Νικόλαος Κάλας

Νικόλαος Κάλας
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Νικόλαος Κάλας (Ελληνικά)[1]
Όνομα γεννήσεωςΝικόλαος Καλαμάρης
Γέννηση27  Μαΐου 1907[2][3]
Λωζάνη
Θάνατος31  Δεκεμβρίου 1988[4]
Νέα Υόρκη
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα[5]
Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής[6]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[2]
Αγγλικά[2]
Ελληνικά[2]
ΣπουδέςΕθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας[3]
ποιητής[3]
serigrapher[7]
κριτικός τέχνης[3]
Περίοδος ακμής1932
δεδομένα

Ο Νικόλαος Κάλας ή Νικήτας Ράντος (πραγματικό όνομα: Νικόλαος Καλαμάρης, 27 Μαΐου 1907 - 31 Δεκεμβρίου 1988) ήταν Έλληνας ποιητής. Χρησιμοποιούσε επίσης τα ψευδώνυμα Μ. Σπιέρος και N.Calas στα θεωρητικά και κριτικά του κείμενα. Είναι ένας από τους πρώτους ποιητές που χρησιμοποίησαν ελεύθερο στίχο στην δεκαετία του ’30.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στη Λωζάνη της Ελβετίας το 1907 και ήταν γιος του Ιωάννη Καλαμάρη [8], εισοδηματία, και της Ρόζας Καρατζά. Από την πλευρά της μητέρας του καταγόταν από την παλιά φαναριώτικη οικογένεια Καρατζά ενώ ήταν απευθείας απόγονος του Γεώργιου Κουντουριώτη και του Μάρκου Μπότσαρη.[εκκρεμεί παραπομπή] Εγκαταστάθηκε μαζί με την οικογένειά του στην Αθήνα σε νεαρή ηλικία και σπούδασε στην Νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Την περίοδο αυτή, δηλαδή μεταξύ 1924 με 1927 υπήρξε μέλος της Φοιτητικής Συντροφιάς. Το 1933 εξέδωσε ως Νικήτας Ράντος την πρώτη του συλλογή, Ποιήματα, και το 1934 αναχώρησε για το Παρίσι, όπου εντάχθηκε στην υπερρεαλιστική ομάδα. Στα προλεγόμενα ενός τρίτου μανιφέστου του υπερρεαλισμού, ο Αντρέ Μπρετόν τον κατέταξε στα «πιο φωτεινά και τα πιο τολμηρά» μυαλά της εποχής[9]. Μέχρι το 1937 ζούσε ταξιδεύοντας ανάμεσα στην Αθήνα και το Παρίσι, όπου τελικά εγκαταστάθηκε μέχρι το 1939, όταν έφυγε για την Λισαβόνα, όπου έμεινε για έναν χρόνο, και μετά μετέβη στην Νέα Υόρκη. Στην δεκαετία του ’60 και του ’70 ταξίδεψε στην Ελλάδα και παρέμεινε για μικρό χρονικό διάστημα, αλλά τελικά επέστρεψε στις Η.Π.Α., όπου έμεινε μέχρι τον θάνατό του το 1988.

Εκτός από το ποιητικό του έργο μετέφρασε Τ. Σ. Έλιοτ και Λουί Αραγκόν και συνεργάστηκε με ελληνικά και διεθνή περιοδικά όπου δημοσίευε θεωρητικά κείμενα και δοκίμια. Το 1977 τιμήθηκε με το Κρατικό βραβείο ποίησης για την συλλογή του Οδός Νικήτα Ράντου, που είχε δημοσιεύσει με το ψευδώνυμο Νικόλαος Κάλας. Υπήρξε πολιτικοποιημένος καλλιτέχνης, που ασπάστηκε τον τροτσκισμό, χωρίς δογματισμούς.[10][11]

Κριτική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπήρξε ο πρώτος της γενιάς του που αναγνώρισε[12] τη σημασία της ποίησης του Καβάφη ενώ έχει χαρακτηριστεί[12] ως μια μοναχική φωνή πρωτοπορίας Μαρξιστών συνοδοιπόρων και των φίλων του αστών λογοτεχνών καθώς και ως αμφισβητίας. Γενικότερα ο Κάλας διαφοροποιήθηκε[13] από την γενιά του ’30, άσχετα με το αν συγκαταλέγεται σε αυτή, αμφισβητώντας[13] την ελληνικότητα που εισήγαγε η γενιά αυτή.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Catalogue of the National Library of Greece. 19571. Ανακτήθηκε στις 16  Οκτωβρίου 2021.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb123681263. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/29072. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  4. ↑ The Fine Art Archive. 29072. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  5. ↑ LIBRIS. Εθνική Βιβλιοθήκη της Σουηδίας. 26  Μαρτίου 2018. khw06wb33n99z2w. Ανακτήθηκε στις 24  Αυγούστου 2018.
  6. ↑ (Αγγλικά) Museum of Modern Art online collection. 920. Ανακτήθηκε στις 4  Δεκεμβρίου 2019.
  7. ↑ 69481. Ανακτήθηκε στις 4  Δεκεμβρίου 2019.
  8. ↑ Ζήρας, Αλέξης. «Γενεαλογικά του Νικόλαου Κάλας». Γραμματα και Τέχνες, τχ.63 (1991) 36-37. 
  9. ↑ Αντρέ Μπρετόν, Μανιφέστα του Υπερρεαλισμού, εκδ. Δωδώνη, 1983, σ. 139
  10. ↑ «Ο Νικόλαος Κάλας | Poeticanet». www.poeticanet.gr. Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2015. 
  11. ↑ «Veranstaltung: "Nicolas Calas und der neugriechische Modernismus"». www.geisteswissenschaften.fu-berlin.de. 3 Δεκεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2015. 
  12. ↑ 12,0 12,1 Δημήτρης Τζιόβας, Ο μύθος της γενιάς του Τριάντα, εκδόσεις Πόλις, Αθήνα 2011, σελ. 179
  13. ↑ 13,0 13,1 Δημήτρης Τζιόβας, ο.π., σελ. 319

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Ανδριόπουλος, Δ. Ζ, «‘Φροϋδομαρξιστική’ αισθητική. Η περίπτωση του Ν. Κάλας», Νέα Εστία 124 (1988), 1240-1248.
  • Mario Vitti, «Ο ΝΙΚΗΤΑΣ ΡΑΝΤΟΣ ΚΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ (ΜΟΡΦΕΣ ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, 1930-1940)», Ἐπιστημονικὴ Ἐπετηρὶς τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, τομ. 16(1977) , σελ.451-464 [1]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ψηφιακό αρχείο ΕΡΤ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]