Camille Chautemps

Camille Chautemps
Irudi gehiago
Frantziako Ministro Kontseiluaren presidentea 1937ko ekainaren 22a - 1938ko martxoaren 13a ← Léon Blum - Léon Blum → Frantziako Ministro Kontseiluaren presidentea 1933ko azaroaren 26a - 1934ko urtarrilaren 30a ← Albert Sarraut - Édouard Daladier → Frantziako Ministro Kontseiluaren presidentea 1930eko otsailaren 21a - 1930eko martxoaren 2a ← André Tardieu - André Tardieu → Tourseko mayor of Tours ^(en) 1919 - 1925 Frantziako Nazio Biltzarreko kidea Frantziako Hirugarren Errepublikako senataria
Bizitza
Jaiotza	Paris, 1885eko otsailaren 1a
Herrialdea	Frantzia
Heriotza	Washington, 1963ko uztailaren 1a (78 urte)
Familia
Aita	Émile Chautemps
Haurrideak	ikusi Félix Chautemps
Hezkuntza
Hizkuntzak	frantsesa
Jarduerak
Jarduerak	politikaria
Ibilbidea Taldeak Urteak J P Stade Français Paris -
Lantokia(k)	Paris
Enplegatzailea(k)	SNCF
Kidetza	Grande Loge de France ^(en)
Sinesmenak eta ideologia
Alderdi politikoa	Alderdi Erradikala (Frantzia) Radical-Socialist and Radical Republican Party ^(en)

Camille Chautemps (Paris, 1885eko otsailaren 1a - Washington, 1963ko uztailaren 1a) frantziar politikaria izan zen. Hiru aldiz izan zen Frantziako lehen ministro.

Alderdi Erradikaleko kidea izan zen, baita bere familia ere. Abokatua eta errugbi jokalaria izan zen Stade Français Paris taldean. 1906an sartu zen Frantziako Ekialde Handian eta 1940an utzi zuen masoneria.

Diputatua, senataria eta Édouard Herriot, Paul Painlevé eta Aristide Brianden gobernuetako kidea izan zen. Ezkerreko zentroko bi koalizio-gobernu zuzendu zituen, 1930eko otsailetik martxora eta 1933ko azarotik 1934ko urtarrilera. Bigarren gobernua Stavisky aferraren ondorioz erori zen.

Léon Blum Fronte Popularraren gobernuan Estatu ministro izan zen 1937an. 1937ko ekainean Blum ordezkatu zuen lehen ministro karguan. Franko debaluatu eta trenbideak nazionalizatu zituen.

1938ko martxoan amaitu zuen agintaldia, eta geroago lehen ministrorde izan zen Édouard Herriot, Paul Reynaud eta Philippe Pétainekin. Alemaniaren inbasioaren aurrean, armistizioa onartzeko presioa egin zuen.

Estatu Batuetara bidali zuten misio ofizialean, eta han Pétainen gobernutik urrundu zen. Frantzian kondenatu zuten etsaiarekin kolaboratzeagatik eta 1954an amnistiatu zuten.