Նիկոդեմ Կարո գերմ.՝ Nikodem Caro | |
---|---|
Ծնվել է | մայիսի 23, 1871[1] Լոձ, Piotrków Governorate, Լեհական թագավորություն, Ռուսական կայսրություն[1] |
Մահացել է | հունիսի 27, 1935[1] (64 տարեկան) Հռոմ, Իտալիա |
Գերեզման | Ցյուրիխ |
Քաղաքացիություն | Լեհաստան և Գերմանիա |
Մասնագիտություն | քիմիկոս, ձեռնարկատեր և համալսարանի դասախոս |
Անդամակցություն | ԽՍՀՄ գիտությունների ակադեմիա, Ռուսաստանի գիտությունների ակադեմիա և Association of German Engineers? |
Ալմա մատեր | Ռոստոկի համալսարան և Բեռլինի տեխնիկական համալսարան |
Տիրապետում է լեզուներին | գերմաներեն[2] |
Պարգևներ | |
Nikodem Caro Վիքիպահեստում |
Նիկոդեմ Կարո (գերմ.՝ Nikodem Caro, մայիսի 23, 1871[1], Լոձ, Piotrków Governorate, Լեհական թագավորություն, Ռուսական կայսրություն[1] - հունիսի 27, 1935[1], Հռոմ, Իտալիա), գերմանացի քիմիկոս և ձեռնարկատեր, քիմիայի դոկտոր, ԽՍՀՄ գիտությունների ակադեմիայի արտասահմանյան թղթակից անդամ (1925)[3][4][5]։
Ծնվել է Լեհաստանում և Վերին Սիլեզիայում բնակվող հայտնի հրեական ընտանիքում։ 1888 թվականին դպրոցն ավարտելուց հետո ընդունվել է Բեռլինի տեխնիկական համալսարանի քիմիական ֆակուլտետը։ 1891 թվականից Բեռլին-Շառլոտենբուրգի տեխնիկական ուսումնարանի քիմիկոս էր[6]։
Հաջորդ տարի Ռոստոկի համալսարանում ստացել է դոկտորի աստիճան, այնտեղ աշխատել է որպես դոցենտ։
Գործընթացը, որը նա մշակել է Ադոլֆ Ֆրանկի հետ կարբիդներից ցիանիդային միացությունների արտադրության համար, արտոնագրվել է 1895 թվականի մարտի 31-ին։ Տնտեսական շահագործման և ցիանիդի հետագա հետախուզման նպատակով Կարոն Ադոլֆ Ֆրանկի հետ հիմնել է «Cyanidgesellschaft mbH» ընկերությունը։
Կարո-Ֆրանկ ձեռնարկության մշակումներն ու արտադրանքը նպաստել են Առաջին համաշխարհային պատերազմի ժամանակ գերմանական զորքերի կողմից օգտագործվող քիմիական զենքի արտադրությանը։ Պատերազմից հետո նա դարձել է «Bayerische Stickstoffwerke AG» բավարական քիմիական ընկերության առաջին նախագահը։
1933 թվականին նացիստների իշխանության գալուց հետո Կարոն լքել է Գերմանիան և Շվեյցարիայի տարածքով գաղթել Իտալիա։ ՄԱհացել է 1935 թվականին Հռոմում։ Թաղված է Ցյուրիխում։
Հիմնական հետազոտությունները եղել են կալցիումի կարբիդի և ացետիլենի ստացման բնագավառում, որոնց արտադրությունը մեծ նշանակություն ուներ գերմանական քիմիական արդյունաբերության համար։
Նա առաջարկել է կալցիումի կարբիդի փորձարկման մեթոդ (Կարոյի մեթոդ), որը 1890-ական թվականներին դարձել է Գերմանական ստանդարտի պաշտոնական տեխնոլոգիական գործընթաց։ Պրոֆեսոր Ադոլֆ Ֆրանկի հետ համագործակցելով 1895 թվականին մշակել է ազոտը կալցիումի կարբիդի հետ հակազդման միջոցով կալցիումի ցիանամիդ ստանալու համար ազոտի ամրագրման մեթոդ, և առաջարկել վառարաններ ցիանամիդի արտադրության համար (Ֆրանկ-Կարո վառարաններ), ինչպես նաև փորձեր տորֆից գազի հիդրատացման և գազիֆիկացման վերաբերյալ։
Մեծ թվով արտոնագրերի հեղինակ է։ Հեղինակել է նաև մի շարք տպագիր աշխատություններ, այդ թվում՝ «Ացետիլենի ձեռնարկ» (1904)։
Հայտնի է ամոնիակի կատալիտիկ օքսիդացման, տորֆի գազաֆիկացման վերաբերյալ իր աշխատություններով։ Մշակել է ցիանամիդային ազոտի ֆիքսման մեթոդը։
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Նիկոդեմ Կարո» հոդվածին։ |
|