Էլվիրա Նոտարի

Էլվիրա Նոտարի
Ծնվել է	փետրվարի 10, 1875(1875-02-10)[1]
Ծննդավայր	Սալեռնո, Կամպանիա, Իտալիա
Մահացել է	դեկտեմբերի 17, 1946(1946-12-17)[1] (71 տարեկան)
Մահվան վայր	Կավա դե Տիրենի, Սալեռնո, Կամպանիա, Իտալիա
Քաղաքացիություն	Իտալիա և  Իտալիայի թագավորություն
Մասնագիտացում	կինոռեժիսոր, սցենարիստ, կինոպրոդյուսեր և կինոդերասանուհի
Ամուսին	Nicola Notari?
IMDb	ID ID 0636528

Էլվիրա Նոտարի (իտալ.՝ Elvira Notari, ծննդյան անունը՝ Էլվիրա Կոդա, փետրվարի 10, 1875(1875-02-10)^[1], Սալեռնո, Կամպանիա, Իտալիա - դեկտեմբերի 17, 1946(1946-12-17)^[1], Կավա դե Տիրենի, Սալեռնո, Կամպանիա, Իտալիա), Իտալիայի վաղ շրջանի կին կինոռեժիսոր, ավելի քան 60 խաղարկային և շուրջ 100 վավերագրական ֆիլմերի հեղինակ։

Ամուսնացել է Նիկոլա Նոտարիի հետ և միասին հիմնադրել են «Դորա ֆիլմ» ընկերությունը, որտեղ Էլվիրան եղել է ռեժիսոր, Նիկոլան՝ օպերատոր։ Նրանց որդին՝ «Ջեննարելյոն», որպես դերասան հանդես է եկել բազմաթիվ ֆիլմերում։

Նրանց խաղարկային ֆիլմերը հաճախ հիմնված էին նեապոլյան դրամաների վրա, նկարում էին Նեապոլի փողոցներում՝ ներգրավելով ոչ պրոֆեսիոնալ դերասանների։ Նոտարիի իրատեսական մոտեցումն ասոցիացվել է իտալական կինոյի ոսկե դարաշրջանի նեոռեալիզմի հետ։

Կենսագրություն

Էլվիրան ծնվել է Դիեգո Կոդայի և Անյեզե Վինյեսի ընտանիքում^[2]։ Էլվիրային թույլատրել են դպրոց հաճախել և կրթություն ստանալ։ Դպրոցում ձեռք է բերել լեզվական հմտություններ, որոնք հետագայում կիրառել է գրվածքներում։ Դպրոցն ավարտելուց հետո ընտանիքով տեղափոխվել են Նեապոլ, որտեղ աշխատել է որպես «կանացի գլխարկներ պատրաստող», ինչը շարունակում է նույնիսկ կինոռեժիսոր դառնալուց հետո։ Նեապոլում հանդիպել է Նիկոլա Նոտարիին և ամուսնացել նրա հետ։ Ունեցել են երեք երեխա՝ Էդոարդո, Դորա և Մարիա։

Ամուսնու հետ միասին հիմնադրել են իրենց կինոընկերությունը՝ «Դորա ֆիլմը», որն անվանել են իրենց դստեր պատվին։ Ամուսինը եղել է կինոօպերատոր, Էլվիրան գրել է ֆիլմերի սցենարներ և եղել ֆիլմերի ռեժիսոր։ «Դորա ֆիլմ» ընկերության աշխատանքների մեծ մասը կորել են, պահպանվել են մի քանի ձայնագրություններ։ «Դորա Ֆիլմը» եղել է իսկական կինոարտադրություն՝ զինված ֆիլմարտադրության համար անհրաժեշտ պարագաներով, ունեցել է նաև դերասանական դպրոց, լաբորատորիաներ, որտեղ ստեղծվել են վավերագրական և կարճամետրաժ ֆիլմեր։ Ըստ նրանց որդու վկայության՝ Էլվիրան դերասաններից պահանջել է իրական և ճշմարիտ կատարողկանություն։ Երբեմն Էլվիրան դերասաններին հիշեցնում էր իր կյանքի տխուր պահերը, ինչը հիշեցնում էր նեոռեալիզմ^[3]։ Էլվիրան եղել է ռեժիսոր, սցենարիստ, զբաղվել է նաև ֆիլմերի մոնտաժային հարցերով։ Մելոդրամաները նա ներկայացնում էր կնոջ տեսանկյունից։ Էլվիրան ներկայացրել է վհատ, գայթակղիչ, նորմերից շեղվող կանանց կերպարներ՝ կենտրոնանալով կնոջ մարմնի, երևակայության վրա։ «Nfama» և «A Piedigrotta» ստեղծագործություններում առաջնորդ կինը ներկայացված է «անկարգապահ կնոջ կերպարով»։ Էլվիրայի ֆիլմերը ներկայացնում են այս կանանց պայքարը։ Ֆիլմերում անդրադարձել է նաև կանանց ցանկությանը, կանանց ցանկացող տղամարդկանց, կնոջ հույզերին ու զգացմունքներին։ Ֆիլմերը հաճախ լույս էին սփռում իտալական կյանքի այն ասպեկտների վրա, որոնք չպետք է ներկայացվեին, ֆիլմերում հաճախ հնչում էր կոպիտ լեզու և սեռական երանգներ^[4], և ցենզուրայից ելնելով՝ տեսարանները հաճախ մոնտաժվում էին կամ հեռացվում։

1930-ական թվականներին «Դորա ֆիլմը» փակվել է։ Էլվիրան տեղափոխվել է Սալեռնո, որտեղ էլ թոշակի է անցել։ Նոտարիները բացել են լուսանկարչական սարքավորումների խանութ^[5]։ Ավելի ուշ Էլվիրայի ամուսինը դարձել է կինոդիստրիբյուտոր^[5]։

Ընտրյալ ֆիլմեր

• Gli arrivederci (1906)
• L'accalappiacani (1909)
• Il processo Cuocolo (1909)
• Maria Rosa di Santa Flavia (1910)
• Fuga del gatto (1910)
• Bufera d'anime (1911)
• La figlia del Vesuvio (1912)
• I nomadi (1912)
• Guerra italo-turca tra scugnizzi napoletani (1912)
• L'eroismo di un aviatore a Tripoli (1912)
• Carmela la pazza (1912)
• Povera Tisa, povera madre (1913)
• Errore giudiziario (1913)
• Tricolore (1913)
• Ritorna all'onda (1914)
• A Marechiare 'nce sta 'na fenesta (1914)
• Addio mia bella addio... l'armata se ne va... (1915)
• Figlio del reggimento (1915)
• Sempre avanti, Savoia (1915)
• Carmela, la sartina di Montesanto (1916)
• Ciccio, il pizzaiuolo del Carmine (1916)
• Gloria ai caduti (1916)
• Barcaiuolo d'Amalfi (1917)
• La maschera del vizio (1917)
• Mandolinata a mare (1917)
• Il nano rosso (1917, ըստ Կարոլինա Ինվերցիոյի վեպի)
• Gnesella (1918)
• Pusilleco addiruso (1918)
• Medea di Porta Medina (1918, ըստ Ֆրանչեսկո Մաստրիանիի վեպի)
• Chiarina la modista (1919)
• Gabriele il lampionaio (1919)
• 'A Legge (1920)
• A Piedigrotta (1920)
• 'A mala nova (1920)
• Gennariello il poliziotto (1920)
• Luciella (1921)
• Il figlio del galeotto (1921)
• 'A Santanotte (1922)
• Piccerella (1922)
• Cielo celeste (1922)
• Cielo 'e Napule (1922)
• Il miracolo della Madonna di Pompei (1922)
• Pupatella (1923)
• Reginella (1923)
• Cor' e frate (1923)
• 'O cuppè d' 'a morte (1923)
• Sotto San Francisco (1923)
• 'Nfama! (1924)
• Così piange Pierrot (1924)
• Mettite ll'avvocato (1924)
• Trionfo cristiano (1925)
• Fenesta ca lucive (1926)
• La leggenda di Napoli (1928)
• Napoli terra d'amore (1928)
• Napoli sirena della canzone (1929)

Ծանոթագրություններ

1. Internet Movie Database — 1990.
2. Streetwalking On A Ruined Map pg.80
3. Streetwalking On A Ruined Map pg.118
4. Streetwalking On A Ruined Map pg.142
5. Streetwalking On A Ruined Map pg.144

Աղբյուրներ

• Giuliana Bruno, Streetwalking on a Ruined Map: Cultural Theory and the City Films of Elvira Notari, Princeton University Press, 1993
• Gwendolyn Audrey Foster, Women film directors: an international bio-critical dictionary, Greenwood Publishing Group, 1995 ISBN 0-313-28972-7
• Bruno, Giuliana (1993). Streetwalking On A Ruined Map. Princeton University Press. էջեր 416. ISBN 0-691-02533-9.
• «Elvira Notari». IMDB. Վերցված է 2012 թ․ մայիսի 6-ին.
• Tomadjogiou, Kimberly (1922). «I film-sceneggiata». Bianco e Nero. LXXII (570).
• Bruno, Giuliana (Feb 1993). «Notari und Neopolitanische Film: ein historisches panorama». Freun und film (56–57).

Արտաքին հղումներ

• Էլվիրա Նոտարի Internet Movie Database կայքում
• Elvira Notari Արխիվացված 2019-07-12 Wayback Machine at the Women Film Pioneers Project

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Էլվիրա Նոտարի» հոդվածին։