Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Μπριτόν Ριβιέρ | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Briton Rivière (Αγγλικά) |
Γέννηση | 14 Αυγούστου 1840[1][2][3] Λονδίνο |
Θάνατος | 20 Απριλίου 1920[4][2][3] Λονδίνο |
Χώρα πολιτογράφησης | Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Ιρλανδίας |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | ζωγράφος[5] |
Οικογένεια | |
Τέκνα | Hugh Goldwin Rivière[6] |
Γονείς | William Riviere |
Αδέλφια | Robert Riviere[7] |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Μπριτόν Ριβιέρ (14 Αυγούστου 1840 – 20 Απριλίου 1920) ήταν Βρετανός ακαδημαϊκός ζωγράφος, γεννημένος στην πόλη του Λονδίνου.
Η οικογένειά του καταγόταν από τη Γαλλία και είχε εγκατασταθεί στην Αγγλία από το 17ο αιώνα. Ο ίδιος ήταν το νεότερο παιδί του Γουίλιαμ Ριβιέρ, ο οποίος τον πήρε μαζί του σε ηλικία οκτώ ετών στο Τσέλτενχαμ όταν διορίστηκε καθηγητής ζωγραφικής στο τοπικό κολέγιο. Αργότερα έγινε κι ο ίδιος μαθητής του κολεγίου, υπό τη διδασκαλία του πατέρα του, δείχνοντας την κλίση του από πολύ νωρίς. Πριν ακόμη κλείσει τα 12 εξέθεσε δύο εικόνες στο British Institution, ενώ το 1857, πριν γίνει δεκτός από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, τρεις από τους πίνακές του έγιναν δεκτοί από τη Βασιλική Ακαδημία.
Η πρώτη του επιτυχία ήρθε το 1869, όταν φιλοτέχνησε το έργο «Ο Μακρύς Ύπνος», το οποίο απεικόνιζε έναν ηλικιωμένο άνδρα νεκρό στην καρέκλα του, ενώ παρακολουθούν τα σκυλιά του. Αίσθηση προκάλεσε το 1870 με το έργο «Ελεημοσύνη», το οποίο απεικόνιζε ένα φτωχό κοριτσάκι να μοιράζεται το λιγοστό φαγητό της με δύο εξαθλιωμένα σκυλιά. Από το 1871 άρχισε να εκθέτει έργα με κλασική θεματολογία, λαμβάνοντας αναγνώριση για το έργο του «Η Κίρκη και οι Φίλοι του Οδυσσέα». Ακόμα πιο εξαιρετικό θεωρήθηκε το έργο «Η απάντηση του Δανιήλ στο Βασιλέα», το οποίο έκανε μεγάλη εντύπωση στην εποχή του, τόσο για την τεχνοτροπία όσο και την απεικόνιση του κεντρικού χαρακτήρα. Έκτοτε ο Ριβιέρ κέρδισε διασημότητα, με πολλούς από τους πίνακές του να αγοράζονται από πλούσιους φιλότεχνους. Αγαπημένο του θέμα ήταν η απεικόνιση ζώων, καθώς και η ανταλλαγή συμπόνοιας ανάμεσα στα ζώα και τον άνθρωπο, μοτίβο που συναντούμε σε πολλά από τα έργα του.
Με τα χρόνια η όραση του δεν ήταν πλέον τόσο καλή, οπότε επέλεγε θέματα που ήταν λιγότερο πολύπλοκα. Το 1896 έχασε την εκλογή του στη θέση του Προέδρου της Βασιλικής Ακαδημίας για λίγες ψήφους. Σιγά σιγά απομονώθηκε από τη δημόσια ζωή. Απεβίωσε το 1920. Σύζυγός του ήταν η Μαίρη Άλις Ντόμπελ, επίσης καλλιτέχνις, με την οποία απέκτησε πέντε γιους και δύο κόρες.
|
|