Christian von Krockow (ur. 26 maja 1927 w Rumsku (Pomorze), zm. 13 marca lub 17 marca[1] 2002 w Hamburgu) – niemiecki politolog, historyk, pisarz i publicysta.
Urodził się w rodzinie niemieckiej szlachty na Pomorzu Gdańskim. W 1910 jego przodek Wilhelm von Krockow z Rumska z linii Krockow-Ossecken kupił wieś Klęcino. Christian był synem Otto Christopha von Wickerana Grafa von Krockow. Miał troje rodzeństwa: urodzoną w 1916 w Rumsku siostrę Libussę oraz dwóch braci, którzy polegli w trakcie II wojny światowej: Klaus-Wilhelm we wrześniu 1939 pod Warszawą (służył w Wehrmachcie), Hans-Kaspar w 1945 (walczył w polskiej armii)[2]. Rodzina po utracie majątku w 1945 zdołała uciec do Hamburga. Christian von Krockow w czasie wojny przebywał w Świnoujściu, był pomocnikiem przy działach przeciwlotniczych. Od zimy 1944 przebywał w Słupsku jako rekrut, a następnie, do momentu kapitulacji Niemiec, był w niewoli. Po wojnie wyjechał do Niemiec zachodnich[1].
W latach 1947–1954 studiował socjologię, filozofię i prawo publiczne na uniwersytecie w Getyndze[2] oraz na uniwersytecie w Durham[3]. W roku 1955 obronił w Getyndze pracę doktorską zatytułowaną Der Dezisionismus bei Ernst Jünger, Carl Schmitt und Martin Heidegger, seine soziale Funktion und seine sozialtheoretische Bedeutung.
W latach 1961–1969 był profesorem nauk politycznych w Getyndze, Saarbrücken oraz we Frankfurcie[3].
Na emeryturze przeniósł się do Hamburga. Pracował jako niezależny badacz[4] i dziennikarz w Getyndze. Kilka razy wyjeżdżał do ZSRR (1962, 1964, 1969 i 1971), odwiedził Japonię, Meksyk i USA[3].
Podobnie jak hrabina Marion Dönhoff był jednym z pionierów pojednania Niemiec z Polską[2]. Był krytyczny wobec uwielbienia dla cech uważanych za pruskie i wychwalanych przez badaczy, zachęcał do refleksji nad wartościami i celami, jakimi się kieruje człowiek[3].
Opublikował m.in. cenione biografie cesarzy niemieckich – Fryderyka II i Wilhelma II, a także biografię organizatora zamachu na Adolfa Hitlera – Clausa von Stauffenberga[2]. Książki te odniosły duży sukces wydawniczy[3]. W Polsce szczególnym uznaniem cieszyły się spisane przez niego – dwukrotnie publikowane (Wydawnictwo CDN, Warszawa 1990; Agencja Wydawnicza „Tu”, Warszawa 1995) – wspomnienia jego starszej siostry Libusse, zatytułowane Czas Kobiet. Wspomnienia z Pomorza 1944–1947 według relacji Libussy Fritz-Krockow (ISBN 83-902971-1-6). Opublikowane zostały również jego eseje Niemcy – ostatnie sto lat oraz Myśląc o Prusach[3]. Pierwszy raz po wojnie w rodzinne strony przyjechał latem 1984. Wrażenia zawarł w książce Podróż na Pomorze, która nie doczekała się polskiego wydania[1].
Zmarł na zawał serca[1].