Kikkerkopschildpadden
| Kikkerkopschildpadden | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Gewone kikkerkopschildpad (Mesoclemmys nasuta) | |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||
| Mesoclemmys Gray, 1873 | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Kikkerkopschildpadden op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Kikkerkopschildpadden[1] (Mesoclemmys) zijn een geslacht van schildpadden uit de familie slangenhalsschildpadden (Chelidae). Er zijn tien soorten die voorkomen in noordelijk Zuid-Amerika. De gewone kikkerkopschildpad (Mesoclemmys nasuta) en de bochelschildpad (Mesoclemmys gibba) komen onder andere voor in Suriname.
Naam en indeling
[bewerken | brontekst bewerken]De wetenschappelijke naam van de groep werd voor het eerst voorgesteld door John Edward Gray in 1873. Oorspronkelijk werden veel soorten bij het niet langer erkende geslacht Batrachemys ingedeeld en ook behoorden een aantal soorten lange tijd tot het geslacht van de paddenkopschildpadden (Phrynops) en de Amerikaanse waterschildpadden (Clemmys).[2] Hierdoor worden in de literatuur voor een aantal soorten verschillende namen gebruikt.
De geslachtsnaam Mesoclemmys betekent vrij vertaald 'middelste schildpad'; en is afgeleid van de Griekse woorden mesos (midden-) en klemmys (schildpad).[3] De auteur die het geslacht benoemde zag de schildpadden als een tussenvorm van de soorten uit het niet langer erkende geslacht Hydraspis en de schildpadden uit het geslacht Platemys.[4] De verouderde naam Batrachemys betekent 'pad-schildpad'.
Soorten
[bewerken | brontekst bewerken]Er zijn negen soorten, de soort Mesoclemmys heliostemma wordt niet meer erkend omdat uit een studie in 2019 bleek dat deze 'soort' dezelfde was als Mesoclemmys raniceps. In Colombia zijn resten gevonden van een fossiele soort uit het Mioceen.[5]
Het geslacht omvat de volgende soorten, met de auteur en het verspreidingsgebied.
| Naam | Auteur | Verspreidingsgebied |
|---|---|---|
| Colombiaanse kikkerkopschildpad (Mesoclemmys dahli) |
Zangerl & Medem, 1958 | Colombia |
| Bochelschildpad (Mesoclemmys gibba) |
Schweigger, 1812 | Peru, Ecuador, Colombia, Venezuela, Trinidad, Guyana, Suriname, Brazilië |
| Gewone kikkerkopschildpad (Mesoclemmys nasuta) |
Schweigger, 1812 | Colombia, Peru, Bolivia, Brazilië, Frans-Guyana, Suriname |
| Mesoclemmys perplexa | Bour & Zaher, 2005 | Brazilië |
| Mesoclemmys raniceps | Gray, 1855 | Colombia, Peru, Bolivia, Brazilië, Ecuador |
| Ruwe paddenkopschildpad (Mesoclemmys tuberculata) |
Luederwaldt, 1926 | Brazilië |
| Mesoclemmys vanderhaegei | Bour, 1973 | Paraguay, Argentinië, Brazilië |
| Peruviaanse kikkerkopschildpad (Mesoclemmys wermuthi) |
Mertens, 1969 | Bolivia, Brazilië, Colombia, Peru |
| Mesoclemmys zuliae | Pritchard & Trebbau, 1984 | Venezuela |
Uiterlijke kenmerken
[bewerken | brontekst bewerken]
De schildpadden blijven klein tot middelgroot en bereiken een schildlengte van ongeveer 21 tot 35 centimeter. De kleur van het rugschild is meestal bruin tot grijs of donkerder tot zwart. Het buikschild heeft vaak een gele kleur met zwarte vlekken, het buikschild heeft geen scharnierende delen.De kop is bij alle soorten dik en breed en de nek is relatief kort, waaraan de naam kikkerkopschildpadden is te danken.[5]
Verspreiding en habitat
[bewerken | brontekst bewerken]De soorten komen voor in delen van Noord- en Midden- en leven in de landen Colombia, Peru, Bolivia, Brazilië, Frans-Guyana, Suriname, Venezuela, Paraguay, Argentinië, Ecuador, Trinidad en Guyana.[2] Het areaal beslaat tropische en gematigde streken inclusief delen van het Andesgebergte. De schildpadden komen voornamelijk voor rond de Orinocorivier en de Amazonerivier. De habitat bestaat uit vele verschillende typen draslanden zoals moerassen, vennen, veengebieden, rivieren, meren, onderlopen bossen en vijvers. Kikkerkopschildpadden komen zowel voor in stromend als in stilstaand water.[5]
Beschermingsstatus
[bewerken | brontekst bewerken]Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN is aan vier soorten een beschermingsstatus toegewezen. een soort wordt beschouwd als 'gevoelig' (Near Threatened of NT), een soort als 'kwetsbaar' (Vulnerable of VU) en twee soorten staan te boek als 'ernstig bedreigd' (Critically Endangered of CR).[6]
Bronvermelding
[bewerken | brontekst bewerken]Referenties
- ↑ Bernhard Grzimek (1971). Het Leven Der Dieren Deel VI: Reptielen. Kindler Verlag AG, Pagina 139. ISBN 90 274 8626 3.
- ↑ a b Peter Uetz & Jakob Hallermann, The Reptile Database - Mesoclemmys. Gearchiveerd op 17 augustus 2023.
- ↑ Alejandro Arteaga, Reptiles of Ecuador - Mesoclemmys raniceps - 17 mei 2022. Gearchiveerd op 3 mei 2023.
- ↑ Franck Bonin, Bernard Devaux & Alain Dupré, vertaald door Peter C.H. Pritchard (2006). Turtles of the World. Johns Hopkins University Press, Pagina 65. ISBN 0801884969.
- ↑ a b c Jeffrey E. Lovich, Whit Gibbons (2021). Turtles of the World - A Guide tot Every Family. Princeton University Press, Pagina 194, 195. ISBN 9780691223223.
- ↑ International Union for Conservation of Nature and Natural Resources - Red List, Mesoclemmys - IUCN Red List.
Bronnen
- (en) – Jeffrey E. Lovich, Whit Gibbons - Turtles of the World - A Guide tot Every Family – Pagina 194, 195 – 2021 – Princeton University Press – ISBN 9780691223223
- (en) – Peter Uetz & Jakob Hallermann - The Reptile Database - Mesoclemmys - Website Geconsulteerd 1 mei 2023
- (en) – Peter Paul van Dijk, John B. Iverson, Anders G. J. Rhodin, H. Bradley Shaffer & Roger Bour - Turtles of the World, 7th Edition: Annotated Checklist of Taxonomy, Synonymy, Distribution with Maps, and Conservation Status - ISSN 10887105 (2014) - Website
· 
· 