Francesco Morlacchi

Francesco Morlacchi
Francesco Morlacchi geportretteerd door Gottlob Friedrich Thormeyer (1829)
Francesco Morlacchi
geportretteerd door
Gottlob Friedrich Thormeyer (1829)
Algemene informatie
Volledige naam Francesco Giuseppe Baldassarre Morlacchi
Geboren 14 juni 1784
Geboorteplaats PerugiaBewerken op Wikidata
Overleden 28 oktober 1841
Overlijdensplaats InnsbruckBewerken op Wikidata
Land Vlag van Italië Italië
Werk
Genre(s) opera, HaFaBramuziek, kerkmuziek
Beroep componist, muziekpedagoog, organist, pianist en violist
Instrument(en) orgel, pianist, violist
Invloed(en) Nicola Antonio Zingarelli, Padre Stanislao Mattei
(en) Discogs-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Francesco Giuseppe Baldassarre Morlacchi (Perugia, 14 juni 1784 – Innsbruck, 28 oktober 1841) was een Italiaans componist, dirigent, organist, pianist en violist.

Levensloop

[bewerken | brontekst bewerken]

Morlacchi kreeg al op zevenjarige leeftijd vioolles van zijn vader, zelf een geschikt violist. Door Luigi Caruso, maestro di capella aan de kathedraal (Duomo) San Lorenzo van Perugia, kreeg hij les in muziektheorie, piano en orgel, maar ook van een oom van zijn moeder, die organist was aan dezelfde kerk. Morlacchi werd opgeleid aan het gymnasium van Perugia, waar hij ook muziek bij Giovanni Mazetto studeerde. Voor zijn achttiende levensjaar componeerde hij al een groter werk, het oratorium Gli Angeli al sepolcro, waarmee hij groot succes had, zodat de graaf Pietro Baglioni hem een studiebeurs gaf voor een compositiestudium bij Nicola Antonio Zingarelli, die toen kapelmeester aan de kerk "Santuario della Santa Casa di Loreto" in Rome was. Vanaf 1805 studeerde Morlacchi contrapunt bij Padre Stanislao Mattei in Bologna. Voor de kroning van Napoleon Bonaparte tot koning van Italië in 1806 kreeg hij een opdracht voor een cantate, die in het theater in Bologna in première ging. Diverse kerkmuziek volgde dit opdracht tot het jaar 1807, waar zijn Il Poeta in Campagna in februari in het Teatro della Pergola in Florence in première ging.

Terug van Bologna componeerde hij een zestienstemmig Miserere, dat grote toestemming van het publiek en de critici kreeg. Met zijn opera Il Ritratto vestigde hij zich ook een naam als operacomponist, die door de uitvoering van zijn melodrama Il Corradino in 1808 te Parma zich nog verbeterde. Het volgden de opera's Enone e Paride, Oreste, Rinaldo d’Asti, La Principessa per ripiego, Il Simoncino, Le Aventure di una giornata en Le Danaide. Het succes dat de laatstgenoemde opera bereikte zorgde samen met een advies van de zangeres Marietta Marcolini ervoor, dat hij in 1810 naar Dresden uitgenodigd werd. Aldaar werd hij vanaf 1811 als opvolger van Ferdinando Paër hofkapelmeester van de Italiaanse opera in Dresden. Met zijn levenslange aanstelling was hij verantwoordelijk voor de Rooms-katholieke kerkmuziek, opera, orkest- en kamermuziek aan het hof. Tijdens het Russische Generaalgouvernement in het jaar 1813 wist hij samen met de toenmalige directeur van het theaterorkest, Freiherr von Racknitz, er voor te zorgen, dat geen muzikale institutie werd opgelost. In 1826 richtte hij een Steuncassa voor de weduwen en wezen van de leden van de koninklijke muzikale kapel van Saksen op, een sociale inrichting die toen nog heel zelden voorkwam.

Morlacchi had een sterke inzet voor de tentoonspreiding van de "romantische" muziek en werd wegens zijn muzikale uitdrukking ook als "Italiaanse Romanticus" op de bok van de Dresdner Hofkapel betekend. Hij was de initiatiefnemer voor de concerten op Palmzondag en was - samen met Carl Gottlieb Reißiger - er voor verantwoordelijk, dat in Dresden de Matthäus Passion van Johann Sebastian Bach weer uitgevoerd werd. Voor zijn oratorium La passione di Gesù Cristo werd hij van de paus met de Orde van de Gulden Spoor onderscheiden.

Tijdens een reis naar Pisa overleed hij in Innsbruck. Met zijn dood kwam ook het einde van de afdeling Italiaanse opera aan het hof in Dresden. Het theater van zijn geboortestad werd in Teatro Morlacchi vernoemd. Ook het stedelijke conservatorium van Perugia draagt zijn naam.

Composities

[bewerken | brontekst bewerken]

Werken voor banda (harmonieorkest)

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Il Pastore Svizero, concert voor dwarsfluit en harmonieorkest[1]

Missen, oratoria, cantates en andere kerkmuziek

[bewerken | brontekst bewerken]

Muziektheater

[bewerken | brontekst bewerken]

Opera's

[bewerken | brontekst bewerken]
Voltooid in titel aktes première libretto
1807 Il Poeta in Campagna (Il poeta disperato) 1 akte 22 februari 1807, Florence, Teatro alla Pergola Antonio Simone Sografi
1807 Il ritratto ossia
La forza dell'astrazione 		2 aktes zomer 1807, Verona, Teatro Filarmonico Luigi Romanelli
1808 Corradino 2 bedrijven 27 februari 1808, Parma, Teatro Imperiale Antonio Simone Sografi
1808 Enone e Paride 2 aktes oktober 1808, Livorno, Teatro degli Avvalorati
1808 Oreste 2 aktes 26 december 1808, Parma, Teatro Imperiale L. Bottoni
1809 La principessa per ripiego 2 aktes 15 april 1809, Rome, Teatro Valle Jacopo Ferretti
1809 Il Simoncino 1 akte juni 1809, Rome, Teatro Valle
1809 Rinaldo d'Asti ossia
Il tutore deluso 		1 akte zomer 1809, Parma, Teatro Filo-Musico-Drammatico G. Rossena
1809 Le avventure d'una giornata 2 aktes 26 september 1809, Milaan, Teatro alla Scala Luigi Romanelli
1809 Saffo in Leucade lente 1809, Milaan, Teatro alla Scala Giuseppe Alborghetti
1810 Le danaidi 2 aktes 11 februari 1810, Rome, Teatro di Torre Argentina Stefano Scatizzi
naar Pietro Metastasio, "Ipermestra"
1811 Raoul di Crequy 3 bedrijven april 1811, Dresden, Hoftheater Niccolò Perotti
1815 La capricciosa pentita 2 aktes 10 januari 1816, Dresden, Hoftheater Luigi Romanelli
1816 Il barbiere di Siviglia 4 bedrijven april 1816, Dresden, Hoftheater Giuseppe Petrosellini
1817 La semplicetta di Pirna 2 aktes augustus 1817, Dresden, Hoftheater
1818 Boadicea 2 aktes 13 januari 1818, Napels, Teatro San Carlo G. B. Bordesi
1818 Gianni di Parigi 2 aktes 29 mei 1818, Milaan, Teatro alla Scala Felice Romani
1821 Donna Aurora ossia
Il romanzo all'improvviso 		2 aktes herfst 1821, Milaan, Teatro alla Scala Felice Romani
1822 Tebaldo e Isolina 2 aktes 4 februari 1822, Venetië, Teatro La Fenice Gaetano Rossi
1823 La gioventù di Enrico IV. 2 aktes augustus 1823, Pillnitz
1823 L’Ilda d’ Avenello 2 aktes 20 januari 1824, Venetië, Teatro La Fenice Gaetano Rossi
1828;
rev. 1832 		I saraceni in Sicilia ovvero Eufenio di Messina;
rev. als Il rinnegato 		2 aktes 28 februari 1828, Venetië, Teatro La Fenice;
rev. maart 1832, Dresden, Hoftheater 		Felice Romani
1828 Colombo 2 aktes 21 juni 1828, Genua, Teatro Carlo Felice Felice Romani
1829 Don Desiderio ovvero
Il disperato per eccesso di buon cuore 		2 aktes herfst 1829, Dresden, Hoftheater B. Morelli
Francesca da Rimini niet voltooid Felice Romani naar
Dante Alighieri, De goddelijke komedie
Laurina alla corte niet voltooid

Bibliografie

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Jozef Robijns, Miep Zijlstra: Algemene muziek encyclopedie, Haarlem: De Haan, 1979-1984, ISBN 978-90-228-4930-9
  • Jerome Mitchell: More Scott operas : further analyses of operas based on the works of Sir Walter Scott, Lanham: University Press of America, Inc., 1996, 328 p.
  • Alfredo Grandini: Cronache musicali del teatro Petrarca di Arezzo - Il primo cinquantennio (1833-1882), Firenze: Leo S. Olschki, 1995, 377 p.
  • Paul E. Bierley, William H. Rehrig: The heritage encyclopedia of band music : composers and their music, Westerville, Ohio: Integrity Press, 1991, ISBN 0-918048-08-7
  • Biancamaria Brumana, Galliano Ciliberti (Hrsg.): Francesco Morlacchi e la musica del suo tempo (1784–1841). Atti del Convegno internazionale di studi, Perugia, 26–28 ottobre 1984. Olschki, Florenz 1986, ISBN 88-222-3433-2
  • Moritz Fürstenau: Morlacchi, Francesco in: Allgemeine Deutsche Biographie, Band 22 (1885), S. 320–322
  • Graaf Giovanni Battista Rossi-Scotti: Della vita e delle opere da Cav. Francesco Morlacchi di Perugia, Perugia, Vincenzo Bastelli, 1861.

Media

[bewerken | brontekst bewerken]
  1. ↑ Il Pastore Svizero door Franchina Floriana (dwarsfluit); Banda G. Verdi di Mirto o.l.v. Franchina Manlio
[bewerken | brontekst bewerken]
Zie de categorie Francesco Morlacchi van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.