Culture of Fear

Culture of Fear
Wykonawca albumu studyjnego
Thievery Corporation
Wydany

28 czerwca 2011

Gatunek

muzyka klubowa, dub, hip-hop, trip hop, downtempo

Długość

49:30

Wydawnictwo

ESL Music

Producent

Rob Garza, Eric Hilton

Oceny

Przejdź do sekcji „Odbiór”

Album po albumie
It Takes a Thief
(2010)
Culture of Fear
(2011)
Fragments.Ascension
(2012)

Culture of Fear – szósty album studyjny Thievery Corporation, wydany 28 czerwca 2011 roku w Stanach Zjednoczonych przez Eighteenth Street Lounge Music jako CD[1].

Charakterystyka muzyczna

[edytuj | edytuj kod]

Pomimo niedwuznacznego tytułu Culture of Fear nie jest tak nacechowany politycznie, jak poprzedni album zespołu[2]. Wyjaśniając ten tytuł (Kultura strachu) Eric Hilton stwierdził, iż powodem jego użycia było powszechne odczucie, że po zamachu z 11 września ludzie żyli w poczuciu strachu, który był nieco sztuczny. Na ludzki lęk, że może wydarzyć się kolejny atak terrorystyczny, nałożyły się obawy o pewność pracy w najbliższej przyszłości oraz o stabilność pieniądza i rynku. Na ogół jednak ludzie, zdaniem Hiltona, pozostali sobą, a zespół był wszędzie przyjaźnie przyjmowany, nawet w takich kontrowersyjnych miejscach jak Rosja czy kraje arabskie. W wywiadzie dla Sophie Gilbert stwierdził on, że obaj z Garzą w poszukiwaniu inspiracji do niektórych piosenek sięgnęli również do lat 60., w tym do doświadczeń takich grup studyjnych, takich jak Mystic Moods Orchestra, które tworzyły muzykę do filmów i telewizji, zacierając przy tym granice między gatunkami[3].

Choć pewne utwory, takie jak: „Overstand”, „False Flag Dub” czy „Culture of Fear” kontynuują tematykę Radio Retaliation, to większość utworów obecnego wydawnictwa, w tym: „Take My Soul”, „Where It All Starts”, „Is It Over?” i „Safar (The Journey)” stanowią typowe dla zespołu, ciężkie nagrania z uwodzicielskim, kobiecym wokalem[2].

Lista utworów

[edytuj | edytuj kod]

Zestaw utworów na płycie CD[1]:

NrTytuł utworuWokalDługość
1.„Web Of Deception”Tamara Wellons4:32
2.„Culture Of Fear”Mr. Lif3:12
3.„Take My Soul”Lou Lou Ghelichkhani3:51
4.„Light Flares”3:01
5.„Stargazer”Sleepy Wonder3:44
6.„Where It All Starts”Lou Lou Ghelichkhani3:21
7.„Tower Seven”7:48
8.„Is It Over?”Shana Halligan3:22
9.„False Flag Dub”Chris "Ras Puma" Smith3:04
10.„Safar (The Journey)”Lou Lou Ghelichkhani1:43
11.„Fragments”4:10
12.„Overstand”Chris "Ras Puma" Smith3:40
13.„Free”Sylvia Bernice Eberhardt4:02
49:30

Muzycy

[edytuj | edytuj kod]

Inżynierowie dźwięku

[edytuj | edytuj kod]

Chris "Stone" Garrett, Gianmaria Conti[1]

Odbiór

[edytuj | edytuj kod]

Opinie krytyków

[edytuj | edytuj kod]
Oceny łączne
Publikacja Ocena
Album of the Year 66/100[4]
Metacritic 72/100[5]
Recenzje
Publikacja Ocena
AllMusic 3/5 gwiazdek[2]
Consequence of Sound B[6]
Paste 7.0/10[7]
Record Collector 3/5 gwiazdek[8]
RYM 3.07/5[9]
Sputnikmusic 3.0/5[10]

Według opinii Douglasa Heselgrave’a z magazynu Paste Culture of Fear od strony muzycznej nie stanowi zaskoczenia. Nie wytycza nowych granic, ani nie zawiera nowych pomysłów. Od strony brzmieniowej jest połączeniem brzmienia rzeczywistych instrumentów (jak gitary, na których grają Federico Aubele i Rob Myers) z elektronicznymi teksturami i frazami obejmującymi style od brazylijskiej bossa novy do starego, jamajskiego dubu[7].

Garza i Hilton nie zbaczają zbyt daleko od utartej ścieżki, wytyczonej przez poprzednie albumy, skupiając się bardziej na rozszerzaniu i ulepszaniu swojej formuły, niż na jej innowacjach[10].

Podobną opinię wyraził Daryl Easlea z Record Collector; według niego „album, z kamerą przemysłową na przedniej okładce, pełen jest gęsto upakowanych opowieści o paranoi na tle swobodnego podkładu reggae”. Od strony muzycznej „nie zawiera niczego odkrywczego, ale umacnia pozycję grupy jako jednego z pierwszorzędnych muzycznych komentatorów politycznych”. Funkowy, otwierający album „Web Of Deception”, ma za temat 7 World Trade Center, budynek, na którym skupiły się wszystkie teorie spiskowe na temat 11 września, zaś „False Flag Dub” to „wspaniały pretekst do czadowego odlotu”. Ocenę podsumowuje stwierdzeniem, iż „po innowacjach w The Cosmic Game i Radio Retaliation, Garza i Hilton wydają się po prostu wykorzystywać swoje mocne strony”[8].

Zdaniem Chrisa Coplana z magazynu Consequence of Sound „najjaśniejszym momentem optymizmu” na płycie jest „Where It All Starts” w wykonaniu Lou Lou Ghelichkhani. To utwór „ambiwalentny i kosmiczny, a jednocześnie osobisty i intymny jak słodki szept czegoś szczerego. Jest w nim także coś zmysłowego, a nawet romantycznego, dzięki jazzowemu rytmowi”[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Thievery Corporation – Culture Of Fear. Discogs. [dostęp 2021-01-23]. (ang.).
  2. a b c Andy Kellman: Culture of Fear - Thievery Corporation. AllMusic. [dostęp 2021-01-23]. (ang.).
  3. Sophie Gilbert: Local Listens: Q&A with Thievery Corporation’s Eric Hilton. Washingtonian. [dostęp 2021-01-23]. (ang.).
  4. Album of the Year: Thievery Corporation – Culture of Fear. Album of the Year. [dostęp 2023-07-13]. (ang.).
  5. Metacritic: Culture of Fear by Thievery Corporation. Metacritic. [dostęp 2021-01-23]. (ang.).
  6. a b Chris Coplan: Album Review: Thievery Corporation – Culture of Fear. Consequence of Sound. [dostęp 2023-07-13]. (ang.).
  7. a b Douglas Heselgrave: Thievery Corporation: Culture of Fear. Paste. [dostęp 2021-01-23]. (ang.).
  8. a b Daryl Easlea: Culture Of Fear: Thievery Corporation. Record Collector. [dostęp 2021-02-28]. (ang.).
  9. Culture of Fear. RYM. [dostęp 2021-01-23]. (ang.).
  10. a b Thievery Corporation – Culture of Fear. Sputnikmusic. [dostęp 2021-01-23]. (ang.).
  11. New Zealand Charts: Thievery Corporation – Culture of Fear (album). charts.nz. [dostęp 2021-01-23]. (ang.).
  12. Billboard: Chart History: Thievery Corporation. Billboard. [dostęp 2021-01-23]. (ang.).
  13. Billboard: Chart History: Thievery Corporation. Billboard. [dostęp 2021-01-23]. (ang.).
  14. Billboard: Chart History: Thievery Corporation. Billboard. [dostęp 2021-01-23]. (ang.).
  15. Schweizer Hitparade: Thievery Corporation – Culture of Fear. swisscharts.com. [dostęp 2021-01-23]. (niem.).
  16. Billboard: YEAR-END CHARTS: TOP DANCE/ELECTRONIC ALBUMS 2008. billboard.com. [dostęp 2021-01-23]. (ang.).