Andrzej Dembicz

Andrzej Dembicz
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

3 lipca 1939
Kowel

Data i miejsce śmierci

29 listopada 2009
Warszawa

Profesor doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: Ameryka Łacińska, geografia społeczno-gospodarcza Ameryki Łacińskiej, studia regionalne
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1973 – nauki o Ziemi
Uniwersytet Warszawski

Habilitacja

29 kwietnia 1985 – nauki geograficzne
Uniwersytet Warszawski

Profesura

20 października 1992

Doktor honoris causa
Autonomiczny Uniwersytet Stanu Meksyk – 1985
Nauczyciel akademicki
uczelnia

Uniwersytet Warszawski; Wydział Geografii i Studiów Regionalnych; Instytut Krajów Rozwijających się
Uniwersytet Warszawski; Centrum Studiów Latynoamerykańskich

Okres zatrudn.

od 1963

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Oficer Orderu Krzyża Południa (Brazylia)
Strona internetowa

Andrzej Anatol Dembicz (ur. 3 lipca 1939 w Kowlu, zm. 29 listopada 2009[1] w Warszawie[2]) – profesor tytularny, ponad 40 lat związany z Uniwersytetem Warszawskim, latynoamerykanista. Twórca i dyrektor Centrum Studiów Latynoamerykańskich.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Anatola i Heleny[2]. Absolwent studiów w Instytucie Geografii UW (1963). Doktor nauk o Ziemi na UW (1973)[3]. Habilitował w 1985 na UW, przedstawiając dzieło Ewolucja plantacji. Typologiczne studium plantacji trzciny cukrowej na Kubie. W 1992 uzyskał tytuł naukowy profesora[4].

Tematami jego zainteresowań latynoamerykańskich były kolejno: społeczności wiejskie i plantacje trzciny cukrowej, społeczne budowanie przestrzeni regionalnych, tożsamość i myśl społeczna Ameryki Łacińskiej, koncepcje i praktyka studiów latynoamerykańskich.

Od 1963 związany z Wydziałem Geografii i Studiów Regionalnych UW. Założył Centrum Studiów Latynoamerykańskich, którym kierował od 1988 do śmierci. W 2000 przewodniczył Komitetowi Organizacyjnemu 50. Międzynarodowego Kongresu Amerykanistów w Warszawie. W latach 2001–2007 pełnił funkcję prezydenta CEISAL – Europejskiej Rady Studiów Społecznych nad Ameryką Łacińską. Prowadził studia terenowe w wielu krajach Ameryki Łacińskiej, szczególnie związany z Kubą, Meksykiem, Peru, Argentyną, Brazylią i Chile, gdzie spędził łącznie kilkanaście lat.

Wśród wypromowanych przez niego doktorów znaleźli się: Maciej Jędrusik (1989), Joaquín Roberto González Martínez (1992), Bogumiła Lisocka-Jaegermann(inne języki) (1996)[4].

Ojciec Katarzyny Dembicz. Pochowany na cmentarzu parafialnym w Zerzniu[5].

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Filozofia poznawania Ameryki : studium idei i koncepcji poznawania i interpretowania Ameryki od czasów najdawniejszych po współczesne studia latynoamerykańskie
  • Ameryka Łacińska: przestrzeń i społeczeństwo: społeczne aspekty przestrzennej koncentracji ludności (Redakcja)
  • Interculturalidad en America latina en ambitos locales y regionales (Redakcja)
  • Polskie badania nad Amerykami – (wspólnie z Z.Lewickim)
  • Procesos en Europa Centro-Oriental y America Latina (wspólnie z Elsa Laurelli)
  • Relacje Polska – Brazylia: historia i współczesność (Redakcja wspólnie z Marcinem Kulą)
  • Relacje Polska – Argentyna: historia i współczesność (Redakcja)
  • Słownik terminów geograficznych Ameryki Łacińskiej
  • Kuba
  • Ewolucja plantacji: typologiczne studium plantacji trzciny cukrowej na Kubie

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Odeszli. „UW : Uniwersytet Warszawski”. 1 (45), s. 40, styczeń 2010. Uniwersytet Warszawski. ISSN 1640-2758. (pol.). 
  2. ↑ a b REJESTR SPADKOWY PL: wynik wyszukiwania [online], rejestry-notarialne.pl [dostęp 2022-02-01].
  3. ↑ a b A. DEMBICZ [online], dembicz.org, 1 lutego 2022 [dostęp 2022-02-01] [zarchiwizowane z adresu 2022-02-01].
  4. ↑ a b Prof. dr hab. Andrzej Dembicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2022-01-02].
  5. ↑ Andrzej Dembicz, Warszawa, 03.12.2009 - nekrolog [online], nekrologi.wyborcza.pl, 3 grudnia 2009 [dostęp 2022-02-01].
  6. ↑ Condecorados: Orden al Merito por Servicios Distinguidos. rree.gob.pe. [dostęp 2017-09-18]. (hiszp.).
  7. ↑ Diário Oficial da União (DOU). 2002-04-18. [dostęp 2014-06-22]. (port.).
  8. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 sierpnia 2004 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2004 r. nr 56, poz. 942).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]