Florence Masnada

Florence Masnada
Data i miejsce urodzenia	16 grudnia 1968 ; Grenoble
Klub	CS Chamrousse
Pierwsze punkty w PŚ	20.12 1988, Courmayeur; (9. miejsce – slalom)
Pierwsze podium w PŚ	10.03 1990, Stranda (3. miejsce – gigant)
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Francja
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata
	Puchar Świata (Kombinacja)
Mała Kryształowa Kula ;	1990/1991

Florence Masnada (ur. 16 grudnia 1968 w Grenoble) – francuska narciarka alpejska, dwukrotna medalistka olimpijska, brązowa medalistka mistrzostw świata oraz zdobywczyni Małej Kryształowej Kuli Pucharu Świata.

Kariera

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Florence Masnada pojawiła się w 1985 roku, kiedy wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Jasnej. Zajęła tam siódme miejsce w gigancie oraz 21. miejsce w zjeździe. Cztery lata później wzięła udział w mistrzostwach świata w Vail, gdzie była dziewiąta w slalomie, a rywalizacji w kombinacji nie ukończyła. Jeszcze kilkukrotnie startowała na imprezach tego cyklu, najlepszy wynik osiągając podczas rozgrywanych w 1999 roku w mistrzostw świata w Vail, zdobywając brązowy medal w kombinacji. Po zjeździe do kombinacji zajmowała siódme miejsce, tracąc do prowadzącej Austriaczki Renate Götschl 1,46 sekundy. W slalomie uzyskała drugi wynik i przesunęła się na najniższy stopień podium, przegrywając tylko z Pernillą Wiberg ze Szwecji i Renate Götschl. Francuzka była też między innymi czwarta w slalomie na mistrzostwach świata w Saalbach-Hinterglemm w 1991 roku, gdzie walkę o podium przegrała z Austriaczką Ingrid Salvenmoser o 0,74 sekundy.

W 1992 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Albertville, zdobywając brązowy medal w kombinacji. Po zjeździe do kombinacji plasowała się na dziewiątej pozycji, ze stratą 1,24 sekundy do Petry Kronberger. W slalomie zajęła piąte miejsce, co jednak dało jej trzeci łączny czas, za Kronberger i jej rodaczką, Anitą Wachter. Podczas rozgrywanych dwa lata później igrzysk olimpijskich w Lillehammer Masnada była między innymi siódma w kombinacji i trzynasta w zjeździe. Brała także udział w odbywających się w 1998 roku w igrzyskach w Nagano, gdzie wywalczyła brązowy medal w biegu zjazdowym. W zawodach tych o 0,48 sekundy pokonała ją Niemka Katja Seizinger, a o 0,19 sekundy szybsza była Pernilla Wiberg. Na tej samej imprezie zajęła także szóste miejsce w kombinacji, tracąc 1,34 sekundy do brązowej medalistki, Hilde Gerg.

Pierwsze punkty w zawodach Pucharu Świata wywalczyła 20 grudnia 1988 roku w Courmayeur, zajmując dziewiąte miejsce w slalomie. Na podium zawodów tego cyklu pierwszy raz stanęła 10 marca 1990 roku w norweskiej miejscowości Stranda, gdzie zajęła trzecie miejsce w gigancie. W zawodach tych lepsze były jedynie jej rodaczka Carole Merle oraz Kristi Terzian z USA. W kolejnych startach jeszcze siedem razy stawała na podium: 22 grudnia 1990 roku w Morzine była druga w kombinacji, 7 stycznia 1991 roku w Bad Kleinkirchheim w tej samej konkurencji była trzecia, 10 grudnia 1994 roku w Lake Louise była druga w zjeździe, 14 stycznia 1995 roku w Garmisch-Partenkirchen odniosła swoje jedyne zwycięstwo wygrywając supergiganta, 19 marca 1995 roku w Bormio była trzecia w tej konkurencji, a 22 stycznia w Cortinie d’Ampezzo i 31 marca 1998 roku w Åre zajmowała trzecie miejsce w zjeździe. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 1996/1997, kiedy zajęła jedenaste miejsce w klasyfikacji generalnej. Ponadto w sezonie 1990/1991 zdobyła Małą Kryształową Kulę wygrywając klasyfikację końcową kombinacji.

Masnada wielokrotnie odnosiła kontuzje, doznając między innymi trzykrotnego zerwania więzadeł krzyżowych w lewym kolanie oraz zwichnięcia prawego stawu biodrowego^[1]. Z powodu kontuzji nie startowała w sezonie 1992/1993 oraz straciła większość sezonu 1995/1996, nie startując między innymi na mistrzostwach świata w Sierra Nevada^[2]. Do 1998 roku przeszła pięć operacji lewego kolana i dwie operacje prawego^[3].

Wielokrotnie zdobywała medale mistrzostw Francji, w tym 14 złotych: w zjeździe w latach 1994 i 1998, supergigancie w latach 1991 i 1995, gigancie w 1991 roku, slalomie w latach 1991, 1992 i 1995 oraz kombinacji w latach 1985, 1991, 1994, 1995, 1998 i 1999.

Po zakończeniu kariery ukończyła studia. Od 2009 roku pracuje także jako komentatorka dla telewizji Eurosport oraz stacji radiowych Europe 1 i RMC.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
3.	13 lutego	1992	Albertville	Kombinacja	2,55 pkt	+18,83 pkt	Petra Kronberger
19.	18 lutego	1992	Albertville	Supergigant	1:21,22	+4,20	Deborah Compagnoni
DNF1	20 lutego	1992	Albertville	Slalom	1:32,68	-	Petra Kronberger
14.	15 lutego	1994	Lillehammer	Supergigant	1:22,15	+1,28	Diann Roffe
13.	19 lutego	1994	Lillehammer	Zjazd	1:35,93	+1,99	Katja Seizinger
7.	21 lutego	1994	Lillehammer	Kombinacja	3:05,16	+4,86	Pernilla Wiberg
DNF1	26 lutego	1994	Lillehammer	Slalom	1:56,01	-	Vreni Schneider
18.	11 lutego	1998	Nagano	Supergigant	1:18,02	+1,01	Picabo Street
3.	16 lutego	1998	Nagano	Zjazd	1:29,89	+0,48	Katja Seizinger
6.	17 lutego	1998	Nagano	Kombinacja	2:40,74	+2,10	Katja Seizinger

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
DNF^[4]	2 lutego	1989	Vail	Kombinacja	5,65 pkt	-	Tamara McKinney
9.	7 lutego	1989	Vail	Slalom	1:30,88	+2,57	Mateja Svet
4.	1 lutego	1991	Saalbach	Slalom	1:25,90	+1,40	Vreni Schneider
DNF^[5]	31 stycznia	1991	Saalbach	Kombinacja	26,45 pkt	-	Chantal Bournissen
17.	11 lutego	1997	Sestriere	Supergigant	1:23,50	+1,08	Isolde Kostner
6.	15 lutego	1997	Sestriere	Zjazd	1:41,18	+0,54	Hilary Lindh
14.	15 lutego	1997	Sestriere	Kombinacja	3:03,38	+2,23	Renate Götschl
10.	3 lutego	1999	Vail	Supergigant	1:20,53	+1,12	Alexandra Meissnitzer
3.	5 lutego	1999	Vail	Kombinacja	3:08,52	+0,45	Pernilla Wiberg
11.	7 lutego	1999	Vail	Zjazd	1:48,20	+1,39	Renate Götschl
14.	13 lutego	1999	Vail	Slalom	1:33,97	+2,11	Zali Steggall