Model 75 "Stearman" | ||
---|---|---|
Boeing Stearman | ||
Περιγραφή | ||
Αποστολή | Εκπαιδευτικό Αεροσκάφος Αεροψεκασμών | |
Πλήρωμα | 2 | |
Κατασκευαστής | Stearman / Boeing | |
Διαστάσεις[1] | ||
Μήκος | 7.39 m | |
Εκπέτασμα | 9.81 m | |
Ύψος | 2.79 m | |
Βάρος | ||
Άδειο | 878 kg | |
Μέγιστο απογείωσης | 1.232 kg | |
Πηγή ισχύος | ||
Κινητήρες | 1× Continental R-670-5 | |
Ισχύς | 220 hp | |
Επιδόσεις | ||
Μέγιστη ταχύτητα | 198 km/h 124 mph | |
Αυτονομία | 808 χλμ 505 μίλια | |
Μέγιστο ύψος | 3.415 m |
Το Stearman (Boeing) Model 75 είναι διπλάνο κατασκευασμένο στις Ηνωμένες Πολιτείες τις δεκαετίες του 1930 και 1940 ως στρατιωτικό εκπαιδευτικό αεροσκάφος[2]. Η Stearman έγινε θυγατρική της Boeing το 1934, ενώ συνολικά κατασκευάστηκαν 8584 αεροσκάφη. Ευρύτερα γνωστό ως Stearman, Boeing Stearman ή Kaydet, υπηρέτησε ως βασικό εκπαιδευτικό με την Αμερικανική Πολεμική Αεροπορία, με την αεροπορία του Αμερικανικού ναυτικού (ως NS1 και N2S) και με την Καναδική πολεμική αεροπορία (ως Kaydet) καθ’ όλη τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Με τη λήξη του χιλιάδες πλεονάζοντα αεροσκάφη πουλήθηκαν σε πολίτες, καθιστώντας το τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια ιδιαίτερα δημοφιλές ως αεροψεκαστικό και αεραθλητικό αεροσκάφος.
Η σχεδίαση του Kaydet ήταν αυτή ενός συμβατικού διπλάνου, στιβαρής κατασκευής, με μεγάλό, σταθερό, συστημα προσγείωσης και θέσεις για τον εκπαιδευτή και τον εκπαιδευόμενο σε ανοικτά κόκπιτ σε σειρά. Ο κινητήρας συνήθως δεν διέθετε κάλυμμα, αν και κάποιοι χρήστες του Stearman επέλεξαν να τον καλύψουν, με διασημότερη την Red Baron Stearman Squadron.
Η Αεροπορία του Αμερικανικού στρατού είχε τρεις διαφορετικούς χαρακτηρισμούς για το αεροσκάφος, βάσει του κινητήρα που χρησιμοποιούνταν:
Τα πρώτα Stearman PT-17, 18 τον αριθμό, παραχωρήθηκαν στο Ελληνικό κράτος από την UNRRA (United Nations Relief and Rehabilitation Administration). Έφτασαν στην Ελλάδα στα τέλη του1945 και άρχισαν να χρησιμοποιούνται επιχειρησιακά για ψεκασμούς με DDT την άνοιξη του 1946. Υπάγονταν στο Υπουργείο Υγιεινής και η ΕΒΑ διέθετε το απαιτούμενο ιπτάμενο και τεχνικό προσωπικό. Η μονάδα αρχικά αναφερόταν ως UN Malaria Unit, ενώ τουλάχιστον από τον Ιούνιο του 1946 καθιερώνεται η ονομασία με την οποία θα μείνει γνωστή «Σμήνος Ανθελονοσιακού Πολέμου» (ΣΑΠ). Δύο χρόνια αργότερα, την άνοιξη του 1948, το στόλο αυτό έρχεται να συμπληρώσει ένας αριθμός (20 έως 30) PT-13 που παραχωρούνται από την AMAG (American Mission for Aid to Greece). Ο συνολικός τους αριθμός, πλησιάζει τα 50 (πιθανότερο 48). Τα 31 από αυτά (και των δύο τύπων) θα πάρουν στις αρχές της δεκαετίας του ’50 πολιτικό νηολόγιο και μικρός αριθμός θα συνεχίσει να πετά με το ΣΑΠ έως το 1969. Μερικά θα διατεθούν σε ελληνικές αερολέσχες από τις αρχές.της δεκαετίας του '60 και θα αποσυρθούν οριστικά 10 χρόνια μετά.