Cipriano Mera
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 4 de novembro de 1897 Madrid, España |
| Morte | 24 de outubro de 1975 (77 anos) Saint-Cloud, Francia |
| Ideoloxía política | Anarquismo |
| Actividade | |
| Ocupación | anarcosindicalista, sindicalista, militar |
| Membro de | |
| Carreira militar | |
| Lealdade | Confederación Xeral do Traballo |
| Rango militar | tenente coronel (1938–) |
| Comandante de (OBSOLETO) | 14th Division (en)  |
| Conflito | guerra civil española Batalha de Guadalajara (pt) Batalha de Brunete (pt) |
| Obra | |
| Arquivos en | |
 | |
Cipriano Mera Sanz, nado en Madrid o 4 de novembro de 1897 e finado en Saint Cloud, Francia, o 24 de outubro de 1975, foi un dirixente anarcosindicalista español.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Albanel de profesión, comezou a traballar con once anos. Militou na CNT, sendo secretario do sindicato da construción en Madrid en 1931. En decembro de 1933 uniuse a Durruti para establecer o Comité Revolucionario de Zaragoza. Como consecuencia, foi arrestado e levado a prisión en Burgos.
No verán de 1936 a folga da construción paralizara a máis de cen mil homes. A primeiros de xullo é encarcerado xunto a outros dirixentes do Comité de Folga da construción. O paro proseguía o 18 de xullo, ó estalar a guerra civil. O 19 Mera é liberado e organiza unha columna anarquista, tomando Cuenca, ata entón sublevada e en mans da Garda Civil. Máis tarde a columna de Mera transfórmase na XIV División do Exército Popular da República, da que é nomeado comandante. Esta división interveu fundamentalmente na defensa de Madrid en novembro de 1936 e nas batallas de Guadalaxara (marzo de 1937) e Teruel.
Apoia o golpe de Estado do coronel Casado (marzo de 1939), sendo decisivo no seu triunfo. Aínda que o goberno de Negrín abandona España o 6 de marzo, a situación do recentemente formado Consello Nacional de Defensa é crítica durante os días 7, 8 e 9 ante a rebelión de parte dos tres corpos do exército (dominados polo PCE) que defenden Madrid. Mera vén desde Guadalaxara á fronte da XIV División para salvar ó Consello despois dunha serie de encarnizados combates.
Unha vez caído Madrid, trasládase a Valencia, exiliándose en Orán, onde foi internado nun campo de concentración. Unha vez liberado, marcha ó Marrocos francés, gañándose a vida como peón da construción. Trala caída de Francia en mans dos nazis, as autoridades franquistas solicitan a entrega dos refuxiados españois en territorio francés. En febreiro de 1942 é entregado polo goberno de Vichy ás autoridades franquistas. Condenado a morte, a pena foille conmutada por trinta anos de prisión. Tras un indulto en 1946, exiliouse en Francia, onde traballou de albanel ata a súa morte nun hospital de Saint Cloud en 1975.
Estase facendo un documental sobre a súa vida, Vivir de Pie, que ten previsto estrearse en outubro de 2007 en Guadalaxara, conmemorando o 70 aniversario da Batalla de Guadalajara.
Obra
[editar | editar a fonte]- Guerra, exilio y cárcel de un anarcosindicalista. París, 1976. Editorial Ruedo Ibérico.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Vivir de pie. Las guerras de Cipriano Mera (trailer do documental)
- Vivirdepie.net Páxina do documental (en castelán).
- Guerra, exilio y cárcel de un anarcosindicalista (en castelán).
