Giuseppe Bertello

Giuseppe Bertello

Biografía
Nacemento	1 de outubro de 1942 (82 anos) Foglizzo, Italia ^(pt)
Afiliado
13 de abril de 2013 – 7 de marzo de 2023
Cardeal
18 de febreiro de 2012 –
Presidente Governorate of Vatican City State ^(en)
1 de outubro de 2011 – 1 de outubro de 2021 ← Giovanni Lajolo – Fernando Vérgez Alzaga ^(pt)  →
Presidente da Comisión Pontificia para o Estado da Cidade do Vaticano
1 de outubro de 2011 – 1 de outubro de 2021 ← Giovanni Lajolo – Fernando Vérgez Alzaga ^(pt)  →
Apostolic Nuncio to Italy ^(en)
11 de xaneiro de 2007 – 1 de outubro de 2011 ← Paolo Romeo – Adriano Bernardini →
Apostolic Nuncio to San Marino ^(en)
11 de xaneiro de 2007 – 1 de outubro de 2011 ← Paolo Romeo – Adriano Bernardini →
Apostolic Nuncio to Mexico ^(en)
27 de decembro de 2000 – 11 de xaneiro de 2007 ← Leonardo Sandri ^(pt) – Christophe Pierre ^(pt)  →
Observador Permanente da Santa Sé junto às Nações Unidas em Genebra ^(pt)
marzo de 1995 – 27 de decembro de 2000 ← Paul Fouad Tabet ^(en) – Diarmuid Martin ^(pt)  →
Apostolic Nuncio to Rwanda ^(en)
12 de xaneiro de 1991 – marzo de 1995 ← Giovanni Battista Morandini – Juliusz Janusz ^(pt)  →
Arcebispo católico
28 de outubro de 1987 –
Apostolic nuncio in Ghana ^(en)
17 de outubro de 1987 – 12 de xaneiro de 1991 ← Ivan Dias ^(pt) – Abraham Kattumana ^(en)  →
Apostolic Nuncio to Togo ^(en)
17 de outubro de 1987 – 12 de xaneiro de 1991 ← Ivan Dias ^(pt) – Abraham Kattumana ^(en)  →
Arcebispo titular
17 de outubro de 1987 – 18 de febreiro de 2012 ← José Roberto López Londoño ^(en) – Georg Gänswein ^(pt)  → Diocese: Urbs Salvia ^(en)
Apostolic nuncio to Benin ^(en)
17 de outubro de 1987 – 12 de xaneiro de 1991 ← Ivan Dias ^(pt) – Abraham Kattumana ^(en)  →
Datos persoais
Relixión	Igrexa católica
Educación	Academia Pontificia Eclesiástica
Actividade
Ocupación	bispo católico (1987–), sacerdote católico (1966–)
Membro de	Comisión Pontificia para o Estado da Cidade do Vaticano
Consagración	Agostino Casaroli ^(pt)
Participou en
marzo de 2013	conclave de 2013
Premios
Cabaleiro da Orde do Santo Sepulcro de Xerusalén  Cabaleiro da Gran Cruz da Orde ao Mérito da República Italiana

Giuseppe Bertello, nado en Foglizzo (provincia de Turín) o 1 de outubro de 1942, é un cardeal italiano da Igrexa católica, presidente da Comisión Pontificia para o Estado da Cidade do Vaticano e presidente da Gobernación do Estado da Cidade do Vaticano dende outubro de 2011. Traballou no servizo diplomático da Santa Sé de 1971 a 2011, converteuse en arcebispo en 1987, ostentou o cargo de Nuncio en varios países como Ruanda, México, e Italia, e foi o representante da Santa Sé ante varias organizacións internacionais.

Traxectoria

Bertello foi ordenado sacerdote o 29 de xuño de 1966 polo bispo Albino Mensa. Licenciouse en teoloxía pastoral e obtivo un doutoramento en lei canónica. Estudou diplomacia na Academia Eclesiástica Pontificia.

Servizo diplomático

Entrou no servizo diplomático da Santa Sé en 1971, e traballou até 1973 na nunciatura no Sudán, que era tamén a delegación apostólica para a rexión do Mar Vermello. Dende 1973 a 1976, foi secretario da nunciatura en Turquía, converténdose en Capelán da Súa Santidade o 9 de febreiro de 1976. Foi secretario da nunciatura en Venezuela de 1976 a 1981, e exerceu o rango de auditor da Oficina da Organización das Nacións Unidas en Xenebra de 1981 a 1987. En 1987, encabezou a delegación de observadores da Santa Sé na Conferencia de Ministros Estranxeiros do Movemento de Países Non Aliñados en Pyongyang, onde foi o primeiro sacerdote católico en visitar a pequena comunidade católica daquel país, illada dende a Guerra de Corea.

O 17 de outubro de 1987, o Papa Xoán Paulo II nomeouno Arcebispo Titular de Urbs Salvia e nomeouno nuncio apostólico en Ghana, Togo e Benín. Foi consagrado o 28 de novembro polo cardeal Agostino Casaroli, cos bispos Albino Mensa e Luigi Bettazzi como principais co-consagradores. O 12 de xaneiro de 1990, foi transferido a Ruanda, onde apoiou organizacións de dereitos humanos e animou a bispos católicos a se unir aos que avogaban polo fin da guerra civil.^[1] Ficou no seu posto e viaxou por rexións perigosas onde foi testemuña do xenocidio tutsi en 1994.^[2] En marzo de 1995, Xoán Paulo II nomeouno Observador Permanente da Santa Sé ante as Nacións Unidas en Xenebra e coa mesma función na Organización Mundial do Comercio. En 1997 Bertello negociou o status da Santa Sé como observador permanente na Organización Mundial do Comercio, converténdose no seu primeiro representante aquel ano.^[3]

O 27 de decembro de 2000, Xoán Paulo nomeouno nuncio apostólico en México.^[4] O 30 de xullo de 2002, recibiu ao Papa que relizou unha visita apostólica ao país para a canonización de Juan Diego Cuauhtlatoatzin. O 11 de xaneiro de 2006, Bertello foi nomeado Nuncio Apostólico en Italia e a República de San Marino polo papa Bieito XVI.^[5]

En 2007, Bertello recibiu a Cruz Espléndida da Orde Mexicana da Aguia Azteca e o 4 de outubro de 2008 otorgóuselle a Gran Cruz de Cabaleiro da Orde do Mérito da República Italiana.^[6]

Traballo na curia

O 3 de setembro de 2011, Bieito XVI nomeou a Bertello Presidente da Comisión Pontificia para o Estado da Cidade do Vaticano e Presidente da Gobernación do Estado da Cidade do Vaticano, nomeamento que se fixo efectivo o 1 de outubro de 2011, no seu 69 aniversario.^[7] O 6 de xaneiro de 2012, o papa Bieito anunciou que Bertello sería ordenado cardeal.^[8] Foi nomeado cardeal-diácono de Santi Vito, Modesto e Crescenzia o 18 de febreiro.^[9] O 21 de abril Bieito nomeouno para un mandato de cinco anos como membro da Congregación para a Evanxelización dos Pobos, a Congregación de Bispos, e o Consello Pontificio para a Xustiza e a Paz.^[10]

Foi un dos cardeais electores que participaron no conclave papal de 2013 que elixiu o papa Francisco.^[11]

O 13 de abril de 2013 foi asignado ao Consello de Asesores Cardeais estabelecido por Francisco para aconsellarlle un plan para reestruturar a Curia Romana.^[12] Francis fíxoo membro da Administración do Patrimonio da Sé Apostólica o 10 de novembro de 2014 e membro da Congregación para as Causas dos Santos o 3 de decembro de 2016.^[13][14] Francisco tamén renovou o seu nomeamento na Comisión Pontificia para o Estado da Cidade do Vaticano ata 2021.

Notas

1. Linden, Ian (2009). "The Church and Genocide". En Baum. The Reconciliation of Peoples: Challenge to the Churches (en inglés). p. 53. 
2. "Giuseppe Bertello, l’homme de confiance" (en francés). 29 de setembro de 2013. Arquivado dende o orixinal o 30 de abril de 2019. Consultado o 26 de xuño de 2019. 
3. "LO STATO VATICANO ENTRA NEL WTO" (en italiano). 1997. Consultado o 26 de xuño de 2019. 
4. "RINUNCE E NOMINE, 27.12.2000" (en italiano). 27 de decembro de 2000. Consultado o 26 de xuño de 2019. 
5. "RINUNCE E NOMINE, 11.01.2007" (en italiano). 11 de xaneiro de 2007. Consultado o 26 de xuño de 2019. 
6. "Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana". www.quirinale.it (en italiano). Consultado o 26 de xuño de 2019. 
7. "RINUNCE E NOMINE, 03.09.2011" (en italiano). 3 de setembro de 2011. Consultado o 26 de xuño de 2019. 
8. "Pope names 22 new cardinals, including Dolan and O'Brien" (en inglés). 6 de xaneiro de 2012. Consultado o 26 de xuño de 2019. 
9. "ASSEGNAZIONE DEI TITOLI E DELLE DIACONIE AI NUOVI CARDINALI". www.vatican.va (en italiano). Consultado o 26 de xuño de 2019. 
10. "RINUNCE E NOMINE, 21.04.2012" (en italiano). 21 de abril de 2011. Consultado o 26 de xuño de 2019. 
11. "List of Cardinal Electors" (en inglés). 12 de marzo de 2013. Consultado o 26 de xuño de 2019. 
12. "COMUNICATO DELLA SEGRETERIA DI STATO, 13.04.2013" (en italiano). 13 de abril de 2013. Consultado o 26 de xuño de 2019. 
13. "Rinunce e nomine, 10.11.2014". 20 de novembro de 2014. Consultado o 26 de xuño de 2019. 
14. "Rinunce e nomine, 03.12.2016" (en italiano). 3 de decembro de 2016. Consultado o 26 de xuño de 2019.