NGC 2362

Συντεταγμένες: Sky map 07h 18.8m 00s, −24° 57′ 00″

NGC 2362
Παρατηρησιακά δεδομένα (J2000 Εποχή)
ΑστερισμόςΜέγας Κύων
Ορθή αναφορά07h 18.6m[1]
Απόκλιση–24° 59′[1]
Απόσταση4.8 ± 1.6 kly (1.5 ± 0.5 kpc[2])
Φαινόμενο μέγεθος (V)4.1[3]
Φαινόμενες διαστάσεις (V)8′[3]
Άλλοι προσδιορισμοίCaldwell 64
Δείτε επίσης: Ανοικτό σμήνος, Κατάλογος ανοικτών σμηνών

To NGC 2362 (γνωστό και ως σμήνος του τ Μεγάλου Κυνός ή Caldwell 64) είναι ανοικτό σμήνος στον αστερισμό Μέγας Κύων. Το λαμπρότερο άστρο του είναι το τ Μεγάλου Κυνός, ένας αστέρας τύπου Ο8, με φαινόμενο μέγεθος +4,39. Το σμήνος απέχει 1,48 kpc (4.820 έτη φωτός) και είναι σχετικά νέο σε ηλικία (4-5 εκατομμύρια χρόνια).[4]

Πρόκειται για μεγάλο σχηματισμό που υπερβαίνει τις 500 ηλιακές μάζες[5] και αποτελείται από περίπου 60 άστρα. Σχετίζεται με το γιγαντιαίο νεφέλωμα Sh2-310 και το VY Μεγάλου Κυνός, ένα ερυθρό υπεργίγαντα ο οποίος βρίσκεται σε παρόμοια απόσταση.[2] Γύρω από το NGC 2362 δεν παρατηρείται πλέον νεφελώτητα ή εκπομπή ΗΙΙ, γεγονός που σημαίνει ότι οι αστρικοί άνεμοι των μελών του σμήνους απομάκρυναν τα αέρια και τη σκόνη, σχηματίζοντας μια κοιλότητα. Ιδιαίτερα χαρακτηριστική είναι η συσπείρωση του σμήνους γύρω από το κεντρικό άστρο (το τ Μέγα Κυνός) και τουλάχιστον 30 αστέρες τύπου Β, ενώ μέλη του σμήνους είναι άστρα μικρότερης μάζας. Υπολογίζεται ότι θα ξεπεράσει σε ηλικία τις Πλειάδες αλλά πιθανότατα θα διαλυθεί πριν φτάσει στην ηλικία των Υάδων (περίπου 600 εκατομμυρίων ετών).[6]

Πρώτος ανακάλυψε το σμήνος ο Τζοβάνι Μπατίστα Οντιέρνα (Giovanni Battista Hodierna) πριν το 1654, όμως το έργο του παρέμενε άγνωστο μέχρι την σύγχρονη εποχή. Ο αστρονόμος Ουίλιαμ Χέρσελ (William Herschel) ανακάλυψε ανεξάρτητα το ίδιο ουράνιο σώμα στις 4 Μαρτίου 1783.[7][8]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 «NGC 2362 -- Open (galactic) Cluster». SIMBAD. Centre de Données astronomiques de Strasbourg. Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2010. 
  2. ↑ 2,0 2,1 Lada, C. J.; Reid, M. J. (January 1978). «CO observations of a molecular cloud complex associated with the bright rim near VY Canis Majoris». Astrophysical Journal 219: 95–97, 99–104. doi:10.1086/155758. Bibcode: 1978ApJ...219...95L. 
  3. ↑ 3,0 3,1 «NGC 2362». SEDS Online NGC Catalogue. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2010. 
  4. ↑ A. Moitinho et. al (Δεκέμβριος 2001). «NGC 2362: A Template for Early Stellar Evolution». The Astrophysical Journal 563: 73-76. http://iopscience.iop.org/article/10.1086/338503/fulltext/. 
  5. ↑ Currie, Thayne (June 2009). «The Last Gasp of Gas Giant Planet Formation: A Spitzer Study of the 5 Myr Old Cluster NGC 2362». The Astrophysical Journal 698 (1): 1–27. doi:10.1088/0004-637X/698/1/1. Bibcode: 2009ApJ...698....1C. 
  6. ↑ S. E. Dahm (2005). «The Young Cluster NGC 2362». The Astronomical Journal 130 (4): 1805. doi:10.1086/433178. http://iopscience.iop.org/article/10.1086/433178/meta. 
  7. ↑ http://cseligman.com/text/atlas/ngc23a.htm#2362
  8. ↑ SIMBAD Database

Αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα NGC 2362 στο Wikimedia Commons