Diana Kennedy, nomine nativo Diana Southwood (Lochetunae(en) in oppido Essexiae die 3 Martii 1923 nata; Zitácuaro in urbe Mechoacanae mortua die 24 Iulii 2022) fuit scriptrix de re cibaria et praecipue de arte coquinaria Mexicana; de qua re auctoritas principalis vel domina superna censebatur.[1] Apud alios anthropologa culinaria, a se ethnogastronoma nuncupabatur.[2] Exsul Britannica tenax et imperans, quinquaginta annos remotissimas "Mexici sui" partes visitabat ut arcanas doctrinas coquinarias apud coquos indigenas instanter requisivisset:[3] quas deinde libris suis conscribebat.
Filia magistrae ludorum negotiatorisque infortunati, Londinii apud scholam puellarum Hampstead Meridianae educata est. In Anglia silvicultrix sub secundo bello mundano, deinde in Scotia et Canada habitavit. Haitiam anno 1956 visitavit ubi Paulum Kennedy incurrit, diurnarium apud New York Times, cui mox nupsit et cum eo Mexicopoli degit. Ibi de gastronomia Mexicana assidue quaerebat. Paulo cancere affecto, anno 1966 ambo Novum Eboracum petiverunt ubi ille anno insequenti mortem obierit.
Suadente Craig Claiborne mariti collega, Diana vidua artem coquinariam Novi Eboraci in urbe ab anno 1969 docebat. Inter discipulos Francesca McCullough, editrix apud Harper & Row, ad libros culinarios scribendos suadebat. Primum ergo The Cuisines of Mexico, anno 1972 edito, rem fere ignotam lectoribus Americanis descripsit. Recensionibus propitiis receptis, sed aegrotans, The Tortilla Book, magna parte e lectura operis classici Mexicani Iosephinae Velázquez de León(es) anno 1975 elaboravit.[4] Ab eadem inspirata, sed ex itineribus inquisitionibusque suis, Recipes from the Regional Cooks of Mexico anno 1978 divulgavit, coquis provincialibus et indigenis ubique nominatim citatis. Hoc opus scriptoribus coquisque Mexicanis dedicatum est, Augustino Aragón Leyva,[5] Salvatore Novo(es), Iosephina Velázquez de León necnon aliis.
Mexicum enim anno 1976 rursus petiverat ibique usque ad mortem habitavit: fundum suum (Quinta Diana) prope Zitácuaro ab 1980 construebat ibique laborabat. De suis consuetudinibus coquinariis, non sine anecdotis, anno 1984 in Nothing Fancy et anno 2003 in From My Mexican Kitchen scripsit. Libris posterioribus magis magisque ad gastronomiam regionalem Mexicanam inveniendam et ad usum aliorum recreandam se dicabat, videlicet The Art of Mexican Cooking (1989) et My Mexico (1998) atque praesertim in ultimo opere Oaxaca al gusto, Hispanice primum anno 2008 divulgato, Anglice post duos annos verso. Apud Quinta Diana diurnarii plures eam petivit, quorum sunt qui se querulose, sunt qui liberaliter receptos esse confitebantur. Res primum ab ea inventae de utilibus plantis Mexicanis a Commissione Mexicana de cognitione usuque biodiversitatis registratae sunt.[6]