Το Il-14 αναπτύχθηκε προκειμένου να αντικατασταθούν τα ευρέως διαδεδομένα στη σοβιετική επικράτεια Douglas DC-3 και Lisunov Li-2.[Σημ. 1] Επρόκειτο για εξέλιξη του προγενέστερου Ilyushin Il-12, που είχε πετάξει για πρώτη φορά το 1945.[1] Τα Il-14 καλούνταν να καλύψουν ανάγκες τόσο της πολιτικής όσο και της πολεμικής αεροπορίας, ενώ παράλληλα θα έπρεπε να επιλυθούν τα σοβαρότατα προβλήματα που υπήρχαν με τους κινητήρες των Il-12. Ένα ακόμη πρόβλημα των Il-12 ήταν ότι μπορούσαν να μεταφέρουν λιγότερο φορτίο από όσο είχε προβλεφθεί αρχικά.[1] Εν τέλει η ένταξη των Il-14 σε υπηρεσία ήταν ποιοτικό άλμα συγκριτικά με την προγενέστερη κατάσταση. Τα νέα αεροσκάφη προωθούνταν από δύο αστεροειδείς κινητήρεςShvetsov ASh-82T-7 των 1900 hp. Επίσης όλες οι βελτιώσεις που υλοποιήθηκαν είχαν ως αποτέλεσμα να βελτιωθούν αισθητά τα αεροδυναμικά χαρακτηριστικά του αεροσκάφος σε περίπτωση απώλειας ενός εκ των δύο κινητήρων.,[1]
Η Πολεμική Αεροπορία του Αφγανιστάν παρέλαβε συνολικά 26 αεροσκάφη, με τις παραδόσεις να ξεκινούν το 1955.[2] Στα 1979 μόνο δέκα αεροσκάφη ήταν ακόμα επιχειρησιακά, συγκροτώντας ένα σμήνος.[3]
Η Πολεμική Αεροπορία της Αλβανίας αξιοποίησε έντεκα αεροσκάφη συνολικά. Οκτώ Il-14M παραδόθηκαν το 1957, εκ των οποίων τέσσερα παρέμεναν επιχειρησιακά το 1979.[3] Το 1983 παραδόθηκε ένα Il-14T τσεχοσλοβάκικης κατασκευής καθώς και δύο ανατολικογερμανικά Il-14P.[2] Και τα τρία αεροσκάφη είχαν αποσυρθεί μέχρι το 1996.[2]
Η Πολεμική Αεροπορία της Αλγερίας παρέλαβε δώδεκα αεροσκάφη συνολικά, με τις παραδόσεις να αρχίζουν το 1962 και το τελευταίο εξ αυτών να αποσύρεται το 1997.[2] Μόλις τέσσερα αεροσκάφη ήταν επιχειρησιακά το 1979.[3]
Η Βουλγαρική Πολεμική Αεροπορία παρέλαβε είκοσι αεροσκάφη, με τις παραδόσεις να ξεκινούν το 1960.[2] Το 1974 είχαν αποσυρθεί όλα τα Il-14P, ενώ μέχρι το 1979 παρέμεναν επιχειρησιακά μόνο τέσσερα Il-14M.[3]
Η Τσεχοσλοβάκικη Πολεμική Αεροπορία παρέλαβε πενήντα αεροσκάφη, τα περισσότερα εκ των οποίων κατασκευάστηκαν εγχώρια από την Avia. Ορισμένα εξ αυτών ήταν ακόμα στην ενεργό υπηρεσία όταν διασπάστηκε η χώρα και παρέμειναν για σύντομο χρονικό διάστημα ενεργά με τις αεροπορίες της Τσεχίας και της Σλοβακίας.[2]
Ξεκινώντας από το 1956 Πολεμική Αεροπορία της Ανατολικής Γερμανίας αξιοποίησε τριάντα συνολικά Il-14 εκ των οποίων τα έντεκα ήταν σοβιετικής προέλευσης και τα υπόλοιπα γερμανικής κατασκευής, με τις παραδώσεις των γερμανικών Il-14 να ξεκινούν το 1957. Είκοσι αεροσκάφη παρέμεναν επιχειρησιακά το 1979,[3] ενώ όλα είχαν αποσυρθεί μέχρι το 1990.[2]
Η Αιγυπτιακή Πολεμική Αεροπορία παρέλαβε εβδομήντα αεροσκάφη, με τις παραδόσεις να ξεκινούν το 1955. Αρκετά χάθηκαν στους Αραβοϊσραηλινούς Πολέμους, με συνέπεια μόνο 26 να είναι διαθέσιμα το 1979.[3] Όλα τα εναπομείναντα Il-14 είχαν αντικατασταθεί από νεώτερους τύπους μέχρι το 1994.[2]
Η Πολεμική Αεροπορία της Αιθιοπίας παρέλαβε δύο αεροσκάφη το 1965, εκ των οποίων το ένα ήταν επιχειρησιακό το 1979.[3] Το μοναδικό Il-14 αποσύρθηκε τελικά το 1994.[2]
Η αεροπορία της Βόρειας Υεμένης παρέλαβε τουλάχιστον έξι αεροσκάφη, το πρώτο εκ των οποίων παραδόθηκε το 1958.[3] Μόνο ένα παρέμενε επιχειρησιακό το 1979.[3]
Η Πολωνική Πολεμική Αεροπορία παρέλαβε δώδεκα αεροσκάφη σοβιετικής και ανατολικογερμανικής προέλευσης. Παρέμειναν στην ενεργό υπηρεσία μέχρι τη δεκαετία του 1980.[2]
H Ρουμανική Πολεμική Αεροπορία παρέλαβε συνολικά 33 αεροσκάφη, τα 30 εκ των οποίων ήταν γερμανικής προέλευσης.[2] Οι παραδόσεις ξεκίνησαν το 1955. Μόνο τέσσερα παρέμεναν επιχειρησιακά το 1979,[3] ενώ κανένα δεν ήταν ενεργό το 1993.[2]
Η Πολεμική Αεροπορία της Συρίας ξεκίνησε να παραλαμβάνει αεροσκάφη το 1957, με τον συνολικό αριθμό να έρχεται σε δεκαέξι αεροσκάφη.[3] Ορισμένα παρέμειναν σε υπηρεσία μέχρι και το 1998.[2]
Η Πολεμική Αεροπορία της Υεμένης χρησιμοποίησε για σύντομο χρονικό διάστημα ένα αεροσκάφος προερχόμενο από τη Βόρεια Υεμένη που πέρασε στην κατοχή της το 1990.[2]