Juan Gelman

Honorigoj
Honorigoj	(2013) premio Rosa de Cobre (es) ; (25-a de junio 2010) doctorat honoris causa de l'université Lille-III (fr) ; (2010) Escritor/a Galego/a Universal (gl) ; (2007) Premio Cervantes; (2005) Reina Sofía Award (en) ; (2005) Iberamerika Premio de Poezio Paŭlo Neruda; (2003) Premio José Lezama Lima (en) ; (2000) FIL Award (en) ; Guggenheim-stipendio ; vd

**Juan Gelman**
Juan Gelman
Persona informo
	Juan Gelman
Naskiĝo	3-an de majo 1930; en Bonaero
Morto	14-an de januaro 2014 (83-jaraĝa); en Meksikurbo
Mortis per	Pulma kancero vd
Lingvoj	hispana vd
Ŝtataneco	Bolivio vd
Alma mater	National School of Buenos Aires (en) vd
Familio
Infanoj	Marcelo Ariel Gelman Schuberoff (en) vd
Profesio
Alia nomo	John Wendell • Ando Yamanokuchi • Sidney West • José Galván • Julio Greco • Dom Pero vd
Okupo	lingvisto ; ĵurnalisto ; verkisto ; poeto ; tradukisto vd
Honorigoj
Honorigoj	(2013) premio Rosa de Cobre (es) ; (25-a de junio 2010) doctorat honoris causa de l'université Lille-III (fr) ; (2010) Escritor/a Galego/a Universal (gl) ; (2007) Premio Cervantes; (2005) Reina Sofía Award (en) ; (2005) Iberamerika Premio de Poezio Paŭlo Neruda; (2003) Premio José Lezama Lima (en) ; (2000) FIL Award (en) ; Guggenheim-stipendio ; vd
En TTT	Oficiala retejo vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Juan GELMAN (Bonaero, 3-an de majo 1930 - 14-an de januaro 2014) estis argentina poeto kaj ĵurnalisto. Li havis judaj radikoj; li mortis en Meksiko.

Li gajnis la Cervantes-premion de 2007.^[1]

Verko

Juan Gelman estis konata ĉefe kiel poeto, sed ankaŭ verkis prozon, teatraĵon, du operojn, kaj sennombrajn ĵurnalistajn artikolojn.

Listo de libroj:

Poezio

Violín y otras cuestiones (1956)
El juego en que andamos (1959)
Velorio del solo (1961)
Gotán (1962)
Cólera buey (1964)
Traducciones III. Los poemas de Sydney West (1969)
Fábulas (1971)
Relaciones (1973)
Hechos y relaciones (1980)
Si dulcemente (1980)
Citas y Comentarios (1982)
Hacia el Sur (1982)
Com/posiciones (1986)
Interrupciones I (1986)
Interrupciones II (1988)
Anunciaciones (1988)
Carta a mi madre (1989)
Salarios del impío (1993)
Dibaxu (1994)
Incompletamente (1997)
Valer la pena (2001)
País que fue será (2004)
Mundar (2007)

Poeziaj Antologioj

Poemas, 1960. (redaktita de Mario Benedetti kaj Jorge Timossi)
Obra poética, 1975.
Poesía, 1985.
Antología poética, 1993.
Antología personal, 1993.
En abierta oscuridad, 1993.
Antología poética, 1994.
De palabra (1971-1987). Prologo de Julio Cortázar, 1994.
Oficio Ardiente (2005).

Prozo

Prosa de prensa, 1997.
Ni el flaco perdón de Dios/Hijos de desaparecidos (kunaŭtore kun Mara La Madrid), 1997.
Nueva prosa de prensa, 1999.
Miradas, 2005.

Teatro

La junta luz (1982)

Premioj

Premio Nacional de Literatura en 1997
Premio Juan Rulfo en 2000.
Premio Lezama Lima,
Premio Ramón López Velarde,
Premio Iberoamericano de Poesía Reina Sofía
Premio Cervantes

Politika agado

Juan Gelman estis tre aktiva politike. Jam 15-jara li aliĝis al la Komunista Junulara Federacio. En 1955 li estis unu el la fondintoj de la grupo de poetoj La malmola pano, kiu strebis krei popolan engaĝitan poezion.

En 1959, post la Kuba Revolucio, li komencis pripensi la eblon aliĝi al armita batalo en Argentino, kaj malproksimiĝis de la politiko de la Komunista Partio.

En 1963 li estis enkarcerigita kiel komunisto, kaj liberigita post kampanjo de solidareco. Post tio, li malproksimiĝis de la ortodoksa komunismo kaj alproksimiĝis al la tendencoj de la revolucia peronismo. Li finfine aliĝis al la grupo Montoneroj.

En 1966 li eklaboris kiel ĵurnalisto, en la revuoj Panorama (1969), La Opinión (1971-1973), Crisis (1973-1974) kaj Noticias (1974), en kiuj li estis ĉefredaktoro aŭ ŝarĝito de la kulturaj paĝoj.

En 1975 li vojaĝis eksterlande, por propagandaj laboroj kontraŭ la registaro de Isabel Perón (1974-1976). En tiu stato li troviĝis kiam sukcesis la militista puĉo kiu kondukis al la diktaturo de la generaloj (1976-1983), kiu organizis ŝtatan terorismon kaŭzintan la malaperon de pli ol 30.000 personoj.

Inter tiuj ĉi troviĝis liaj du filoj (malino kaj ino), kaj lia bofilino. Ĉiuj tri estis murditaj. La bofilino, kies kadavro ankoraŭ ne aperis, estis graveda en la momento de la malaperigo. Laŭ postaj esploroj, oni trovis ke ŝi naskis filinon, kiu estis havigita al argentina militisto, poste fuĝinta al Urugvajo. La trovo kaj rekunigo de la nepino kun la avo estis plurfoje prokrastita, kaj fine sukcesis post granda kampanjo komunika kaj diplomata.

La okazintaĵoj ĉirkaŭ lia familio tre influis la postan poezion de Juan Gelman.

Eksteraj ligiloj

Kategorio Juan Gelman en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)

En la hispana:

Poemoj de Juan Gelman
Verkoj de Juan Gelman, Solo Literatura Arkivigite je 2012-03-14 per la retarkivo Wayback Machine
La serĉado de Juan Gelman Arkivigite je 2006-05-03 per la retarkivo Wayback Machine, TTT-ejo pri lia serĉo de sia neĝino naskita dum patrina kaptado.
Privata TTT-ejo de Juan Gelman Arkivigite je 2007-01-26 per la retarkivo Wayback Machine

↑ Premio Cervantes 2007. 20minutos.es. Alirita 2007-11-29 .

Bibliotekoj

[1] Premio Cervantes 2007. 20minutos.es. Alirita 2007-11-29 .

[1]