιστεύουν ότι αντί γι' αυτό θα ζήσουν σε μια τελειοποιημένη γη στη βασιλεία του Θεού ως μια ομάδα που αναφέρεται με το όνομα "σύγχρονοι άξιοι", σύντροφοι των "αρχαίων αξίων" - των αρχαίων Εβραίων προφητών που, σύμφωνα με τα πιστεύω τους, θα αναστήσει ο Θεός για να οδηγήσουν τον κόσμο στη βασιλεία Του.

* Με τον όρο "λαϊκός" εννοείται ο μη-κληρικός.

Άλλες ομάδες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1917, ο Alexander F.L. Freytag, διευθυντής του ελβετικού τμήματος της Εταιρείας Σκοπιά από το 1898, ίδρυσε την "Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρεία Άγγελος του Ιεχωβά" (γνωστή επίσης ως "Φιλανθρωπική Συνάθροιση των Φίλων του Ανθρώπου" και "Εκκλησία της Βασιλείας του Θεού, Φιλανθρωπική Συνάθροιση"). Όταν άρχισε να εκδίδει τις απόψεις του, ο Ρόδερφορντ τον απέκοψε από την Εταιρεία Σκοπιά (1918). Εξέδωσε δύο εφημερίδες, τη μηνιαία "Παρατηρητήριο του Βασιλειου της Δικαιοσύνης" (The Monitor of the Reign of Justice) και την εβδομαδιαία "εφημερίδα για όλους" (Paper for All).

Ο Jesse Hemery ήταν από τους πλέον εξέχοντες Σποδαστές της Γραφής στην Αγγλία, και το 1901 είχε διοριστεί από τον πάστορα Ρώσσελ πρόεδρος του Διεθνούς Συλλόγου Σπουδαστών της Γραφής - θέση που διατήρησε ως το 1946. Το 1951, ο Νάθαν Νορ τον απέκοψε κι αυτός ίδρυσε την ομάδα (Goshen Fellowship). Το 1955 πέθανε, και της μικρής ομάδας ηγείται τώρα ο Frank Lewis Brown.

Πιστεύω των Σπουδαστών της Γραφής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμφωνα με το περιοδικό The Herald of Christ's Kingdom [2][7] που εκδίδεται από το Pastoral Bible Institute, οι σημερινές ομάδες του κινήματος των Σπουδαστών της Γραφής (όχι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά) έχουν κάποιες κοινές απόψεις με άλλες χριστιανικές ομολογίες. Αυτές οι απόψεις όμως, όταν θεωρηθούν συλλογικά, σκιαγραφούν μια δογματική θέση που διαφέρει από αυτήν του παραδοσιακού Χριστιανισμού. Κάποιες από αυτές τις διδασκαλίες είναι:

Θεοπνευστία της Βίβλου: Οι Σπουδαστές της Γραφής θεωρούν ότι η Αγία Γραφή, τόσο η Παλαιά όσο και η Καινή Διαθήκη, είναι θεόπνευστη και είναι η τελική αυθεντία για την πραγματική αλήθεια. Το ορθό δόγμα σε κάθε θέμα συνάγεται από απόψεις που εναρμονίζουν όλες τις Γραφές. Λόγια που δεν απαντώνται στη Γραφή (όπως π.χ. η Ιερά Παράδοση) δεν μπορούν ν' αποτελούν άρθρα πίστεως.

Δημιουργία: Οι Σπουδαστές της Γραφής πιστεύουν στην δημιουργία, ενώ παραδέχονται ότι υπάρχει κάποια εξέλιξη στα ζώα, και ότι ο άνθρωπος, άντρας και γυναίκα, είναι απευθείας δημιούργημα του Θεού, φυσικά και νοητικά τέλειο.

Προπατορικό αμάρτημα: Η θέση των Σπουδαστών της Γραφής είναι ότι ο Αδάμ και η Εύα δημιουργήθηκαν τέλειοι, και ότι το αμάρτημα της ανυπακοής στον κήπο της Εδέμ είχε ως αποτέλεσμα να γεννιούνται οι απόγονοί τους υπό τη φθορά της αμαρτίας, της ατέλειας και του θανάτου.

Φύση του Θεού: Οι Σπουδατές των Γραφών δεν είναι Τριαδιστές ούτε αντιτριαδικοί (Μοναρχιανοί, Unitarian). Ενώ πιστεύουν ότι ο Ιησούς είναι ο Γιος του Θεού και, από την ανάστασή του και μετά, κατέχει τη θεία φύση, δεν δέχονται ότι είναι το ίδιο αιώνιος και ίσος με τον Πατέρα. Επίσης δεν δέχονται την ενσάρκωση-ενανθρώπηση: Σύμφωνα με αυτούς ο Ιησούς ήταν μόνο άνθρωπος όταν ήταν στη Γη, έχοντας διαχωριστεί από την πνευματική του φύση. Επίσης δεν δέχονται ότι το Άγιο Πνεύμα είναι πρόσωπο. Το θεωρούν ως διάθεση (disposition) ή επιρροή του θεού.

Φύση του ανθρώπου: Σε αντίθεση με την εγγενή αθανασία [8], η θέση των Σπουδαστών είναι ότι ο άνθρωπος είναι από τη φύση του θνητός, και ότι η αθανασία απονέμεται όταν πληρούνται οι όροι υπακοής (προς τον Θεό). Θεωρούν ότι η ψυχή του ανθρώπου δεν είναι μια ξεχωριστή οντότητα, αλλά το αποτέλεσμα της ένωσης του ανθρώπου και της πνοής, ή του σπινθήρα, ή της ζωής, και ότι ο θάνατος είναι η διάλυση αυτών των δύο στοιχείων (ψυχής και σώματος)[9]).

Κατάσταση των νεκρών: Επειδή ο θάνατος θεωρείται διάλυση του σώματος και της πνοής, η ψυχή που αμαρτάνει πεθαίνει, περνά στην ανυπαρξία μέχρι ν' αρχίσει η διαδικασία της Ανάστασης στο μελλοντικό βασίλειο του Μεσσία. Ως Βιβλική "κόλαση" θεωρείται ο τάφος, που δεν προσδιορίζεται ούτε ως ένα μέρος με αιώνια φωτιά ούτε ως συνειδητός αποχωρισμός από τον Θεό.

Παρθενογένεση: Παρότι τον Ιησού απέκτησε ο Θεός θαυματουργικά, μέσω ενέργειας του Αγίου Πνεύματος στη μήτρα της Μαρίας, σύμφωνα με τους Σπουδαστές της Γραφής η Βίβλος αφήνει να εννοηθεί ότι η Μαρία δεν έμεινε παρθένος μετά τη γέννηση του Ιησού, αλλά πιθανώς έκανε άλλα παιδιά με τον Ιωσήφ. Η φύση της ήταν ίδια με των άλλων πεπτωκότων ανθρώπων, και δεν υπάρχει ένδειξη "αμώμου σύλληψης" για την Μαρία.[10]

Αντίλυτρο και αποκατάσταση: Ως κύριος σκοπός της Πρώτης έλευσης του Ιησού θεωρείται από τους Σπουδαστές της Γραφής η παροχή αντιλύτρου, ή υποκατάστατης εξιλαστήριας θυσίας για την ανυπακοή του Αδάμ, και για ολόκληρο το ανθρώπινο γένος που κατάγεται από αυτόν. Αυτό το αντίλυτρο δόθηκε στον Σταυρό του Γολγοθά, και είναι αποτελεσματικό για όλους όσους πέθαναν από καταβολής κόσμου. Υπόσχεται την ανάσταση όλης της ανθρωπότητας κατά την επίγεια χιλιετή βασιλεία του Χριστού, μαζί με την ευκαιρία ν' αποκτήσουν και να διατηρήσουν τέλεια ανθρώπινη ζωή στην αιωνιότητα. Το αντίλυτρο επίσης εξασφαλίζει την αποκατάσταση του πλανήτη γη σε τέλειες εδεμικές συνθήκες.

Ανάσταση: Μετά τη Σταύρωση, ο Ιησούς ανυψώθηκε στην πνευματική ζωή από τον Θεό Πατέρα και του δόθηκε ένα θεϊκό σώμα κατά την εικόνα του προσώπου του Θεού (a divine body in the express image of God’s person).

Η ουράνια κλήση: Στην πρώτη έλευσή Του ο Χριστός άρχισε να καλεί μέσα από την ανθρωπότητα μια ειδική τάξη για να γίνει η εκκλησία του, ή νύμφη του. Σ' αυτούς υπόσχεται ένα μέρος στον ουρανό μαζί μ' αυτόν και τον Πατέρα, κι ένα βασιλικό ρόλο κυριαρχίας πάνω στο ανθρώπινο γένος μαζί του, για να ευλογούν όλες τις οικογένειες της γης. Αυτοί που δέχονται τούτη την πρόσκληση αφιερώνονται και δεσμεύονται απόλυτα να πράττουν το θέλημα του Θεού όπως το βλέπουν να αποκαλύπτεται, και με το κόστος μιας παράδοσης του δικαιώματος σε μια ζωή στη γη. Αυτή η αφιέρωση μαρτυρείται από ένα βάπτισμα (πλήρη κατάδυση σε νερό).

Δευτέρα Παρουσία: Όπως συμβαίνει με τους περισσότερους χριστιανούς, η προσδοκία ότι ο Ιησούς Χριστός θα επιστρέψει για να τελειώσει το έργο που άρχισε δυο χιλιάδες χρόνια πριν είναι σημαντικό μέρος της πίστης τους. Οι περισσότεροι Σπουδαστές των Γραφών έχουν κοινές τις ακόλουθες πεποιθήσεις σχετικά με τη Δευτέρα Παρουσία:

Αντικείμενο: Ότι το αντικείμενο της επιστροφής είναι η ανάσταση των νεκρών και η εδραίωση μιας νέας τάξης πραγμάτων ειρήνης και δικαιοσύνης, στην οποία όλη η αμαρτία, η θλίψη κι ο θάνατος θα καταστραφούν.

Τρόπος: Ότι ο Ιησούς θα επιστρέψει αοράτως, και αρχικά η πλειοψηφία του κόσμου δεν θα τον αντιληφθεί, παρότι σταδιακά θα εκδηλώσει αυτή την παρουσία σε όλους.

Χρόνος: Παρότι σ' αυτό δεν συμφωνούν όλοι οι Σπουδαστές της Γραφής, η πλειοψηφία τους πιστεύει ότι ο καιρός της επιστροφής του ήταν στο κοντινό παρελθόν (1874) και ότι τώρα ο Χριστός είναι στη διαδικασία τελείωσης της Εκκλησίας του, εκδίωξης του παλαιού καθεστώτος του εναντίου (σατανά), κι επίβλεψης της προετοιμασίας του Ισραήλ για το έργο της βασιλείας.

Επιστροφή του Ισραήλ: Η εδραίωση του έθνους του Ισραήλ και η επιστροφή των Εβραίων στην πατρίδα των προγόνων τους είναι μια ένδειξη της αποκατάστασης της χάρης του Θεού σ' αυτό το έθνος, αλλά και ένδειξη της εγγύτητας του μεσσιανικού βασιλείου. Οι Σπουδαστές της Γραφής προσδοκούν την επιστροφή του Ισραήλ στα σύνορα τα οποία ο Θεός είχε υποσχεθεί στον Αβραάμ, και μια τελική σύγκρουση στη Μέση Ανατολή, κατά την οποία θα αναστηθούν οι αρχαίοι προφήτες και ο Θεός, μέσω αυτών, θα επιφέρει μια απροσδόκητη θαυματουργική διάσωση (deliverance) εγκαινιάζοντας την παγκόσμια βασιλεία του Χριστού, η οποία από εκείνη την περιοχή θα επεκταθεί σε μια παγκόσμια κυριαρχία ειρήνης.[11]

Εκκλησιαστική οργάνωση: Η κοινότητα των Σπουδαστών της Γραφής είναι οργανωμένη αυστηρά σε βάση συναθροίσεων, όπου η κάθε τοπική ομάδα είναι τελείως αυτόνομη. Κάθε ομάδα εκλέγει τους ηγέτες της (πρεσβυτέρους και διακόνους) με καθολική ψηφοφορία των αφιερωμένων μελών της, και συνεργάζεται με άλλες συναθροίσεις με τον τρόπο που αυτή η τοπική ομάδα αποφασίζει. Όλα τα έξοδα πληρώνονται αποκλειστικά από εθελοντικές προσφορές που γίνονται με την ελεύθερη βούληση των μελών, χωρίς συλλογή χρημάτων ή υποχρεωτικές δαπάνες. Οι κληρικοί υπηρετούν αμισθί και εθελοντικά. [3]

Υποσημειώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Η απόφαση αυτή υιοθετήθηκε σε μια συνέλευση στο Κολόμπους του Οχάιο των ΗΠΑ τον Ιούλιο του 1931. Μεταξύ άλλων, αναφερόταν τα εξής:
    «Έχουμε μεγάλη αγάπη για τον αδελφό Κάρολο Τ. Ρώσσελ, λόγω του έργου του, και [...] με χαρά ομολογούμε ότι ο Κύριος τον χρησιμοποίησε και ευλόγησε πολύ το έργο του. [...] Η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά, ο Διεθνής Σύλλογος Σπουδαστών της Γραφής και ο σύλλογος Άμβωνας των Λαών είναι απλώς ονόματα σωματείων, τα οποία σωματεία εμείς ως ομάδα Χριστιανών διατηρούμε, ελέγχουμε και χρησιμοποιούμε για να διεξάγουμε το έργο μας σε υποταγή προς τις εντολές του Θεού, αν και κανένα από αυτά τα ονόματα δεν ανήκει ούτε εφαρμόζεται κατάλληλα σε εμάς ως σώμα Χριστιανών ακολουθούντων τα βήματα του Κυρίου και Δασκάλου μας, του Χριστού Ιησού· [...] είμαστε σπουδαστές της Γραφής, αλλά, ως σώμα Χριστιανών αποτελούντων κάποιο σύλλογο, αρνούμαστε να αποκαλούμαστε με το όνομα «Σπουδαστές της Γραφής» ή με παρόμοια ονόματα ως μέσα ταυτότητας της κατάλληλης στάσης μας ενώπιον του Κυρίου· αρνούμαστε να αποκαλούμαστε με το όνομα οποιουδήποτε ανθρώπου. [...] Με χαρά εγκολπωνόμαστε και λαβαίνουμε το όνομα το οποίο το στόμα Κυρίου του Θεού λάλησε, και επιθυμούμε να είμαστε γνωστοί και να μας αποκαλούν με το όνομα μάρτυρες του Ιεχωβά.—Ησ. 43:10-12». (Βλέπε Η Σκοπιά 15 Οκτωβρίου 1931, σελ. 311, 312· Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά—Διαγγελείς της Βασιλείας του Θεού, Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά, 1993, Νέα Υόρκη, σελ. 155, 156)
  2. ↑ Γνωστές Θρησκείες, Αιρέσεις και Παραθρησκευτικές Ομάδες στην Ελλάδα, Λιόσης Σωτήριος, 2004, Εκδ. Άθως/Σταμούλης, σελ. 81, 82.
  3. ↑ Η Σκοπιά 15 Ιανουαρίου 1917, σελ. 6033, στην αγγλική.
  4. ↑ Κάτω από τον υπότιτλο «Εσωτερικός Στασιασμός» αναφέρονται συγκεκριμένα:
    «Λίγο πριν το θάνατό του, ο κ. Ρώσσελ είχε κάνει διευθετήσεις ώστε να αναδιοργανωθεί το προσωπικό των κεντρικών γραφείων, ή αλλιώς Μπέθελ. Η απομάκρυνση κάποιων με υψηλότερες θέσεις, περιλαμβανομένου και του αντιπροέδρου, και ο διορισμός κάποιων από τις χαμηλότερες βαθμίδες ήταν μέρος του σχεδίου του. Αν ζούσε ο Πάστορας και έκανε αυτές τις αλλαγές τα μέλη που είχαν υποβιβασθεί μπορεί και να κατέπνιγαν την υπερηφάνεια τους. Όταν όμως ο Ρόδερφορντ εφάρμοσε αυτές τις διευθετήσεις, δεν μπόρεσαν να τις αποδεχτούν. Μέσα στους πρώτους πέντε μήνες αφότου ανέλαβε την προεδρία, τέσσερα από τα εφτά μέλη του διοικητικού συμβουλίου αμφισβήτησαν την εξουσία του. Αιτία των προστριβών αποτελούσε ο Αλεξάντερ Χαφ Μακμίλαν. Τις τελευταίες μέρες του στο Μπρούκλιν, ο Πάστορας Ρώσσελ είχε εκφράσει μεγάλη εμπιστοσύνη προς τον Μακμίλαν. Δεν τον είχε διορίσει ο ίδιος—ούτε και κανείς άλλος—μέλος του διοικητικού συμβουλίου. Αλλά ο Ρόδερφορντ, όταν έγινε πρόεδρος, διόρισε τον Μακμίλαν βοηθό του. Τα τέσσερα μέλη ήθελαν να γίνει αναδιοργάνωση. Κατά πρώτο λόγο, ήθελαν οτιδήποτε έκανε ο Ρόδερφορντ να υποβάλλεται για έγκριση στο Συμβούλιο. Σύμφωνα με την άποψή τους, το Συμβούλιο ήταν η ανώτερη εξουσία. Ο πρόεδρος ήταν τυπικά ο επικεφαλής. Όπως ήταν τα πράγματα, ο πρόεδρος ασκούσε τη διοίκηση. Δεν τους συμβουλευόταν. Τους γνωστοποιούσε αυτά που έκανε εκ των υστέρων. Τους καθιστούσε συμβούλους σε νομικά ζητήματα της εταιρίας».
    »Ο Ρόδερφορντ δεν μασούσε τα λόγια του όταν έλεγε ότι "θα προχωρήσουμε μπροστά". Ο Πάστορας πριν από εκείνον ενεργούσε με αυτό τον τρόπο. Ο Πάστορας έπαιρνε αποφάσεις. Ο Πάστορας εξέδιδε διοικητικές εντολές χωρίς την προηγούμενη συγκατάθεση του Συμβουλίου. Δεν είχαν αμφισβητήσει τον Πάστορα. Αλλά ο Ρόδερφορντ δεν ήταν ο Πάστορας Ρώσσελ».
    Και στη συνέχεια, κάτω από τον υπότιτλο «Διορίζει Νέα Μέλη του Συμβουλίου», αναφέρει:
    «Όταν προσπάθησαν να τον περιορίσουν, η εμπειρία των τεσσάρων μελών του συμβουλίου έμοιαζε με εκείνη τεσσάρων φελλών που πλησιάζουν στο Γιβραλτάρ. Ο Ρόδερφορντ ήταν άτομο με φοβερή δύναμη χαρακτήρα. Απέναντι στη σθεναρή προσωπικότητά του, λίγοι άνθρωποι μπορούσαν να σταθούν. Ήταν επίσης διορατικός. Αλλά μόνοι τους το είχαν προκαλέσει, και παρουσίασε στους δυστυχείς παραπονούμενους κάποια πράγματα που ούτε τα είχαν φανταστεί». (Marley Cole, "Jehovah’s Witnesses – The New World Society" (New York: Vantage Press, 1955) σελ. 86-89. Το βιβλίο αυτό δεν εκδόθηκε επίσημα από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά αλλά μπορούσε κανείς να το προμηθευτεί και από τα κεντρικά τους γραφεία, εκτός από τα βιβλιοπωλεία. (Η Σκοπιά 15 Αυγούστου 1955, σελ. 511) Το βιβλίο βρίσκεται εδώ, Αρχειοθετήθηκε 2011-07-21 στο Wayback Machine. στα αγγλικά)
  5. ↑ Οι συνεχιστές της κίνησης των αποσχισθέντων θεωρούν ότι η παύση τους από τα διευθυντικά τους καθήκοντα βρισκόταν σε αντίθεση με τις επιθυμίες του Ρώσσελ, ο οποίος στη διαθήκη του εξέφραζε την επιθυμία του να έχουν τις θέσεις μόνιμα. Από την άλλη μεριά ο Χ. Μακμίλαν υποστηρίζει ότι οι τέσσερις διαφωνούντες προσπάθησαν να πάρουν εξουσίες τις οποίες ούτε η διαθήκη ούτε το καταστατικό ούτε ο τρόπος της μέχρι τότε οργάνωσης επεφύλασσε για εκείνους. (Α. H. MacMillan, «Faith on the March» [Πίστις εν πορεία], Englewood Cliffs: Prentice-Hall, Inc, 1957. Το βιβλίο έχει προλογίσει ο Νάθαν Νορ, τότε πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά, και βρίσκεται εδώ, Αρχειοθετήθηκε 2007-10-09 στο Wayback Machine. στα αγγλικά. Δεν αποτελεί έκδοση της Εταιρίας Σκοπιά.) Επιπλέον, ο Ρώσσελ είχε προβλέψει στη διαθήκη του τη δυνατότητα παραίτησης ενός μέλος του συμβουλίου σε περίπτωση που έχανε το αρχικό πνευματικό του φρόνημα: «Αναμένεται από εμένα ότι οι κατονομαζόμενοι ως μέλη της Επιτροπής Συγγραφής θα είναι πλήρως όσιοι στις διδασκαλίες των Γραφών. [...] Αν κάποιος από τους προαναφερόμενους οποτεδήποτε αντιληφθεί ότι δεν εναρμονίζεται πλέον με αυτή την πρόβλεψη θα παραβιάζει τη συνείδησή του και συνεπώς θα διαπράττει αμαρτία αν συνεχίσει να παραμένει μέλος της Επιτροπής Συγγραφής—γνωρίζοντας ότι κάτι τέτοιο θα βρισκόταν σε αντίθεση με το πνεύμα και την πρόθεση αυτής της πρόβλεψης». (Η διαθήκη του Ρώσσελ βρίσκεται διαθέσιμη εδώ, Αρχειοθετήθηκε 2020-06-19 στο Wayback Machine. στα αγγλικά)
  6. ↑ Το βιβλίο Το Τετελεσμένον Μυστήριον παρουσιάστηκε ως έργο του Ρώσσελ που εκδόθηκε μετά το θάνατό του και αποτέλεσε κατά βάση συρραφή κειμένων που είχε ήδη δημοσιεύσει ο ίδιος. Σύμφωνα με τον Ρέυμοντ Φραντς, στην πραγματικότητα το βιβλίο αυτό είχε γραφτεί από τον Clayton J. Woodworth και τον George H. Fisher, στενούς συνεργάτες του Ρώσσελ. Ανεξάρτητα με το ποιος είναι πραγματικά ο συγγραφέας, τα μέλη του συμβουλίου κατήγγειλαν ότι ο Ρόδερφορντ δεν είχε συσκεφθεί μαζί τους για την κυκλοφορία του βιβλίου, ως όφειλε σύμφωνα με τη διαθήκη του Ρώσσελ, κι ότι εκείνοι δεν ήξεραν καν ότι το βιβλίο είχε εκδοθεί μέχρι που ο Ρόδερφορντ το πρωτοπαρουσίασε στο προσωπικό των κεντρικών γραφείων. (Βλ. φυλλάδιο "When Pastor Russel Died", εδώ, Αρχειοθετήθηκε 2006-12-10 στο Wayback Machine. έκδοση της Dawn Bible Students Association.)
  7. ↑ Το παρόν αναδημοσιεύεται με την άδεια του Carl Hagensick, "Editor, Herald Magazine Director, Pastoral Bible Institute".
  8. ↑ Η θέση του παραδοσιακού Χριστιανισμού και ιδιαίτερα της Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι ότι οι πρωτόπλαστοι δεν δημιουργήθηκαν με "εγγενή αθανασία", αλλά "μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας", και ότι εγγενή αθανασία έχει μόνο ο Θεός. Η αθανασία των δημιουργημένων όντων, αγγέλων και ανθρώπων, είναι κάτι που έχουν "κατά τη χάρη του Θεού" και όχι από τη φύση τους.
  9. ↑ Η ιδιαίτερη αυτή θέση καλείται "θνητοψυχισμός"[εκκρεμεί παραπομπή].
  10. ↑ Το δόγμα της "Αμώμου Σύλληψης" δέχεται η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και το καθόρισε ο πάπας Πίος ο IX (Ineffabilis Deus, 8 Δεκεμβρίου 1854). Σύμφωνα με αυτό η Μαρία συνελήφθη μέσω σεξουαλικής επαφής όπως όλοι οι άνθρωποι, όμως κατά τη σύλληψη ο Θεός διαφύλαξε την ψυχή της από την κηλίδα του προπατορικού αμαρτήματος. Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν δέχεται "άμωμο σύλληψη" αλλά δέχεται ότι η Μαρία ήταν κάτω από την επιρροή του προπατορικού αμαρτήματος, το οποίο όμως δεν νοείται ως κληρονομική κατάσταση αλλά ως ροπή προς την αμαρτία, και επισκιάστηκε από το Άγιο Πνεύμα από τη στιγμή που δέχτηκε να γεννήσει τον Γιο του Θεού[εκκρεμεί παραπομπή]. Οι προτεσταντικές ομολογίες απορρίπτουν επίσης την "άμωμο σύλληψη" της Μαρίας.
  11. ↑ Βλ. περισσότερες λεπτομέρειες για την πίστη σε επίγεια βασιλεία του Χριστού στο λήμμα Χιλιασμός.

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκδόσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επίσημοι ιστότοποι των θρησκευτικών ομάδων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]